Wateroverlast

De stortbuien van de laatste dagen geven behoorlijk wat wateroverlast, Een snelle blik op de site van het Nationaal Archief laat zien dat dit iets is van alle tijden.

0 regen1957: Amsterdam

000 sneek1960: Nijkerk

000 bergen1975: Bergen, Limburg

Maar de mens laat zich toch niet snel door al deze wateroverlast uit het veld slaan.

000 limburg 21975, Weil, Limburg

De beschrijving  bij deze foto luidt volgens de site van het Nationaal Archief: “Wateroverlast in Limburg door hoge stand van de Maas. Man gaat café binnen via trap naast het raam.”

Duimpje omhoog

Het ‘duimpje omhoog’ is meestal bedoeld als een positief gebaar, al zijn er wat culturen waar dit niet het geval is. In sommige landen zoals Irak, Iran en Afghanistan wordt het juist als een belediging gezien.

Ook bestaan er wat historische misverstanden over het gebaar. Zo denken veel schilders en filmregisseurs dat de Romeinen in de gladiatorentijd met de duim omhoog aan gaven dat het leven van de overwonnen strijder gespaard mocht worden. In werkelijkheid betekende een duim omhoog dat het publiek juist wilde dat het gevecht door ging – het had de betekenis dat de zwaarden niet opgeborgen mochten worden. Als men het leven van de overwonnen gladiator wilde sparen dan werd de duim in de vuist opgeborgen – dus niet omlaag – ten teken dat het publiek tevreden was en dat de vechters het zwaard in de schede mochten opbergen en het gevecht mochten beëindigen.

000 duimOp zijn schilderij ‘Pollice Verso’ uit 1872 laat de schilder Jean-Léon Gérôme ten onrechte het publiek een duimpje omlaag steken.

Vandaag de dag heeft het duimpje omhoog vooral een positieve betekenis. Men is het ergens mee eens of men is ergens tevreden over. (Bij duikers betekent het overigens dat de duiker omhoog wil gaan, niet dat hij tevreden is; daarvoor gebruiken ze het ronde ok-signaal; En lifters gebruiken het duimpje omhoog om een lift te vragen aan voorbij rijdende auto’s. Als de auto’s niet stoppen, betekent het duimpje omhoog van de lifter dan ook niet dat hij tevreden is met de actie van de chauffeur.)

Ook zie je vaak oproepen om, als je het ergens mee eens bent, een duimpje omhoog te steken.

trumpAls je ook vindt dat Trump een idioot is, steek dan je duim omhoog.

Tot zover deze blogpost. Als u er tevreden over bent, geef het dan een duimpje  omhoog. Oh nee, dat kan helemaal niet op mijn site.

Een held

Op tv en op internet is overal het filmpje te zien van de heldendaad van Mamoudou Gassama. Deze 22-jarige Malinees – hij was een half geleden zonder geldige verblijfspapieren naar Frankrijk afgereisd – redde in Parijs een vierjarige kind van een wisse dood door met gevaar voor eigen leven als een ‘spiderman’ vier verdiepingen van een flat omhoog te klimmen.

Het jongetje was alleen thuis en was op de een of andere manier over de balkonrand geklommen en hing daar te bundelen toen hij door mensen op straat gespot werd. De toevallig voorbij komende Malinees hoorde mensen schreeuwen, keek omhoog, zag het jongetje hangen en aarzelde geen moment. Hij klom razendsnel omhoog en bracht hem in veiligheid.

Bekijk hier op de site van de NOS  beelden van de man en zijn heldendaad.

Ik kon dat kind toch niet laten vallen” sprak hij na afloop. Een echte held. President Macron heeft hem inmiddels op het Elysée ontvangen en de illegaal verblijvende Mailinees niet alleen een verblijfsvergunning en de Franse nationaliteit aangeboden, maar ook een baan toegezegd bij de brandweer. Het is hem gegund. Het asielbeleid zou overigens streng blijven zei Macron er voor de zekerheid nog bij.

Stel, dat ik in zo’n situatie belandde (niet hangende aan het balkon, maar als degene die het ziet gebeuren.) Zou ik dan ook omhoog zijn geklommen? Laat ik het zo zeggen, Ik acht de kans dat Trump de rest van zijn presidentschap alleen nog maar de waarheid spreekt groter dan de kans dat ik omhoog zou klimmen. Rekent u er dus maar niet op. Gelukkig ben ik nog nooit in zo’n situatie beland.

Het dichtstbij tot nu toe was die keer dat ik als twaalfjarig jongetje in Diepenveen langs een bejaardenflat fietste en opeens zag hoe aan de overkant op een paadje tussen de bosjes een oude dame struikelde. Ik keek even achterom om te zien of het wel goed ging, en toen ik haar niet meer overeind zag komen, fietste ik, met de nodige tegenzin, terug om te kijken of ze hulp nodig had. Bij haar aangekomen zag ik dat het oudje in de bosjes lag en niet meer overeind kon komen. Ik stapte van de fiets, hielp haar omhoog en vroeg of alles goed ging.

Lichamelijk had ze zo te zien geen problemen, maar ze was wel in paniek. Angstig keek ze naar het bejaardentehuis. Ik mocht absoluut niet tegen iemand van het tehuis zeggen dat ze was gevallen, zei ze, anders mocht ze niet meer alleen buiten lopen. Nee, dat zal ik niet doen, beloofde ik. Ze keek me opgelucht aan. Ik bood aan om met haar naar tehuis te lopen, maar dat wilde ze beslist niet. Moeizaam liep ze terug naar het tehuis. Ik pakte mijn fiets en fietste weer verder. Tot zover het overzicht van mijn heldendaden.

Barry Hughes

Zaterdag was de finale van de Champions League. Real Madrid won met 3-1 van Liverpool. Dat Real won, mocht vooral de doelman van Liverpool zich aanrekenen. Hij blunderde twee keer gigantisch. Eén keer wierp hij bij een uitgooi de bal tegen het been van een speler van Real Madrid aan, waarop de bal in het doel verdween en bij een houdbaar afstandsschot liet hij de bal op kinderlijke wijze door zijn handen gaan.

Die zal na afloop niet lekker in de kleedkamer hebben gezeten. Dat doet me denken aan het antwoord van Barry Hughes op een vraag van een journalist. Barry Hughes was begin  jaren zeventig trainer van Go Ahead, mijn favoriete clubje. Onze keeper had enorm geblunderd en een journalist vroeg na afloop hoe het met de doelman ging. “Niet best” antwoordde Hughes “Hij zat er in de kleedkamer helemaal verslagen bij, gooide wanhopig zijn hoofd in de handen en miste.”

