Categorie archief: Dagelijks leven

Jodelahiti Jodelahita

Soms lees je wel eens van die berichtjes die bijna te leuk zijn om waar te zijn. Neem dit berichtje dat ik vandaag op de site van Nu.nl las:

Een groep straaljagers die in Zwitserland een luchtshow zou verzorgen, heeft dat per ongeluk boven de verkeerde stad gedaan.

De Patrouille Suisse, het demonstratieteam van de Zwitserse luchtmacht, zou in formatie over de stad Langenbruck vliegen ter ere van de honderdste sterfdag van de Zwitserse luchtvaartpionier Oskar Bider, die in de stad is geboren.

In plaats daarvan vlogen ze echter over de stad Mümliswil, enkele kilometers ten westen van Langenbruck. Daar vond op dat moment een jodelfestival plaats. 

De leider van het eskader zag de tenten van het jodelfestival aan voor de festiviteiten rond de nagedachtenis aan Bider en liet zijn team ter plekke hun show uitvoeren, tot verbijstering van de aanwezigen op de grond.

Het Zwitserse ministerie van Defensie heeft zijn excuses aangeboden. Volgens een woordvoerder zijn de straaljagers die overvlogen niet uitgerust met een navigatiesysteem.

De Patrouille Suisse was vorige maand nog in Nederland. Er werd toen een luchtshow gegeven tijdens de Luchtmachtdagen in Volkel.

Dat ze boven een verkeerd festival vlogen, a là, maar dat het uitgerekend boven een jodelfestival was……

Jodelahiti Jodelahita Vroem Vroem.

Martin did it!

Let op: deze blogpost bevat sluikreclame en product placement (ik heb besloten wat commerciëler te worden).

Gisteren was de KLM Urbain Trail Den Haag – door hier ook de naam te vermelden van sponsor KLM (een echte hoogvlieger!) ga ik er vanuit dat binnenkort twee vliegtickets mijn kant op komen.

Een ‘urbain trail’ is een “hardloopwedstrijd” waarbij je onderweg door allerlei gebouwen e.d. rent. Zo liep je dit jaar in Den Haag onder andere door de Koninklijke Schouwberg (zie de foto’s onder) en gebouwen als Pathé Binnenhof, poppodium Het Paard (U2 en ik hebben daar ooit eens een keer opgetreden; niet samen overigens, U2 speelde er in de jaren tachtig, ik zat er als “voetbaldeskundige” in een forum tijdens het EK van 2004), de Bijenkorf (daar moest je alle trappen omhoog en omlaag lopen), Nieuwspoort, het Nationaal Archief, Museum Meermanno en Sociëteit de Vereeniging.

00000000 schouwburg

00000000 schouwburg2

Bij elkaar was het een afstand van tien kilometer, maar je kon de route ook inkorten tot zes kilometer. Het was geen wedstrijd. Er werd dan ook geen tijd bijgehouden.

Na de finish kon je je nog laten fotograferen met een bord ‘I dit it’. Uiteraard heb ik dit gedaan.

00000000 martin

(Ik draag hier Ecco-schoenen, sokken van de HEMA, een Brax spijkerbroek, een LIV-design overhemd en een Blue Harbour jas, allemaal voortreffelijke spullen die ik stuk voor stuk kan aanbevelen. )

Nu zult u misschien zeggen die persoon ziet er niet echt uit als een hardloper en heel eerlijk gezegd ben ik dat ook niet. Marianne en ik liepen niet mee. We waren er om de beide dochters te ondersteunen die wel mee deden. Veel hebben ze echter niet aan ons gehad. We hebben ze alleen gezien toen ze de schouwburg in liepen en bij de finish.

De rest van de tijd waren we onderweg kwijt aan het drinken van een goede cappuccino en het nuttigen van een lekkere carrot cake in Coffeelicious Den Haag bij het Lange Voorhout – ook deze zaak kan ik van harte aanbevelen (een woensdag komt me het beste uit voor een gratis lunch voor twee personen).

Maar als ik niet mee liep, waarom heb ik me dan toch laten fotograferen met een bordje in mijn hand met daarop ‘I did it’ zult u zich misschien afvragen? Dat komt omdat ik nieuwe sportschoenen nodig heb en zoals  Nike zou zeggen ‘Just do it‘ (Nike, maatje 46 graag.)

