De ransuilen zijn terug

Zo’n anderhalf jaar geleden zaten er overdag een paar dagen lang een tweetal ransuilen in de boom in onze achtertuin (zie hier en hier). Ze kozen voor hun overnachting – lees hun verblijf overdag; het zijn nachtdieren –  een paar dagen lang onze boom uit, totdat ze elders in de wijk een betere boom vonden.

Echter vorige week, toen het zo warm was, zagen we opeens in de schaduw van het gebladerte van de boom de uilen weer zitten – eerlijk gezegd was het de buurman die ze zag en ons waarschuwde. Ze zijn zo tussen de takken en de bladeren soms moeilijk te zien.

00000 uilen

Het waren er deze keer zelfs vier. Ze zitten er overdag nu al een paar dagen. Als het donker wordt vliegen ze weg om ’s morgens vroeg weer terug te komen. Soms zijn ze met zijn vieren, soms zijn het er drie, dan weer twee stuks en de laatste twee dagen zie ik er maar eentje.  Zie hier enkele foto’s toen er eentje op een tak ging zitten waar hij wat beter zichtbaar was.

00000 uilen 1

00000 uilen 2

00000 uilen 00

00000 uilen 3

Als je door de tuin loopt, dan houden ze je in de gaten. Je ziet dat ze je helemaal volgen. Dat gaat ze gemakkelijk af. Ze schijnen hun kop 270 graden te kunnen draaien.

00000 uilen 270Doe dit thuis niet na, je verrekt beslist allerlei spieren.

Dit weekend besloten ze om er helemaal hun gemak van te nemen. De boom was blijkbaar niet meer goed genoeg. Onze tuinstoelen op het terrasje was nu hun keuze.

00000 uilen 5

00000 uilen knappenDit noemen we nou “een uiltje knappen”

Het vervelende effect van het inpikken van onze stoelen is dat wij er nu niet kunnen zitten, want het zijn beschermde dieren en artikel 3.1 lid 4 van ‘Wet  Natuurbescherming verbiedt het opzettelijk storen van de vogels, dus kunnen we onze stoelen niet terug claimen.

Er is echter een kleine ontsnappingsmogelijkheid voor ons, want het verbod is niet van toepassing indien de storing niet van wezenlijke invloed is op de staat van instandhouding van de desbetreffende vogelsoort (artikel 3.1 lid 5).

Maar voorlopig laten we ze maar zitten. Vanochtend zat er weer eentje in de boom.

When I am sixty-four

In 1958 schreef de toen 16-jarige Paul McCartney ‘When I am sixty-four’, een vrolijk niemandalletje over hoe het leven zou zijn als je 64 zou zijn. (In het Engeland van 1958 was 64 de leeftijd waarop je met pensioen ging.)

Acht jaar later, in 1966, namen de Beatles het liedje op voor de elpee ‘Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band’,  de plaat die een jaar later zou verschijnen.

0000 0 64Op het plaatje klikken om het nummer op YouTube te horen.

Wie goed naar het nummer luistert, hoort dat de stem van Paul McCartney iets hoger klinkt dan normaal. Dat komt omdat hij vond dat zijn eigen stem niet zo goed paste bij de stijl van het ‘vijftiger jaren’ liedje, en daarom werd zijn stem iets versneld opgenomen.  Ook werden er klarinetten en een klokkenspel aan toegevoegd. Wie het liedje wil horen zonder deze stemversnelling kan hier terecht.

Als je de reacties op YouTube bij het nummer bekijkt, dan zie je honderden reacties van mensen die net allemaal 64 zijn geworden “It’s my 64th Birthday today, and haven’t heard this song for decades!! And it was the first thing I thought of this morning!” Er staan zoveel gelijksoortige reacties dat iemand anders schreef: “This whole comment section is filled with 64 year-olds! lol”

Maar anyway, ook vandaag is er iemand jarig en u mag één keer raden wie dat is en hoe oud hij vandaag is geworden. En nee, het is niet Paul McCartney. Die werd in 2006 al 64 jaar oud en is nu 77 jaar oud.

(Hieronder zingt hij in 2018 nog een deel van het liedje samen met James Corden tijdens een bezoek aan Liverpool.)

0000 0 64 2

En voor wie het liedje mee wil zingen:

0000 64 lyrics

 

Weer (3)

Ook vandaag wil ik het met u hebben over het warme weer van vorige week. Mocht u overigens een derde achtereenvolgende  blogpost over dit onderwerp wat veel van het goede vinden, dan bevindt u zich in “goed” gezelschap, want in 2015 tweette  Donald Trump al.

0000 40 trump

Op het gevaar af dat u mij ‘boring‘ gaat vinden, toch nog een keertje over het weer van vorige week . Op de sociale media werd daar  vorige week namelijk druk over “gepraat”. Twee voorbeelden.

Allereerst een tweet van de politie van de stadswijk Feyenoord – u mag  drie keer raden in welke stad die wijk ligt.

0000 40 tweet politie

Ivm het weer doen wij geen achtervolgingen te voet. Verzoek is dus om niet weg te rennen als we roepen dat je moet blijven staan.
Als de temperatuur onder 20 graden zakt, doen we weer graag mee

Kijk, dat vind ik humor. Ik vond de tweet dan ook leuk, maar dan moet je net Nederland hebben. Een aantal zuurpruimen vond  dat zo’n tweet beslist niet  kon. ‘

Vinden jullie het gek, dat niemand de #politie nog serieus neemt. Jullie gedragen je als een stel pubers en zo worden jullie door menigeen ook behandeld. Shame on you!”  gaf iemand die zich een “Vrije geest” en een “creatief denker” noemde  als reactie . En iemand anders  tweette: “Neem de burger serieus door de wet uit te voeren, in plaats van janken over de temperatuur. Met deze mentaliteit zou er in zuidelijken landen chaos ontstaan. Jankers zijn het tegenwoordig.”

Zucht. Gelukkig waren er ook genoeg mensen die het voor het politie opnamen. En ook moet ik zeggen dat de politie Feyenoord steeds keurig een reactie gaf op elke klaag-reactie op de ‘zweet-tweet’, zoals:

0000 40 polpolitie

Ook degene die in zijn reactie begon over de conditie van de gemiddelde agent van de politie Feyenoord en de score die hij/zij behaald – dat woord had eigenlijk met een ‘t’  gespeld moeten worden –  bij een “coupe test“, kreeg keurig een antwoord.

0000 40 polpolitie 2

Dan een andere tweet en wel van ‘Buienradar’. Deze tweette:

0000 ijsje

Leuk gevonden en deze tweet kreeg dan ook haast alleen maar positieve reacties, al was er toch nog iemand die wat te zeuren had: “Zorg eerst maar eens dat jullie het weer goed voorspellen. Begin deze week melding dat de afkoeling vrijdag zou komen. En later wordt het elke dag een dag opgeschoven. In het Noorden hebben we nog steeds geen afkoeling.”

