Mijn geheugen slaapt

Als ik slaap, dan functioneert mijn geheugen minder goed dan wanneer ik wakker ben. Dat bleek afgelopen weekend. Hoewel ik al vier jaar weg ben bij KPN, droomde ik dat ik nog bij KPN werkte. Nou ja, werkte, dat was niet echt het geval. Ik had met mijn baas afgesproken dat ik thuis mocht werken en ik had al negen maanden niet ingelogd op de bedrijfssystemen van KPN. Ho, ho, het was een droom hè, en nee, ik hoef geen uitleg van deze droom.

Maar goed in mijn droom dus las ik opeens in de krant dat sommige bedrijven hun personeel controleerden door te kijken wanneer ze in de systemen inlogden en wanneer ze uitlogden. Ik schrok. Ik had al negen maanden niet ingelogd! Ik moest dus maar even heel snel in loggen. (Klinkt een beetje dom, maar nogmaals, het was een droom.) En toen had ik opeens een probleem. Ik wist mijn inlognaam en inlogcode niet meer. Piekeren, piekeren en piekeren, maar hoe hard ik ook piekerde, ik kon er niet op komen.

00000 slapen

Ik (en de jongste dochter) in de tijd dat ik mijn inlognaam nog wel slapende wist.

Misschien kwam het van al dat gepieker, maar opeens was ik wakker. En niet alleen dat, ik wist ook nog waarover ik droomde en ik wist bovendien direct weer mijn inlognaam: martin.vanneck@KPN.com. Niet echt een inlognaam die moeilijk te onthouden was. KPN had in mijn tijd – ik weet niet of het nog steeds zo is – een simpel systeem voor de inlognamen. Het was je KPN-emailadres. Dat bestond uit je voornaam, een puntje, en je achternaam. Als er meer mensen met dezelfde voor- en achternaam waren, dan werd de achternaam gevolgd door een volgnummer 01, 02 enzovoorts. Als je de enige met die naam was, dan had je geen volgnummer.

Een paar jaar eerder hadden ze het systeem dat je mailadres gelijk was aan je voorletter, plus achternaam, plus altijd een volgnummer – dat gold toen voor iedereen. Was je de enige met die naam; dan kreeg je 01 achter je naam staan. Ik was de enige binnen KPN die M van Neck heette en mijn KPN-e-mailadres was dan ook mvanneck01@kpn.com. Degene die de e-mailadressen beheerde keek bij de toekenning van de volgnummers overigens niet naar de functies van de mensen. Het was gewoon first come, first served. Zo kon het gebeuren dat Paul Smits, in die tijd voorzitter van de raad van bestuur van KPN en daarmee de hoogste baas, als e-mailadres psmits03@kpn.com had.

Op een dag verhuisde ik naar een andere afdeling binnen KPN. Opeens kreeg ik een mailtje van de beheerder van het systeem. Hij heette mij welkom bij KPN en had een mailadres voor mij aangemaakt: mvanneck02@kpn.com. Om de een of andere reden was er het misverstand ontstaan dat ik nieuw was binnen KPN. Ik stuurde hem een mailtje dat ik al bij KPN werkte en dat ik al een emailadres had: mvanneck01@kpn.com. Prompt kreeg ik een mailtje terug. Excuses voor het misverstand: ik was nu mvanneck03@kpn.com. Ik besloot direct mijn lot te accepteren en het zo te laten. Dit was een verloren strijd die alleen maar kon eindigen met een heel hoog volgnummer. Vanaf die dag was ik dus mvanneck03@kpn.com. Nou ja, de hoogste baas had ook 03 als volgnummer.

Maar goed, ik weet nu dus weer mijn inlognaam. Nu het wachtwoord nog, wat was dat ook al weer?

Koningsdag

Omdat ik gisteren mijn site omschreef als een “erg educatieve nieuwssite” moet ik natuurlijk ook af en toe echt nieuws publiceren. Daarom vandaag lokaal nieuws in de vorm van een beschrijving van het straatfeest en de vrije markt zoals dat gisteren werd gehouden in het oude gedeelte van onze gemeente.

Ik arriveerde er vrij laat, pas om vier uur ’s middags. Ik had het vermoeden dat dat wat laat was voor de echte koopjes en dat had ik goed gezien. Niks gekocht dus. Wel was er links en rechts nog wel het nodige te verkrijgen. Zo had iemand de markt voor de kleding totaal verkeerd ingeschat. Bij het rek met zijn koopwaar hing een briefje waarop stond dat alles 10 euro kostte. Dat was duidelijk veel te duur. De nul was toen ik er kwam al doorgestreept, maar zelfs voor 1 euro raakte hij zijn handel niet kwijt.

Meer succes hadden de vele hapjes- en bierverkopers. Die deden goede zaken net zoals de man die een verhuurtoilet had laten komen. Ook waren er veel muzikanten aanwezig, althans mensen die iets met een instrument deden. Sommigen stonden te dicht bij elkaar. Zo concurreerde een man met een Spaanse gitaar met een draaiorgel. Kansloze zaak natuurlijk. Even verderop stonden een jongen en meisje – ik schatte ze op een jaar of zestien – bekende popliedjes te spelen. Zij zong en hij begeleidde haar op gitaar. Hij keek met zo’n blije blik naar haar – dat kon niet komen door haar zangkunst  – dat ik vermoedde dat hij hevig verliefd op haar was.

