Gesloten voor bromfietsers en fietsers

Stel je wilt als gemeente dit bord plaatsen: ‘gesloten voor bromfietsers en fietsers’.

fietsen

Maar de bordjes zijn op. Wat doe je dan? De gemeente Den Haag heeft een creatieve oplossing voor dit probleem bedacht.

fietsen 2

Je laat ze eerst afstappen en daarna zeg je verboden  voor voetgangers. Probleem opgelost.

De dokter als detective

Sinds gisteren is Roodeschool niet meer het meest noordelijke treinstation. De Hogelandlijn van Groningen naar Roodeschool is nu doorgetrokken naar Eemshaven. Het Journaal en diverse kranten besteedden er aandacht aan.

De verhalen deden me denken aan een verhaal dat wijlen mijn schoonvader mij eens vertelde. Hij was in de jaren vijftig en zestig huisarts in Uithuizen. Op een gegeven moment kreeg hij steeds meer patiënten langs met een bepaalde ziekte. Ook zijn collega’s in Winsum en Roodeschool zagen een grote toename van het aantal patiënten met die ziekte. Ze gingen in overleg en kwamen tot de conclusie dat er vermoedelijk ergens in het Groninger Hogeland een patiënt X moest rondlopen die de bron van dit alles was en voor de besmetting zorgde.

Maar waar die te vinden? Het viel de dokter-detectives op dat er onder de patiënten relatief veel middelbare scholieren zaten. Die groep werd daarom uitgebreid geanalyseerd. Ze woonden niet in dezelfde plaats. Ze bleken ook niet op dezelfde middelbare school te zitten. Ook gingen ze niet naar dezelfde uitgaansgelegenheden of deden aan dezelfde sport.

Het leek een groot raadsel totdat ontdekt werd dat ze allemaal in Groningen op een middelbare school zaten en elke dag met de trein heen en weer reisden. Misschien reisde patiënt X ook wel elke dag met die trein. Een onderzoek onder de treinreizigers leverde inderdaad patiënt X op. Het was de conducteur van het lijntje naar Roodeschool.

Tja, het Hogeland. Ede Staal zou zeggen: “t Is de lucht achter Oethoezen / ’t Is ’t torentje van Spiek /  ’t Is de weg van Lains noar Klooster / En de Westpolder langs de diek

ede staal

ICT in Ghana

Vorige week volgde de oudste dochter in Ghana een dag lang Christiana, een meisje van 15 dat gebruik maakt van de onderwijsprogramma’s van de GHEI. Ze schreef daarover een verhaal dat staat op de site van de GHEI. In het verhaal komen ook de ICT-lessen aan de orde die de kinderen volgen. Daarover schreef de dochter aan ons:

Afgelopen week volgde ik voor de GHEI een dag lang een studente. Ik vergezelde haar hierbij ook tijdens een les ICT. De les was onderdeel van het Youth Education Programma, dat wordt verzorgd om getalenteerde junior high school studenten voor te bereiden op het examen aan het eind van het schooljaar. Wat me nog meer verbaasde dan het feit dat deze studenten vijf dagen per week van 8 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds in de schoolbanken zitten, was dat de les ICT compleet zonder gebruik van enige ICT werd gegeven.

De leraar begon de les door vragen te stellen over veelgebruikte ICT voorzieningen en applicaties. Hierbij kwamen vragen langs als: welk Microsoft programma gebruikt een accountant? Hoe maak je een email adres aan? Wat is het verschil tussen en map en een bestand?

school(de kinderen tijdens de les; foto gemaakt door de dochter)

De kinderen wisten dankzij hun boeken op bijna alle vragen het juiste antwoord en zo niet, dan legde de leraar uit hoe het zat, desnoods met behulp van simpele tekeningen op het whiteboard. Zo liet hij zien hoe een pop-up eruit zag en hoe de inlogpagina van een email-provider werkte (deze laatste tekening bestond enkel uit twee balkjes; één voor het invoeren van het mailadres, en één voor het invoeren van het wachtwoord).