Barry Hughes, geboren in Wales, was in de jaren zeventig van de vorige eeuw een bekende trainer, onder andere van Haarlem en van Go Ahead. Hij was echter niet alleen bekend als trainer maar ook als entertainer. Zo zong hij carnavalsliederen en trad hij op in allerlei televisieprogramma’s. Daarnaast genoot hij bekendheid omdat hij getrouwd was met de televisieomroepster en later radio- en televisiepresentator Elles Berger.

00 barry hughesElles Berger en Barry Hughes trouwen; 13 mei 1965; fotograaf Jac De Nijs; Anefo; Nationaal Archief.

In 2015 heb ik voor Hard Gras, een literair voetbaltijdschrift, een verhaal over het jeugdhuis van Go Ahead geschreven. Dat was een soort internaat waar talentvolle jeugdspelers in woonden. Mijn vader was vijftien jaar lang de studiebegeleider van de spelers in het jeugdhuis. In dat verhaal kwam Barry Hughes ook voor. Ik citeer even uitgebreid uit dit verhaal:

“[…] Het jeugdhuis kwam onder leiding van een nieuw echtpaar en de club vroeg Gerrit Eggink, een bekende makelaar in Deventer, te gaan fungeren als een soort praatpaal voor de spelers uit het jeugdhuis. Mijn vader, Harry van Neck, werd gevraagd als nieuwe studiebegeleider. Eggink was niet alleen makelaar in Deventer, hij had er ook een groot sociaal netwerk. Als er spelers uit het jeugdhuis ’s avonds in de binnenstad werden gesignaleerd op een tijdstip dat ze er niet behoorden te zijn, dan kreeg hij al snel een belletje. Mijn vader was de directeur van de MEAO in Deventer en kende vanuit die functie de andere directeuren van scholen in Deventer en omgeving goed en dat hielp bij het regelen van bijzondere studiefaciliteiten, zoals op maat gemaakte huiswerkbegeleiding voor de jeugdspelers. Wekelijks bezochten Eggink en mijn vader het jeugdhuis, waarbij dan ook vaak de studievoortgang werd besproken.

Eén van de eerste spelers in het jeugdhuis die met het strengere beleid te maken kreeg was Peter Arntz. Deze latere international was door de KNVB uitgenodigd voor een trip met het UEFA-jeugdelftal naar Zwitserland, maar omdat Eggink en mijn vader van mening waren dat het leren voor een proefwerkweek – die zou een dag na terugkomst uit Zwitserland beginnen – een hogere prioriteit had, kreeg hij tot zijn ontzetting geen toestemming om mee te gaan. Hij klaagde nog bij Barry Hughes – deze was in 1970 Fadrhonc opgevolgd als trainer – maar dat hielp niet. ‘Leren voor school is belangrijker’ zei Hughes en in plaats van in Zwitserland te voetballen, zat Arntz die week gebogen over de schoolboeken.

Ook Jack van Loon, een andere jeugdspeler, merkte dat Barry Hughes school belangrijk vond. Van Loon was bij de A-selectie gehaald, speelde al mee in oefenwedstrijden en stond op het punt om zijn debuut in de eredivisie te maken. Voor Jack van Loon was dit alles aanleiding om de aandacht voor school tot een minimumniveau terug te brengen. Mijn vader vroeg Hughes of hij Van Loon hierover wilde aanspreken. “Doen we “ zei Hughes en hij riep Jack van Loon bij zich.

Jack, het gaat goed op het veld hè.” sprak Hughes. Jack straalde. “Maar ik hoor van meneer van Neck hier dat je de school een beetje aan het verwaarlozen bent. Klopt dat?” “Mwah” mompelde Jack. “Is niet goed Jack, school is belangrijk. Ik zet je voor vier weken terug naar de jeugd. Als het daarna weer beter op school gaat, dan mag je weer bij de A-selectie mee trainen.”

Van Loon keek Hughes verbijsterd aan. Ook mijn vader was verrast. Dit had hij niet met Hughes afgesproken. Maar het hielp. Zijn aandacht voor school nam weer toe. Na vier weken mocht hij weer met de A-selectie mee trainen en even later zijn debuut maken. (Uiteindelijk zou Jack van Loon tot 1976 voor Go Ahead Eagles spelen. Daarna vertrok hij naar FC Groningen voor welke club hij ook nog eens ruim 200 wedstrijden zou spelen. Hij overleed in 2005 op 51-jarige leeftijd.)

Barry Hughes was gedurende de vijftien jaar dat mijn vader van 1970 tot aan zijn overlijden in 1985 de studieadviseur van het jeugdhuis was de trainer die de meeste belangstelling had voor de schoolprestaties van de spelers. Met de meeste andere trainers moest mijn vader vaak een strijd voeren om de jeugdspelers gelegenheid te geven om te leren. De fanatiekste onder hen was Wiel Coerver, trainer van Go Ahead Eagles in het seizoen 1976 – 1977. “Alle jeugdspelers moeten van school af. Ze moeten de hele dag trainen, dan maak ik ze allemaal miljonair. U kunt wel weg”. sprak hij. “Ik dacht het niet” zei mijn vader en de spelers bleven op school.

Hughes vond het van een goed karakter getuigen als een speler naast het voetballen ook trachtte op school succesvol te zijn. Karakter was naast techniek één van de zaken waar hij potentiële nieuwe spelers op beoordeelde. Eigenlijk was Hughes daarmee Louis van Gaal 25 jaar voor. Deze verklaarde in 1995 dat zijn successen met Ajax mede te danken waren aan zijn beoordelingssysteem TIPS dat stond voor ‘Techniek, Inzicht, Persoonlijkheid en Snelheid.’ Van Gaal zal het ongetwijfeld ontkennen, maar misschien heeft hij in zijn periode dat Hughes bij Sparta zijn trainer was – Van Gaal in de rust bij een wedstrijd: “Trainer, vindt u ook niet dat er gewisseld moet worden”; Hughes; “Inderdaad Louis, jíj gaat eruit, kleed je maar om” – iets van zijn gedachtewereld overgenomen.