Aan het einde van de straat was een podiumpje waar een aantal 60-plussers liedjes uit de jaren zestig stonden te spelen. Door hun liedjes klonk af en toe een vlaag reggae-muziek afkomstig van een bandje dat een straat verderop aan het spelen was.

Kortom, het was een gezellige boel en als echte journalist zou ik dit verslag nu moeten doen vergezellen van enkele rake sfeerfoto’s, maar doordat ik vergeten was de batterij van het fototoestel op te laden –  “lessons to be learned” – was mijn toestel zo dood als een pier en moet u het doen met dit screenshot van dit zingende echtpaar –  ze werden begeleid door iemand op een klarinet – op een straatfeest in Groningen.

00000 oranje 5

Of ze veel geld hebben opgehaald, weet ik niet, maar het publiek reageerde wel enthousiast.

Vergeet-me-nietjes

Ik heb gisteren via de internetsite van de NOS naar het Kamerdebat over de vergeten memo’s van het voorgenomen dividend-belastingbesluit van het kabinet gekeken. Althans, ze waren niet echt vergeten, maar minister-president Rutte had er geen herinnering meer aan en bovendien, het waren geen memo’s, ook al stond dat woord op sommige stukken.

Niet alleen Rutte had geen herinnering aan de memo’s, ook de fractieleiders van de andere coalitiepartijen leden opeens massaal aan geheugenverlies. Dit leidde soms tot opmerkelijke gedachtesprongen. Zo antwoordde Sybrand Buma van het CDA op de vraag van Jesse Klaver van Groen Links of hij de vrijgegeven stukken had gelezen, dat hij dat bewust niet had gedaan omdat hij zijn herinneringen, die hij niet had, niet wilde vervuilen met nieuwe kennis. “Je weet heel veel niet meer“, aldus de CDA-fractieleider.  En Gert-Jan Segers van de ChristenUnie vond het “onverstandig om in zijn herinneringen te gaan graven”. Ongetwijfeld woorden waar de minister-president zich in kon vinden.

Nu is Mark Rutte behalve minister-president ook twee uur per week leraar maatschappijleer aan de Johan de Witt Scholengroep in Den Haag. (Even tussendoor: Als een willekeurige leraar maatschappij-leer aan de Johan de Witt Scholengroep in Den Haag ook nog een bijbaan als minister-president nodig heeft om rond te komen, verdienen de leraren dan wel genoeg?)  Ik ben nu wel benieuwd als één van zijn leerlingen tijdens een proefwerk als antwoord op een vraag schrijft: “Daar heb ik geen herinnering aan“ of hij hem een hoog cijfer geeft. Vermoedelijk niet en zal hij zeggen: “Je weet heel veel niet meer“.

Nu moet ik zeggen dat ik zelf ook wel eens problemen heb met mijn geheugen. Niet alleen nu maar ook vroeger al, vooral bij tentamens tijdens mijn studie. Bij het vak Bedrijfspsychologie kregen we ooit eens een keer een vraag over een bepaald wetenschappelijk model. Ik wist nog precies waar dat model in het collegedictaat beschreven stond, namelijk op de enige gedraaide pagina (in ‘landscape’) van het dictaat. (De overige pagina’s stonden allemaal in ‘portrait’.) Maar wat er stond, dat was ik compleet vergeten. Hoe hard ik ook nadacht, ik kon me niet herinneren wat er stond. Ten einde raad schreef ik op dat ik wel wist waar de gevraagde informatie in het collegedictaat stond, maar dat ik helaas niet kon herinneren wat er stond. Dit om te laten zien, dat ik echt mijn best had gedaan. Ik kreeg er geen punten voor.

Maar goed, Rutte kwam, ondanks zijn gebrek aan herinneringen, er mee weg. De hele oppositie van links tot rechts, exclusief de mannenbroeders van het SGP, stemden weliswaar voor een motie van afkeuring maar de coalitiepartijen hielden hem in het zadel. Dat verdient een bloemetje.

00000 vergeetVergeet-me-nietjes (foto Salvor Gissurardottir; Wikipedia).

Even afdwalen: over de oorsprong van de naam Vergeet-me-nietje doen twee verhalen de ronde. Volgens het ene verhaal gaf God bij de schepping aan alle planten een naam. Hij zag daarbij een klein blauw bloempje over hoofd: “Oh Heer, vergeet mij niet!” riep het bloempje. “Zo zul je heten” zei God. Volgens het andere verhaal liep er een ridder met een jonkvrouw langs een rivier. Hij wilde een bosje bloemen voor haar plukken maar door het gewicht van zijn harnas viel hij in het water. Terwijl hij verdronk, kon hij nog net het bosje bloemen naar zijn geliefde gooien en riep “Vergeet mij niet”.

Gelooft u het, dan geloof ik het, en daarmee zijn we weer terug bij de politiek.

De oudste mens ter wereld (een update)

Ik ben weer een stapje dichter gekomen bij de titel ‘oudste mens ter wereld’. Ja, logisch zult u zeggen, je wordt elke dag een dagje ouder, maar dat bedoel ik niet. Wat ik wil zeggen, is dat de afstand tussen mij en de oudste persoon ter wereld weer wat verkleind is. Was ik eerst nog 55 jaar te jong om mij de oudste persoon ter wereld te mogen noemen, sinds vorige week is dat nog maar 54 jaar.

