Michelle Obama zingt

James Corden is een Britse komiek, acteur en televisiepresentator. Hij is sinds maart 2015 de presentator van ‘The Late Late Show’ die in Amerika door CBS wordt uitgezonden. Eén van de onderdelen van die show is de Carpool Karaoke. Samen met bekende gasten rijdt Corden in zijn auto rond, terwijl hij en zijn gasten luidkeels meezingen met de autoradio, onderbroken door wat humoristische gesprekjes. Tot zijn meerijders behoorden tot nu toe onder andere Elton John, Adele, George Clooney en Stevie Wonder – deze blinde zanger zat in eerste instantie zelf achter het stuur maar wisselde op verzoek van Corden toch maar met hem van positie.

Deze week had James Corden een bijzondere meerijdster. Bij het Witte Huis stapte Michel Obama in. Terwijl ze rondjes voor het Witte Huis  reden, vertelde Michelle Obama wat over het Witte Huis – op de vraag van Corden of haar man in de Oval Office aan het werk was, antwoordde ze “He’d better be” . Ook zong en rapte ze vol enthousiasme met een aantal liedjes mee.

0000 obama(Let ook even op de auto die achter hun aan rijdt en af en toe zichtbaar is; ongetwijfeld een auto van de Secret Service)

Het filmpje, het staat net een week op YouTube, is al zo’n 34 miljoen keer bekeken. In totaal zijn alle filmpjes uit de Carpool Karaoke-reeks bij elkaar wereldwijd zo’n 800 miljoen keer bekeken tot nu toe. De aflevering met Adele was daarbij alleen al goed voor 120 miljoen kijkers.

Deze cijfers hebben, zoals twee dagen geleden bekend werd, Apple er toe overgebracht om de rechten voor de serie op internet te kopen. Nieuwe afleveringen van de serie verdwijnen daarmee achter de betaalmuur van Apple Music (15 miljoen gebruikers momenteel). Wel behoudt mediabedrijf CBS het recht om de serie op tv uit te zenden, maar de filmpjes zullen daarna niet meer gratis op YouTube te zien zijn. Overigens stopt James Corden met het presenteren van de serie. Wel blijft hij aan als producer.

Michelle Obama is een leuk mens. Eerder was ze ook al dansend te zien in de Ellen DeGeneres Show en deed ze de Evolution Of Mom Dancing in de Jimmy Fallon Show. Ook had ze een keer een kort optreden in een aflevering van Navy CIS.

Je vraagt je af of je in Nederland ook zoiets met de echtgenote van de minister-president kan zien. Nu heeft minister-president Mark Rutte, zo ver ik weet, geen partner, dus is er geen mevrouw of meneer Rutte die mee kan rijden. Ook vraag ik me af wie dan geschikt is voor de rol van James Corden. Arjan Lubach lijkt me daarvoor een goede keuze, maar ik ben bang dat de keuze in Nederland op Geer en Goor (Gerard Joling en Gordon) zal vallen.

Ik zie het in verkiezingstijd al voor me. Mark Rutte in de auto met Geer en Goor. Gordon laat een wind, Gerard Joling doet gierend van de lach het raampje open en Mark Rutte zit er een beetje besmuikt bij te lachen. Mark, alsjeblieft, doe het niet!

Het Tweede Straatje van Vermeer: een update

Sinds maart heb ik helaas maar weinig aan het onderzoek kunnen doen. Er waren even belangrijkere zaken zoals de onverwachte promotie van Go Ahead Eagles naar de Eredivisie. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat ik hier, dankzij mijn waardevolle bijdragen aan de altijd weldoordachte discussies op het Go Ahead Eagles Supportersforum, een grote rol in heb gespeeld.

Maar goed, even een kleine update van de stand van zaken ten aanzien van het onderzoek naar het Tweede Straatje. Op mijn vragen over de huizen in de Vlamingstraat aan een organisatie van mensen die zich bezig houden met het onderzoeken van de geschiedenis van oude huizen in Delft heb ik helaas geen antwoord gehad. Jammer, maar dat was uiteraard hun goede recht.

Wel was professor Frans Grijzenhout, de man die de locatie van het eerste Straatje van Vermeer ontdekte, zo vriendelijk om mijn mails te beantwoorden. Over de mogelijkheid dat op het Tweede Straatje het huis van de zuster van Vermeer staat afgebeeld, schreef hij:

Wat betreft “het tweede Straatje”: ik ben bang dat ik je belangrijkste uitgangspunt niet zou durven onderschrijven. Ik denk niet dat het feit dat een familielid in dat huis aan de Vlamingstraat woonde, de motivatie was voor Vermeer om het (eerste) Straatje te schilderen. Ik denk juist dat het de unieke, schilderachtige combinatie is geweest van die twee poortjes naast dat oude, verweerde huis, en het spel met de gangen en huizen daarachter die hem ertoe hebben aangezet. Hij kende die plek vermoedelijk heel goed, inderdaad omdat die tante daar woonde en hij er, onderweg naar zijn zus, vaak genoeg naar gekeken zal hebben. De familieherinnering is m.i. wel wezenlijk voor ons begrip van het schilderij, maar is niet per se de eerste aanleiding geweest voor het schilderen, die zoek ik toch meer in een esthetische overweging.

 Dit alles sluit dus niet uit dat in “het tweede Straatje” ook een huis van een familielid of bekende van Vermeer is afgebeeld, maar dat hoeft mijns inziens echt niet zo te zijn; het kan elke plek zijn die Vermeer interessant vond om te schilderen, om wat voor reden dan ook”

 Ik moet zeggen dat ik de professor hierin geen ongelijk kan geven – sterker nog hij zou wel eens helemaal gelijk kunnen hebben –  maar zoals de professor ook al schrijft, uitsluiten dat op het Tweede Straatje het huis van een familielid staat, kunnen we niet. Dus voorlopig hou ik daar toch even aan vast, hoewel het voor de speurtocht niet essentieel is als we weten wat er op het schilderij staat afgebeeld (het maakt het wel makkelijker).

Voor de speurtocht is het vooral van belang om te ontdekken wie de eigenaren van het schilderij zijn geweest nadat het op 16 mei 1696 in veiling in Amsterdam werd verkocht (sindsdien is het schilderij spoorloos). Over hoe toen veilingen werden gehouden, gaf de professor nog wat waardevolle tips. Daar zal ik na de zomer eens mee aan de gang gaan.

Verder ben ik begin juli met de dochters naar de tentoonstelling ‘Vermeer komt thuis’ in Museum Prinsenhof in Delft geweest. Dit om te laten zien met wat voor een onderzoek hun gekke vader nu weer bezig was.