0 Barry Hughes

Ten aanzien van zijn vak was Barry Hughes heel serieus, maar hij was ook een showman. Hier overhandigt hij in maart 1974 een gouden plaat aan Alice Cooper. In ruil daarvoor krijgt hij een gouden bal terug. (Let even op de fijne details zoals de bij de overjas passende pet van Hughes en het blikje Budweiser in de hand van Alice Cooper. Je bent tenslotte een woeste rocker of niet.) Fotograaf onbekend; Nationaal Archief

Dat Hughes spelers niet alleen beoordeelde op technische aanleg merkte ook Piet Hamberg. In 1972 voetbalde Hamberg bij BNC uit Finsterwolde en maakte hij deel uit van de nationale UEFA-jeugdselectie. Hij gold als één van de grootste talenten van Nederland en vanuit het betaalde voetbal was er dan ook veel belangstelling voor hem. Ook Go Ahead Eagles nodigde hem uit voor een gesprek.

Tot verbazing van Go Ahead kwam hij samen met een zaakwaarnemer. Waarschijnlijk was hij één van de eerste jeugdspelers in Nederland met een zaakwaarnemer. Hamberg vleide zich neer in een stoel – hij lag meer dan dat hij zat – en luisterde naar de verhalen van de voorzitter die vertelde wat voor een prachtige club Go Ahead wel niet was – Hamberg zakte ondertussen verder onderuit – naar Barry Hughes die zijn voetbalvisie ontvouwde – Hamberg lag nu bijna helemaal plat in zijn stoel – en naar mijn vader die vertelde hoe de spelers in het jeugdhuis werden begeleid. Toen mijn vader uit gesproken was – Hamberg lag nu horizontaal in zijn stoel – keek het jonge talent naar zijn zaaknemer. Deze kuchte en zei: “We willen 100.000 gulden tekengeld.” Dat was ruim meer dan de best betaalde speler van Go Ahead Eagles verdiende.

Hughes en mijn vader keken elkaar aan. Hughes pakte zijn portemonnee, haalde er een biljet van 25 gulden uit en gaf dit aan Hamberg. Deze wist niet goed wat hij er mee moest. Was dit een voorschot op zijn tekengeld? “Voor de reiskosten; veel succes elders” sprak Hughes. Hij stond op en liep de kamer uit. Later, toen Hamberg en zijn zaakwaarnemer weg waren, vroeg mijn vader aan Hughes of ze niet hadden moeten onderhandelen over het tekengeld. “Nee” zei Hughes: “Zag je niet hoe hij er bij lag in zijn stoel. Helemaal plat. Die haalt nooit de top. Niet het juiste karakter.”

Hamberg zou even later een contract bij NEC tekenen. Hij zou ook nog voor Wageningen, FC Utrecht, Servette en Ajax uitkomen maar de echte top haalde hij inderdaad niet” […]

Tot zover het citaat uit Hard Gras. Mijn vader overleed in 1985 op 65-jarige leeftijd na een auto-ongeluk. Barry Hughes leeft nog. Hij is nu 80 jaar oud. Elles Berger leeft ook nog en is 78 jaar oud. Ze zijn inmiddels 53 jaar getrouwd.

Uit het straatbeeld verdwenen

Uit de serie ‘Uit het straatbeeld verdwenen’: het straat-tv-kijken

Hoewel Philips al in de jaren dertig proeven met televisie uitzenden deed, vond de eerste landelijke Nederlandse (zwart-wit) televisie-uitzending pas plaats op 2 oktober 1951. Aanvankelijk waren er niet veel Nederlanders met een televisie. Er was sprake van een kip of ei probleem. Voordat ze een dure televisie kochten, wilden de Nederlanders eerst zien hoe het werkte, maar omdat ze geen tv hadden, konden ze dat niet zien.

Om die cirkel te doorbreken, plaatsten sommige radiozaken het ei (de televisie) in hun etalage en de kippen (de kijkers) konden dan staande op straat het nieuwe medium bekijken. Het straat tv-kijken was geboren.

0 tv

0 tv 310 oktober 1951 Publiek kijkt naar televisie in een etalage te Zandvoort;  Foto’s Harry Pot; Anefo; Nationaal Archief

0 tv214 mei 1952: Nederland tegen Zweden. De wedstrijd werd uitgezonden op televisie. In Amsterdam volgden mensen de wedstrijd voor de etalage van een radiozaak; Foto Herbert Behrens, Anefo, Nationaal Archief.

Ook ik heb regelmatig samen met een hoop mensen voor een etalage staan kijken. Maar dat was niet begin jaren vijftig – ik was toen nog niet geboren –  maar in het begin van de jaren zestig. We woonden toen in Apeldoorn. Met mijn vader en mijn broertje ging ik op zondag altijd naar de voetbal. De ene week naar AGOVV, dat speelde in die tijd nog betaald voetbal, de andere week naar Robur et Velocitas. Dat was een Apeldoornse amateur-voetvoetbalvereniging die haar domicilie vlakbij het terrein van AGOVV had. De twee verenigingen speelden haast nooit tegelijkertijd thuis –  waardoor we elke week wel naar een thuiswedstrijd van één van de twee clubs konden gaan.

Mijn vader bekeek de thuiswedstrijden van AGOVV samen met een aantal vrienden. Mijn broertje en ik zwierven ondertussen door het stadion. Na afloop zochten we mijn vader weer op en liepen dan altijd eerst met hem naar het huis van één van diens vrienden. Ome Chris noemden we hem hoewel hij geen echte familie was. Zijn vrouw, tante Riet, stond thuis altijd klaar met een kopje thee en een koekje en een glaasje ranja voor ons. Daarna vertrokken we naar huis. Niet rechtstreeks, eerst liepen we altijd langs een sigarenzaak in de buurt.

Voor de sigarenzaak stond vaak al een groepje mensen te wachten. Er waren in die tijd nog geen regionale radio-omroepen – ook Hilversum 3 bestond nog niet. Als je de uitslagen van het amateurvoetbal wilde weten, dan moest je wachten totdat de uitslagen de volgende dag in de plaatselijke krant stonden. De sigarenboer had echter, waarschijnlijk als reclame voor zijn zaak, iets bedacht.

Hij belde op zondagmiddag alle verenigingen op waar ploegen uit de regio Apeldoorn tegen speelden en schreef dan de uitslagen op een groot vel dat hij vervolgens op zijn etalageraam plakte. Dus als je op zondagmiddag al wilde weten, hoe je favoriete amateurclub (Robur et Velociatas in ons geval) het had gedaan, dan kon je dat op zondagmiddag al bij de sigarenboer zien.

Later vond de sigarenwinkelier het internet uit en hoefden we niet meer langs de winkel voor de uitslagen.

 

Verdwenen sporten (2)

Uit de serie Verdwenen Sporten: Het vliegtuigtrapaflopen voor filmsterren – categorie gemengd.