Een aantal weken geleden ging een foto viral waarop te zien is hoe een Ghanese leraar op een school in Kumasi (zo’n drie uur rijden van Humjibre) het complete Microsoft Word document met krijt op het bord heeft getekend. Op social media heerste verbazing en bewondering. Verbazing over het feit dat deze leraar zo zijn studenten ICT-les gaf. Bewondering voor de moeite die hij in de – toegegeven, indrukwekkende – tekening had gestoken.

Al snel werden er online van links en rechts computers aangeboden. Kort daarop volgde een uitnodiging van Microsoft aan de betreffende leraar, Richard Appiah Akoto, en werd hij hartelijk ontvangen op de Microsoft Educators Exchange in Singapore.

Natuurlijk zijn dit prachtige initiatieven, maar maakt het op de lange termijn verschil? Meneer Appiah Akoto heeft zijn school van vijf nieuwe computers kunnen voorzien dankzij zijn tekentalent en de aanwezigheid van iemand met een smartphone die de tekening op het world wide web deelde. Als ik een foto had gemaakt van de uit twee balkjes bestaande inlogpagina, zo vluchtig op het whiteboard getekend, had ik daarmee waarschijnlijk niet hetzelfde resultaat behaald.

Het gebrek aan ICT-voorzieningen op scholen is een probleem dat de stadsgrenzen van Kumasi overstijgt. De situatie waarin Humjibre’s studenten ICT-les krijgen is gelijk aan die van Richard Appiah Akoto’s studenten. Het enige verschil is dat de laatste sinds een paar weken vijf computers meer telt.

Het verhaal van de dochter op de site van de GHEI begint als volgt:

“Christiana Fosu is 15 years old, enjoys chatting with her friends, and attends junior high school. Based on this description, she could live anywhere in the world. The following information might narrow it down somewhat: Christiana does not have running water in her home, shares a small room with her three sisters, has to wash all her clothes by hand, and goes to school at 6.30 am every morning. Christiana lives in Humjibre, Ghana. Read about a typical day in Christiana’s life and find out.“

Wie het hele verhaal van de dochter over een dag uit het leven van Christiana wil lezen, zie hier.

 

Ghana (4)

Zoals al eerder geschreven zit de oudste dochter momenteel in Ghana, waar ze voor de GHEI vrijwilligerswerk doet. Tot haar taken behoort onder andere het bij houden van de Facebook-pagina van GHEI. Daar plaatst ze regelmatig berichtjes op die laten zien wat voor een soort activiteiten de GHEI in Ghana onderneemt.  De dochter loopt dan met iemand van de organisatie mee, maakt  foto’s en schrijft er een klein stukje over. Zie hier drie voorbeelden van het werk van de GHEI.

ghana 3

ghana 2

ghana 1

De Media Markt verzekerd

Iemand van onze familie die liever anoniem wil blijven (Marianne) liet een beker uit haar handen vallen. Het goede nieuws was dat de beker heel bleef. Het slechte nieuws was dat dit kwam doordat mijn mobieltje de klap opving. Het glas was volledig gebarsten.

Gezien de ouderdom van mijn toestel – zelfs Willem de Zwijger had al een nieuwer toestel, ook al gebruikte hij dat nooit – wordt dat dus een nieuw mobieltje. Een verkennend onderzoek voerde mij naar de Media Markt. Nu weten de vaste lezers van dit blog dat ik niet zo tevreden ben over de service van de Media Markt en ook deze keer stelden ze me hierin niet teleur.

Bij de afdeling met de mobieltjes stond ik naast een ouder echtpaar, ongeveer van mijn leeftijd; eh herstel, een echtpaar in de kracht van hun leven. Er kwam een verkoper aanlopen die hen vroeg: “Kan ik u helpen?” Dat was gelijk zijn laatste klantvriendelijke actie. Ze lieten een mobieltje zien met een barst in het glas. “Dat kan niet gemaakt worden” zei hij direct. Over de mogelijkheid en de kosten van het vervangen van het glas repte hij geen woord.

Is dit wat?” vroeg de man en hij wees naar een toestel. “Een goed toestel” zei de verkoper. “Maar deze is beter, daar heeft u meer aan.” Hij wees naar een toestel dat 100 euro duurder was. Hij vroeg niet waarvoor ze hun toestel wilden gebruiken. Het leek me geen echtpaar dat veel apps op het toestel zou zetten of dat allerlei games speelde, maar schijn bedriegt soms.