Dat komt omdat 21 april de Japanse Nabi Tajima op de leeftijd van 117 jaar en 260 dagen is overleden. Zij was geboren op 4 augustus 1900 en was officieel de enige persoon ter wereld die nog in de 19e eeuw was geboren (het jaar 1900 behoort nog tot de 19e eeuw).

Nu geldt voor de titel ‘oudste persoon ter wereld’ bij uitstek het adagium ‘de koning is dood, leve de koning’ – met vooral nadruk op dat ‘leve’. Er is dus een nieuwe oudste persoon ter wereld. Ook dit is een Japanse, een zekere Chiyo Miyako, die momenteel 116 jaar en 357 dagen oud is. Ik ben nu dus nog maar 54 jaar jonger dan de oudste persoon ter wereld.

Overigens ben ik voor wat betreft leeftijden al eens een keer wereldrecordhouder geweest. Toen ik geboren werd, was ik namelijk heel eventjes, al of niet gedeeld, de jongste persoon ter wereld. Waarschijnlijk een seconde later was ik die titel al weer kwijt, maar ik was het dus wel eventjes. Dat geldt ook voor u. De titel ‘jongste persoon ter wereld’ is een heel sociale titel. Iedereen in de wereld is dat eventjes geweest. Of u nou in de binnenlanden van Afrika bent  geboren of er ergens in de westerse wereld.

Voor wat betreft de titel ‘oudste persoon ter wereld’ geldt dat uw kansen daarop aanmerkelijk beter worden, als u niet in een derdewereldland bent geboren maar bijvoorbeeld in Japan. Kijkt u maar eens naar het lijstje met de 25 oudste levende personen ter wereld zoals dat er vandaag de dag uitziet. Daar staan liefst 12 Japanners op.

00000 oudste

Net niet zichtbaar op deze lijst is nummer 26. Dat is Geertje Kuijntjes uit Nederland. Zij is momenteel met haar 112 jaar en 279 dagen de oudste levende Nederlander. Ik citeer even iets over haar uit de Wikipedia:
“Kuijntjes heeft haar hele leven in Gorinchem gewoond. Van beroep was ze naaister, wat ze tot haar pensioen heeft gedaan. Kuijntjes is voor haar hoge leeftijd nog zeer gezond; met 100 jaar ging ze nog in haar eentje op vakantie naar het buitenland (voor het laatst toen ze 102 jaar was) en tot haar 105de jaar woonde ze nog zelfstandig (in appartementencomplex ‘De Lindenborg’ in de Gorcumse binnenstad). Verder nam ze 40 keer deel aan de Nijmeegse Vierdaagse, liep deze voor het laatst op 88-jarige leeftijd en nam verder nog deel aan wandelevenementen in het buitenland. Tot een paar maanden voor haar 112de verjaardag was ze nog in staat om te breien.”

Ik moet mijn eerste Nijmeegse Vierdaagse nog lopen. Geertje Kuijntjes is zes dagen ouder dan de nummer 27 op de lijst: Masazo Nonaka. Deze Japanner – daar heb je er weer eentje – is met zijn 112 jaar en 273 dagen momenteel de oudste levende man ter wereld. Ten opzichte van hem lig ik nog slechts 50 jaar achter.

Oud worden is vooral een vrouwenzaak. Jiroemon Kimura – u mag drie keer raden wat voor een nationaliteit hij had – was 116 jaar en 54 dagen toen hij in 2013 overleed. Niet slecht, maar daarmee staat deze ‘oudste man ter wereld ooit‘ slechts op plaats 16 van de eeuwige ranglijst van oudste mensen ter wereld. Voor hem staan 15 vrouwen.

Overigens is het bezitten van de titel ‘oudste mens ter wereld’ niet zonder gevaren. Sinds ik zo’n drie jaar geleden dit in de gaten ben gaan houden, is Chiyo Miyako al de achtste persoon die deze titel mocht voeren. Je moet duidelijk dus niet te vroeg pieken. In het wielrennen zeggen ze wel eens ‘de dood of de gladiolen’. Hier liggen die twee dicht bij elkaar.

Een angstige hond

Afgelopen zaterdag spraken we vrienden van ons die we al een tijdje niet hadden gezien. Ze bleken problemen met hun hond te hebben. Als ze ‘s avonds gingen slapen en het licht uitdeden, dan ging de hond huilen en janken. Zodanig hard dat de buren er over klaagden. Ze waren er zelfs mee naar de dierenarts geweest (met de hond; niet met de buren.)

Voor het onderzoek had de dierenarts wat urine van de hond nodig, dus toen ze met de hond gingen wandelen, hadden ze een kommetje bij zich om wat op te vangen.  Ik zie wel eens mensen rondlopen met zo’n rood hondenpoepopruimzakje – mooi scrabblewoord ware het niet dat het te lang is – , maar deze variant kende ik nog niet. Ik probeerde heel even om dat te visualiseren – een boom, de hond en onze vrienden met een kommetje –  maar zag daar al snel van af. Het onderzoek van de dierenarts had behalve een rekening van 80 euro echter niks opgeleverd.

