Het zwembad waar onze kinderen hebben leren zwemmen wordt gesloopt. De slopers zijn er nu hard aan het werk. Er is al een nieuw zwembad wat er vlak achter ligt, alleen is dit wat soberder dan het oude zwembad – het heeft binnen geen grote glijbaan en ook geen buitenbad; een kwestie van beschikbaar budget en andere prioriteiten vermoedelijk.

Toen onze kinderen vier jaar werden, gingen ze op zwemles. Eerst de oudste, daarna de jongste. Heel wat uurtjes hebben wij in het zwembad doorgebracht. Samen met de andere ouders zaten we op een bankje te kijken naar de vorderingen van onze kinderen. Als je na afloop de badmeester wilde spreken – “Waarom mag mijn kind nog niet naar het volgende groepje, ze doet het toch heel goed?” – dan moest je eerst blauwe plastic “overschoentjes” over je schoenen aandoen die ik meestal meteen kapot trok. Voorafgaand aan de zwemles moest je het lange haar van je kinderen in een staart doen. Dat was niet mijn specialiteit, maar gelukkig kwam er vaak een moeder aansnellen die het lijden van mijn kind niet meer aan kon zien en die zei: “Zal ik even helpen?” Uiteindelijk hebben beide dochters hier hun zwemdiploma’s A,B en C gehaald.

Maar nu wordt het zwembad dus afgebroken. Het zoveelste bouwwerk uit hun jeugd. Als mijn kinderen later een ‘sentimental journey’ willen doen, dan hebben ze een probleem.

• Het ziekenhuis waar ze allebei zijn geboren is helemaal verbouwd. De kraamafdeling is gesloten en verplaatst naar een ziekenhuis in Den Haag waarmee ons ziekenhuis samenwerkt.
• De crèche in Voorburg, waar de oudste dochter de eerste twee jaar van haar leven op heeft gezeten, bestaat niet meer. Het gebouw is afgebroken. Op die plek staan nu huizen.
• De crèche in Leidschendam waar ze de volgende twee jaar op zat en waar ook haar zusje vier jaar heeft opgezeten, bestaat ook niet meer. Ook dit gebouw is inmiddels afgebroken. Het is nu een grasveldje.
• De lagere school waar ze op zaten bestaat nog wel, maar heeft niet meer de functie van school. Waar eens de zandbak stond is nu een kleine wildernis.
• Het gebouw waar de naschoolse opvang stond en waar de kinderen na schooltijd en in de vakanties naar toe gingen is ook afgebroken. Iets verderop staat nu in een vijver een groot multifunctioneel gebouw, waarin ook een naschoolse opvang in zit.
• De bibliotheek, waar de kinderen in hun jeugd hun kinderboeken en puzzels leenden, zit niet meer in het gebouw waar ze eerst in zaten (dat staat nu leeg) maar is nu gehuisvest in een gloednieuw gebouw aan de overkant dat ze delen met een school.
• Dit gebouw staat op de plek waar vroeger een deel van de sporthal stond, waar de kinderen hun jaarlijkse school-dansvoorstelling gaven (“En nu is aan de beurt groep 4B die een lentedans zal doen”). Het was ook het gebouw waar Bassie en Adriaan elk jaar optraden. De sporthal is verbouwd en Bassie en Adriaan treden niet meer op.
• En nu wordt dus ook het zwembad afgebroken waarin ze hebben leren zwemmen.

De tijd is vergankelijk.