Als u er een abonnement van Tele2 bij doet, dan kan er wel wat van de prijs af. Heeft u nu een abonnement?” vroeg hij. Dat wist het echtpaar niet. “Er zit een simkaart in.” sprak de man aarzelend. “Technisch correct maar inhoudelijk heb ik er niks aan” zei een hoogleraar van mij vroeger altijd als je een antwoord gaf dat de vraag niet beantwoordde. Je zou verwachten dat de verkoper nu door zou vragen. “Is het een prepaid toestel of betaalt u een maandelijks vast bedrag?” of zoiets, maar blijkbaar wist hij al genoeg. “We bellen zo wel even naar Tele2” sprak hij. Of er misschien al een doorlopend abonnement bij een andere provider liep interesseerde hem niet.

Kunt u dan alles van dit toestel overzetten op het nieuwe toestel?” vroeg de vrouw. Het gezicht van de verkoper betrok. Tuurlijk kon dat, maar dit was iets wat alleen maar tijd kostte en geen omzet opleverde. “Dat wordt lastig, ik zal straks een collega vragen of dat kan.” Ze liepen naar de kassa en hij ging bellen met Tele2.

Ik had er een ongemakkelijk gevoel bij. Had ik mij er mee moeten bemoeien? Je zult zien dat ze nu niet alleen – met een te duur toestel – vast zitten aan een abonnement bij Tele2, maar dat hij ze er ook nog een verzekering bij heeft gekocht. Immers, “Wie smart is verzekerd zijn phone”, aldus de Media Markt.

Mediamarkt

Eh, wacht eens even: “Wie smart is verzekerd zijn phone?”. ‘verzekerd’ met een ‘d’? Media Markt toch.

Verkiezingen

Zo, de verkiezingen zitten er weer op. Ons stembureau zat in het ziekenhuis. Het leek net een speurtocht. Eindeloze bordjes ‘Stembureau ->’ wezen je de goede kant op. Je moest goed opletten. Eén bordje gemist en je zat in een wachtkamer eindeloos te wachten totdat je werd opgeroepen om te stemmen.

In onze gemeente gebeurde niet zo veel. Gemeentebelangen, GroenLinks en de VVD wonnen elk een zetel, welke allemaal afkomstig waren van D66. Die verloren er drie. De overige partijen bleven gelijk. Dit stemt wel zo’n beetje overeen met het landelijk beeld. De lokale partijen en GroenLinks wonnen, D66 verloor.

Ik heb in een grijs verleden wel eens een keer op D66 gestemd. Dat was nog in de tijd dat de partij werd aangevoerd door Jan Terlouw. Het ging toen heel slecht met D66. Ik geloof dat Jan Terlouw en ik toen de enigen waren die op D66 stemden. Sindsdien is D66 naar rechts opgeschoven en hebben onze wegen zich gescheiden.

Ondanks het verlies was Pechthold niet ontevreden met de uitslag. “We hadden goud en nu zilver. Dat is ook heel mooi”, zo iets hoorde ik hem zeggen. Dat hoorde ik hem niet zeggen toen de uitslag van het referendum bekend werd, terwijl ze daar toch echt ook zilver hadden behaald. Nu zat D66 natuurlijk sowieso met het referendum in de maag. Niet alleen over de afschaffing van het referendum in zijn algemeenheid, maar ook over dit specifieke referendum.

Zo wist D66-TweedeKamerlid Kees Verhoeven voor de verkiezingen nog liefst 21 bezwaren tegen de wet op te noemen. Na de vorming van de coalitie was hij ze allemaal vergeten. Tja, dat maakt je niet echt geloofwaardig. Wat ook niet hielp, was dat hij na het bekend worden van de voorlopige uitslag dit Twitterbericht de wereld in stuurde.

kees verhoeven twitter

Volgens de redenatie van @KeeVee was er alleen sprake van een meerderheid van voor- of tegenstemmers als het percentage boven de 50% lag. De Kiesraad haalde hem al snel uit die droom. Er was wel degelijkheid een meerderheid die tegen de wet had gestemd. Iemand twitterde dat hij nu begreep waarom D66 zo’n voorstander van beter onderwijs was.