Dan nog even over mijn vader en het weer. Hij was geen twitteraar -gezien het feit dat hij  in 1985 overleed, is dat ook niet zo verwonderlijk. Wel was hij weervrijwilliger voor de KNMI, gespecialiseerd in onweer.  In de jaren zestig had je in Nederland een heel netwerk van vrijwilligers die allerlei meldingen over het weer aan de KNMI door gaven.

Mijn vader was ook lid.  Voor zover ik weet, gaf hij  alleen meldingen door over onweer. Hij had daartoe een speciaal formulier van de KNMI waarop hij – in het geval dat het onweerde – noteerde hoe lang het onweer duurde, de hevigheid er van en op wat voor afstand van ons huis het was. Ik hielp hem daarbij wel eens.  Als we een bliksemflits zagen, telden we hoe lang het duurde voordat we de donder hoorden en berekenden dan hoe ver weg het onweer was – elke seconde tussen flits en klap stond ongeveer voor 340 meter.

Eens in de zoveel tijd – ik geloof één keer per maand – stuurde mijn vader het formulier per post op. Wat de KNMI er dan nog mee kon, geen idee. In ruil voor zijn vrijwilligerswerk kreeg mijn vader een gratis blad van de KNMI. Daar stonden allerlei interessante verhalen over het weer, en ook over sterrenkunde in, die ik, de jonge ‘assistent-waarnemer onweer’,  met plezier las.

Weer (2)

Schreef ik gisteren over Eindhoven dat na 75 jaar het warmterecord van Warnsveld afpakte, vandaag zijn ze het al weer kwijt. Even leek Deelen in Gelderland gisteren de nieuwe recordhouder te worden, want het weerstation aldaar rapporteerde een temperatuur van 41,7 graden. Dat is behoorlijk warm. Deelen is sowieso een plaats met veel weerextremen. Ik citeer even een stukje uit het dagblad de Gelderlander.

“[…] Dat het heet is in Deelen verbaast Anne Hoogkamp en zijn vrouw Evyta uit Renkum helemaal niets. Ze hebben hier al elf jaar een kersenkraam en al ‘bizar weer mee gemaakt’. ,,Vorige week zaterdag stonden we zelfs nog met een dikke jas aan, ’’ vertelt Anne. ,,Het kan in Deelen ongelooflijk zwaar onweren en in de winter is het stervenskoud.’

Maar voordat Deelen het nieuwe record kon gaan vieren, greep de VAR in. Na het bekijken van de beelden keurde het KNMI  het nieuwe record van 41,7 graden af en uiteindelijk werd Gilze-Rijen met een temperatuur van 40,7 graden de nieuwe recordhouder.

Zie hier onder de maximumtemperaturen zoals die in de verschillende regio’s van Nederland werd gemeten.

0000 max

Ook in onze omringende landen werden nieuwe records gevestigd. Zie bijvoorbeeld deze tweet van het Britse Met Office.

0000 met offce

Opvallend is het Duitse record van 42,6 graden in Lingen. Dat ligt zo’n 30 km over de grens met Twente, waar het volgens de KNMI niet warmer werd dan 40,2 graden, een temperatuurverschil van 2,4 graden binnen dertig kilometer. Ik zou zeggen, daar moet de VAR ook maar even naar kijken.

In onze gemeente werd het volgens Weerplaza niet warmer dan 35,4 graden.

0000 40 lsd

In de grafiek wordt overigens niet alleen de temperatuur weergegeven, maar ook de grastemperatuur en de dauw-temperatuur. De laatste temperatuur is de temperatuur waaronder de vochtigheid in de lucht  gaat condenseren tot dauw.

Grastemperatuur is de temperatuur die 10 centimeter boven een met kort gras begroeide aardkorst gemeten wordt. De 10 cm-temperatuur is van belang voor agrariërs. Wanneer het op normale meethoogte niet vriest maar op 10 cm-temperatuurhoogte wel, kunnen gewassen verloren gaan doordat ze doodvriezen. Daar zullen ze gisteren geen last van hebben gehad vermoed ik.

Om een record te krijgen, kan je natuurlijk wel met de grastemperatuur gaan sjoemelen. Gewoon het gras wat korter of langer maaien.

Wat me ook aan de grafiek van onze gemeente opviel, was dat het helemaal niet de temperatuur in onze gemeente betrof, maar dat van een weerstation op 6,4 km afstand. Er staat geen weerstation van de KNMI in onze gemeente. Hallo KNMI, wat maken jullie me nou? Zo kunnen we natuurlijk nooit recordhouder worden. (Ook in Warnsveld staat geen officieel weerstation van de KNMI meer; die konden hun eigen record daardoor niet eens verdedigen; foei KNMI!)

Ik weet niet waar het weerstation staat dat is gebruikt voor onze gemeente, maar als dat 6,4 km richting de zee is, dan kan het heel goed zijn, dat het gisteren onze gemeente de warmste plek van Nederland was. Immers één km landinwaarts geeft ongeveer één graad temperatuurstijging en 35 graden plus zes graden geeft dan een temperatuur voor onze gemeente van 41 graden.

Als ik Gilzen-Rijen was, zou ik het record dus nog maar niet gaan vieren, maar even op de officiële meetresultaten van onze gemeente wachten. (En het gras in onze gemeente staat behoorlijk hoog!)

Warm

De laatste jaren van haar leven zat mijn moeder er warmpjes bij. Dat bedoel ik niet financieel maar qua temperatuur. Ze woonde namelijk in Warnsveld, een plaatsje bij Zutphen waar op 23 augustus 1944 Jan Thete, de plaatselijke huisarts die ook officieel als amateur-weerkundige voor het KNMI werkte, in zijn weerhuisje een temperatuur van 38,6 graden mat, de hoogst gemeten temperatuur ooit in Nederland.

0000 huisjeFoto, gemaakt door Jan (J.B.) Thete, zoals te zien in het  ‘Erfgoedcentrum Zutphen’; Fotocollectie Warnsveld (arch.nr. 3.030); fotonummer 3030_0242)De omschrijving luidt: “Mevr. Leneke Thate bij de ondergelopen tuin achter de praktijkwoning. Deze liep regelmatig vol water als de Baakse Overlaat in werking was. Het weerhuisje voor de waarnemingen ten behoeve van het KNMI is via blokken steen nog te bereiken.”  – Het was dit weerhuisje waar op 23 augustus 1944 de 38,6 graden werd gemeten.