Ze hadden ook een hondentrainster ingeschakeld. Een reconstructie van het gebeuren deed vermoeden dat een probleem met de vaatwasser de hond misschien een angststoornis had opgeleverd. Door een defect had de vaatwasser de hele nacht met allerlei harde geluiden staan doordraaien en misschien was de hond daardoor ook doorgedraaid. De hond, zo zei de hondentrainers, was nu waarschijnlijk bang om ‘s nachts alleen te blijven en dat was de reden dat hij jankte.

Tja, wat te doen. De vrouw des huizes wilde de hond niet in de slaapkamer hebben en daarom sliep de heer des huizes tijdelijk op de bank. Het sliep niet echt lekker, maar je moest wat over hebben voor je hond.

0000 hondEen willekeurig echtpaar met te grote honden en een te kleine auto. (Dit zijn overigens niet onze vrienden.)

Enfin, het ging al wat beter, met de hond.

 

Zingen in een streektaal

Naar aanleiding van mijn blogpost van gisteren waarin ik aandacht besteedde aan ‘Op Fietse’ van Skik, heb ik tientallen reacties gekregen van lezers uit Friesland en Limburg. Waarom ik wel aandacht besteed aan een liedje gezongen in het Drents maar niet aan liedjes in het Fries en in het Limburgs.

Ai, mijn excuses, het was geen opzet. Ik zal proberen het goed te maken. Ok, ik overdrijf nu een beetje. Ik heb (vermoedelijk) maar één lezer in Friesland (Marianne haar zus) en één lezer in Limburg (Marianne haar nicht) en die lezen waarschijnlijk nog niet eens altijd alle blogposts (en klagen bovendien nooit). Maar goed, liedjes in het Fries en in het Limburgs dus.

Allereerst het Fries. De meest populaire Friese zanger is natuurlijk Guus Meeuwis. Zie hem hier zijn nummer-één hit ‘Het is een Nacht’ zingen

0000 guus(Voor deze en andere videoclips in deze blogpost geldt, klik op het plaatje om het nummer op YouTube te horen en te zien.)

Ok, grapje, Guus Meeuwis is natuurlijk geen Fries maar een op en top Brabander. Wel zingt hij hier in een programma van Omrop Fryslân met behulp van een tekstblaadje het nummer in het Fries.

Er zijn wel twee echte Friezen die een keer een nummer 1 hit hebben gehad met een liedje gezongen in het Fries, namelijk de leden van Twarres. Het duo stond in 2000 met ‘Wèr bisto’ liefst zes weken nummer één in de top 40. (Het nummer staat in de top 2000 in 2017 op plaats 1794, de laagste positie overigens sinds het nummer in 2001 in de top 2000 kwam).

0000 Twarres

De vrouwelijke helft van het duo, Mirjam Timmer, treedt met een nieuwe partner nog steeds op onder de naam Twarres. De mannelijke helft, Johan van der Veen, is nadat er bij hem de erfelijke spierziekte Ataxie van Friedreich werd vastgesteld – een ongeneeslijke en onomkeerbare ziekte waarbij uiteindelijk alle spieren in het lichaam afsterven – in 2007 gestopt met zingen.

Dan het Limburgs. De meest succesvolle Limburgse band is Rowwen Hèze. In de laatste top 2000 stonden zij met liefst zes verschillende nummers (Auto vleegtuug, Bestel Mar, De Peel in brand, Limburg, November en De neus umhoeg!) in de lijst. Het hoogst genoteerde nummer was ‘November’ op plaats 367.

0000 Rowen

Een andere Limburger die in de top 2000 staat is Gé Reinders met Bloasmuziek. Dit nummer stond in 2017 op plaats 671 in de top 2000. (In 2007 stond het – vermoedelijk na een fanactie –  zelfs op plaats 27). Hieronder staat een weergave van het nummer zoals hij dat in 2008 in het programma Kopspijkers zong onder begeleiding van de fanfare “De Bazuin”, een vereniging uit het Friese dorp Tzummarum.

0000 ge reinders

De Bazuin” is een bruisende vereniging uit het Friese dorp Tzummarum. Het fanfareorkest telt 52 leden van 14 tot 70 jaar (waarvan 3 jeugdleden) en komt sinds 1992 uit in de 1e divisie Fanfare. Ook heeft zij een jeugdopleiding met 3 leerlingen!, aldus de site van De Bazuin. Even tussendoor: een vereniging van 52 leden in een dorp met slechts 1400 inwoners is best veel; het dorp telt nog maar één winkel, een bakker die na het verdwijnen van de enige supermarkt in het dorp ook maar de functie van slager overnam. Hij noemt zich nu een ‘slakker.’

De redactie van het programma vond het waarschijnlijk een leuk idee om een Limburger te combineren met Friezen. Dan hadden ze daar natuurlijk ook Martine Bijl voor kunnen nemen, die in 1977 in het nummer ’Limburgs Klaaglied’ dit al in haar eentje deed.

0000 bijl

Overigens er zijn natuurlijk meer ‘minderheidstalen / volkstalen / streektalen / dialecten’ – kies maar een term uit waarbij u zich het prettigst voelt –  dan het Fries en het Limburgs, zoals bijvoorbeeld het Gronings, het Achterhoeks en het Twents. Ik kan ze helaas echter hier niet allemaal behandelen.