00000 vermeer komt thuis

Het Prinsenhof kreeg voor deze tentoonstelling een aantal maanden het Straatje van Vermeer te leen van het Rijksmuseum. Ik had een soortgelijke tentoonstelling ook al in het Rijksmuseum gezien, maar ik moet zeggen dat de mensen van het museum in Delft het leuker hadden opgezet dan die van Amsterdam.

0000 vermeer

Uw onderzoeker staande voor het Straatje in Delft. Het schilderij was wat groter dan ik me herinnerde van mijn bezoek aan Amsterdam.

We hebben in het kader van CSI Delft ook nog even in de Prinsenhof gekeken naar de kogelgaten in de muur die achter waren bleven nadat Balthasar Gerards daar Willem van Oranje doodschoot. De gaten waren zo groot dat Willem de Zwijger als hij nog wat gezegd heeft ongetwijfeld luidkeels “AU!!!” zal hebben geroepen. Volgens de overlevering zouden zijn laatste woorden echter “Mon Dieu, ayez pitié de moi et de ton pauvre peuple” (vertaling: “Mijn God, heb medelijden met mij en met uw arme volk”) zijn geweest.

Een onderzoek uit 2012 doet overigens vermoeden dat de prins op slag dood moet zijn geweest: “Mijn conclusie is dan ook dat de kogel bij de vijfde rib naar binnen is gegaan, bij de achtste rib naar buiten is gegaan en dat hij de linkerzijde van de hartkamer heeft weggeslagen. Dan treedt de dood onmiddellijk in en de mogelijkheid dat hij nog iets heeft gesproken acht ik uitgesloten.” aldus een zekere Dr. Mat Weststrate die voor het onderzoek het originele zestiende-eeuwse sectierapport van de arts Pieter van Foreest bestudeerde.

Maar nu dwaal ik wel heel erg ver af van mijn speurtocht naar het Tweede Straatje van Vermeer. Ik zie althans nog niet in hoe de moord op Willem van Oranje in 1584 een relatie kan hebben met de verdwijning van het Tweede Straatje van Vermeer in 1696.

(Voor alle bijdragen t.a.v. mijn onderzoek naar het Tweede Straatje van Vermeer zie hier.)

Een koninklijk huis

Nog even over de huisvesting van Willem-Alexander en zijn gezin (zie de blogpost van gisteren over  hun toekomstige huisvesting). Momenteel wonen ze in villa de Eikenhorst, gelegen in het Koninklijk Landgoed De Horsten, een ruim 400 hectare omvattend natuurgebied tussen Wassenaar en Voorschoten.

00000 koninlijk huisVilla de Eikenhorst gezien vanuit de lucht. Op deze Google Earth foto ontbreken de noodgebouwen die tijdelijk dienst doen als kantoor voor onze koning. Hoewel Minister-President Rutte dit vier ton kostende gebouw als “containertjes” betitelde, betreft het in werkelijkheid een gebouw van 7 bij 36 meter met daarin een hal, een vergaderzaal, twee spreekkamers voor de koning en de koningin, wc’s, een pantry en een speciaal dak ontworpen door Bierman Henket Architecten (het meest gewilde Nederlandse architectenbureau volgens de Volkskrant).

Het landgoed behoort al zo’n 180 jaar tot het privébezit van de Oranjes. Prins Frederik, een broer van koning Willem II, kocht het in 1838 voor de jacht. Na zijn dood in 1881 werd Landgoed de Horsten geërfd door diens dochter Prinses Marie. Deze verkocht het gebied In 1903 aan Koningin Wilhelmina. Na haar dood erfde koningin Juliana het Landgoed. Bij het overlijden van Juliana verkreeg Koningin Beatrix het in eigendom. Haar zus, prinses Margriet, kreeg toen het eeuwigdurend recht van erfpacht en opstal toegekend op twee op het landgoed aanwezige boerderijen, de Raaphorst en het Horstlaan 14. Als ik me niet vergis, wonen in die boerderijen twee van haar zonen en hun gezinnen. Ook prinses Margarita, dochter van prinses Irene, woont ergens op het landgoed.

Voordat Willem-Alexander er kwam wonen, stond het huis een aantal jaar leeg. Daarvoor woonden zijn tante prinses Christina en haar toenmalige man Jorge Guillermo er, maar na hun scheiding vertrokken ze beide hier. In de tijd dat het huis leeg stond, kon je nog voorlangs het huis lopen – dat hebben we wel eens gedaan; eerlijk gezegd vonden we het maar een lelijk huis – maar tegenwoordig is deze weg afgesloten. Zie hier de toegangsweg naar de villa zoals deze op Google Streetview te zien is.

0000 raaphorst 3

Voor wie denkt wat een wazige foto, dat komt doordat Google de foto heeft vervaagd, vermoedelijk op verzoek van de  Nederlandse Staat. Nu sluit deze toegangsweg aan op de openbare weg. Je kan er op weg van Leidschendam naar Wassenaar gewoon langs fietsen. Als je dat doet, dan zie je dit.

0000 bord(Deze foto is ook vaag, maar dat ligt aan uw fotograaf en zijn mobieltje)

Erg spannend is het niet wat je ziet. Die vervaging was dan ook niet nodig, tenzij dat transformatorhuisje staatsgeheim is. Het leukste is eigenlijk nog het verbodsbord. “Verboden toegang voor wandelaars en onbevoegden”. Dat kan verwarring geven. Wat moet je doen als je bevoegd bent – je bent uitgenodigd door de Koninklijke familie – maar je bent lopend? Mag je dan door lopen of niet? Gezien het verbodsbord daarboven wat betekent ‘Gesloten in beide richtingen voor voertuigen, ruiters en geleiders van rij- of trekdieren of vee’ is het sowieso al lastig om bij Willem-Alexander op bezoek te komen. Eigenlijk kon je er, als je al bevoegd was, er alleen lopend komen, maar die mogelijkheid is dus door het bord ‘verboden voor wandelaars en onbevoegden ’ ook verboden.

0000 de horstenKoning Willem-Alexander legt op de stoep van zijn huisje deze wandelaar de regels uit. (Let ook even op de muren; helemaal bedekt met klimop; de truc van architecten om hun fouten te bedekken.)

p.s. Dat ik hierboven het verkleinwoord ‘huisje’ gebruik, komt doordat op bovenstaande foto Mark Rutte staat. Die probeert altijd alle dure uitgaven van de Oranjes kleiner te laten lijken door gebruik te maken van verkleinwoordjes (containertjes, steigertje, bootje, e.d.)

p.p.s. De toevoeging ‘verboden voor wandelaars’ staat er waarschijnlijk om de wandelaars in de Horsten er op te wijzen dat je niet langs het huis van de koning mag wandelen. Je mag wel, mits je een kaartje koopt bij één van de andere ingangen van het landgoed, elders op het landgoed wandelen. Het is een mooi gebied. We wandelen er dan ook graag.

