Uilen

Vrijdag zat er opeens een uil in de boom in onze achtertuin. Het was voor het eerst in al die jaren dat wij hier wonen dat wij zo’n beest in onze tuin zagen. Jammer dat hij er niet een dag later zat, dan hadden we hem mee kunnen tellen in de nationale vogeltelling.

Ook op zondag en maandag was er geen uil in onze tuin te zien, maar toen ik gisteren tussen de middag in de keuken een boterhammetje ging smeren en naar buiten keek, zag ik hem opeens weer in de boom zitten. En dat niet alleen, er zat nog een tweede uil naast.

00000 uilen 2

00000 uilen

Geen idee hoe lang ze er al zaten, maar echt haast hadden ze niet. Ze bleven lang op hun tak zitten. Pas toen toen het donker werd, zo tegen kwart over zes, vlogen ze weg. Ieder hun eigen kant op. Al die tijd bleven ze onverstoord op hun tak zitten. Ik zou kunnen zeggen dat ze een uiltje knapten, maar a) dat is een flauwe woordspeling en b) ze bleven wel wakker. Als ik van de kamer naar de keuken en weer terug liep, dan zag ik aan de beweging van hun kopjes dat ze me volgden en in de gaten hielden.

Ze leken me nog niet al te oud. Een beetje tussen uilskuiken en volwassen uil in (“zelfs de wijze uil is ooit een dom uilskuiken geweest”).  Ik ben benieuwd of ze deze week nog terugkomen en hoeveel het er dan zijn. Vermoedelijk vier stuks en de keer er op acht stuks, enzovoorts. Dat kan hard gaan.

Overigens wat voor een soort uilen het zijn, weet ik niet. Ik denk ransuilen.

Een gedachte over “Uilen”

Reacties zijn gesloten.