Tot slot, wist u wat de eerste product placement – het is overigens verboden – op de Nederlandse publieke omroep en radio in Nederland was? Dat was een IKEA-bank die in de tachtiger jaren in de toen zeer populaire serie ‘Zeg ‘ns AAA’ te zien was. Diezelfde bank stond toen toevallig ook op de voorpagina van de Ikea-catalogus. (Ikea, u kunt contact met mij opnemen via ‘Contact’; zie bovenaan deze site).

p.s. Ik heb even snel geteld; in mijn rol als ‘influencer‘ heb ik alleen al in deze blogpost tien producten van commerciële instellingen – of de zaak zelf genoemd  – plus nog eens een aantal culturele instellingen. Goh, dat is makkelijk geld verdienen; dat ik daar niet veel eerder aan heb gedacht.

p.p.s. In Amerika was er een ijsverkoper die alle vragen van zelfverklaarde  influencers om gratis ijsjes in ruil voor een foto op sociale media zo beu was, dat influencers in het vervolg dubbel moesten betalen. Hij plaatste op zijn Instagramaccount een foto van een bordje met de tekst  ‘influencers pay double’. Het aantal klanten verdubbelde daarop.

Muurschilderingen

Ik ben wel iemand van muurschilderingen. Ze geven letterlijk en figuurlijk kleur aan een stad. En dat figuurlijk moet je soms ook weer letterlijk nemen – kunt u het nog volgen? –  want zie de figuren op deze twee muurschilderingen bij de Schoolstraat in Den Haag.

0000000 a tek0

In detail de bovenste:

0000000 a tek

En in detail de onderste:

0000000 a tek2

Voor het geval er een “buitenlandstalig” iemand deze foto ziet en denkt “hè?”, het woord earrings is inderdaad fout gespeld. De Haagse groep dacht in 1962, toen ze een naam moesten verzinnen, dat ‘earrings’ het meervoud van ‘earring’ was. Niet dus. Pas in 1969 pasten ze dit aan.

Het is dat ze in het Engels zingen en niet in het Haags, anders hadden ze nu de ‘gâhwe oâhringe’ geheten.

Moderne verkoopkramen

Vroeger werden zaken zoals ijs gewoon verkocht vanuit een  ijscowagen. Het was een wagen zonder fratsen. Zie hier bijvoorbeeld in 1955 “de fietsende ijszusjes van Marken” – de twee dames links op de foto; de ene fietste; de andere deed de verkoop –  en hun ijscokar.

0000 ijs

Tegenwoordig gaat dat anders.  Zo zag ik het afgelopen weekend tijdens ‘Sail op Scheveningen’ de volgende twee opmerkelijke verkoopkramen.

0000 bier uit blik1Bier uit blik

0000 oesters uit een schelpOesters op ijs uit een schelp

Ach ja, moderne tijden, moderne verkoopkramen.

Overigens, op zoek naar een oude foto voor deze blogpost kwam ik  deze foto uit de negentiende eeuw tegen.

0000 kiepkkerel

Het bijschrift luidde “Kiepkerel koopt en verkoopt waren bij een Nederlandse vrouw.” 

Hebt u enig idee wat een kiepkerel is? Nou ik ook niet. Ik heb het daarom even in de Wikipedia voor u opgezocht. Ik citeer:

Kiepkerels zijn Noord-Duitse marskramers die van de 17e eeuw tot begin 20e eeuw door Noord-Nederland trokken en hun koopwaar op hun rug in een mand (Nedersaksisch: kiep) vervoerden. Deze kiepkerels kwamen het meeste voor in de provincie Groningen.

Toen bekend werd dat Nederlanders geïnteresseerd waren in Duitse koopwaar, begonnen sommige Duitse seizoenarbeiders (hannekemaaiers) om wat extra geld te verdienen deze waren mee te nemen in op de rug gedragen manden. Een deel van deze marskramers zijn voorgoed in Nederland gebleven, zoals de broers Clemens en August Brenninkmeijer, die de confectieketen C&A hebben opgericht, en de familie Sinkel, die met de Winkel van Sinkel is begonnen.”

Kijk eens aan, C&A is opgericht door twee kiepkerels. Had u niet gedacht hè?

 

 

Vertaald door Google

Voor onze komende vakantie was ik bezig met het lezen van wat recensies op Google Travel van een hotel in Californië. Omdat Google doorhad dat ik uit Nederland kwam, gaven ze automatisch de Nederlandse vertaling erbij. Dat ging soms niet helemaal goed.

Zo las ik ergens: “Nu voor de positieve punten: 1. Maak schoon!” Huh? Dat klinkt toch niet echt positief. In het Engels stond echter:  “Now for the positives: 1. Clean!” Tja, als een bijvoeglijk naamwoord per ongeluk wordt aangezien als een werkwoord, dan krijg je dit.