Een staatsgreep in Nederland

00000 koninlijk huis 3

Dit is Paleis Huis ten Bosch, gezien met Google Earth vanuit de lucht. Links op de foto is een deel van het Haagse Bos met één van de vijvers te zien, in het midden het paleis. Het bos en de vijver rechts – Willem-Alexander: “Ik had een middagje vrij en vroeg Máxima mee te gaan schaatsen. We gingen naar de Hofvijver bij Huis ten Bosch en daar op het ijs, heb ik haar gevraagd of zij met mij wilde trouwen.” Maxima: “Ik had eigenlijk verwacht dat hij mij een kop warme chocolade wilde aanbieden. Want ik had gehoord dat dat net zo’n Hollandse traditie is als schaatsenrijden.” – horen bij het paleis. De oranje-bruine rechthoek in het midden van de foto is een tennisbaan, het grijze vierkantje daaronder een (afgedekt) zwembad.

Het paleis staat momenteel leeg. Geldt bij de verkoop van een auto de mededeling ‘hij was van een oud vrouwtje; altijd poetsen’ als aanbeveling, bij huizen geldt dit juist niet. Als een huis “van een oud vrouwtje” is geweest, dan houdt dit meestal veel achterstallig onderhoud in. Zo ook hier, de vorige bewoonster heeft het huis volkomen uitgewoond.

Prinses Beatrix heeft in de in ruim 32 jaar dat ze als koningin in het paleis woonde, weinig gedaan aan onderhoud”, aldus een nieuwsbericht. Slechts af en toe heeft ze wat dringend reparatiewerk laten verrichten. Bijvoorbeeld in 2014 toen president Obama op bezoek kwam. Zijn zwaar gepantserde auto, bijgenaamd ‘The Beast’ woog zoveel dat men bang was dat de president met auto en al door het bruggetje van paleis Huis ten Bosch zou zakken. Het werd daarom voor een bedrag van 19.000 euro verstevigd. “Preventief onderhoud dat vanwege de komst van The Beast naar voren was gehaald” zo noemde de Rijksvoorlichtingsdienst het.

Maar nu is het dus tijd voor groot onderhoud. Zo wordt de tuin heringericht, het dak vernieuwd en asbest verwijderd. Ook kampt het pand met houtworm en zilvervisjes. De renovatie gaat bijna 60 miljoen euro kosten; 25 miljoen euro meer dan een half jaar eerder nog was begroot. (Dat heb je altijd met aannemers; hebben ze het contract binnen, dan volgt er altijd onverwacht ‘meerwerk’.) Zestig miljoen is een behoorlijk bedrag, maar dan heb je ook wat. Zoemen we bijvoorbeeld in op de tennisbaan en op het zwembad, dan zie je dat er ook een soort ‘badhuis’ is.

00000 koninlijk huis 4

Prinses Maxima hoeft dus straks niet vanuit het paleis in haar bikini naar het zwembad te lopen, maar kan dit vanuit dit gebouwtje doen. Loopt ze niet het risico dat bouwvakkers die nog bij het paleis aan het werk zijn – de verbouwing gaat ongetwijfeld uitlopen – haar nafluiten.

Je kan met hulp van Google Earth het paleis van diverse kanten bekijken. Vanuit een andere hoek,  ziet het er bijvoorbeeld zo uit:

00000 koninlijk huis 6

En voor wie denkt, hier wil ik ook wonen (zie bijvoorbeeld de Oranjezaal in Google Streetview) die wijs ik even op het linkergedeelte van bovenstaande afbeelding.

00000 koninlijk huis 7

Je kan in Google “dit bedrijf”  gewoon claimen. Een staatsgreep plegen in Nederland is een fluitje van een cent. Gewoon in Google op de knop ‘Dit bedrijf claimen’ klikken.

Maar wees er wel snel bij: ‘Op is Op’.

 

Van dingen van vroeger

0 zwembad

Het zwembad waar onze kinderen hebben leren zwemmen wordt gesloopt. De slopers zijn er nu hard aan het werk. Er is al een nieuw zwembad wat er vlak achter ligt, alleen is dit wat soberder dan het oude zwembad – het heeft binnen geen grote glijbaan en ook geen buitenbad; een kwestie van beschikbaar budget en andere prioriteiten vermoedelijk.

Toen onze kinderen vier jaar werden, gingen ze op zwemles. Eerst de oudste, daarna de jongste. Heel wat uurtjes hebben wij in het zwembad doorgebracht. Samen met de andere ouders zaten we op een bankje te kijken naar de vorderingen van onze kinderen. Als je na afloop de badmeester wilde spreken – “Waarom mag mijn kind nog niet naar het volgende groepje, ze doet het toch heel goed?” – dan moest je eerst blauwe plastic “overschoentjes” over je schoenen aandoen die ik meestal meteen kapot trok. Voorafgaand aan de zwemles moest je het lange haar van je kinderen in een staart doen. Dat was niet mijn specialiteit, maar gelukkig kwam er vaak een moeder aansnellen die het lijden van mijn kind niet meer aan kon zien en die zei: “Zal ik even helpen?” Uiteindelijk hebben beide dochters hier hun zwemdiploma’s A,B en C gehaald.

Maar nu wordt het zwembad dus afgebroken. Het zoveelste bouwwerk uit hun jeugd. Als mijn kinderen later een ‘sentimental journey’ willen doen, dan hebben ze een probleem.

  • Het ziekenhuis waar ze allebei zijn geboren is helemaal verbouwd. De kraamafdeling is gesloten en verplaatst naar een ziekenhuis in Den Haag waarmee ons ziekenhuis samenwerkt.
  • De crèche in Voorburg, waar de oudste dochter de eerste twee jaar van haar leven op heeft gezeten, bestaat niet meer. Het gebouw is afgebroken. Op die plek staan nu huizen.
  • De crèche in Leidschendam waar ze de volgende twee jaar op zat en waar ook haar zusje vier jaar heeft opgezeten, bestaat ook niet meer. Ook dit gebouw is inmiddels afgebroken. Het is nu een grasveldje.
  • De lagere school waar ze op zaten bestaat nog wel, maar heeft niet meer de functie van school. Waar eens de zandbak stond is nu een kleine wildernis.
  • Het gebouw waar de naschoolse opvang stond en waar de kinderen na schooltijd en in de vakanties naar toe gingen is ook afgebroken. Iets verderop staat nu in een vijver een groot multifunctioneel gebouw, waarin ook een naschoolse opvang in zit.
  • De bibliotheek, waar de kinderen in hun jeugd hun kinderboeken en puzzels leenden, zit niet meer in het gebouw waar ze eerst in zaten (dat staat nu leeg) maar is nu gehuisvest in een gloednieuw gebouw aan de overkant dat ze delen met een school.
  • Dit gebouw staat op de plek waar vroeger een deel van de sporthal stond, waar de kinderen hun jaarlijkse school-dansvoorstelling gaven (“En nu is aan de beurt groep 4B die een lentedans zal doen”). Het was ook het gebouw waar Bassie en Adriaan elk jaar optraden. De sporthal is verbouwd en Bassie en Adriaan treden niet meer op.
  • En nu wordt dus ook het zwembad afgebroken waarin ze hebben leren zwemmen.