Bijna 75 jaar lang zou het record blijven staan – er zou op 23 augustus een groot  feest in Warnsveld zijn om het te vieren – maar gisteren is het record verbroken. (Moet je ook geen feest organiseren, dat is de duivel verzoeken; het feest gaat overigens wel door.)

Op liefst vier verschillende plaatsen in Nederland werd gisteren een temperatuur van meer dan 39 graden geregistreerd, waarbij Eindhoven met 39,3 graden het hoogste bood en nu de nieuwe recordhouder is. Voor hoe lang is de vraag, vast geen 75 jaar, misschien zijn ze vandaag het record al weer kwijt.

Zie hier een overzicht van Weerplaza met de hoogst gemeten temperaturen in Nederland. (Het zijn overigens niet de temperaturen om 17.20 uur; dat is alleen het tijdstip waarop het overzicht is gemaakt.)

0000 warmte max2

Europees gezien stelt een temperatuur van 39,3 graden als recordtemperatuur niet zo veel voor. Zo was het in veel zuidelijke landen in Europa gisteren ruim boven de veertig graden. De hoogst gemeten temperatuur ooit in Europa was 48,0 graden, gemeten op 10 juli 1977 in Athene, Griekenland.

Het wereldrecord staat op 56,7°C, gemeten op 10 juli 1913 in Furnace Creek, Death Valley, Verenigde Staten. Zelf zijn we daar ook wel eens geweest, maar toen was het niet zo warm. Zo gaf de thermometer bij het Visitor Center in Furnace Creek tijdens ons bezoek in 2008 slechts een temperatuur aan van 49 graden.

0000 DV thermo

Bepaald frisjes. Oké, dat is niet waar, 49 graden is ook heel warm. Als je uit je auto met airconditioning stapt, dan lijkt het net alsof je tegen een muur van hitte aan loopt.

Overigens het kan zijn, dat we in 2017, toen we wederom op vakantie door Death Valley reden, getuige waren van een nieuw wereldrecord. Volgens de thermometer bij het Visitor Center in Furnace Creek was het die dag – 8 augustus 2017 –  namelijk liefst 718 graden Fahrenheit, dat is ongeveer 381 graden Celsius! Now, we are talking!

0000 DV

Marianne denkt echter dat de thermometer niet deugde, maar ik  weet dat zo net nog niet. Misschien waren we wel getuige van het nieuwe wereldrecord. Het was in ieder geval warm.

De boeken top tien (2)

Maandag liet ik u zien welke non-fiction boeken het beste werden verkocht in de online boekenshop van www.martinvanneck.nl. Vandaag de tien best verkochte fiction boeken. Nadat de vier boeken uit de winden-serie liefst vier maanden lang de eerste vier plaatsen van de ranglijst hebben bezet gehouden, is er eindelijk een nieuwe nummer één.

De Vluchteling’, het epos dat zich in 2040 afspeelt in het Nederland onder Thierry Baudet en dat de gevolgen laat zien van de klimaatopwarming met de daaruit voortvloeide eindeloze stroom klimaatvluchtelingen uit Spanje, Italië en Frankrijk die naar het noorden trekken, is deze week het best verkopende boek van deze site. De hele top tien ziet er als volgt uit:

  1. De Vluchteling’ door A.F.D. van der Bossen. Het jaar 2040. Als Chantal Marlot, de assistente van president-voor-het-leven Thierry Baudet, bij de muur op de grens met België het ‘mr. Theo Hiddema Memorial Opvangcentrum voor Klimaatvluchtelingen’ bezoekt, ziet zij tussen de Franse vluchtelingen opeens een bekend gezicht: haar vakantiegeliefde van tien jaar geleden.
  2. Westenwind’ door J.K. James; In deel 1 van de reeks ontmoet Jane Faithful, een bibliothecaresse uit New York, John Doe een geheimzinnige Amerikaan die zijn geheugen kwijt is geraakt. Als hij vergeet een geleend boek terug te brengen, en zij hem toevallig op straat tegenkomt, spreekt zij hem daarop aan. Al snel krijgen ze een hartstochtelijk relatie.
  3. Noordenwind’ door J.K. James; In deel 2 reizen Jane en John door Europa om alle grote bibliotheken van de wereld te bekijken. Na een heftige nacht in Parijs verdwijnt John plotseling met de noorderzon. Slaat de amnesie weer toe?
  4. Oostenwind’ door J.K. James; in deel 3 staat John opeens weer voor de deur van Jane. Hij weet niet waarom hij vertrok. Na een nacht vol wilde passie ziet zij opeens op zijn arm een nieuwe tatoeage: de naam Mary met daarbij een klein hartje. Hij heeft geen idee wie Mary is en waarom hij deze naam heeft laten tatoeëren. Jane wijst hem de deur.
  5. Zuidenwind’ door J.K. James. Het is al drie jaar geleden dat Jane John de deur heeft gewezen. Ze staat op het punt van trouwen met de knappe hersenchirurg Donald als op de avond voor het huwelijk John voor de deur staat. Hij heeft zijn geheugen terug. Mary is de naam van zijn grootmoeder die hem opvoedde nadat zijn beide ouders bij het ongeluk met de Spaceshuttle om het leven waren gekomen. Voor wie kiest Jane? Voor Donald of toch voor John?
  6. ‘Yo Bro’ door Monica Vlogless; Fel realistische roman die zich afspeelt in de wereld van vloggers.
  7. De man die zich in de maanlander verstopte’ door Cees Hulst. Tijdens een bezoek aan een museum door de bewoners van het ‘André van Duin Huis voor Oude Mensen’ besluit de 99-jarige Peter de Smet om nog iets van het leven te maken.
  8. Heinrich’s Haiku’s’ door Heinrich Haiku. Alle drie de haiku’s van Heinrich Haiku, pseudoniem van de jong overleden dichter Herman Mei; voor het eerst bij elkaar gebracht in een prachtig vorm gegeven verzamelbundel.
  9. ‘De tweeling’ door Ronald de Boer; Als Frank besluit om zijn leven radicaal om te gooien, verhuist hij naar een klein plaatsje aan de andere kant van Amerika. Daar aangekomen blijkt iedereen hem al te kennen. Wat is er aan de hand? (Vertaald uit het Engels en gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.)
  10. ‘Het horloge’ door Alexandra Pet; Een familiekroniek over het wel en wee van de familie Pimpam, verteld aan de hand van de geschiedenis van een horloge. Over rijke en arme, goede en foute, lange en kleine, dunne en dikke mensen.

De boeken top tien

Elk zichzelf respecterend medium heeft tegenwoordig zijn eigen boeken top tien. Daarom zal er met ingang van vandaag ook op deze site regelmatig een boeken top tien verschijnen. Deze week de tien best verkopende non-fictie boeken uit de online-boekenshop van www.martinvanneck.nl.