Van 1953 tot en met 1960 werd er op Schiphol elk jaar het ‘WK vliegtuigtrap aflopen voor filmsterren’ georganiseerd.  Zowel mannelijke als vrouwelijke filmsterren konden deelnemen. Het evenement trok in die tijd tal van bekende deelnemers. Ze kwamen uit de hele wereld aangevlogen om aan de wedstrijd te kunnen mee doen.

Meestal werd de wedstrijd op 19 augustus georganiseerd, de geboortedag van Orville Wright, die als eerste met een vliegtuig de lucht invloog en weer veilig landde.

0 wilbur RightWilbur Wright in 1901 na een landing met een zweefvliegtuig; Het vliegtuigtrapaflopen stelde in die tijd nog niet veel voor. Foto Library of Congress.

Niet alleen de tijd bepaalde de winnaar van het vliegtuigtrapaflopen. De filmsterren werden door een deskundige jury ook beoordeeld op de onderdelen: elegantie, zwaaien, glimlachen en bloemen in ontvangst nemen. Een snelle tijd alleen was niet voldoende om te winnen. Zo struikelde in 1956 de Amerikaanse filmster Marlon Brando op de bovenste tree en viel daarna de trap omlaag. Hij had van alle deelnemers die dag veruit de snelste tijd, maar kreeg lage scores op de onderdelen elegantie, zwaaien en vooral glimlachen. Zijn grote concurrent Gary Cooper won dat jaar.

In 1960 was er het Gina-Audrey schandaal. De Italiaanse filmster Gina Lollobrigida beschuldigde de jury, die onder leiding stond van de Nederlandse prins Bernhard, dat deze een voorkeur had voor de uit Nederland afkomstige Audrey Hepburn. Zij won dat jaar, vooral dankzij hoge jurybeoordelingen, voor de derde keer op rij de titel. De Italiaanse filmster vond dat de jury niet objectief beoordeelde en tekende een formeel protest tegen de jurybeoordelingen aan.

0 Gina

Gina Lollobrigida protesteert bij de jury; foto Ivo Bulanda; Wikipedia

Toen dit niet werd gehonoreerd, ging Lollobrigida als protest op de landingsbaan zitten en hield dat drie uur lang vol. Al die tijd konden er op Schiphol geen vliegtuigen opstijgen en vertrekken, wat de directie van Schiphol deed besluiten om het evenement het jaar er op naar vliegveld Eelde te verplaatsen.

Dat was bepaald geen succes. Doordat er geen grote vliegtuigen op vliegveld Eelde konden landen, werden de deelnemende filmsterren met een klein vliegtuigje naar Eelde gevlogen. De filmsterren hoefden daardoor alleen maar een klein stukje trap af te dalen, wat veel van de glans van het evenement weg haalde.

0 prins

Juryvoorzitter Prins Bernhard doet voor hoe je ondanks het kleine trapje toch nog elegant van de trap af kan dalen; Foto Joop van Bilsen; Anefo; Nationaal Archief.

Audrey Hepburn ontbrak dat jaar, dit omdat zij ten tijde van het WK in New York verbleef voor de filmopnames van ‘Breakfast at Tiffany’s’, waardoor zij haar titel niet kon verdedigen. Richard Burton, een specialist in het aflopen van kleine vliegtuigtrappen, won met grote overmacht.

Het was het laatste jaar dat het WK werd georganiseerd. In de jaren daarna raakte de sport in de vergetelheid. Zie hier de winnaars van 1953 tot en met 1961, al of niet vergezeld van hun coaches.

0 Ann Todd1953: Winnaar: Ann Todd; fotograaf Harry Pott: Anefo; Nationaal Archief

0 Errol Flyn1954 Winnaar: Errol Flynn; fotograaf Wim van Rossem; Anefo; Nationaal Archief

0 Gloria Swanson1955: Winnaar: Gloria Swanson;  fotograaf Wim van Rossen; Anefo; Nationaal Archief

0 Gary Cooper1956: Winnaar: Gary Cooper; fotograaf J.D. Noske; Anefo; Nationaal Archief

0 Jane Mansfield1957 Winnaar: Jane Mansfield; fotograaf Harry Pot; Anefo; Nationaal Archief

0 audrey hepburn1958 Winnaar: Audrey Hepburn; fotograaf Eric Koch; Anefo; Nationaal Archief

0 audrey hepburn 19591959; Winnaar: Wederom Audrey Hepburn (met echtgenoot tevens trainer traplopen Mel Ferrer); fotograaf Harry Pot; Anefo; Nationaal Archief

0 audrey hepburn 19601960; Winnaar: Audrey Hepburn. Nadat Audrey Hepburn in 1960 het WK vliegtuigtrap aflopen voor de derde keer op rij had gewonnen, mocht zij de gouden wisselbeker definitief houden. Fotograaf Harry Pot; Anefo; Nationaal Archief.

0 Richard burton1961: Winnaar Richard Burton daalt op vliegveld Eelde de trap af; fotograaf onbekend; vermoedelijk iemand van het Dagblad voor het Noorden. Op de foto is duidelijk te zien hoe kort het trapje is.

Tot zover de geschiedenis van het ’WK vliegtuigtrapaflopen voor filmsterren’

Verdwenen sporten

Uit de serie Verdwenen Sporten: het eierblazen.

Het WK van 1953 in beeld. Toen had Nederland nog echte wereldtoppers in huis.

eierblazen 3

eierblazen 2

eierblazen

Foto’s: J.D. Noske; Anefo; Nationaal Archief; d.d. 3 maart 1953.

Hyper realistische beelden

Vorige week zijn we op Hemelvaartsdag in de Kunsthal in Rotterdam geweest om een kijkje te nemen bij de tentoonstelling ‘Hyperrealisme Sculptuur’.  Hier werden allerlei beelden tentoongesteld,  “waarbij de menselijke figuur zo levendig en levensecht mogelijk wordt verbeeld“, aldus de site van het museum. Om de tentoonstelling op Hemelvaartsdag te bezoeken was achteraf – vooraf eigenlijk ook al  – niet zo’n goed idee. Het was er druk.

Er waren allerlei soorten beelden te zien.  Sommige waren heel groot, wat weer wat afbreuk deed aan het realisme. Die waren meer hyper dan realistisch.

real 2

real 3

real 4

Andere beelden waren wel levensecht.

real 5De mensen rechts zijn bezoekers, de dame links bij de muur is een beeld.

real 1

real 7

Er waren ook allerlei fantasievoorstellingen.

real 6

real 12

Eerlijk gezegd vond ik het een beetje  tegenvallen. Hoe knap ook gemaakt, je hebt toch al snel een  Madame Tussaud gevoel. Vorig jaar hebben we in het zelfde museum een tentoonstelling gezien van hyperrealistische schilderijen. Die maakten veel meer indruk.