De tijd is vergankelijk.

0000 het dorp

Opmerkelijke verkeersborden (3)

Gezien in Maassluis.

0000 verkeersbord maasluis

Blijkbaar zijn fietsers in Maassluis een bijzondere vorm van autoverkeer. Maar niet alleen dat, het bord gaf ook nog eens behoorlijk wat verwarring. Zo werd de mevrouw op onderstaande foto door de politie aangehouden omdat ze met haar trapauto over de voor auto’s afgesloten weg fietste. De politie beschouwde haar voertuig als een auto.

0000 trapautoFoto Joop van Bilsen, Anefo, Nationaal Archief.

Na een hevige discussie met het bevoegde gezag kreeg ze een bon.

Oorgetuige

Gisteren was ik ooggetuige, beter geformuleerd oorgetuige, van een ongeval. Terwijl ik komende vanaf het winkelcentrum een zebra overstak, reden vlak voor me aan de overkant van de weg twee brommers tegen elkaar aan. Omdat ik op dat moment naar het stoplicht keek, zag ik het ongeluk echter niet gebeuren maar hoorde ik alleen de klap en het geschreeuw.

De ene brommer, met een man en vrouw van een jaar of veertig er op, wilde linksaf richting het winkelcentrum slaan. De andere brommer die er achter reed en rechtdoor wilde, was er boven op geklapt. De bestuurder van deze brommer, ik schatte hem op zo’n dertig jaar, lag voorover op het asfalt en bewoog nauwelijks. Hij bloedde uit zijn mond. De vrouw van de afslaande brommer zat op het trottoir. Ze had wat schaafwonden. De man had zo te zien niets maar lag bekneld tussen de twee brommers. Voorzichtig tilde ik een brommer op, zette deze tegen een paaltje en bevrijdde zo de man. Vervolgens keek ik naar de bloedende man die op de grond lag. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik moet echt een cursus EHBO gaan doen bedacht ik ter plekke.

Gelukkig was het ongeluk – een beetje rare woordcombinatie –  zo ongeveer pal voor ziekenhuis Antoniushove gebeurd. Twee ziekenbroeders die net hun lunchrondje aan het lopen waren, kwamen hard aanhollen. Zij wisten wel wat ze moesten doen. Met wat zakdoekjes probeerden ze het bloeden te stoppen – er was in ieder geval een tand door een lip gegaan, zeiden ze – en omdat het onduidelijk was of hij met zijn hoofd op de grond was geknald, lieten ze hem in afwachting van een ambulance in de positie liggen zoals hij lag.

Na zo’n kleine tien minuten – 112 was gebeld door mensen die in een auto zaten die voor het stoplicht stond te wachten; zij waren niet alleen oorgetuigen maar ook ooggetuigen – kwamen er twee ambulances aan, waarvan er eentje gelijk weer door reed. Ik had eerlijk gezegd gedacht dat er uit Antoniushove een ambulance zou komen, maar dat was dus niet het geval. Hij kwam van een ander ziekenhuis. De ambulancebroeders namen de behandeling van de ziekenbroeders over– en na een tijdje werd de man op een brandcard gelegd en in de ziekenauto getild.

Ondertussen was er ook politie gearriveerd, evenals twee “fotojournalisten” die foto’s van het gebeuren gingen maken. Het zal je beroep maar zijn om steeds foto’s van ongelukken te moeten maken. Op de site van ons plaatselijke krantje zag ik later een foto van het ongeluk staan.

http://www.hetkrantje-online.nl/nieuws/actueel/44109/brommer-klapt-op-brommer

Uw oorgetuige (met een zwarte boodschappentas) staat helemaal rechts op de foto. Ik was braaf blijven wachten om de politie te vertellen wat ik van het ongeluk wist, maar toen ik vertelde dat ik het ongeluk niet had gezien maar alleen had gehoord mocht ik doorlopen. ‘s Middags keek ik even op internet om te zien of er informatie was over hoe het verder met de gewonde man was gegaan, maar ik kon niks vinden. Ik hoop dat het goed met hem gaat.

Wel zag ik tot mijn verbazing allerlei sites met informatie over het uitrukken van politie, brandweer en ziekenauto’s. Op één van die sites staat bijvoorbeeld per uur vermeld hoe vaak de politie, brandweer en ziekenauto’s in de regio Haaglanden uitrukt en waarheen. Bij de ambulances stond ook aangegeven of het gepland of ongepland vervoer was. Die laatste categorie was dan nog in tweeën gedeeld: ‘met minder haast’ en ‘met spoed’. Hieronder heb ik even het overzicht gekopieerd voor de periode tussen 12 en 1 uur, dat was de periode van het ongeluk. (De huisnummers heb ik in het kader van privacy weg gelaten.)

000 ambulance

Binnen een uur tijd was er dus in de regio Haaglanden liefst 22 keer een ambulance nodig, waarvan ‘Ambulance, gepland vervoer’: 7x;  ‘Ambulance met minder haast’: 11x en ‘Ambulance met spoed’: 4x. Dat vergt heel wat planning en organisatie om dat allemaal te regelen. Geen wonder dat een ziekenauto soms ergens anders vandaan komt dan dat je verwacht.

De oproepen van het ongeluk waarbij ik oorgetuige was, zie je in de lijst terug op 12.34 (Ambulance met spoed) en 12.35 (Politie met spoed) staan. Zo te zien gaf 112 het ongeluk eerst door aan de ambulance en daarna aan de politie. Lijkt me de juist volgorde.

Op de padvinderij

Ik ben in mijn jeugd drie weken lid geweest van de padvinderij. Ok, ik geef toe, dat is niet zo lang. Dat kwam omdat er een proefperiode van drie weken was en ik slaagde er in die periode niet in om de plaatselijke scoutingclub te overtuigen dat ik een aanwinst voor de padvinderij zou zijn. Eerlijk gezegd hadden ze wel een punt.