  1. ‘Van kind tot kinds’; de autobiografie van jonkheer Berend van Stoetelaer sr. – m.m.v. jonkheer Berend van Stoetelaer jr. (laatste hoofdstuk).
  2. Reizen met een stofzuiger’; Het levensverhaal van topverkoper Bart “de zuiger” Bakker .
  3. Bukken, hij gaat schieten”; Go Ahead Eagles supporters over hun liefde voor cult-spits Bob de Bokker; 260 wedstrijden; 0 doelpunten.
  4. Een Van Gogh voor een tientje.’; Over de ontdekking van ‘De Zonnebloempitten’ van Vincent van Gogh in een kringloopwinkel.
  5. Mijn polsstok brak’; Atleet Henk Springer vertelt hoe hij net niet Olympisch kampioen polsstokhoogspringen werd.
  6. Het groeiende gras’; Deel acht uit de bekende serie ‘Kijken naar de natuur’.
  7. Honderd niet op te lossen Sudoku puzzels’; Onoplosbare puzzels voor nog langer spelplezier.
  8. Woorden die het vaakst fout worden gespelt.’ Een boek vol spelfouten.
  9. Trap er niet in’. Over de gevaren van het online kopen van hondenpoepzakjes.
  10. Dood gaan is slapen zonder wakker te worden’; De Franse filosoof Bernard le Penseur legt uit hoe je zorgeloos door het leven kan gaan.

 

Vijftig jaar geleden

Vandaag is het vijftig jaar geleden dat de mensheid voet op de maan zette. Op zondag 20 juli 1969 om 20:17:39 GMT landde de maanlander met aan boord Neil Amtrong en Buzz Aldrin op de maan.

De eerste twee uur op de maan werd besteed om de maanlander klaar te maken voor onmiddellijk vertrek. Dit voor het geval  er iets mis zou gaan en een snel vertrek noodzakelijk was. Daarna stond een dutje op het programma, maar de beide astronauten hadden daar geen behoefte aan – net zoals je als klein kind de avond voor je verjaardag moeilijk in slaap viel – en er werd besloten om eerder dan gepland met de maanlanding te beginnen.

Nu mag u raden: wat was de eerste handeling die Neil Amstrong deed nadat hij het luik opende? Hij gooide een zak met afval met urine- en poepzakken, vieze filters en verpakkingen van eten naar buiten! Nog voordat hij de trap afdaalde. De buitencamera was overigens nog niet ingeschakeld waardoor het op tv niet te zien was.

Het is fraai. De mens reist vier dagen door de ruimte heen om naar de maan te gaan en daar aangekomen is het eerste wat hij doet een zak met afval op de maan gooien.

0000 afvalDe witte zak met afval op de boden van de maan.

We verplaatsen ons nu even duizend jaar in de tijd. In een ‘galaxy, far far away’ is een planeet ontdekt met een levensvorm die op de onze lijkt. Dankzij het gebruik van wormgaten kunnen we er naar toe reizen. De bewoners nodigen ons uit en als het ruimtevoertuig van de mensheid is geland, gaat er op die onbekende planeet een luid gejuich op. Dan gaat de deur open en vliegt er een zak met afval naar buiten. Nou die bewoners zullen ons vast nog een keertje uitnodigen, maar niet heus.

Maar goed, terug naar de maanlanding van 20 juli 1969. Zie hier hoe Buzz Aldrin uit het luik kruipt. Het was passen en meten om met zijn ‘rugzak’ door het luik te komen.

0000 uitstappen0

0000 uitstappen

0000 aaa

0000 aaa1

0000 aaa2

De foto’s zijn gemaakt door Neil Amstrong, die sowieso de meeste foto’s op de maan maakte. Op alle beroemde foto’s van een astronaut op de maan is dan ook Buzz Aldrin te zien.

0000 aaa22Dit is Buzz Aldrin. In de weerspiegeling van diens helm is Amstrong te zien.

In totaal liepen de twee mannen zo’n 2,5 uur op de maan en verbleven ze, inclusief de tijd in hun maanlander, ruim  21 uur op de maan. Toen vlogen ze weer weg en maakten even later contact met de Columbia, waarin hun maatje Michael Collins ondertussen eenzaam rondjes om de maan had gedraaid. Op de momenten dat hij achter de maan was, met de aarde niet in zicht, werd Collins wel betiteld als de eenzaamste mens in het heelal.

De beelden van de maanlanding werden wereldwijd door naar schatting zo’n 500 miljoen mensen bekeken. In Nederland werden Chriet Titulaer en Henk Terlingen er beroemd mee.

0000 henk terlingen

Vijftig jaar geleden. HenkTerlingen (“Apollo Henkie”) – jasje en schoenen uit; wijnfles op de grond; volle asbak; papiertroep om hem heen – zit te wachten totdat hij in de tv-uitzending weer wat moet zeggen. Hij heeft even rust. De deskundigen zijn aan het woord.

Zelf heb ik de maanlanding ook “live” gezien. (Niet op de maan uiteraard maar kijkende naar de televisie-uitzending. ) Vier jaar geleden schreef ik hierover in een blogpost:

“[…]  Mijn ouders gingen niet op vakantie naar het buitenland. Dat vonden ze met vier kinderen te veel gedoe en te duur. Wij gingen elke zomer naar een huisje op een vakantiepark in Nederland. Dat was ook leuk. Ik kan me zulke huisjes herinneren in Sint Anthonis (Noord-Brabant), Exloo (Drenthe) en Bakkeveen (Friesland). Vooral die laatste vakantie weet ik nog goed.

Ik liep er niet alleen in het donker keihard tegen ons huisje aan, maar we mochten er ook met alle kinderen naar de eerste maanlanding kijken. Mijn ouders vonden dat we zo’n historische gebeurtenis moesten zien. Dus zaten we in een volgepropt zaaltje naar een zwart-wit toestel te kijken waar we Neil Amstrong de eerste stappen op de maan zagen maken (“That’s one small step for a man, one giant leap for mankind”).

Apollo_11_first_step

Toen we terugliepen naar ons huisje – niet hollen Martin –  keken we naar de maan om te zien of we Amstrong konden zien. “Net niet” zei mijn vader, hoewel mijn jongere zusje zeker wist dat ze een stipje op de maan zag bewegen.

 

 

De toespraak van Nixon

In deze week van blogposts over de eerste maanlanding mag natuurlijk het dramatisch einde van de maanvlucht niet ontbreken. Voor wie niet meer weet hoe het ook al weer zat, zal ik het nog even kort samenvatten.

Het begon er mee toen Buzz Aldrin na zijn wandeling terugkeerde bij de maanlander en de dramatische woorden “Houston, we’ve got a problem” uitsprak.

000 luikAldrin keert terug bij de maanlander, gefotografeerd door Neil Amstrong.