De enige “streektaal” die ik een beetje spreek, is het Twents. Ik heb een aantal jaren tijdens mijn studietijd in Enschede gewoond. Een echte Tukker legde me een keer uit dat Twents spreken heel makkelijk was. Je moest gewoon om de zin “Of niet dan” zeggen. Zo gezegd zo gedaan. Het weekend er op zag ik in de discotheek een Twentse schone staan en vroeg haar ten dans met de zin: “Wil je dansen, of niet dan?” Niet dus.

Maar goed, er zijn ook liedjes in het Twents. Iemand die wel eens in het Twents zingt, is Herman Finkers. Hier zingt hij een vertaling van ‘Bloasmuziek’ in het Twents. Zo zie je maar, van het Limburgs naar het Twents.

0000 herman finkers

Eerlijk gezegd versta ik er haast niets van. Misschien zingt hij het wel helemaal niet in het Twents maar gewoon stiekem in het Limburgs. Het zou wat zijn, of niet dan.

 

Op Fietse

Tot de talen die ik niet spreek, behoort ook het Drents. Ok, het is gewoon een Nederlands dialect, een variant van Nedersaksisch, net zoals het Fries en het Limburgs, maar ik heb toch moeite om het allemaal goed te verstaan.

Luister maar eens naar het mooie ‘Op Fietse’, een nummer uit 1997 van de Drentse groep Skik (dat is Drents voor ‘schik, plezier). Het gaat over – surprise, surprise (dat betekent ‘verrassing, verrassing’ op zijn Drents) –  fietsen. De mooiste uitdrukking: ‘heb de banden vol met wind’ uit het refrein.

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage ‘k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen

0000 skik

Klik op het plaatje om het nummer op YouTube te horen en te zien.

Het lied is ook buiten Drenthe populair geworden. Zo staat het aI sinds 2003 in de Top 2000 (de laatste keer op plaats 401). In 2005 gebruikte Calvé het in een reclamespot voor pindakaas en in 2014 deed ING dat nog een keertje over (uiteraard niet om pindakaas te verkopen maar om hun bankzaken te promoten.)

Vanwaar schrijf ik hier nu over? Omdat ik gisteren ‘op fietse’ ging. Mooi weer immers. Was het een succes? Nou nee, niet echt. Het begon er al mee dat ik de zonnebrand was vergeten. Wel was ik gelukkig nog zo slim om een drinkbeker met water mee te nemen, wat minder slim was dat ik de deksel niet goed had vast gedraaid, want toen ik een slokje wou nemen, zaten er nog maar een paar druppels in.  De rest was weggelekt. Vervolgens was er ergens onderweg het fietspad opengebroken, waardoor ik kilometers de verkeerde kant werd omgeleid. Kortom niet zo’n succes allemaal, maar ach, ‘wie döt mij wat’.

Mooie foto’s heb ik onderweg niet gemaakt. Wel zag ik tussen Voorschoten en Wassenaar een nieuwe weg.

0000 bord

Althans, de weg was niet nieuw, hij heette zo: ‘de nieuwe weg’.  Ik moet zeggen, de verkeersborden nodigden niet echt uit om de nieuwe weg in te rijden – vooral dat ‘honden hebben voorrang’ baarde mij zorgen –  dus dat heb ik maar niet gedaan.

0000 bord2

Na twee uurtjes fietsen was deze doorzetter weer thuis.

Voor wie ook de tekst van ‘Op Fietse’ niet helemaal kan volgen, hierbij de hele tekst.

‘k trap de fietse deur ’t buulzand hen
op ’n zandpad tussen Slien en Erm
en as ik dalijk eben in Diphoorn ben
dan fiets ik deur
langs Ermerzand goa’k op Veenoord an
Neij Amsterdam en dan langs ’t Dommerskanaal
en as ik dan de kassen zie dan fiets ik deur
want ik wul aal wieder ik wul alles zien
de leste mooie dag van ’t joar misschien
alhoewel ’t met de winterdag ok donders mooi kan wezen
ik wul aal wieder deur noar Weiteveen
want achter op ’t veld daor ma ‘k graag wezen
a’k hier zo fietse en ’t weijt nie slim
dan giet ’t haost vanzölf

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage ‘k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
‘k zol haost zeggen, jao het mag wel zo

trap de fietse deur ’t buulzand hen
op ’n zandpad langs de Duutse grens
ik denk da’k dalijk even kieken gao in’t buutenland
de gruppe over, op naor Schöningsdorf
ik stao eben te kieken bij’n iemenkörf
en ik stao hier even te denken wat za’k nou doen
links of recht deur
want ik wul aal wieder nog naor Hebelmeer
’n kaorte he’k nie neudig want ik ken ’t hier
want a’k daor dalijk over ’n slootie gao
dan ben’k weer terug in Nederland
ik wul aal weer wieder nog naor Barger-Compas
naor Klazienaveen-Noord en ’t Oostersebos
a’k hier zo fietse en ’t weijt nie slim
dan giet ’t haost vanzölf

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage ‘k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
‘k zol haost zeggen, jao het mag wel zo

‘k gao nou over Barger-Oosterveld
over ’t schoelpattie kort daor bij de Honeywell
en dan recht deur tot de brugge van Oranjedorp
’n stukkie Bladderswieke en dan de Herendiek
en a’k pastoorse bos en de toren zie
dan fiets ik deur want ’t weijt nie slim
’t giet vandaag vanzölf

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage ‘k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
‘k zol haost zeggen, jao het mag wel zo

 

Ghana (5)

Ik maak me er vandaag maar even makkelijk vanaf. Het is veel te lekker weer om achter de pc te zitten (23 graden en dat halverwege april). Daarom kopieer ik even snel de foto en het berichtje dat de oudste dochter op de facebook-pagina van de GHEI, de organisatie waarvoor de oudste dochter in Ghana aan het werk is, heeft geplaatst.