Mijn broer Harry was lid van de padvinderij en vond het leuk. Mijn moeder dacht dat het misschien ook wel wat voor mij zou zijn. Daar had ik mijn twijfels over. Regelmatig had mijn broer geen tijd om te voetballen omdat hij allerlei rare knopen moest leren, zoals de platte knoop, de schootsteek, de paalsteek en de mastworp. Maar goed, mijn moeder meldde mij toch maar aan voor de proefperiode. “Misschien vind je het wel hartstikke leuk joh, ga maar eens kijken”.

De eerste keer deed ik braaf mee aan de activiteiten. De tweede week kwam ik echter niet opdagen omdat ze die keer spek gingen bakken en dat lustte ik niet. Nu mocht je tijdens je proefperiode één keertje afzeggen, dus dat was niet erg. Maar de derde week kwam ik ook niet. Op het moment dat mijn broer en ik namelijk naar de padvinderij moesten, viel de regen met bakken uit de hemel. Zeg maar dat ik vandaag niet kom, het regent mij veel te hard, zei ik tegen mijn broer en ik keek hem na toen hij door de stortregen naar de padvinderij fietste. Ik geef het gelijk toe, ik had niet de juiste mentaliteit voor de padvinderij. Ik hoefde dan ook niet meer te komen.

00 padvinderijPrinses Beatrix was in haar jeugd wel lid van de padvinderij. Hier leert ze een waaier vouwen. Foto afkomstig van de site van het Nationaal Archief, fotograaf Willem van de Poll.

Een paar weken later kwam ik toch nog een keertje langs bij de padvinderij. Dat leidde tot de komst van een politieauto met loeiende sirenes. Niet om mij te weren maar om wat ik bij mij had: een menselijke schedel. Ik was samen met een vriendje aan het spelen op een terrein waar huizen zouden worden gebouwd toen we opeens een schedel uit de aarde zagen steken. Wow, voorzichtig pakten we hem op. Dat is een echte mensenschedel zei mijn vriendje. We besloten hem naar de padvinderij te brengen. Die zouden dat vast heel interessant vinden. Misschien kreeg mijn broer er wel een insigne voor.

De leiding van de padvinderij belde direct de politie. Even later zaten mijn vriendje en ik in een echte politieauto. We moesten aanwijzen waar we de schedel hadden gevonden.

00 politie

’s Avonds kwam de politie aan de deur om te vertellen wat er aan de hand was. Het terrein waar wij hadden gespeeld en waar huizen zouden worden gebouwd, was geëgaliseerd met grond die afkomstig was van een oude begraafplaats. Die zou helemaal geschoond moeten zijn van menselijke resten, maar dat was blijkbaar niet helemaal goed gegaan. Ze hoopten dat de kleine jongen niet al te geschrokken was. Geschrokken? Ik vond het juist machtig interessant, eerst die schedel en daarna ook nog eens dat ritje in de politieauto!

Het oorlogsmonument van Soarremoarre

Afgelopen weekend fietsten Marianne en ik – samen met mijn schoonzus en zwager –  in de omgeving van Terherne in de provincie Fietsland, herstel de provincie Friesland, een rondje van zo’n 45 kilometer (waarvan 44 km met wind tegen). Onze fietstocht voerde ons langs weidse weidelandschappen, pontjes (een stukje van de weg dat kan varen volgens Bert en Ernie; je betaalde op sommige plekken €1,50 om twintig meter over- en afgezet te worden) en vaarten en meren met bootjes en koeien.

00 friesland 2langs weidse weidelandschappen”

00 friesland 1en vaarten en meren met bootjes en koeien.”

Vlakbij Soarremoarre, wie kent het niet; een buurtschap gelegen bij Akkrum en Aldeboar, zagen we tussen de fietsknooppunten 44 en 48 opeens aan de rand van een weiland een opmerkelijk bord.

00 monumentHet bord hoorde bij het oorlogsmonument van Soarremoarre.

00 monument 3

00 monument 2

Op 800 meter van deze plek stortte in de nacht van 7 op 8 november 1941 een Engelse Vickers Wellington bommenwerper neer. Nieuwsgierig geworden heb ik thuis even op de achterliggende geschiedenis gegoogled.

De bommenwerper die hier in 1941 neerstortte had als thuisbasis Feltwell, een vliegveld van de Royal Air Force (RAF) gelegen in het oosten van Engeland in het graafschap East Anglia. Aan boord bevonden zich zes man, drie RAF-mensen te weten: Sgt. Charles Thomas Black (30 jaar), Flt. Sgt. Leslie Cyril Green (21 jaar) en Sgt. Jack Dennis Thompson (eveneens 21 jaar). Daarnaast drie Nieuw Zeelanders van de RNZAF (dat is de Nieuw Zeelandse RAF): Flt. Sgt. John William Black (27 jaar), Sgt. Trevor Hedley Gray (ook 27 jaar) en Plt. Off. Eric Lloyd (21 jaar). Allen kwamen om het leven.

00 vliegersEen soortgelijke bommenwerper als die bij Soarremoarre neerstortte.

(Op een aantal sites wordt vermeld dat dit de omgekomen bemanning van de bommenwerper van Soarremoarre  is. Dat is niet juist. Het betreft hier de bemanning van een ander toestel onder leiding van eerste piloot Tony Saunders (staande tweede van links). Van de personen die bij Soarremoarre  omkwamen staat alleen Jack Thompson, bovenste rij tweede van rechts, op deze foto. Hij vloog tot 1 november 1941 met deze bemanning; daarna met zijn nieuwe bemanning waarmee hij een week later bij Soarremoarre neerstortte.)

Het toestel was op de terugweg van een nachtelijke bombardementsvlucht op Berlijn, toen het hier werd onderschept door een Duitse nachtjager, bestuurd door de Duitse topvlieger Helmut Lent (23 jaar op dat moment). Lent was even verderop gelegerd op de luchtmachtbasis Leeuwarden. Lent was een uitermate succesvolle oorlogsvlieger. De Vickers Wellington bommenwerper die hij op 8 november 1941 neerschoot was al het twintigste vliegtuig dat hij omlaag schoot. Eerder was hij actief bij de Duitse invasies van Polen, Denemarken en Noorwegen en nam hij kortstondig deel aan de Battle of Brittain. In totaal zou Lent tijdens de Tweede Wereldoorlog zo’n 110 vliegtuigen neerhalen, waarvan 102 stuks ’s nachts.

00 lnet

In juni 1942 kreeg Lent (derde van rechts) een hoge onderscheiding die hem persoonlijk door Adolf Hitler werd uitgereikt. (foto afkomstig van de wikipedia-pagina over Lent).