Misschien ben ik meer een mannetje voor vaag-realistische beelden.

real 11‘Licht en donker’, vaag realistische bezoekers aan een Tentoonstelling;  een werk van Martin van Neck; 2018

Sudoku’s

Dit is een sudoku.

sudoka simpel

Het is een vrij simpele sudoku met slechts één blokje van 2×2 waarin de cijfers 1 t/m 4 moeten worden ingevuld. Het is echter geen correcte sudoku, want er zijn zes verschillende oplossingen mogelijk en dat mag nu eenmaal niet bij een sudoku.

sudoka simpel 2

Dit is een al wat betere poging om een sudoku te maken. Maar hij is nog steeds niet correct, want er zijn nog steeds twee oplossingen mogelijk om de sudoku af te maken. We vullen daarom nog een extra getal in en dan hebben we een correcte sudoku.

sudoka simpel 3

Nu moet ik zeggen dat het niet zo’n moeilijke sudoku is, ongeveer mijn niveau dus. Ik ben dan ook niet zo’n sudoku-invuller. Als je bij sudoku net zoals bij judo een band zou dragen, dan droeg ik beslist de  witte band – de laagste rang. Marianne daarentegen zou een zwarte band dragen. Zij is er veel beter in dan ik.

Ze is nu bezig om sudoku’s op te lossen uit ‘Killer Su Doku book 12, 150 challenging puzzels from the Times’.  Ik heb even stiekem een bladzijde uit haar boekje gekopieerd – ziet ze toch niet. Zie hier hoe haar geest werkt. Het betreft een sudoku waarin niet alvast getallen in hokjes zijn ingevuld, maar waar alleen de som van de getallen in de blokken is weergegeven.

sudoka

In de kantlijn heeft het rekenwonder in ons huis allerlei getallen geschreven, die haar geholpen hebben om de sudoku op te lossen, althans dat neem ik aan. Je moet inderdaad wel logisch nadenken. Met alleen gokken kom je er niet. De 9×9 blokken met vakjes van een sudoku zijn namelijk op zo’n 5,5 miljard verschillende manieren in te vullen. Dat heb ik overigens niet zelf uitgerekend maar lees ik in het boek ‘Eh…eh, waarom zeggen we eh….?” , een uitgave van nrc.next uit 2012. Deze krant had een rubriek waar lezers vragen over alledaagse dingen in konden sturen. In dit boek staan de honderd ‘allerbeste vragen’ (en de antwoorden) verzameld. (101e vraag: hoe bepaal je het criterium ‘allerbeste vraag’?)

Eén van de vragen was ‘Hoe maak je een Sudoku?’ Die vraag werd voorgelegd aan Peter Ritmeester, die de sudoku’s voor de NRC en de nrc.next maakte. Het gaat van achteren naar voren, legt hij uit. Begonnen wordt met de oplossing en dan wordt terug gewerkt naar de opgave. Ik citeer even uit het boek.

Een computerprogramma vult een hele oplossing in en haalt dan elke keer een vakje leeg. Bij elke stap berekent het programma of er nog maar steeds één manier is, waarop de sudoku ingevuld kan worden. Als dat niet meer zo is, dan wordt het laatste vakje weer terug ingevuld. Dan heb je het begin.”

 Het aantal getallen dat bij een 9×9 blokken sudoku minimaal ingevuld moet zijn om tot een uniek oplossing te komen staat niet vast. Vermoedelijk zijn het er minimaal 17, maar een gemiddelde sudoku begint met 26 getallen, aldus Ritmeester. Sudoku’s kennen een verschillende moeilijkheidsgraad. Ik citeer het boekje weer even:

De moeilijkheidsgraad wordt door de ‘oplosser’ berekend, software waarin Ritmeester een aantal menselijke oplostactieken heeft geprogrammeerd. Een simpele tactiek is het aanvullen van een bijna volle rij. Ingewikkelder is bijvoorbeeld rekening te houden met een rij én een blok. De oplosser probeert eerst met makkelijke tactieken de puzzel op te lossen. Als dat niet lukt, gebruikt hij moeilijkere. Aan de hand van de gebruikte methodes is de moeilijkheidsgraad vast te stellen. Ritmeester:  Maar wat de computer vanzelfsprekend vindt, zien wij soms over het hoofd. Daarom lossen we alle puzzels voor nrc.next ook nog eens met de hand op. De helft valt dan alsnog af. ”

De lezers van de nrc.next krijgen overigens een makkelijker puzzel voorgeschoteld dan die van de NRC, dit ‘omdat ze minder tijd hebben’.

Terug naar de puzzel van Marianne uit de Times. Het is er eentje uit de categorie ‘Deadly’. De Times geeft aan hoeveel tijd er voor staat, 1 uur en 12 minuten in dit geval. Ons rekenwonder heeft hem in 28 minuten opgelost zie ik. Linksboven op de pagina – zie onder – heeft ze de kloktijden genoteerd van de puzzelmomenten.

sudoka 2

Ze is er om 11.20 uur mee begonnen zie ik en heeft de puzzel om 11,25 uur weggelegd. Om 12.10 uur is ze er verder meegegaan om hem om 12.30 uur weer weg te leggen. Blijkbaar had ze hem toen bijna af, want om 7.25 uur had ze nog maar drie minuten nodig om hem af te maken. Bij elkaar 28 minuten noteert ze, ik gok met enige trots.

Tja, en nu moet ik helaas even streng doch rechtvaardig zijn. Je kan  de puzzel natuurlijk wel even weg leggen, maar de tijd wordt niet stil gezet. Hij blijft gewoon doorlopen, ‘it’s not cricket’ zoals wij Engelstaligen zeggen. Ze heeft dus gewoon ruim acht uur over deze puzzel gedaan en geen 28 minuten. Dat moet beter kunnen.

p.s. De oplossing van de door mij zonder hulp van een computerprogramma gemaakte sudoku is dat in het vakje linksonder het getal 2 moet worden ingevuld. Dat had u binnen 18 minuten moeten vinden.

Een koninklijk huwelijk (2)

Zaterdag eventjes op tv naar het koninklijk huwelijk van prins Harry en Meghan Markle gekeken. Op NPO 1 werden de toespraken ondertiteld. Soms verscheen de vertaling al in beeld voordat de woorden werden uitgesproken. Dat kan alleen als de tekst al bekend was voor de vertalers of als er enige vertraging was in het doorgeven van de beelden opdat de vertalers tijd hadden om de boel te vertalen.