000 ghana

De dochter was helemaal verliefd op het kleine meisje. “Het was zo’n schatje”, aldus de dochter.

Peter Blanker en het Volkskrant Magazine

Er zijn dagen bij dat ik niet aan Peter Blanker denk, maar gisteren toen ik het Volkskrant Magazine las wel even. Maar voordat ik het daarover heb eerst even dit.

Wanneer ik over mijn werk voor dit blog vertel, vragen er steevast mensen hoe ik in mijn eentje toch zo’n mooi blog kan maken. Waar haal ik de inspiratie vandaan? Al die creativiteit! Hoe doe ik dat elke keer? En dan sta ik vrijwel altijd met een mond vol tanden. Want ik weet wel hoe ik het doe (ik doe het gewoon), maar niet wat de theorie daarachter is.

Zo, zo, zult u misschien zeggen, het mag wel iets bescheidener. Dat ben ik met u eens. Ik moet dat niet over mijzelf schrijven. De Franse journalist Philippe Bouvard zou zeggen “La modestie est l’art de faire dire par d’autres tout le bien que l’on pense de soi-même”. Voor het geval u uw talen wat minder spreekt dan ik, dat betekent: “Bescheidenheid is de kunst om de anderen al het goede te laten zeggen dat je van jezelf denkt.” (Kijk, ik spreek ook nog eens mijn talen en schudt daarnaast allerlei citaten zo uit mijn mouw.)

Ok, ik biecht het maar gelijk op, ik spreek mijn talen helemaal niet goed en ik haalde het citaat en de vertaling van de site Citaten.net. En het stukje dat ik over mijzelf schreef is zo ongeveer het begin van het redactioneel commentaar van de, deze week afscheid nemende, eindredactrice van het Volkskrant Magazine.

0000 volkskrant

Snapt u nu waarom ik gisteren opeens aan Peter Blanker moest denken? Daarom voor de eindredactrice van het Volkskrant Magazine de volgende clip:

0000 peter blanker

Overigens wat u vast niet wist – en ik wel; oeps, ga ik toch weer opscheppen – is dat dit nummer een vertaling is van ‘’It’s Hard to be Humble’ van de Amerikaanse zanger Mac Davies. Op onderstaande clip zingt hij het nummer samen met Kenny Rogers.

0000 Mac Davies

Trump Twittert

Met de onthulling dat president Trump twittert zal ik waarschijnlijk niet de Pulitzerprijs voor de journalistiek winnen, maar toch schrijf ik vandaag hier even over. De reden is dat Trump eergisteren per tweet aankondigde dat hij Syrië ging aanvallen – je kan je overigens afvragen of het slim was om dit van te voren per tweet aan te kondigen; ik vermoed dat Trump vroeger niet vaak met stratego heeft gewonnen.

Omdat ik nieuwsgierig was of Trump vandaag weer iets over een mogelijke aanval zou twitteren, keek ik gisteren om een uur of twaalf ’s middags even op zijn Twitteraccount. Weliswaar was het in Washington door het tijdsverschil nog maar zes uur ’s morgens, maar Trump schijnt altijd al vroeg wakker te zijn. Hij schijnt dan liggend in zijn bed naar de ochtendshow van Fox News te kijken om vervolgens zijn mobiel te pakken om wat tweets de wereld in te sturen (die meestal betrekking hebben op wat hij net heeft gezien).

Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe Trump er in zijn pyjama uit ziet. Ik vermoed dat hij of zo’n slobberige iets te grote streepjespyjama met knoopjes draagt of dat hij een speciaal voor hem ontworpen supermanpyjama heeft, maar dan eentje met een T in plaats van een S er op.

000 trump pyama

Ik raad u overigens aan om Trump in pyjama niet te visualiseren. Too much information. Maar om terug te komen op de tweets, Trump bleek inderdaad al getwitterd te hebben.

00 trump tweet

Hij had om zes uur s’morgens al liefst drie tweets de wereld ingestuurd. Eentje over de Failing New York Times die weer eens Fake News had gepubliceerd, één tweet over het sturen van de National Guard naar de grens met Mexico en een tweet waarin hij zei dat hij nooit gezegd had wanneer de aanval op Syrië plaats zal vinden – “Could be very soon or not so soon at all!”.

Om deze laatste tweet (de bovenste op bovenstaande afbeelding) gaat het mij. Kijkt u eens hoe oud de tweet was toen ik keek: 22 seconden oud slechts. Dat is toch beangstigend. Terwijl ik zit te denken zou Trump weer iets  twitteren, zit hij te twitteren. Trump en ik zijn op afstand met elkaar verbonden! (Tussen haakjes, de president van Amerika stuurt een boodschap de wereld in en 22 seconden later weet ik het al; moderne tijden.)