Onmiddellijk schakelde de NASA het geluidskanaal om van openbaar naar privé, waardoor we niet exact weten wat er daarna allemaal gezegd is.

Het probleem bleek later te zijn dat Aldrin het luik niet meer open kreeg. Hij kreeg zijn sleutel niet in het slot. Dat kwam doordat Amstrong bij het verlaten van het voertuig zijn sleutel aan de binnenkant van het slot van het luik had laten zitten. Hij was, toen hij voet op de maan zette, in de opwinding vergeten zijn sleutel er uit te halen.  Het lukte Aldrin hierdoor niet om zijn sleutel er van de buitenkant in te stoppen. De sleutel van Amstrong blokkeerde de zaak.  (Wij hebben overigens  hetzelfde met onze achterdeur. Als er een sleutel aan de binnenkant in het slot zit, dan kan je er van buitenaf geen sleutel meer in stoppen.)

Wat ze ook probeerden, ze kregen de sleutel niet in het slot en ook lukte het niet om de sleutel van Amstrong van buitenaf uit het slot te stoten. Het dramatische gevolg was dat de twee astronauten de maanlander niet meer in konden komen. Ze stierven uiteindelijk op de maan. Hoe lang ze nog geleefd hebben, heeft de NASA vanwege privacyaspecten nooit bekend gemaakt.

Uiteraard volgde er een groot onderzoek. Voor een Senaats-commissie moest de NASA allerlei vragen beantwoorden. “Waarom zat er een slot op het luik? Was u soms bang dat er achter een rots op de maan een Rus verstopt zat die opeens te voorschijn zou springen, in de maanlander zou klimmen en er mee vandoor zou gaan?” vroeg één van de senatoren cynisch.

De reden dat er een slot op het luik zat, legde de man van de NASA uit, was dat ze anders bang waren dat het luik tijdens de landing zou open kunnen trillen. Ze hadden honderden keren geoefend en tijdens al deze oefeningen was Amstrong niet één keer vergeten om de sleutel uit het slot te halen.

0000 sleutel

De sleutelbos van Amstrong met liefst vier reservesleutels voor het geval er eentje kapot ging. Ook Aldrin had een dergelijke sleutelbos.

Wat Amstrong en Aldrin in de uren tot hun dood allemaal gezegd hebben – ze hebben nog uren met hun familie gepraat –  is niet bekend. Wel bewaard gebleven zijn uiteraard de woorden die president Richard Nixon uitsprak toen hij het volk toesprak.

“Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.

These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.

These two men are laying down their lives in mankind’s most noble goal: the search for truth and understanding.

They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.

In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.

In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.

Others will follow, and surely find their way home. Man’s search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.

For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.”

Zie hier de officiële stukken zoals in de in 1999 zijn terug gevonden in de overheidsarchieven (in de ‘National Archives and Records Administration, Nixon Presidential Materials Staff’)

0000 speach 1

0000 speach 2

Oké, president Nixon heeft deze woorden daadwerkelijk nooit uitgesproken. Het luik zat niet op slot en Amstrong en Aldrin konden veilig naar aarde terug keren.

Wat wel waar is, is dat bovenstaande speech klaar lag om door Nixon uit gesproken te worden in het geval het met de maanlanding mis zou gegaan. “In event of Moon disaster“.

De toespraak was vooraf al door Nixon’s vaste tekstschrijver William Saffire geschreven. In de instructies bij de speech staat ook vermeld dat Nixon voor het uitspreken van de toespraak eerst de ‘widows-to-be’ moest bellen en dat een geestelijke een zelfde soort procedure moest volgen als ware het een zeemansgraf.

0000 nixonNixon spreekt hier de astronauten – die in een quarantainecapsule zitten – na terugkeer toe.

Dat er een slecht-nieuws-toespraak was voorbereid is niet uniek. Op het hoogtepunt van de Cuba-crisis in 1962 – Rusland was bezig met het plaatsten van raketten met kernkoppen op Cuba; Amerika stelde toen een ultimatum waarin ze eisten dat Rusland deze daar weg moesten halen anders zou Amerika Cuba aanvallen –  dreigde er een oorlog tussen Amerika en Cuba / Rusland. Voor het geval deze oorlog er zou komen was er al een opzet voor een toespraak voor Kennedy gemaakt.

Met een bezwaard hart, en in navolging van de eed die ik heb afgelegd, heb ik de Amerikaanse luchtmacht opdracht gegeven om de de kernwapens op Cuba te verwijderen”

0000 jfk cuba2

Het kwam echter goed. Rusland haalde de raketten weg en de derde wereldoorlog werd voorkomen.

Een ander iemand die zich op het vertellen van slechts nieuws had voorbereid was generaal Eisenhower bij D-day. Voor het geval de invasie zou mislukken, had hij alvast vast wat krabbeltjes op een blaadje gezet, waarbij hij de schuld van het mislukken van de invasie op zich nam.

0000 d-day

Gelukkig heeft hij de woorden – als hij al zijn eigen handschrift kon lezen – nooit hoeven uit te spreken. (Leuk detail, hij dateerde hem  op 5 juli. Hij vergiste zich in de maand.)

Tot slot wil ik dit nog zeggen. “U verwachtte vandaag een leuke blogpost, gevat, leerzaam en interessant. Helaas heb ik vandaag niet aan deze verwachtingen kunnen voldoen. Het spijt me.”

U ziet, ik heb me ook al voorbereid voor het geval u deze blogpost helemaal niets vindt.

 

 

De maanlanding is een groot complot

De slimme lezers van dit blog – en al mijn twee lezers zijn slim; wie zou die andere lezer zijn, denkt u nu misschien –  hebben het al lang in de gaten. Deze week gaan mijn blogs over de eerste maanlanding die vijftig jaar geleden heeft plaatsgevonden.

Alhoewel, volgens sommigen heeft er nooit iemand op de maan rond gelopen en is er sprake van een groot complot. Volgens deze complotdenkers zijn de maanlandingen in scene gezet. De reden zou zijn dat de Amerikanen technisch nog niet in staat waren om een veilige maanlanding te doen, maar dat ze a) geen gezichtsverlies wilden lijden – president Kennedy had in 1962 gezegd dat Amerika voor het einde van het decennium een man op de maan zou zetten –  en b) dat ze de Russen “voor wilden zijn”.

Volgens deze theorie lanceerden de Amerikanen een onbemande ruimteraket en filmden ze de drie astronauten ergens in een maandecor. Daartoe hadden ze de bekende regisseur Stanley Kubrick in gehuurd die een jaar eerder de sciencefictionfilm 2001: A Space Odyssey had gemaakt.