Wat ook interessant was aan de uitslag van het referendum, was de landelijke spreiding van voor- en tegenstanders. Zie hieronder (in de rood gekleurde gebieden waren er meer tegen- dan voorstanders, in de blauwe gebieden was dat andersom.)

ref

Wat opvalt is dat niet alleen de grote steden allemaal tegen hebben gestemd, maar vooral dat het noorden massaal tegen heeft gestemd. Dat is wel te begrijpen, die hebben een slechte ervaring met het aftappen. Ok, dit betrof weliswaar aardgas maar toch.

Het plaatje is overigens ook heel bruikbaar voor de politie. Wie hebben er naast potentiële terroristen er ook belang bij dat deze wet niet door gaat? Inderdaad de misdaad. Die hebben natuurlijk ook massaal tegen gestemd. Gelukkig kan je nu dus zien waar ze zitten.

Wat ik zelf heb gestemd zeg ik niet. Voordat je het weet, belandt mijn blog in een sleepnet.

Zo was de reclame niet bedoeld.

In een reclamefilmpjes zie je soms iets in het beeld dat niet in overeenstemming is met de boodschap die de reclame wil uitstralen.

Neem bij voorbeeld de reclame van Toptaarten.nl. Deze zenden sinds kort een reclamefilmpje uit waarin een oma te  zien is die niet bij de verjaardag van haar kleinzoon aanwezig kan zijn. Dus laat ze via Toptaarten.nl een speciale verjaardagstaart maken. “Kun je er niet bij zijn, bestel de lekkerste taarten bij Toptaarten.nl”. Even later wordt de taart bezorgd en zie je het gezin bij een kopje thee een lekker stukje taart eten. “Toptaarten. nl ambachtelijk genieten”, aldus de voice-over. Maar kijk eens goed naar het beeld.

toptaarten

Ze eten niet de taart van oma. Die staat onaangesneden op tafel.  Ze genieten dus van een andere taart. Wat voor een taart is dat?

Of neem de reclame van de NS waarin twee oudjes in een bejaardentehuis het brood niet lekker vinden en dan besluiten om met de trein naar Parijs te reizen om daar een croissantje te gaan eten. Het begin van de reis vindt in Nederland plaats. Twee jongeren bieden hun een zitplaats aan, maar de krasse knarren slaan dit af. Daarna zie je het beeld van een trein die voorbij raast. De oudjes staan in het gangpad.

ns

Begrijp ik het nu goed dat de NS hiermee wil uitstralen dat voor binnenlandse reizen er niet genoeg zitplaatsen zijn en dat er een grote kans is dat je moet staan?

Zonsondergang

zonsonmdergang 2

Vrij naar Picasso: Er zijn fotografen die de zon in een gele vlek veranderen, maar er zijn anderen die, dankzij hun kunst en intelligentie, een gele vlek in de zon veranderen.

 

Opsporing verzocht

De politie vraagt uw aandacht voor het volgende. Afgelopen vrijdag 16 maart 2018 werd in de tuin van huize Van Neck een nieuw netje met zaadjes voor vogels opgehangen. De volgende morgen bleek  dit netje verdwenen te zijn. Vermoed wordt dat twee vogels meer van deze verdwijning afweten. De politie is dan ook naarstig op zoek naar dit tweetal.

Er zijn gelukkig camerabeelden beschikbaar van de twee vogels. Let u even goed op. Vogel nummer 1 is ongeveer vijf à tien centimeter hoog en was geheel gekleed in een zwart verenpak. Helaas is zijn gezicht niet goed te zien.

ekster0

Dit geldt gelukkig niet voor vogel nummer twee. Deze is ook ongeveer vijf à tien centimeter groot en eveneens gekleed in een zwart verenpak. Duidelijk zichtbaar is zijn zwarte snavel. Ook staat hij wat hoger op de poten dan de andere vogel.

ekster

Wie kent deze twee vogels? Wellicht is iemand de combinatie van een vogel met hoge poten en een vogel met een wat diepere zit opgevallen. Ook wil de politie graag weten of er na vrijdag 16 maart ergens een netje met vogelvoer is aangeboden.