Wat ook opvallend aan die tweet is dat na 22 (!) seconden al 32 mensen op de tweet hebben gereageerd en er een commentaar onder hebben geschreven! Hoe kan dat? De tweet is nog maar 22 seconden oud. Die moet je dan toch eerst lezen, even nadenken hoe je wilt reageren en dan het ook nog eens op typen. Ik kan dat niet binnen die 22 seconden, maar dat zal wel met de ouderdom te maken hebben.

De reacties op de tweet blijven daarna komen. Als de tweet vijf minuten oud is, dan hebben al 1.894 mensen een reactie onder de tweet geplaatst:

00 trump tweet 3

Weer vijf minuten later is dit aantal opgelopen tot 3.852 stuks.

00 trump tweet 5

Het zijn overigens lang niet allemaal fans van Trump die reageren. Zie hier een viertal reacties die binnen twee minuten na het verschijnen van de tweet onder de tweet stonden.

00 trump tweet 2

Na een uur staat de teller van mensen die op de tweet hebben gereageerd op 13.312 stuks.

00 trump tweet 6

Let u ook even op het aantal mensen dat de tweet van een hartje hebben voorzien: 22.737 stuks. Let wel, aan de oostkust van Amerika is het nog maar zeven uur ’s morgens. Het grootste gedeelte van Amerika slaapt zelfs nog

Kijken we hoeveel mensen twaalf uur na het verschijnen van de tweet deze van commentaar hebben voorzien, dan zien we dat dit er dan inmiddels meer dan 40.000 zijn.

00 trump tweet 9

41.622 mensen om exact te zijn, hebben twaalf uur na het verschijnen van de tweet  een commentaar onder het bericht van Trump geplaatst! Dat is toch zonde van de tijd? Wie leest die ruim 40.000 reacties nou? Maar ja, ten aanzien van het schrijven van nutteloze zaken ben ik met dit blog natuurlijk niet  de meest aangewezen persoon om hier iets over te zeggen.

Tot zover mijn inzending voor de Pulitzerprijs voor journalistiek onderzoek van dit jaar.

De Facebook-pixel

U leest deze bijdrage thuis, op kantoor of elders. Hoe ik dat weet? Dankzij een Facebook-pixel die ik sinds vandaag op  mijn blogposts heb staan. Voor degene die alle ophef van de laatste dagen gemist heeft, een Facebook-pixel – een onzichtbaar puntje op een website – registreert elk bezoek en controleert of de bezoeker een Facebook-account heeft. Zo ja, dan wordt die informatie opgeslagen in een cookie en die informatie wordt gebruikt om u gerichte advertenties aan te bieden. Zie bijvoorbeeld dit bericht wat gisteren op de site van de NOS stond.

00 nos

Je moet sowieso niet raar opkijken als je advertenties krijgt voorgeschoteld die met je acties op internet te maken hebben. Zo krijg ik bijvoorbeeld, nadat ik op het Go Ahead Eagles supporters-forum had getypt “We staan aan de rand van de afgrond maar we doen nu een groot stap voorwaarts”, steeds advertenties voor trapliften in de mail.

Overigens ook als u geen Facebook account hebt, zoals ik, dan nog volgt Facebook u. In België hebben ze daar een boete van 250.000 euro per dag (met een maximum van 100 miljoen) voor gekregen, omdat het daarmee de privacywet overtreedt, maar ze zijn in hoger beroep gegaan. (Zie hier)

Maar goed, ik waarschuw even – dat lijkt me wel zo netjes – dat ik u dus nu ook volg en dat ik alles van u weet en aangezien een gewaarschuwd mens voor twee telt, weet ik zelfs twee keer zo veel van u. En dat allemaal dankzij mijn Facebook-pixel. Ik heb alleen nog een klein technisch probleempje.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat u ziet dat er een Facebook pixel op mijn site staat, maar ik weet nog niet precies hoe ik de Facebook-pixel moet verkleinen. Voorlopig heb ik mijn Facebook-pixel daarom onder mijn blogpost geplaatst. Dankzij de pixel weet ik namelijk ook dat veruit de meeste bezoekers van mijn blogposts nooit tot het einde van de blogpost komen maar al veel eerder afhaken, dus de kans is klein dat u onder deze blogpost mijn nog net iets te grote Facebook pixel ziet.

p.s. Nog niet iedereen heeft het verdienmodel van Facebook door. Zo vroeg de 84-jarige Amerikaanse senator Orrin Hatch aan Mark Zuckenberg hoe het mogelijk was dat Facebook gratis is voor gebruikers. “Senator, we verkopen advertenties” was het antwoord.

Tot zover deze blogpost. (Volgende keer is onderstaande pixel zodanig verkleind dat u hem niet meer ziet.)

00 zuckeberg

 

 

 

Koken met Conimex

Soms maakt deze huisman zich er makkelijk van af. Dan eten we een dagje geen haute cuisine maar even een Conimex maaltijd. Met behulp van een pakje groene curry heeft deze topkok dan in no-time een maaltijd in elkaar gedraaid.