Dat de maanlanding inderdaad in een filmstudio heeft plaats gevonden en niet op de maan, blijkt wel uit onderstaande foto. Wie goed naar de achtergrond van de foto kijkt, zie daar namelijk de muren en ramen van de filmstudio.

00 fake

Oké, deze foto is inderdaad niet op de maan genomen, maar tijdens één van de trainingen van de astronauten voor de vlucht.

De complotdenkers komen met allerlei “bewijzen” voor hun theorie. (Zie bijvoorbeeld deze pagina). De drie meest genoemde argumenten zijn:

1) Neil Amstrong werd door een buitencamera gefilmd terwijl hij de eerste stap op de maan zette. Hoe kan dat?

000 stap

2) De Amerikaanse vlag staat te wapperen terwijl er op de maan geen atmosfeer en wind is.

000 vlag

3) Er zijn op de achtergrond van de foto’s die genomen zijn op de maan – en ook op de beroemde foto die genomen is vlak voor de koppeling van de Eagle, het maanlandingsvoertuig, met het moederschip Columbia   – nergens sterren te zien.

000 maanlanderDe maanlander Eagle nadert de Columbia. Op de achtergrond is de aarde te zien maar geen sterren.

Voor het geval uw mond open is gevallen van verbazing, zal ik hem nu weer sluiten. Allereerst hoe kon er een werkende camera zijn die Amstrong van buiten de maanlander kon filmen tijdens zijn afdaling van het trapje?

Dat komt omdat er in de MESA, dat staat voor Modularized Equipment Stowage Assembly’,  zeg maar platvloers een gereedsschapkist die aan de buitenkant van de maanlander zat, ook een camera zat. Terwijl Neil Amstrong nog op de maanlander stond, maakte hij de MESA open. Vanaf aarde werd daarna een signaal gestuurd waardoor de camera werd geactiveerd – dat signaal deed er ongeveer drie seconden over om bij de maan te komen  – waardoor de miljoenen tv-kijkers op aarde Neil Amstrong (met een vertraging van drie seconden) konden zien afdalen op de maan.

000 cameraIn het rode cirkeltje de camera in de MESA

Dan de wapperende vlag. Het lijkt inderdaad net alsof de vlag staat te wapperen. Dat hij er zo “wapperend” uit ziet, komt niet door de wind, maar doordat hij de hele reis kreukelig opgevouwen zat en er zo uit zijn verpakking kwam. Ook was hij iets te groot voor de standaard. Nadat de vlag aan een Г-vormige vlaggenpost was bevestigd, bewoog hij inderdaad even kort, maar dat was het gevolg van het natrillen van de vlaggenstandaard. Even later bewoog de vlag niet meer.

Dat kan je bijvoorbeeld goed zien in onderstaand ‘gifje’ waarin twee foto’s zijn gemonteerd van Buzz Aldrin die kort achter elkaar zijn genomen. Je ziet de astronaut bewegen maar de vlag niet wapperen.

000 as11-40-5874-75

Dan het ontbreken van de sterren op de achtergrond. Dat komt door de sluitertijd. Er was veel licht op de maan op het deel waar de astronauten waren, eigenlijk gewoon daglicht net zoals op aarde. De foto’s werden daarom  met korte sluitertijden genomen om te voorkomen dat er een overbelichting zou optreden. Daardoor  had het veel zwakkere sterrenlicht geen kans om de film te belichten en ook “op de foto te komen.”

Alleen als je foto’s maakt met een veel langere sluitingstijd zou je sterren kunnen zien. Vergelijk bijvoorbeeld eens deze twee foto’s met elkaar.

000 kort2

 

000 lang

Op de bovenste foto uit 2008 is het International Space Station ISS te zien gefotografeerd vanuit de Space Shuttle Atlantis. De foto is met een korte sluitertijd genomen. Er zijn geen sterren te zien.  De onderste foto uit 2011 is genomen vanuit het ISS met een lange sluitertijd. Hij laat de terugkeer naar aarde zien van de Atlantis – dat is de kromme streep op de foto. Boven in deze foto (genomen met een lange sluitertijd) zijn in tegenstelling tot de andere foto met een korte sluitertijd nu wel sterren (de witte puntjes) te zien.

Zo zijn stuk voor stuk steeds allerlei argumenten van complot-denkers weerlegd.

Wat wel waar is, zijn de steeds vaker opduikende geruchten dat ik al deze blogposts niet zelf schrijf. Zo’n constante hoge kwaliteit, dat kan niet. Al die blogposts kan hij nooit zelf schrijven, wordt er dan gezegd. Daar moet hij hulp bij hebben.

Het is waar. Ik zal het maar bekennen, ik heb zelfs nog nooit ook maar één van deze blogposts zelf geschreven. Dat wordt gedaan door een heel team van topcolumnisten en schrijvers, waaronder zelfs enkelen die de Nobelprijs voor literatuur hebben gewonnen.

Het spijt me dat ik u al die jaren voor de gek heb gehouden. Ik had kunnen weten dat het ooit uit zou komen. Abraham Lincoln zei ooit eens: “Men kan sommige mensen voortdurend bedriegen, en alle mensen een tijdje, maar men kan niet alle mensen voortdurend bedriegen.”

Een maansverduisterting

Gisteren was er een gedeeltelijke maansverduistering te zien. Een maansverduistering kan alleen optreden bij volle maan, dat is de schijngestalte van de maan, waarbij de door de zon verlichte helft van de maan samenvalt met de naar de aarde toegekeerde helft van de maan. (Vanaf de aarde gezien lijkt de maan dan bijna volledig rond.)

00 maan standen

De volle maan is nummertje 5 op bovenstaande afbeelding van de maancyclus.

00 maan argetnDe gedeeltelijke maansverduistering van gisteren zoals die te zien was in Buenos Aires, Argentinië; foto BugWarp

Bij een maansverduistering staan de zon, de aarde en de maan op één rij, waardoor het kan gebeuren dat de schaduw van de aarde op de maan valt. (Bij een zonsverduistering staat de maan tussen de aarde en zon, waardoor het zicht op de zon tijdelijk geblokkeerd wordt.)

00maanzonSchematische weergave van een zons- en een maansverduistering; afbeelding Tomruen

Overigens is het niet zo dat er bij elke volle maan ook een maansverduistering op treedt. Dit komt omdat de baan van de maan om de aarde een hoek van ongeveer 5 graden maakt met de ecliptica (het schijnbare pad van de zon aan de hemel). Daardoor valt de schaduw van de aarde niet altijd op de volle maan. Ongeveer één op de vijf volle manen levert een maansverduistering op, al of niet gedeeltelijk.