Mocht u informatie hebben over deze vogels, dan kunt u bellen naar de studio: tel. 06-1234567890. Wilt u liever anoniem blijven, dan kunt bellen naar ‘Meld Misdaad Anoniem’ tel. 9876543210. Spreek op het bandje uw naam en uw telefoonnummer in en u wordt zo spoedig mogelijk terug gebeld.

Naar Scheveningen

Gewicht en conditie zijn communicerende vaten. Gaat de ene omhoog, dan gaat de andere omlaag en andersom. G + C = constant zeggen wij wetenschappers. Omdat ik het idee heb dat zowel mijn conditie als mijn gewicht zich in de verkeerde richting bewegen, heb ik besloten om wat meer te bewegen. In het kader daarvan fietste ik gisterenmorgen naar Scheveningen.

Onderweg kwam ik in Den Haag langs het landgoed Clingendael. Op een bankje zat een vrouw met een verveeld gezicht een sigaretje te roken. Ze had liefst negen honden bij zich. Overduidelijk iemand van een hondenuitlaatservice. Twee honden – type dat doet hij anders nooit – liepen los, vier zaten met een lange riem aan het bankje vast en konden nog een beetje rond lopen. De overige drie honden zaten met een kort riempje aan de bank vast en lagen op de grond. Ik weet niet of de eigenaren van de beestjes dit ook onder uitlaten verstaan. Maar ja, als je geen tijd of zin hebt om zelf je hond uit te laten, waarom neem je dan zo’n beest. Enfin, ik heb het al lang opgegeven om me daarover te verwonderen.

Aangekomen in Scheveningen zag ik dat het Zuiderstrand er wel eens beter heeft uitgezien. Dat je een kuil op het strand graaft is één ding, maar dit is weer wat overdreven.

strand 00

Ook op het Noordenstrand was er druk gegraven. Even dacht ik dat er een buslading met Duitse toeristen op bezoek was geweest, maar het betrof een kunstwerk – Ringen aan Zee –  in het kader van tweehonderd jaar Scheveningen badplaats.

strand 0

strand 1

ringen

Op de pier was het niet druk. Het reuzenrad draaide wel maar geen winst. Ok, misschien is dit taalkundig gezien wat te kort door de bocht. Wat ik wilde zeggen was dat er maar weinig mensen in zaten. Ook het strand werd niet druk bezocht.

strand 5

strand 6

Terug fietste ik via de duinen, landgoed Meyendel en Wassenaar weer naar huis. Op het fietspad in de duinen werd ik liefst drie keer door een oud mannetje op de fiets vriendelijk begroet. Dat baarde mij zorgen. Zagen zij in mij een soortgenoot oftewel ook een oud mannetje op de fiets?

duinen 2

Thuisgekomen bleek ik in totaal 29,6 km gefietst te hebben. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg 15,3 km per uur. Dat is geloof ik niet zo hoog. Ik heb dan ook niet het idee dat mijn conditie al erg verbeterd is.

Jan Steen

Vorige week was ik even in het Mauritshuis om te kijken hoe het schilderij ‘Het meisje met de parel’ van Vermeer wetenschappelijk werd onderzocht (zie hier).  Er bleek in het Mauritshuis ook een tentoonstelling  te lopen  – niet letterlijk natuurlijk – van Jan Steen. Omdat ik er toch was, heb ik deze ook even bekeken.

jan steen

Jan Steen is vooral bekend van zijn vrolijke huishoudens schilderijen, iets waarin ik mij als huisman wel in herken (“een huishouden van Jan Steen”). Hij heeft  echter ook historiestukken geschilderd. Schilderijen met afbeeldingen van verhalen uit de bijbel, de klassieke mythologie en de oudheid.