Om te kijken hoe dat zat, schakelde ik daarom even naar de BBC om te zien – we hebben een split screen mogelijkheid op onze tv waardoor je twee zenders tegelijk kan kijken –  of er inderdaad sprake was van vertraging, maar wat bleek: de BBC zond heel andere beelden uit. Wel van het zelfde huwelijk uiteraard maar met een andere regievorm. Terwijl wij bijvoorbeeld George Clooney in beeld kregen, keken de Engelsen naar prins Charles. Ook CNN zond een eigen versie van het verhaal uit. Blijkbaar waren er meerdere regisseurs met allemaal hun eigen doelgroep aan het werk.

Een paar dingen vielen me op. Allereerst zagen wij (op de NPO) koningin Elizabeth tijdens de dienst nauwelijks in beeld. Alleen tijdens het binnenlopen. De beroemdheden daarentegen, zoals bijvoorbeeld David Beckham, Elton John, George Clooney, Serena Williams en James Cordon kwamen veel vaker in beeld. Over die laatste, de Engelse presentator van ‘The Late Late Show’ op CBS in Amerika, twitterde de BBC tijdens de dienst:

huwelijk 2

De BBC was sowieso wel grappig op twitter. Blijkbaar was de ex-vriendin van prins Harry ook aanwezig tijdens de dienst. De BBC betitelde dat als een ‘bold move’.  Was inderdaad wel link, maar toen de aartsbisschop vroeg of iemand bezwaar had tegen het huwelijk riep ze niet “Ja, ik”.  Buiten de kerk stond overigens nog een vrouw die wel met prins Harry had willen trouwen. Ze droeg een spandoek met de tekst “Harry, marry me!” “Te laat” zei de presentator van de BBC droogjes.

Ook opvallend was dat de aartsbisschop tijdens zijn toespraak zei: “Laat geen mens scheiden wat God verenigd heeft”. Nu zijn Harry’s vrouw, zijn vader en moeder, zijn stiefmoeder, zijn oom Andrew en zijn tante Ann allemaal al een keer gescheiden geweest, dus er zijn toch wel eens mensen die zich hier niet aan houden. Maar goed, er is ook hoop voor hem, want zijn grootouders zijn al zeventig jaar getrouwd.

Meghan Markle had gelukkig ook voor een Amerikaanse inbreng in de dienst gezorgd, waardoor er toch nog wat leven in de zaak kwam. Zo zong een Amerikaans gospelkoor ‘Stand by me’ en een Amerikaanse bisschop hield een vurige en vooral lange toespraak. Op een gegeven moment vroeg hij aan de kerkgangers wie er met de auto was gekomen. Ze hoefden niet te antwoorden maar mochten knikken. Dat deed me denken aan John Lennon die ooit eens tijdens een liefdadigheidsconcert waar de Beatles optraden en waar ook leden van het Britse koningshuis aanwezig waren, zei dat er bij het volgende nummer mee geklapt mocht worden en dat de mensen op de duurdere rangen met hun juwelen mochten rinkelen.

Enfin, de Amerikaanse bisschop bleef maar doorpraten. Zo te zien vond alleen Meghan het leuk. De Engelsen zaten veelal te kijken met een gezicht van wanneer is hij nou eens klaar. Ik zag twee mislukte pogingen om de man met een stok met een haak er aan van het podium te trekken. Uiteindelijk hield hij er mee op en kon de dienst verder gaan.

Verder viel het me op dat de moeder van Meghan moederziel alleen zat. Hadden ze die nou niet kunnen laten vergezellen door een familielid? Enfin, ze zeiden allebei ja en het huwelijk is voltrokken.

huwelijk

Tot zover uw royalty verslaggever.

 

Kinderen in Ghana

Ik maak me er vandaag even gemakkelijk vanaf. Ik kopieer gewoon even een paar foto’s die de oudste dochter, die in Ghana zit, op haar Instagram-account heeft geplaatst. Ze zit in Humjibre in Ghana voor de GHEI. Dat staat voor Ghana Health and Education Initiative, een Amerikaanse hulporganisatie. De bijschriften zijn die zoals de dochter ze bij de foto’s heeft vermeld.

Ghana 0Baby weighing in Humjibre – the babies generally don’t really enjoy it

Ghana 1

Ammma (meaning born on Saturday) during one of the playdates that GHEI organizes.

Ghana 2Mama’s helping hand

Ghana 3Babies in the library

De bibliotheek staat in het gebouwtje van de GHEI waar onderwijs wordt gegeven.

Een koninklijk huwelijk

Morgen stappen prins Harry en Meghan Markle in het huwelijksbootje.

titanic

titanic 2

Deze foto’s suggereren dat ze voor hun huwelijksreis een tripje met de Titanic hebben geboekt, maar dat is niet zo. De foto’s zijn genomen tijdens hun bezoek in maart van dit jaar aan het Titanic Belfast museum in Noord-Ierland. (foto’s: Northern Ireland Office)

De belangstelling voor het huwelijk is enorm. Eigenlijk is dit een beetje wonderlijk, want op de lijst van Britse troonopvolgers staat prins Harry slechts op plaats zes. Nummer één is prins Charles. Deze bijna 70-jarige prins is inmiddels al 67 jaar kroonprins. Hij is daarmee de langst op de troonsbestijging wachtende troonopvolger uit de Britse geschiedenis en ook de oudste Britse troonopvolger ooit. Als ik de pers mag geloven gaat hij deze records nog wel wat scherper zetten, want zijn 92-jarige moeder is nog niet van plan om het bijltje er bij neer te gooien.

Nummer twee op de lijst van troonopvolgers is Harry’s oudere broer prins William en de nummer drie tot en met vijf diens drie kinderen. Overigens staat ook koning Willem-Alexander op de lijst met mogelijke Britse troonopvolgers. Dit omdat hij verre familie is. In 2002 viel hij van deze lijst af, omdat hij met een katholiek meisje trouwde (Maxima), maar na een wetswijziging in 2013, uiteindelijk door alle vijftien landen van de Gemenebest in 2015 goedgekeurd, staat hij weer op de lijst. Een huwelijk met een katholiek iemand sluit je niet langer meer uit van de troon. De belangrijkste wijziging in de wet was het vervallen van de regel dat mannelijke troonopvolgers voorrang kregen op vrouwen (een jonger broertje had voorrang op zijn oudere zusje, maar die regel is nu dus vervallen.)