De schaduw van de aarde die op de maan valt, is rond, waardoor de oude Grieken al terecht de conclusie trokken dat de aarde rond moest zijn. De oude Mesopotamiërs daarentegen legden de relatie van een maansverduistering met de aarde niet. Zij dachten dat de maan bij een maansverduistering werd aangevallen door zeven demonen die het ook op hun koning hadden voorzien. Deze werd daarom bij een maansverduistering tijdelijk vervangen door een dubbelganger zodat de demonen de verkeerde zouden aanvallen. (Vaak lieten de geleerden de dubbelganger na afloop van de maansverduistering “verdwijnen” zodat de koning niet aan het verhaal en hun kennis zou twijfelen. Je kon beter niet als dubbelganger uitverkoren worden.)

Gisteren was er een gedeeltelijke maansverduistering te zien. Heel eerlijk gezegd was ik deze maansverduistering vergeten, maar om 23.30 uur zag ik op nu.nl een bericht staan dat de maansverduistering op dat moment op zijn hoogtepunt was. Ik twijfelde even of ik de maansverduistering op de pc zou volgen of buiten in het echt, maar na enig aarzelen liep ik toch maar naar buiten om het live te zien. Kon ik later in het verzorgingstehuis zeggen: “Weet je nog die maansverduistering van 2019, daar was ik bij!”

(De eerste volgende volledige maansverduistering die in Nederland van begin tot einde volledig te zien zal zijn, is pas over ruim tien jaar – op 20 december 2029. Tussentijds zijn er nog wel enkele gedeeltelijk maansverduisteringen (deels) te zien. Zie hier.)

Buiten gekomen zag ik de maan aanvankelijk nergens. Waar ik ook keek, niks te zien. Had ik weer, deed onze gemeente niet mee aan de maansverduistering. Ik liep weer naar binnen en zocht op internet waar ik moest kijken. Laag aan de hemel en in zuidoostelijke richting.  De volgende vraag was natuurlijk waar het zuidoosten was. (Dat vind ik ook altijd zo irritant met navigatiesystemen. “Vertrek in oostelijke richting en volg de Jan Sukkel Straat” Ik weet nooit waar het oosten is en straatnamenbordjes lezen, indien al aanwezig, in een rijdende auto is al helemaal een crime.)

Enfin, terug op straat wist ik na enig nadenken het zuidoosten te vinden en toen zag ik opeens de maan en de maansverduistering. Hij was verstopt achter het bladerdek van enkele bomen in onze straat die vol in het blad stonden. Een overduidelijk gevalletje van ‘Zie de maan schijnt door de bomen’, ware het niet dat de maan zelf helemaal niet schijnt, maar alleen het licht van de zon reflecteert. (Het licht van de zon is zo’n 400.000 tot 500.000 keer sterker dan het maanlicht. Toch is het maanlicht belangrijker dan het zonlicht, want de zon schijnt overdag en dan is het toch al licht.)

Tot slot, de maansverduistering van gisteren viel toevallig samen met de herdenking van de historische lancering van de Apollo 11 van vijftig jaar geleden. Het is maar goed dat er die dag vijftig jaar geleden niet een maansverduistering was. Het zal je maar gebeuren dat je met een raket op weg naar de maan bent en je komt buiten de dampkring en de maan is nergens meer te zien. Waar moet je heen?

 

 

 

 

De Fransen zijn niet welkom

Vandaag is het exact vijftig jaar geleden dat de Apollo 11 werd gelanceerd met aan boord Neil Amstrong, Buzz Aldrin en Micheal Collins. Vier dagen later zouden de eerste twee voet op de maan zetten,  terwijl  Michael Collins – wie kent zijn naam nog? –  achter bleef in de Columbia, het ruimtevoertuig dat tijdens de maanlanding zijn rondjes om de maan draaide.

0 maanDeze roestbak is de Columbia waarin Collin eenzaam zijn rondjes om de maan draaide. Hij staat thans in het National Air and Space Museum in Washington. foto Arjun Sarup

Maar over de maanlanding wil ik het nu niet hebben – dat komt over vier dagen wel – nee, vandaag wil ik het hebben over de Franse taal. Dit vanwege de vierdaagse van Nijmegen die vandaag begint.  “Een kleine stap voor de mensheid maar vele stappen voor de mens” zou Amstrong over de vierdaagse zeggen.

De reden dat ik het over de vierdaagse wil hebben, is dit berichtje dat ik gisteren in de Gelderlander zag staan.

0 4daagse 2

Kijkt u even op het bord, alle deelnemers worden door de gemeente  Lingewaard van harte welkom geheten. Behalve de Fransen. Die zien ze liever direct vertrekken “Au Revoir”.  Er had natuurlijk ‘Bienvenue’ moeten staan, maar ja, het Frans is nu eenmaal een lastige taal.

Dat ondervond ook de bekende Amerikaanse schrijver Mark Twain. Hij bezocht tijdens een rondreis in Europa ook Frankrijk. Over de Fransen zei hij na terugkomst:  “Ik sprak ze nota bene in hun eigen taal aan, maar ze begrepen me nauwelijks. Wat spreken ze hun eigen taal toch slecht.”

Maar goed, de Fransen worden door de gemeente Lingewaard weliswaar niet welkom geheten, maar ze mogen – au revoir – nog wel terugkomen. Het had erger gekund. Ze hadden ook kunnen zeggen ‘Loop naar de maan’ en daarmee zijn we weer terug bij de maanlanding en is de cirkel weer rond of zoals de Fransen zeggen:  Le cercle est un carré.”

Die ken ik ergens van

Soms heb je wel eens dat je iemand ziet en dat je weet dat je die persoon eerder hebt gezien, maar dat je niet direct meer weet waar van je die persoon kent. Van de week had ik dat weer eens. Ik fietste in Den Haag over de Mauritskade toen ik deze man achter het raam zag staan. Hij stond een beetje somber naar buiten te staren.

0 wa

Die kende ik ergens van, maar waar van? Ik zwaaide maar hij zwaaide niet terug. Pas veel later schoot het me te binnen wie het was. Het was Willem-Alexander. Ik neem aan dat hij me niet gezien had, anders had hij wel terug gezwaaid.

Wie altijd wel heel fanatiek naar mij zwaaide, was zijn moeder. Ik ken haar van de Buurtwhatsapp en de buurtborrel uit de tijd dat we allebei in het Bezuidenhout in Den Haag woonden. Als ze toevallig ergens in de buurt een optreden had, “verstopte” ik mij in de menigte en dan moest zij mij proberen tussen de mensen te spotten. Het was een soort spelletje dat we speelden. Als ze me dan ontwaarde, begon ze heel enthousiast te zwaaien en had zij gewonnen.  Als ze me niet kon vinden, dan had ik gewonnen. Zie hier enkele voorbeelden van de keren dat zij won.

0 beatrix 2

0 beatrix 3

En hier een tweetal foto’s van die keren dat ik won.