Ook Lent zou de oorlog niet overleven. Op 5 oktober 1944 viel bij Paderborn tijdens de landing een motor van zijn toestel uit, waarna hij de controle over het toestel kwijtraakte en crashte. Twee dagen later stierf hij aan zijn verwondingen. Hij kreeg een staatsbegrafenis in Berlijn. Eén van de sprekers was veldmaarschalk Herman Göring. Eén dag na zijn crash werd zijn dochtertje Herma geboren. Hij heeft haar nooit gezien.

Iemand die zijn dochter ook nooit heeft gezien, was Trevor Hedley Gray, één van de zes omgekomen vliegers aan boord van de bommenwerper van Soarremoarre. Hij was de tweede piloot op het toestel. Hij was in februari 1940 vanuit Nieuw Zeeland per boot naar Engeland afgereisd om voor de RAF te gaan vliegen. Twee dagen nadat zijn boot was vertrokken, beviel zijn vrouw van hun dochtertje Lorraine. Zijn vrouw stuurde hem een kleine zwart-wit foto van Lorraine. Trevor Gray op zijn beurt kocht aangekomen in Engeland een teddybeer en stuurde die op naar zijn dochtertje. Op het moment dat het vliegtuig neerstortte was Lorraine 1 jaar oud (en had haar vader haar nog steeds niet gezien).

Het neergeschoten vliegtuig kwam met zo’n klap op de grond dat van het toestel alleen de vleugels in het weiland werden teruggevonden. De cockpit had zich een paar meter diep in de aarde geboord. De Duitsers besloten de resten van het toestel met zand te bedekken. Er werd een kruis op geplaatst met de namen van de omgekomen vliegers.

00 monument.1946

Foto uit 1946 met onder andere enkele familieleden van bemanningslid Jack Thompson bij het toenmalige herdenkingskruis; foto afkomstig van de site www. Akkrum. net

In 1952 besloot men om de stoffelijke resten te bergen. De bemanningsleden kregen een laatste rustplaats op de Canadese oorlogsbegraafplaat in Bergen op Zoom in Noord Brabant. Tussen de persoonlijke bezittingen die in de resten van het vliegtuig werden terug gevonden, zat een klein kistje met daarin de foto van Lorraine Gray. Op de plek waar het toestel neer kwam werd een kruis geplaatst.

In 2010 werd ter nagedachtenis van de jonge vliegers die hun leven voor onze vrijheid gaven het huidige oorlogsmonument geplaatst. De scholen van Aldeboarn hebben dit monument geadopteerd en organiseren jaarlijks op 8 november een herdenkingsbijeenkomst. De onthulling van het monument werd bijgewoond door de ambassadeurs van Engeland en Nieuw Zeeland, en diverse nazaten van de omgekomen vliegers. Vooral bij deze laatsten zorgde de onthulling van het monument voor veel emoties. Zo vertelde David Lloyd  een neef van de omgekomen Eric Lloyd in een interview met de Nieuw Zeelandse krant ‘Waikato Times’: “It will be very, very emotional. “I feel honoured for what the Dutch are doing. It’s really something that something like this is still going on 70 years later for our fallen.

Ook aanwezig bij de onthulling was Lorraine Gray. Over haar omgekomen vader vertelde ze in 2010 in een interview met de ‘Waikato Times”. “You grow up  and people stop talking about your dad and it’s one back to normal. My uncles and aunties never really talked about it because it was still very raw and, as they say, everybody moved on.” She says the occasion will be “very momentous” and an emotional time for everyone.’

Hoe het verder met Herma Lint, de dochter van de Duitse jachtvlieger, is gegaan is mij onbekend. Lorraine Gray groeide op in Nieuw Zeeland, werd onderwijzeres, trouwde, kreeg kinderen en kleinkinderen en is nu gepensioneerd vrijwilligster op scholen. Naar de herdenking bij Soarremoarre nam ze de teddybeer mee die haar vader haar vanuit Engeland had opgestuurd. Ze had de teddybeer al die zeventig jaar gekoesterd.

Vijf blogonderwerpen

1

Ik fiets een rondje om de Vliet. Als ik vlak voor Voorschoten het weggetje naar restaurant De Knip en de brug over de Vliet wil inslaan, zie ik een bord met de mededeling dat vanwege reparatiewerkzaamheden de brug over de Vliet is afgesloten. Dat is een tegenvaller, maar als echte Hollander wil ik die afsluiting wel eens met mijn eigen ogen zien. Ik fiets het weggetje in. Je kan vast wel stiekem langs de afsluiting van de brug slalommen. Nee, dus. De brug staat open en rechtovereind.

Terwijl ik en een andere fietser de boel bekijken, komen er twee Duitsers, bepakt en bezakt, aanfietsen. Ze zijn zo te zien op vakantie, hun spullen in grote fietstassen. Verbaasd kijken ze naar de omhoog staande brug. We vragen waar ze heen moeten “Nach Enschede, aber nicht heute”. Ze willen in Zoetermeer overnachten. We overleggen even. Zowel in Voorschoten als in Leidschendam ligt er ook een brug over de Vliet, beide toevallig op 4,5 km afstand van deze brug. We verwijzen ze naar de brug in Voorschoten. Dat is een mooiere route. “Danke Schön” zeggen ze en ze fietsen weer verder.

2

Ik fiets naar winkelcentrum Leidsehage. Bij de stoplichten staat een reclamebord. Als ik er naar kijk, schrik ik. Ik zie een grote foto van één van mijn vroegere managers. Hij was jong, nog geen dertig jaar oud, toen hij mijn manager werd. Ik was toen al vijftig. Ik schrik omdat het een foto is uit een serie van de Stichting ALS, onder het motto ‘Ga door met mijn strijd’, met afbeeldingen van mensen die aan de ziekte ALS zijn overleden. Als ik dichterbij ben, zie ik dat het toch niet mijn vroegere manager is, maar iemand anders die heel veel op hem lijkt. Net veertig jaar geworden zie ik. Het leven is soms hard.

3

Er is ophef in Frankrijk. President Hollande blijkt een vaste kapper in dienst te hebben die hiervoor bijna 10.000 euro per maand krijgt. Kapper van de Franse president te zijn is geen klus die je moet onderschatten. “Olivier Benhamou  – zo heet de kapper – begint elke werkdag heel vroeg en maakt veel uren. Hij kapt de president elke ochtend en verder zo vaak als nodig is, elke keer voordat hij in het openbaar het woord neemt. In de weekends gaat het kappen gewoon door, als de president ergens moet optreden. Benhamou gaat ook mee op de reizen van Hollande, in binnen- en buitenland”. aldus een woordvoerder van de president. “Hij staat 24 uur per dag ter beschikking van de president, hij laat zich nooit vervangen door iemand anders. Hij heeft de geboorte van zijn kinderen gemist.’ zegt zijn advocate.