In het Mauritshuis zijn nu 21 ‘historiën’ van Jan Steen te zien, afkomstig uit allerlei musea. Ik moet zeggen dat ik het een buitengewoon aardige tentoonstelling vond. Niet alleen omdat in deze historiën nog steeds de hand van Jan Steen te zien is, maar ook om de informatie die bij de schilderijen wordt gegeven.  Vaak zie je bijvoorbeeld een schilderij van een vaas met bloemen waarbij er een bordje naast hangt waarop staat ‘Vaas met bloemen’, maar dat is bij deze tentoonstelling niet het geval. Het zijn heel informatieve teksten.

Kortom, deze tentoonstelling – ‘Jan Steen vertelt’ – is goed opgezet en ik kan hem dan ook aanbevelen. Meestal roep ik zoiets als de tentoonstelling nog twee dagen loopt, maar deze loopt nog tot 13 mei.

Halsbandparkieten

Sinds ik een maandje geleden de uilen ’s morgenvroeg per ongeluk heb laten schrikken door ongeschoren in mijn pyjama even naar de garage te lopen – zie hier –  hebben de beesten zich niet meer laten zien.  Wel zie ik regelmatig andere vogels in de tuin. Dat komt mede omdat ik aan een tak van de boom een netje met allerlei zaadjes heb opgehangen.

Daar zie ik regelmatig koolmeesjes aan hangen. Roodborstjes proberen het ook wel, maar op de een of andere wijze lukt het hen niet om er aan vast te blijven hangen. Merels proberen het überhaupt niet. Zij hebben een andere tactiek. Ze wachten totdat er een koolmees aan hangt en lopen dan op het gras er onder om de omlaag gevallen zaadjes op te pikken.

Het is niet zo dat er geen grotere vogels aan kunnen hangen. Af en toe hangen er namelijk groene halsbandparkieten aan. Soms wel twee tegelijk.

grasparkieten 1

grasparkieten 2

Ze zijn eigenlijk te zwaar voor het netje en dat valt er dan soms af. Kan ik het weer op gaan hangen. Misschien moet ik de volgende keer als ze er weer eens aan hangen maar in mijn pyjama naar buiten lopen.

Tot zover nieuws uit de natuur.

Een onderzoek naar een Vermeer

Vorige week vrijdag was ik even in het Mauritshuis. Gedurende twee weken onderzochten Nederlandse en buitenlandse wetenschappers met behulp van allerlei moderne apparatuur het  schilderij ‘Het meisje met de parel’.

vermeer 3

Het onderzoek werd in één van de zalen van het Mauritshuis verricht en je kon zien hoe het onderzoek werd gedaan.

vermeer 1

Aangezien ik ook bezig ben met een onderzoek naar een Vermeer – zie hier – besloot ik om eens te kijken hoe de collega’s dit deden. Ze zaten met zijn tweeën – en hun apparatuur – in een soort glazen kooi. Het publiek kon er om heen lopen en over hun schouders mee kijken.

vermeer 2

Het leek me niet fijn werken zo. De dame links op de foto opende bijvoorbeeld haar hotmail terwijl ik daar rondliep. Dat leest toch niet echt lekker lijkt me als er allerlei museumbezoekers achter je staan mee te lezen.

Er stond ook een bordje waarop stond dat je werd verzocht om niet op het glas te tikken. Over het voederen van de wetenschappers stond niks vermeld.

Even een aanvulling: op de site van de BBC staat een mooi filmpje over dit onderzoek. Zie hier.

Een tegenvaller

In de trein naar Den Haag zit ik achter twee meisjes die het weekend bespreken.

Weet je nog dat we vorig jaar voor school op Terschelling waren voor dat festival?“ “Ja.”

 “Toen heb ik een jongen van het eiland ontmoet en toen kregen we wat. Ik heb hem daarna niet meer gezien maar nog wel contact gehouden en dit weekend kwam hij naar Den Haag.” “En?”

“Hij stonk. Dat rook ik toen ook al, maar ik dacht toen dat het het eiland was dat zo rook.” “Oh.”

“Ik heb het uitgemaakt.” “Snap ik”.

Nummer 500

Heeft u enig idee wat voor afbeeldingen dit zijn?

50

500

Het zijn allemaal afbeeldingen die ergens op mijn site staan. Waarom laat ik die hier zien? Omdat het vandaag blogpost nummer 500 is. Dat zag ik bij toeval, maar daar moet natuurlijk wel enige aandacht aan besteed worden.