In een andere recensie las ik: “Met uitzendkrachten in de hoge tienerjaren moesten we de luide kachel de hele nacht doorrennen…” Enig idee wat er in de oorspronkelijke tekst stond? Dit dus: “With temps in the high teens we had to run the loud heater all night”

Maar de meest opvallende vertaling trof ik aan in een reactie van de eigenaar van het hotel op een recensie van een klant die klaagde dat hij twee verschillende prijzen voor een kamer te horen kreeg nadat hij binnen een paar minuten twee keer keer naar het hotel belde.

In de oorspronkelijke tekst stond: “We don’t rip people off.” Volgens Google bedoelde de eigenaar van het hotel hiermee te zeggen: “We rukken mensen niet af.” Gelukkig maar.

000 vertaling 1

Help mijn man is klusser

De verbouwing van Huis ten Bosch is nu officieel  klaar verklaard. De verbouwing, hoogst persoonlijk door koning Willem Alexander uitgevoerd, ging overigens niet helemaal van een leien dakje.

00 huis 0Huis ten Bosch op Google Earth met helemaal bovenin het leien dakje.

In een speciale aflevering van ‘Help mijn man is klusser’ vertelt koningin Maxima aan gastpresentator Mark Rutte wat er allemaal mis ging tijdens de verbouwing.

Hier vertelt Koningin Maxima over die keer dat haar man een spijker door de waterleiding sloeg. “Ja dat was een foutje” aldus de koning, “Maar gelukkig ben ik wel specialist in het watermanagement“.

00 huis 6

“Een ander probleem was dat Alex altijd maar van alles tegelijkertijd liet bezorgen. Dan lag het hele huis al vol en dan belde er weer iemand aan met nieuwe spullen die hij had besteld. Op het laatst legden we de boel maar buiten” verzuchtte koningin Maxima.

00 huis 2(Foto’s verbouwing: Rijksvastgoedbedrijf)

En weet je nog die keer dat je veel te grote grijze spotjes voor de badkamerverlichting had besteld? Die waren wel honderd keer te groot.” “Ja, maar dat kwam omdat ik dacht dat je de afmetingen in millimeters moest opgeven” verontschuldigt de koning zich.

00 huis 4De veel te grote spotjes voor de badkamer

En dan die keuken meneer Rutte. Dat schoot ook maar niet op. Dit is op de dag voordat we er in zou trekken. Hoe moest ik hier koken? En die oranje kastjes, ik had veel liever donkerblauwe gehad.”

00 huis 3

“Ja, ik heet nu eenmaal Willem Alexander van Oranje en niet Willem Alexander van Donkerblauw. En ook heb ik neef Pieter gevraagd of hij kwam helpen. Die weet alles van verbouwen.” De koningin zucht: “Nou dat schoot ook niet op.  Die kon helemaal geen prioriteiten stellen. Die ging uitgebreid aan de gang met de kroon op het dak, terwijl ik de keuken af wou hebben. Ook wou hij het paleis in verschillende appartementen splitsen. Dan kon je volgens hem veel meer huur vangen.”

00 huis 00Neef Pieter aan het werk met de kroon.

“Maar het was toch wel gezellig met hem?” Hij had ook nog eens een mooie vlaggenstokhouder voor ons meegenomen.”

oo huusDe vlaggenstokhouder; Foto Roel Wijnants: Flickr

“Ja dat is waar, maar meneer Rutte, opschieten met de verbouwing, ho maar.  De heren hadden het de hele tijd over de formule 1. Dat vonden ze veel interessanter. Ze gingen zelfs een tribune achter het paleis bouwen voor een miniracebaan waar ze dan samen met Max Verstappen zouden kunnen racen. “

00 huis 5Met de gele jas en bril neef Pieter aan het werk, met de blauwe jas de Koning bezig met het maken van tribunes voor een circuit achter het paleis.

“Maar nu is het paleis toch klaar hè.” “Inderdaad lieverd”.

(Is uw man ook klusser en schiet de verbouwing niet op en wilt u daarover komen vertellen? Neem dan contact op met de redactie van ons programma.)

 

Spelfoud

Gisteren zagen Marianne en ik dit bordje in de Intratuin in Zoetermeer.

00 intratuin

Hoewel ze waarschuwden, was het toch wel even schrikken, die ‘d’ van ‘woekerd’.  Intratuin toch. Boo!

Maar goed, met Marianne in de buurt moet je niet vreemd opkijken als even later het bordje er zo uit ziet.