A) Waarom heeft een kapper een advocaat? B) Hij heeft de geboorte van zijn kinderen gemist omdat hij beschikbaar moet zijn om het haar van Hollande te kunnen kammen?? Zijn we nu helemaal gek geworden? En C) heeft Hollande geen kammetje? Op twitter verschijnen er prompt afbeeldingen van Hollande met verwaaid haar,  met afbeeldingen van Hollande waarop hij een heel ander kapsel heeft en met afbeeldingen waarop hij een hoofddeksel op heeft.

 

4

Er is ophef in Frankrijk. Tijdens de Tour de France staan er zoveel opdringerige toeschouwers langs de kant van de weg dat een motorrijder moet stoppen waardoor onder andere de gele truidrager Froome ten val komt. Omdat een andere motorrijder vervolgens zijn fiets kapot rijdt, besluit Froome om te gaan lopen. We zien unieke beelden hoe Froome zonder fiets hardhollend de berg op loopt. “Run Froomy, Run”. Binnen no-time staan er beelden op twitter waarop je Froome samen met Forrest Gump ziet lopen, de hoofdpersoon uit de gelijknamige film met Tom Hanks. Hoe doen mensen dat zo snel?5

In Nice pleegt een man een aanslag door met een vrachtauto in te rijden op mensen die van een vuurwerkshow staan te genieten. Vooralsnog 84 doden, tientallen gewonden, waaronder minstens 50 kinderen. Waarom schokt zo’n aanslag mij veel meer dan de bijna dagelijkse bomaanslagen in bijvoorbeeld Irak waar naar schatting sinds 2003 al zo’n 160.000 tot 180.000 mensen om het leven zijn gekomen? Waarschijnlijk omdat het in Frankrijk is en dichtbij dus. Het kan ons ook overkomen. Dat wil ik helemaal niet. Een openstaande brug, de ziekte ALS, een kapper van 10.000 euro per maand, een rennende Froome, dat zijn zaken waar ik over wil schrijven. Niet over terroristische aanslagen in Frankrijk of Irak.

 

 

Het oor van Van Gogh (2)

Vincent van Gogh heeft heel wat zelfportretten gemaakt. Ik geloof wel meer dan 40 stuks. Zie hieronder een twintigtal.

van gogh zelfportretten

Het onderste rijtje portretten is allemaal geschilderd nadat hij op 23 december 1888 zijn oor had afgesneden. Op de twee portretten linksonder is hij te zien met zijn oor in verband, althans met wat er van over is. Op de drie portretten rechtsonder heeft hij zich met zijn “goede” overgebleven oor naar de kijker gewend.

van gogh krantKrantenberichtje uit de lokale Franse zondagskrant ‘Le Forum Républicain’, d.d. 30 december 1888, waarin melding wordt gemaakt dat  ‘Vincent Vaugogh, peintre, originaire de Hollande’ zijn oor heeft afgesneden. “Ce malheureux a étè admis d’urgence à l’hospice

Het schilderij rechtsonder op de collage dateert van september 1889 en is (vermoedelijk) het laatste zelfportret dat Vincent van Gogh heeft gemaakt. Vlak daarvoor had hij zijn baard afgesneden (“Eh, dokter, de patiënt doet iets met een scheermes bij zijn hoofd”). Hij schilderde het als verjaardagscadeau voor zijn moeder, wat ik wel een lief gebaar vind. (In 1998 werd het in New York voor 71,5 miljoen dollar geveild; dat zou zijn moeder waarschijnlijk nooit hebben verwacht.)

Het ontbreken van die baard maakt een wereld van verschil. Zeg eens eerlijk: als dit portret in ‘Opsporing Verzocht’ zou verschijnen, zou u dan de politie bellen om door te geven dat de gezochte persoon wel eens een zekere Vincent van Gogh zou kunnen zijn?

Van Gogh zonder baardDeze persoon kan een belangrijke getuige in het onderzoek zijn”

Waar ik – een beetje naïef; ik geef het gelijk toe –  nooit bij stil heb gestaan, is dat haast alle zelfportretten van Van Gogh gespiegelde portretten zijn. Hij schilderde zich zoals hij zich in de spiegel zag. Dat realiseerde ik me pas toen ik in de Volkskrant las dat het zijn linkeroor was dat hij had afgesneden en niet zijn rechteroor, zoals te zien is  op de twee schilderijen met zijn oor in verband. Als je wilt weten hoe de echte Van Gogh er uit zag, dan moet je dus zijn portretten spiegelen.

van gogh 2xLinks het spiegelbeeld; rechts de “echte” van Gogh met zijn ontbrekende linkeroor.

van gogh 2x - bDe tweeling Van Gogh: Zoek de zeven verschillen

Om de schrijver Ewout Kieckens te citeren: “Als het geluk je toelacht, heb je geen spiegel nodig.”

Pokémon Go

Er is weer eens een nieuwe rage. Het heet Pokémon Go. Het is een spel dat je met je mobiel speelt. Via je telefoon kan je virtuele wezentjes zoeken en vangen. Het spel is ontwikkeld door Niantic, een bedrijf dat ooit onderdeel uitmaakte van Google. De app – dat is een software-applicatie die ontworpen is om te draaien op een smartphone, tablet of een ander elektronisch handapparaat – maakt gebruik van een GPS-versie van Google Maps en van zogenaamde ‘augmented reality’: op je smartphone zie je via je camera de echte wereld, de app legt daar een virtuele laag bovenop, waardoor er plots buiten op straat virtuele wezens op je scherm van je mobiel kunnen verschijnen. Deze kan je vervolgens vangen met behulp van attributen die je onderweg moet verzamelen.

De vriend van de oudste dochter had het spel voor haar gedownload. Ze wilde prompt een rondje buiten lopen. Dat is wel een voordeel van het spel. Kinderen en jong volwassenen die anders het liefst achter de laptop zitten, willen nu opeens buiten wandelen. Goed voor de lichaamsbeweging. Ik heb met haar een blokje gelopen en ook in onze buurt bleken de beestjes te zitten. Ze zijn niet gevaarlijk. Je kan ze gewoon aaien.

pokemon go

Vooral in Amerika is het spel razend populair. Zie hier hoe Central Park in New York overstroomd wordt door mensen die met hun smartphones op zoek zijn naar Pokémons.pokemon

Niet iedereen is blij met al die mensen die op zoek zijn naar een Pokémon. Ook in Nederland – het spel is nog niet eens officieel uit hier – geeft het al overlast. Zo waren er in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam mensen op zoek naar Pokémon-figuurtjes op plekken waar geen bezoekers mogen komen en was ProRail niet blij met mensen die langs het spoor gingen lopen omdat daar een Pokémon was gesignaleerd.