De kans dat Willem-Alexander ooit ook koning van Engeland zal zijn, is niet erg groot. In april stond hij op nummer 1160 van die lijst, pal achter zijn moeder. Ook de nummers 1161 tot en met 1197 behoren tot de Nederlandse tak. Zo staat de 10-jarige Julia ten Cate – wie kent haar niet? Het is een dochter van prinses Margarita en daarmee een kleindochter van prinses Irene – op plaats 1176 van de lijst van mogelijke Britse troonopvolgers.
De allerlaatste op de lijst, op nummer 5753, is Karin Vogel, een Duitse huisvrouw. De kans is niet erg groot dat ze ooit koningin van Engeland wordt. Ze is wel eens geïnterviewd. Van haar hoeft dat koningschap ook niet zo.

Maar goed, ondanks dat de kans niet zo groot is dat prins Harry ooit koning van Engeland zal worden, is de belangstelling van de pers en het publiek voor zijn huwelijk groot. Zo zag ik op CNN ‘Breaking News’ voorbij komen. Het paar had bekend gemaakt wie de bruidsjonkers waren. Enfin, ik moet niet te veel zeggen, want in Nederland kennen we dit soort toestanden ook. Bekijk maar eens deze foto uit 1964, genomen bij de hekken van paleis Soestdijk. In de auto zitten prinses Irene en haar toekomstige ex, Prins Hugo Carlos de Bourbon Parma. Kort daarvoor was het nieuws van de verloving van het paar uitgelekt.

irene 1964
Foto Eric Koch; Anefo; Nationaal Archief

Op deze foto is het paar te zien in de paleistuin.

irene 1964 -2Foto Harry Pot; Anefo; Nationaal Archief

Een paar maanden later trouwden ze. Op hun huwelijksdag waren er ansichtkaarten van het gelukkige echtpaar te koop. De achtjarige Martin kocht als cadeautje voor zijn moeder van zijn zakgeld zo’n ansichtkaart. Mijn moeder keek naar de kaart en zei toen: “Heb je daar je zakgeld aan uitgegeven? Wat zonde zeg.” Het was niet de reactie waar ik op gehoopt had. Mijn moeder had het niet zo op die Spanjaard.

Landgoed de Horsten

Het landgoed De Horsten, gelegen tussen Wassenaar en Voorschoten, is vooral bekend omdat koning Willem-Alexander er met zijn gezin woont. Hij is niet de enige van koninklijke bloede die er zich heeft gehuisvest. Ook twee zonen van prinses Margriet – prins Floris en prins Pieter-Christiaan – en prinses Margarita, dochter van prinses Irene, wonen op het landgoed met hun gezinnen. Het ruim 400 hectare grote landgoed heeft daarmee waarschijnlijk de hoogste prins- en prinsessendichtheid van Nederland, carnavalstijd uitgezonderd. Daarnaast staan er op het landgoed nog een aantal woningen en boerderijen voor boeren, burgers en buitenlui. Veelal voor mensen die op het landgoed werken. (Voor veel meer informatie over het landgoed zie deze informatieve site van A.M.Siebers.)

Het landgoed is te bezichtigen. Kaartjes kosten 1 euro. Er zijn twee ingangen. De hoofdingang bevindt zich aan de Papeweg in Wassenaar. Aan de Horstlaan, aan de kant van Voorschoten / Leidschendam bevindt zich ook een ingang. Afgelopen dinsdag hebben wij er weer eens een rondje gelopen. Dat er mensen van verschillende rangen en standen wonen, kan je ook zien aan de verboden toegang bordjes die je bij paden ziet staan die naar de verschillende woningen leiden. Zo heb je bordjes met ‘geen toegang’, ‘verboden toegang’ en ‘Streng verboden toegang’.

verboden toegangVerschil moet er zijn.

Wie nu als zakenman denkt: hé, daar moet ik gaan wonen, dan kan ik tijdens de jaarlijkse buurtborrel goed netwerken, is er goed nieuws. Horstlaan 12, gelegen op het landgoed, staat nog steeds te koop. Je hoeft overigens niet direct naar de makelaar te hollen – je kan rustig de tijd nemen om deze blogpost uit te lezen –  want het huis staat al tien jaar te koop.

Horstlaan 12 is het voormalige jachtslot Ter Horst. Het is “tussen 1863 en 1876 gebouwd in neogotische stijl met invloeden van de Willem II-gotiek” aldus de site van Rijksmonumenten. Smaken verschillen, maar persoonlijk vind ik dat die “neogotische stijl met invloeden van de Willem II-gotiek”  in dit geval een buitengewoon lelijk huis heeft opgeleverd, maar wellicht vinden andere mensen het juist prachtig. Voor wie wil zien hoe het huis er van binnen uit, zie het hier te koop staan op Funda.

de horstenHet jachtslot van buiten. Foto: Goodness Shamrock; Wikipedia

Het huis heeft tientallen jaren leeg gestaan. De enige die het huis wel eens gebruikte was prins Bernard om er feestjes te houden. Probeert u zich dat vooral niet te visualiseren. In die periode werd het huis door een oudere dame bewoond. Ze bewoonde een klein deel van het jachtslot, op de eerste verdieping. Haar enige taak was het huis in orde te maken als prins Bernard met zijn vrienden zou langskomen.

Het huis heeft een hoop achterstallig onderhoud. Dat was mede te danken aan voormalig koningin Juliana die halsstarrig weigerde om het te renoveren – misschien had dat met de feestjes van Bernard te maken. In 1964 lagen er allerlei plannen klaar om het huis te renoveren, maar Juliana, de toenmalige eigenaresse, gaf hier geen toestemming voor. In  1974 lag er een nieuw plan klaar voor renovatie. Deze keer opgesteld door het ‘Beheer van Koninklijke Landgoederen’. Er was zelfs al subsidie geregeld, maar wederom verbood Juliana het huis te restaureren.

Pas in 2003 werden enkele delen van het huis enigszins gerenoveerd. (Voor uitgebreide informatie over de geschiedenis van het huis en de renovaties:  zie dit verslag uit 2011 getiteld ‘Restauratieonderzoek van Mark Veliscek, secretaris van de Commissie Welstand en Cultureel Erfgoed te Voorschoten.)