0 beatrix 0

0 beatrix 4Hier speelde ze eigenlijk een beetje vals, want ze liet iemand fanatiek mee zoeken. 

Tot slot, een vriendin van mijn vrouw liep een keer over het strand bij Wassenaar toen ze een bekend gezicht op een paard voorbij zag rijden. Ze kon de persoon niet direct thuis brengen, maar misschien was het één van haar patiënten – ze was tandarts en dan zie je veel mensen in de stoel. Dus zwaaide ze. Later schoot het haar te binnen wie het was. Het was Beatrix die daar paard reed, geen patiënt overigens van haar.

 

Zwarte puntjes

Heeft u enig idee wat dit is?

0 kaart

Het is een foto uit 1928 van een schaal die de Schotse arts-bacterioloog Alexander Fleming gebruikte om tijdens een onderzoek enkele testen te doen.

Fleming was in 1928 bezig met een onderzoek naar de Staphylococcus aureus, een bacterie die allerlei ontstekingen kan veroorzaken. Terwijl hij hiermee bezig was, zag Fleming op een ochtend – 28 september 1928 om precies te zijn – op zijn schaaltje  een schimmel die daar per ongeluk op was beland. Rondom deze schimmel waren een hoop bacteriën verdwenen.  De schimmel bleek een stof af te scheiden, door Fleming ‘penicilline’ genoemd, die de bacteriën in zijn omgeving doodde.

Het zou overigens nog tot begin jaren veertig duren voordat penicilline als geneesmiddel op de markt kwam, maar toen werd het ook massaal gebruikt. Zie bijvoorbeeld deze opmerkelijke advertentie.

0 advertentie2Advertentie uit 1944

Wist u overigens dat de schimmels die sinaasappels groen kleuren, kazen blauwe aderen geven of appels bruin laten wegrotten, ook behoren tot het geslacht Penicillium. Deze wijsheid en nog veel meer interessante feitjes over schimmels – “De oranje gekleurde schimmel Penicillium maximae is vernoemd naar onze Koningin Maxima. De hele koninklijke familie heeft inmiddels een schimmel op naam, zo is er een P. vanoranjei, P. amaliae, P. alexiae en een P. arianeae.”-  kunt u nalezen in dit interessante artikel op Kennislink.

Daar zult u overigens de foto met het schaaltje niet aantreffen. Ik moet namelijk even opbiechten dat op de foto geen schimmels te zien zijn, maar spelden op een landkaart van Europa.

Zie hier een uitvergroting.

0 kaart 2

Ik zag deze foto van de week op een tentoonstelling over de geschiedenis van de  ANWB in de winkel in het hoofdkantoor van de ANWB in Den Haag. Eerst dacht ik dat het een beschimmelde landkaart was – vandaar dat ik bij de foto aan Fleming en zijn penicilline  moest denken – maar toen ik het onderschrift las, bleek het een landkaart van Europa uit begin jaren zestig te zijn waarop allerlei spelden waren geprikt.

Elke speld bleek een oproep van een automobilist naar de alarmcentrale voor te stellen. Je kan zo heel mooi zien naar welke landen men in die tijd op vakantie ging. Hoewel, dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Het kan bijvoorbeeld ook zo zijn dat de mensen met de betere auto’s – die de alarmcentrale niet nodig hadden – naar andere landen op vakantie gingen dan de mensen met auto’s die wat gammeler waren en die daarom wat dichter bij huis bleven.

En het kan ook nog eens allemaal toeval zijn, net zoals de ontdekking van penicilline.

Vermist

De voetbalclub AS Roma heeft besloten om deze zomer haar sociale media zoals Twitter, Instagram en Facebook in te zetten om vermiste kinderen op te sporen. Bij elke aankondiging van een speler die ze deze zomer aantrekken, laten ze ook portretten zien van vermiste kinderen.

0 roma 1

Ook op de Engelse en Spaanstalige versies van hun accounts verschijnen afbeeldingen van vermiste kinderen.

0 roma 2

0 roma

Het is een mooi initiatief. AS Roma heeft een groot sociaal bereik. Zo hebben ze 2.6 miljoen volgers op Instagram, 450.000 volgers op Twitter en hun Facebook-berichten worden jaarlijks door miljoenen fans gelezen.

Sociale media worden wel vaker gebruikt om vermiste kinderen op te sporen. Eén van de eerste sociale media die werd ingezet om vermiste kinderen op te sporen was het melkpak. Begin jaren tachtig stonden op melkpakken in bepaalde delen van Amerika foto’s van vermiste kinderen.

0 melk1

Heel veel succes kende deze campagne echter niet en na een aantal jaar werd hij gestaakt.

Meer succes had een muziekvideo van de Amerikaanse groep Soul Asylum. In de clip van hun nummer ‘Runaway Train’ uit 1993 monteerden ze foto’s van vermiste kinderen. Er verschenen meerdere versies van de clip. Zo was er speciale versie voor Engeland met vermiste Engelse kinderen. Elke keer als er een kind werd teruggevonden werd diens afbeelding vervangen door dat van een ander vermist kind.

0 runawaytrain(Op de afbeelding klikken om naar de clip op YouTube te gaan.)

De Amerikaanse versie van de clip is inmiddels 119 miljoen keer bekeken. In totaal werden dankzij de clip tot nu toe 26 kinderen terug gevonden. Lees hier en hier meer over deze muziekvideo.

Zelf ben ik ook een keer van huis weggelopen.  Ik was acht jaar oud en we woonden in Apeldoorn. Het was op een zaterdagmiddag. Ik had iets gedaan wat niet mocht – geen idee meer wat – en voor straf mocht ik van mijn vader die middag niet naar Robinson Crusoe kijken. Dat was een vreselijk spannende tv-serie die in die tijd (in zwart-wit) wekelijks op zaterdag werd uitgezonden.

Ik was zo vreselijk boos dat ik niet mocht kijken, dat ik besloot weg te lopen. Dat zou ze leren! Tranen met tuiten zouden mijn ouders huilen als ze er achter kwamen dat ik weg was. Ik pakte mijn fiets en fietste richting Vaassen. Na tien minuten begon het te regenen. Dat was wat minder. Na dapper vijf minuten in de regen gefietst te hebben, besloot ik dat ik wel een andere keer zou weg lopen en keerde om. Binnen een half uur was ik weer thuis.

Later die dag heb ik toch nog stiekem de aflevering van Robinson Crusoe gezien. De kamerdeur stond op een kiertje en daar door heen kijkend kon ik net de tv zien. Volgens mij had mijn moeder wel door dat ik achter de deur stond en door de kier keek.

Ik ben overigens nooit meer weggelopen. Pas toen ik op mijn zeventiende ging studeren, ging ik uit huis weg.