Ik begon in september 2015 met bloggen  – je bent een ‘early adopter’ of niet – en heb er ongeveer 2,5 jaar over gedaan om het aantal van 500 blogposts te bereiken. Waarover schreef ik? Als ik  naar de categorie-indeling kijk, dan heb ik het vaakst ‘het dagelijks leven’ als onderwerp “getagd”, gevolgd door ‘jeugdherinneringen’ – ik word oud – en op de derde plaats ‘kunst’. Dat laatste had ik zelf niet gedacht, maar dat komt omdat ik het begrip ‘kunst’ wat ruim hanteer.

Mijn meest gelezen blogpost was er een ééntje over Mondriaan gevolgd door eentje over ouderdom – dat zegt wel iets over mijn lezerspubliek – met op de derde plaats een blogpost over hoe het kan dat altijd alle was in een dekbedovertrek kruipt, iets wat ik gisteren overigens wederom zag gebeuren.

Wordt mijn blog een beetje gelezen? Niet echt veel. Volgens mijn ‘controlepanel’ trekt mijn site gemiddeld zo’n 2200 unieke bezoekers per maand. Heel veel van die bezoekers zijn echter afkomstig uit Rusland en China. Dat zijn allemaal robots. Ik kan ook zien hoe lang mensen gemiddeld op mijn site verblijven. Kijk ik dan naar de mensen die twee minuten of langer op mijn site blijven – daarmee elimineer ik de robots – dan daalt het gemiddelde aantal unieke bezoekers per maand flink en wel naar 227 stuks.

Krijg ik ook wel eens reacties? Ja, soms. Aanvankelijk heel veel, maar dat bleken vooral Russische sites met de woorden ‘sex’ en ‘porn’ in hun naam te zijn. Daar kreeg ik zoveel last van dat ik de reactietermijn om te kunnen reageren op een blogpost heb teruggeschroefd naar drie dagen. Ook worden alle reacties met twee of meer links in de naam tegenwoordig automatisch in de ‘trash’ gegooid. Van de serieuze reacties  is Inostrata degene die het vaakst reageert. Ze heeft ook een eigen (bak)site  over “glutenvrij brood en gebak, aparte koek, filosofisch en archeologisch gebak”, een site die ik kan aanbevelen en niet alleen omdat ze de nicht van mijn vrouw is.

Reageren kan ook per mail. Op mijn site staat onder het kopje ‘contact’ een hotmailadres . Via dat adres krijg ik af en toe ook wel eens opmerkingen c.q. vragen. Zo vroeg iemand van een kaaswinkel of ze een foto van koeien (gemaakt door Marianne) voor haar facebookpagina mocht gebruiken. Dat mocht uiteraard.  Ook kreeg ik een vraag van iemand die net zoals het Rijksmuseum het Straatje van Vermeer bezat. (Op mijn site staat ook een verslag van mijn “speurtocht”  naar het Tweede Straatje van Vermeer). Hij vermoedde dat hij een (tweede) origineel van het schilderij bezat. Hij stuurde foto’s mee en vroeg of ik daar iets over kon zeggen. Dat kon ik natuurlijk niet. Het leek me een kopie maar ik heb hem aangeraden om een echte expert te raadplegen als hij het zeker wilde weten.

Iemand anders liet weten dat hij voor 200 euro een eerstedag-enveloppe had gekocht met de handtekening van de schaker Bobby Fischer. Het was een soortgelijke  enveloppe als die waar ik een keer over had geschreven. (zie hieronder mijn enveloppe; die zag er wat beter uit dan de zijne)

eneveloppe

Hij liet de enveloppe veilen op Ebay. Dat vond ik wel interessant. Twee weken later liet hij weten dat de enveloppe 540 euro had opgebracht. Aangezien ik ooit 15 euro voor mijn enveloppe heb betaald – ik dacht met vooruitziende blik dat die handtekeningen misschien nog wel eens keer wat waard konden worden –  bezit ik dus nog een appeltje voor de dorst.

Tot zover deze terugblik. Op naar nummer 501!