Gisteren was het weer eens zo ver. Toen ik de wasmachine open maakte, bleek al het wasgoed weer eens in het dekbedovertrek gekropen te zijn. Dat is vervelend. Soms moet ik vervolgens zelf ook helemaal in het dekbed kruipen om al het wasgoed er uit te krijgen. Maar waarom kruipt eigenlijk alle was in het dekbed? Even zoeken op Google leert mij dat ik niet de enige ben die zich dit afvraagt. Op ‘Oma weet raad’, het VIVA-forum, het Libelle-forum en het Go Ahead Eagles Supporters forum zag ik deze vraag ook voorbij komen. Ok, niet op dat laatste forum maar wel op die andere drie. De vraag bleek ook een keer gesteld te zijn in de Nationale Wetenschapsquiz. Vraag 14 van de editie 2006:
“Je doet een dekbedhoes samen met kleiner wasgoed in de wasmachine. Hoe komt het dat aan het eind van het wasprogramma het kleine wasgoed in de dekbedhoes gedraaid is?”
Je kon kiezen uit drie antwoorden: A) Door het heen en weer bewegen van de trommel. B) Doordat klein wasgoed gevoeliger is voor waterwervels dan groot wasgoed. C) Door het oppervlakteverschil tussen de dekbedhoes en het kleine wasgoed.
Het juiste antwoord was antwoord A: ‘Door het heen en weer bewegen van de trommel.’ De verklaring luidde: “Wasmachines draaien tijdens een wasprogramma voornamelijk één kant op. Om de was los te maken, draait de trommel af en toe echter abrupt de andere kant op. Door deze tegengestelde beweging, komt er ineens een paar liter water met veel kracht tegen de was aan, waardoor de opening van de dekbedhoes helemaal open komt te liggen. Kleiner wasgoed valt stuk voor stuk in deze opening. Zodra de wasmachine gaat centrifugeren, worden de stukken wasgoed nog verder de hoes in geduwd. Was die eenmaal in de hoes zit, komt er zeer moeilijk weer uit.”
Een jaar later kwam de vraag aan de orde in de NRC. Deze krant ging te rade bij wetenschappers van de TU Delft: Hun verklaring luidde: “Een dekbedhoes wordt tijdens het tussencentrifugeren zodanig tegen de wand geslingerd, dat twee delen van de hoes aan weerszijden van de trommel terechtkomen. De opening van de hoes wordt daartussenin netjes opengetrokken en vervolgens nestelt het andere wasgoed zich in de dekbedhoes.”
Aan de fabrikant Bosch vroegen ze of er iets aan te doen was. Hun suggestie: “Stop de dekbedhoes netjes opgevouwen als een pakketje in de wasmachine, met de opening een paar slagen naar binnen. Het wasresultaat is net zo goed, maar de hoes werkt niet meer als een fuik voor de overige was.”
In september 2011 boog het blad Quest zich over de zaak. Zij gingen te rade bij de fabrikant Miele. Hun theorie luidde: “Het dekbed, vaak het grootste en zwaarste object in de wasmachine, ligt op de bodem van de trommel. Door de ribben in de trommel komt de grote opening van de overtrek na verloop van tijd helemaal open te liggen. De andere stukken wasgoed, zwaar geworden door het water, vallen één voor één in de opening. Doordat de trommel zowel naar links als rechts draait, ontkomt geen van de andere stukken wasgoed aan de gapende mond van de overtrek.”
Miele had als oplossing. “Een paar veiligheidsspelden om de opening dicht te maken”. Dat lijkt me nou geen goede oplossing. Het is een gedoe, geeft gaten in je dekbed en als zo’n veiligheidsspeld los raakt, kan hij met de scherpe punt de andere was beschadigen. Dan lijkt me de tip van een zekere Rebecca op ‘Oma weet raad’ beter: “Om te voorkomen dat je dekbedovertrek in de droger een grote bol wordt en dat alle wasgoed erin gaat zitten gebruik ik sokkenknijpers (te koop voor +/- 1 euro bij wibra en xenos) Dit zijn plastic knijpers die mee kunnen in de was en droger. Ze zijn ontworpen om je sokken bij elkaar te houden maar zijn ook handig om de opening in je dekbed mee dicht te maken.”
Overigens ook zonder een dekbedovertrek in de was, gebeuren er mysterieuze dingen in de wasmachine. Zie hier hoe een keer een stel overhemden, wat blouses en een spijkerbroek innig verstrengeld uit onze wasmachine kwamen.
Ik ben uren bezig geweest om het uit de knoop te krijgen.