Behalve de lakendame (zie gisteren) is er nog meer opvallende moderne kunst in het Museum Voorlinden te zien. Zo is er een zaal waarvan één wand helemaal bedekt is met spiegels waarvan de randen een beetje gebold zijn.
De wand met de spiegels
Door de kromming in de spiegels krijg je het zelfde effect als wat je hebt met zogenaamde lachspiegels, namelijk lichaamsdelen die er raar vervormd uit gaan zien. Je kan je dus de vraag stellen: is dit kunst of kermis?
Vader ziet er altijd al een beetje raar uit, maar de dochter normaal gesproken niet.
Er staat ook een kunstwerk van de Chinees Song Dong. Hij had van tientallen gevonden deuren en kozijnen van oude huizen in Bejing – de huizen zijn gesloopt zijn om plaats te maken voor nieuwbouw – een bouwwerk geconstrueerd.
Via de deuren aan de zijkant kon je het bouwwerk binnen treden en dat leverde een verrassing op. De binnenkant was helemaal bedekt met spiegels, ook de vloer. Verder hingen er tientallen lampen. Ik vond het wel mooi bedacht.
Het ding van Dong.
Wellicht het meest bekend kunstwerk van het museum is het zwembad. Je kan er op de bodem lopen zonder te verdrinken.
De bedrijfskundige in mij bedacht dat dit wel eens duur kunstwerk kon zijn. Niet vanwege de aankoopprijs – geen idee wat het gekost heeft – maar vanwege de suppoost die er standaard naast staat, vermoedelijk om er voor te zorgen dat er niemand in het water valt.
Ik moet me trouwens even corrigeren zie ik nu. Het zijn geen suppoosten maar ‘Guide & Guards’ in Museum Voorlinden. Zie deze personeelsadvertentie.
Het museum vermeldt niet hoe hoog het bijbehorende salaris is, behalve dat het marktconform is. Gewoonlijk verdient een suppoost in een museum tussen de 1500 en 2000 euro bruto per maand bij een volledige werkweek, maar gezien het feit dat het hier om een “bijbaan” gaat, zal het hier wel wat lager liggen. Maar al met al vermoed ik dat de standaardsuppoost die bij het zwembad staat het museum, inclusief sociale lasten, toch nog wel zo’n 20.000 euro per jaar kost.
Deze kosten moeten natuurlijk wel terug verdiend worden. Wellicht is dit de reden dat de museumjaarkaart hier niet geldig is en je dus een kaartje van 15 euro aan de kassa moet kopen. Had het museum wel aan de museumjaarkaart mee gedaan dan het per bezoeker 9 euro ontvangen. (Musea die deelnemen aan de museumjaarkaart krijgen per bezoeker van de stichting Museumjaarkaart 60% van de prijs van de normale toegangsprijs.)
Voor een museum is dit een interessante businesscase. Stel dat je zonder museumjaarkaart 6 bezoekers trekt, dat levert 90 euro op. Met een museumjaarkaart moet je dan 10 bezoekers trekken om ook aan 90 euro inkomsten te komen. Dat is een toename van in dit geval 67%. Dat is best veel. Maar die extra bezoekers genereren ook weer inkomsten in de museumwinkel en in de het restaurant. Dat levert ook weer geld op.
Ook de stichting Museumjaarkaart moet elk jaar een businesscase maken, waarbij ze in moeten schatten hoeveel musea de kopers van een kaart zullen bezoeken. Ook moeten ze een inschatting maken of de kopers van de kaart naar een duur of een goedkoop museum (qua toegangsprijs) gaan. Zo bedraagt de normale toegangsprijs voor het Jopie Huisman Museum in Workum in 2018 €8,50. In het Rijksmuseum betaal je momenteel voor een kaartje aan de kassa € 17,50, meer dan twee keer zo veel. Ook moet de stichting een raming van hun eigen kosten maken en dan rolt er uiteindelijk een prijs uit voor de museumjaarkaart.
In ieder geval is het zo dat mensen steeds vaker naar een museum gaan. Dat zie je dan ook terug in de prijs van een museumjaarkaart. In 2006 betaalde je als volwassen 25 euro voor een museum-jaarkaart. De stichting ging toen, uitgaande van een gemiddelde toegangsprijs van €12,50 per museum, blijkbaar uit van drie museumbezoeken per jaar. (3 x 60% x €12,50 = € 22,50.) Samen met 10% voor de overige kosten voor de stichting geeft dit dan een prijs van € 25 euro voor de museumjaarkaart.
In 2018 kost een museumjaarkaart voor volwassenen €59,90 per jaar. Bij een gemiddelde toegangsprijs van € 15 euro, wordt nu blijkbaar ingeschat dat mensen zes keer per jaar naar een aangesloten museum gaan (6 x 60% x €15 = € 54). Samen met de 10% voor de overige kosten geeft dit dan een prijs van € 60. (Ok, daar maken we een psychologisch prijsje van € 59,90 van.)
Zelf heb je als kaarthouder al na ongeveer vier bezoeken per jaar (4 x € 15 = € 60) je museumjaarkaart er uit. Wel moet het om bezoeken gaan aan één van de ruim 400 musea die de museumjaarkaarten accepteren. Volgens het CBS telde Nederland in 2016 694 musea die dat jaar 24,7 miljoen bezoekers trokken. (Bij 26% van die bezoeken werd gebruikt gemaakt van een museumjaarkaart.)
Tot slot, voor degenen die geen museumjaarkaart hebben, is er een troost. Het bezoek aan het Grote Blog Museum van deze site is nog steeds gratis. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van.