In 2008 besloot toenmalig Koningin Beatrix, die na de dood van haar moeder in 2004 de eigenaresse van het huis was geworden, om het huis te verkopen (maar niet de grond; het is met erfpacht belast). Een particulier kocht het naar verluidt voor 1,3 miljoen euro. Zijn bedoeling was om er na renovatie samen met zijn vrouw te gaan wonen, maar het huwelijk eindigde, voordat de renovatie was gestart, in een scheiding. Het bezit van de zaak was het einde van het vermaak en de man besloot het huis weer te verkopen. Het liefst met enige winst. Hij zette het in 2009 te koop voor liefst 2,45 miljoen euro. Er was voor die prijs echter geen enkele belangstelling voor het huis en twee jaar later werd de vraagprijs met een half miljoen verlaagd naar 1,95 miljoen. Dat hielp echter niet en regelmatig werd de vraagprijs telkens verder  verlaagd tot 1,6 miljoen euro in 2014

In dat jaar  werd het huis gekraakt. Anderhalf jaar later moesten de krakers, twee Polen en twee Ieren, op last van de rechtbank in Den Haag het huis verlaten. Ze werden opgevolgd door anti-kraak bewoners. De vraagprijs bedroeg op dat moment 1,3 miljoen euro, zijnde het originele bedrag dat de man er in 2008 voor had betaald, maar ook hiervoor raakte hij het niet kwijt.

Uiteindelijk heeft de man het huis in 2017  met groot verlies – naar verluidt bedroeg de verkoopprijs ‘slechts’ 2 ton – verkocht aan de vastgoedbedrijven Midvast BV en Vastibius. De man was na de verkoop in ieder geval wel af van het betalen van de jaarlijkse erfpacht van € 52.641 aan Willem- Alexander. (Deze  kreeg in 2017 het landgoed van zijn moeder cadeau). Bij elkaar heeft de man in de tien jaar dat hij het huis bezat zo’n half miljoen aan erfpacht betaald.

Midvast BV en Vastibius zijn nu dus de eigenaren en deze bieden het huis weer te koop aan. De vraagprijs bedraagt momenteel 695.000 euro. Ik laat even de verkopende makelaar aan het woord: “Zonder overdrijven betreft het hier een ronduit unieke propositie. […]. Eeuwige schoonheid, een compliment dat zeker van toepassing is op dit prachtige object. De geschiedenis heeft geleerd dat dit kleine kasteel aan vele generaties een ongeëvenaard woongenot heeft gegeven.

Wel is er sprake van enig achterstallig onderhoud of in termen van de makelaar: “Het enige dat het van zijn nieuwe gebruikers vraagt, is een passende investering om het pand weer te laten voldoen aan de eisen des tijds alsmede respect en eerbied voor een historie die begon omstreeks 1870 en niet ophoudt in 2017.”

Maar dan heb je ook iets en heb je de gelegenheid om deel te nemen aan de jaarlijkse buurtbingo, waar Willem-Alexander elk jaar de prijsjes voor koopt en Maxima de bingomachine bedient . “Riep Koningin Maxima nu nummer 79 of 97?”

 

 

Een onbekend meesterwerk

Kunsthandelaar en kunsthistoricus Jan Six – ooit heeft Rembrandt één van zijn voorvaderen geschilderd – heeft een onbekend schilderij van Rembrandt ontdekt. Zie hier een verhaal in het AD over de ontdekking.

Komt het even goed uit, dat hij het zelf al had gekocht. Uit het stukje van het AD: ‘Six betaalde anderhalf jaar geleden 156.000 euro voor het schilderij. Het werk is per direct te koop. Over de vraagprijs wil Six niks kwijt, behalve dat het schilderij natuurlijk als een Rembrandt wordt aangeboden. Voor een echte Rembrandt wordt aardig wat geld neergelegd, soms loopt het op tot tientallen miljoenen.’

Het is binnen korte tijd al de tweede keer dat een onbekend schilderij van een bekende meester is ontdekt. Onlangs werd – toevallig door ondergetekende –  een onbekend werk van Malevitsj ontdekt.

00000000 kunst

Uit de Wikipedia-pagina over Malevitsj: “Na 1910 koos hij voor een geometrische vormontleding, die hij combineerde met een lyrisch kleurenbeeld en die zou leiden tot de bekende futuristische figuratie van de kunstenaar.”

Vermoedelijk heeft Malevitsj het schilderij geschilderd tijdens een bezoek aan het Koninklijk Landgoed De Horsten in Wassenaar, althans dat doet deze foto vermoeden.

00000000 kunst 2

Fotograaf: Marianne. De foto – met een echtgenote-certificaat; herstel een echtheidscertificaat – is overigens te koop mits er voldoende nullen in de geboden prijs staan.

Tot zover berichten uit de kunstwereld.

Is er leven op Europa?

Is er leven op Europa?” Als u deze vraag leest, waar denkt u dan aan?

  1. Aan een stel lamlendige teenagers van een rijk Amerikaans gezin die hangende op de bank met hun mobieltjes in de hand van hun ouders te horen te krijgen dat ze dit jaar naar Europa op vakantie gaan.
  2. Aan een sciencefictionfilm waar, nadat haast al het leven op aarde verloren is gegaan, een klein groepje overlevenden opeens een zwak radiobericht uit Europa ontvangt.
  3. Aan een wetenschappelijke discussie over de mogelijkheid dat er in de oceanen onder het ijs van de maan Europa van de planeet Jupiter leven mogelijk is.

Het juiste antwoord is C. Op basis van ruim twintig jaar oude NASA-data van de Jupiter-sonde Galileo zijn er nu sterke aanwijzingen voor het bestaan van geisers op de maan Europa die water in de vorm van pluimen de ruimte in blazen.

Europa – de maan; niet ons continent – is bedekt met een dikke laag ijs. Men vermoedt nu dat de (veronderstelde) waterpluimen afkomstig zijn van een grote zoutwateroceaan die zich onder de ijslaag bevindt. Er zou ook koolstof op de maan zijn en daarmee zouden de basis-ingrediënten aanwezig zijn voor mogelijke (primitieve) levensvormen. Je moet hierbij denken aan organismen die je ook wel in heetwaterbronnen aantreft.

De NASA is al een aantal jaar bezig met de voorbereidingen van een missie naar Europa om dit te onderzoeken. Zie hier.

00000000 europa

00000000 europa 2

Afbeeldingen zoals deze weergegeven staan op de site van de NASA. De onderste afbeelding is een ‘artist impression’ van de “Europa-lander” op de maan met op de achtergrond een geiser in werking.

Honderd procent zekerheid dat er inderdaad geisers zijn op Europa is er nog niet. Het is gebaseerd op berekeningen en interpretaties van meetresultaten. Dat er geisers op aarde zijn, is echter wel zeker. Die hebben wij vorig jaar nog gefotografeerd tijdens onze vakantie in  Amerika.

00000000 geisers

Geisers in werking in Yellowstone National Park. Is er leven in Amerika?