Wie wel blij waren met de enorm aandacht voor het spel waren de aandeelhouders van Nintendo, het bedrijf dat de eigendomsrechten heeft op de Pokémon-figuurtjes. Afgelopen maandag steeg de beurskoers van Nintendo met bijna 25%, of te wel de beurs achtte het bedrijf van de ene op de andere dag liefst acht miljard euro meer waard.

 

Het oor van Van Gogh

Gisteren keek ik tussen de middag even naar het NOS-journaal van één uur. Het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag had uitspraak gedaan in een zaak die door de Filippijnen tegen China was aangespannen in zake de Chinese maritieme claims ten aanzien van de Zuid-Chinese Zee. Mocht er ooit een derde Wereldoorlog uitbreken, dan zou deze wel eens hier kunnen beginnen. Niet alleen erkennen een hoop Aziatische landen niet de claim van China op deze zee maar ook de Verenigde Staten niet. Het was kortom een belangrijke uitspraak. Het was echter niet het hoofditem van het journaal.

Ook een nieuwe campagne om vooral jongeren te wijzen op de gevaren van huidkanker – hou je moedervlekken in de gaten! – was niet het belangrijkste nieuwsitem. (Zie hieronder hoe topschaatster Thijsje Oenema, Nederlands recordhoudster op de 500 meter, hierover vertelt in RTL Late Night). De belangrijkste uitslagen voor haar zijn helaas niet meer die van het schaatsen maar die van haar medische onderzoeken.

thijsje Oenema

Maar ook deze voorlichtingscampagne was niet het belangrijkste nieuwsitem volgens het NOS Journaal. Nee, het belangrijkste nieuws van de dag was volgens het NOS-Journaal van één uur dat Vincent van Gogh in 1888 niet zijn oorlelletje had afgesneden maar zijn hele oor. Dat had een Amerikaanse schrijfster ontdekt. In het Van Gogh Museum kan je nu (tijdelijk) een briefje uit 1930 zien van de dokter van Van Gogh waarin deze dit bevestigt.

tt 12 juli 2016

De items van het NOS Journaal van dinsdag 12 juli 2016 13.00 uur in volgorde van behandeling

Nu ben ik ooit voorzitter geweest van de VIENO – de Vereniging voor Interessante Edoch Nutteloze Onderzoeken –  dus zulke berichtgeving mag ik graag zien, maar dit is toch niet het belangrijkste nieuwsitem om het journaal mee te openen?

(Overigens mijn waardering voor het NOS Journaal slinkt de laatste tijd behoorlijk. Zo liet het laatst zonder enige waarschuwing vooraf in het journaal van acht uur zien hoe een Spaanse stierenvechter de dood vond toen een stier hem doorboorde. Ze hadden kunnen volstaan met het voorlezen van dit nieuws. Het laten zien van de beelden voegde niets toe. Het was pure sensatiezucht.)

In het journaal lieten ze ook het pistool zien waarmee Vincent van Gogh zelfmoord zou hebben gepleegd. Het verroeste wapen was in de jaren vijftig in de akkers rondom Auvers terug gevonden. De forensische experts van CSI Auvers hadden geconstateerd dat dit pistool – “een Lefaucheux à broche, destijds een populair model” – met grote zekerheid het wapen moest zijn geweest waarmee Vincent van Gogh zichzelf in de borst had geschoten. (Het pistool kan je momenteel ook in het museum bekijken.)

Nu heb ik een vervelende mededeling voor het Van Gogh Museum. Het getoonde pistool is niet het wapen waarmee Van Gogh zelfmoord heeft gepleegd. Van Gogh heeft namelijk in 1890 helemaal geen zelfmoord gepleegd, maar werd op 27 juli 1890 neergeschoten door een Noorse militair die deel uitmaakte van het Noorse invasieleger dat tijden de Tweede Noormannentijd Frankrijk was binnengevallen.

Althans dat schreef ik in juli 1990 in een ingezonden brief aan de Volkskrant. In die maand was het 100 jaar geleden dat Van Gogh stierf. Dagenlang stonden toen de kranten en tijdschriften vol met allerlei non-items over Van Gogh. Als reactie op deze overkill aan publiciteit besloot ik de Volkskrant een primeur te gunnen. Ze plaatsen mijn brief echter niet, althans niet in juli. Wel verscheen mijn brief een half jaar later in het eindejaar overzicht van opmerkelijke brieven die dat jaar niet waren geplaatst (en later ook nog eens in een boek van De Volkskrant met ingezonden brieven). Zie hier mijn brief:

van gogh

Het NOS journaal besteedde er in 1990 geen aandacht aan.

 

Een heitje voor een karweitje

De uitdrukking ‘Een heitje voor een karweitje’ was het motto waarmee padvinders de deuren langs gingen om een karweitje te doen om daarmee wat geld te verdienen voor de padvinderij. Voor wie zich afvraagt wat een heitje is, dat is een kwartje. Het woord ‘heitje’ is volgens de site van Onze Taal afgeleid van het Jiddische woord ‘hei’ dat ‘vijf’ betekent; het vindt zijn oorsprong in de vijfde letter van het Hebreeuwse alfabet, ’hee’, die ‘vijf’ als getalswaarde heeft. Het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (EWN) vermeldt verder dat ‘heitje’ oorspronkelijk een Bargoens woord is. Het is een verkorting van ‘heitbas’ (‘vijf stuivers’). Een heitje is dus vijfentwintig cent.

heitje voor karweitje1959; Een jonge padvinder bezig met een heitje voor een karweitje actie; foto Nationaal Archief; fotograaf J.D. Noske / Anefo

Mijn broer Harry zat bij de padvinderij. In het kader van een heitje voor een karweitje belde hij op een dag bij wat oudere mensen aan die even verderop in de straat woonden. Of ze een karweitje voor hem hadden. De man zei dat hij wel de tuin mocht harken. Het was een heel grote tuin met heel veel bomen er in waarvan in de loop van de tijd heel veel bladeren waren afgevallen. Na een uurtje kwam mijn broer thuis om een glaasje ranja te halen en om te vragen of ik kwam helpen. Hij was nog niet eens op een derde. Mijn moeder zei dat ik hem maar moest gaan helpen en dat die mensen ons wel iets meer dan een heitje voor deze klus mochten geven. Na twee uur harken waren we eindelijk klaar.

We kregen één heitje, samen.