0 conimex

Even de gebruiksaanwijzingen lezen: Mie koken, kipfilet in blokjes bakken, boontjes en taugé meebakken, dan de kokosmelk en de curry toevoegen en klaar is Kees, ik bedoel Martin. Dat moet lukken.

0 conimex 1

  • Stap 1: Kook de mie. Ok, gedaan.
  • Stap 2: Halveer de sperziebonen, kook ca 3 min en spoel af met koud water.  Check.
  • Stap 3: de kipblokjes bakken en daarna de sperziebonen en taugé toevoegen. Ok, been there, done that.
  • Stap 4: Voeg de kruidenpasta en de kokosmelk toe en het geheel al roerend aan de kook brengen.  Het schiet al lekker op. Nog één stap te gaan.
  • Stap 5: Voeg de sperziebonen toe. Huh, nog een keer? Die heb ik toch in stap 3 al toegevoegd? Nog een keer lezen. Het staat er echt. Nou ja, foutje op het recept. Die kan ik echt niet nog een keer toevoegen. Sorry Conimex, maar waar niets meer is, verliest de keizer zijn rechten. Maar goed we zijn er.

Nog een laatste aanwijzing. Serveer met de rijst. Wat? Serveer met de rijst?? Maar ik heb mie staan koken!  Confucius zou zeggen: “De waarlijk goede mens is evenwichtig en gerust van ziel. Niets kan hem in verwarring brengen, behalve Conimex.”

Een keeper met een vreemde naam

Ik ben al meer dan vijftig jaar fan van Go Ahead Eagles. ‘Kowet’ zoals wij echte fans zeggen. Ik ben ook lid van de supportersvereniging en van het bijbehorende supportersforum, waar de fans het wel (niet zo vaak) en het wee (daar gaat het meestal over) van de club bespreken.

Vorig jaar zijn we uit de eredivisie gedegradeerd en ondanks dat 95% van de supporters op het forum aan het begin van het seizoen verwachtte dat we dit jaar bij de eerste drie in de Jupiler League zouden eindigen – dat bleek uit een enquête – draait het dit jaar ook weer voor geen meter. We verliezen de een na de andere wedstrijd en staan kansloos zeventiende.

Oftewel, het is weer eens – excusez le mot – een kutseizoen. Dat laatste mogen we echter niet op het forum zeggen. Ook al gaat het nog zo slecht, het woordje ‘kut’ mag niet. We zijn tenslotte een beschaafd forum. Wel mag je in plaats van ’kut’ ‘Kilo Utrecht Tango’ zeggen. Sterker nog, type je op het forum in een bijdrage toch het woordje ‘kut’, dan is er een softwareprogrammatje dat op de achtergrond draait dat automatisch het woord ‘kut’ omzet in ‘Kilo Utrecht Tango’.

Afgelopen vrijdag verloren we weer eens, dit keer kansloos thuis van Fortuna Sittard. We kregen nauwelijks kansen en kwamen we wel tot een schot, dan stond Aykut Özer, de Turkse doelman van Fortuna Sittard in de weg. Iemand op het forum plaatste de volgende dag het verslag van de wedstrijd zoals dat vermeld stond op de site van het Limburgs Dagblad. In dat stukje kwamen de volgende regels voor:

00 GAE

Het softwareprogrammatje van het forum deed zijn werk en paste de tekst automatisch aan. Toen stond er opeens:00 GAE 2

Keeper Aykut Özer van Fortuna Sittard heet op het forum dus nu keeper Aykilo utrecht tango Özer. Had hij maar niet al die ballen tegen moeten houden.

De marathon van Rotterdam

Gisteren deden Marianne en ik de marathon van Rotterdam. Dat was best vermoeiend. Het is natuurlijk ook best veel lopen, iets meer dan 42 km, om precies te zijn 42,195 km. We hebben niet alles gelopen. Af en toe hebben we de boel flink ingekort door de metro te pakken.  Dat lukte echter niet overal. Op sommige plaatsen was het bij het metrostation zo druk dat je lopend eerder bij de volgende halte was. Die stukken hebben dus maar gelopen. Zie hier bijvoorbeeld de drukte bij metrostation De Slinge.

0 m8Het was er al heel druk en dan lopen er ook nog eens geesten rond zoals de vrouw met de witte jas zonder hoofd maar wel in bezit van drie benen en de man er naast met een half hoofd en een los lopende extra schoen.

Oh, wacht eens even, ik voel een misverstand aankomen. U dacht toch niet dat Marianne en ik de marathon hebben gelopen. We waren er om onze jongste dochter te ondersteunen en aan te moedigen.  Die liep voor het eerst van haar leven een marathon. Zie hier een sfeerrapportage van foto’s die (vooral) Marianne gisteren heeft genomen.

De wedstrijdlopers:

0 m0

0 m2

0 m3Die man in het gele shirt lijkt Van Persie wel. ’s Morgens de marathon van Rotterdam lopen en ’s middags invallen bij Feyenoord tegen Twente. Petje af hoor.

De recreatielopers:

0 m00

0 m1

0 m10

0 m6

0 m7

0 m5

0 m12

0 m01

0 m13

De laatste foto is gemaakt op de Coolsingel vlak voor de finish. Onze dochter staat er niet op. We hebben haar finish gemist! Even niet goed opgelet. De dochter heeft de marathon uiteraard wel uitgelopen. Het zit hem in de genen.