00 intratuin 2

Dus Intratuin Zoetermeer, mocht u zich afvragen wie dat gedaan heeft, “Marianne was here” 

Overigens heeft Intratuin wel vaker problemen met zijn bordjes. Op de site van Taalvoutjes hebben ze zelfs een eigen overzicht met opvallende bordjes. De leukste daarvan vind ik deze:

00 intratuin 3

Ik denk dat je je vragen het beste aan de Sanseveria, oftewel de Vrouwentong zoals de plant in België heet, kan stellen.

Ook leuk is blokhut ‘Texel’ die overal in Nederland gratis bezorgd wordt, behalve op de waddeneilanden.

00 intratuin 4

 

 

 

Een hoge glasbak

Het winkelcentrum in ons dorp wordt verbouwd. Het gevolg is wel dat het een stuk lastiger is geworden om het glas in de glasbak te gooien.

00 glasbak

Ik probeer het tenminste nog. Iemand anders heeft het gezien de flessen bij de voet van de glasbak al op gegeven.

p.s. Ik vermoed dat die pijl op de glasbak er op staat om degene die hem moet plaatsen te helpen. Goed dat ze dat gedaan hebben. Voor je het weet, staat zo’n glasbak verkeerd om.

Een middagje duurzaamheid

Zaterdagmiddag was er in het raadhuis van onze gemeente het ‘Festival Samen Duurzaam’. De gemeente had een heel programma georganiseerd met allerlei workshops, onder andere over ecologisch tuinieren, zonnepanelen, woning verduurzamen, recyclen en het maken van een insectenhotel. Die laatste workshop was een workshop voor kinderen. Daarnaast waren er allerlei stands en kraampjes.

De fietsersbond – Marianne is hier lid van en ze zit ook in het bestuur van de plaatselijke afdeling –  had ook een kraam. Marianne had toegezegd om een paar uurtjes in het kraampje te staan en daarom besloot ik om na de lunch even bij haar langs te gaan.

Mijn binnenkomst zorgde direct voor enige opwinding in het raadhuis. Enkele vrouwen die achter een kraampje stonden, keken me hoopvol aan. (Ik wil hier het woordje ‘smachtend’ niet gebruiken, want Marianne leest dit blog ook.)

Nu heb ik die uitwerking op vrouwen wel vaker, maar in dit geval kwam het omdat er nauwelijks bezoekers waren voor het festival. Er liepen voornamelijk mensen van de gemeente, en familie en kennissen van de deelnemers rond. Wellicht hoopten de dames van de kraampjes op een nieuwe (schaarse) bezoeker. Helaas voor hen viel ik ook in categorie ‘familie en kennissen’ en nadat ik kort met Marianne had gesproken ging ik er weer vandoor.

Buiten stonden overigens best veel mensen voor het raadhuis, maar die kwamen niet voor het duurzaamheidsfestival maar voor een trouwerij. Ze waren zo te zien in afwachting van het bruidspaar dat nog niet gearriveerd was. Overigens eindigt tegenwoordig 39% van alle huwelijken in een echtscheiding; niet elk huwelijk is dus duurzaam.

Na mijn bezoek aan het raadhuis fietste ik naar de plaatselijke kringloopwinkel. Mijn zwager was twee weken geleden bij ons door een tuinstoel gezakt en dat had hij niet overleefd – de stoel bedoel ik uiteraard, niet mijn zwager. Ik besloot om even bij de kringloopwinkel te kijken of ze daar soms een soortgelijke stoel hadden, heel duurzaam dus.

Op weg naar de kringloopwinkel wilde ik door onze plaatselijk dorpsstraat fietsen maar dat ging niet. Er was daar een manifestatie aan de gang met oude auto’s en ik moet zeggen dat dit festival veel meer bezoekers trok dan het ‘samen duurzaam festival’ van de gemeente dat tegelijkertijd werd gehouden.

00 auto

Bij de kringloopwinkel hadden ze vier blauwe stoelen – die pasten niet zo bij onze witte tafel – en één witte stoel. Die was echter weer net iets anders dan onze overgebleven stoelen, dus dat vraagt om een beleidsbeslissing. Dat wil zeggen, daar moet Marianne ook maar even naar kijken.

Tot slot, in de etalage van de kringsloopwinkel zag ik een opvallend kledingstuk, namelijk een trouwjurk.

00 jurk

Het zou toch niet zo zijn dat de bruid van het stel waar de mensen bij het raadhuis op stonden te wachten zich op het allerlaatste moment bedacht had? Maar mocht dat wel zo zijn, dat was het wel heel duurzaam dat ze haar jurk aan de kringloopwinkel had geschonken.

Een debatwedstrijd

Terwijl ik over het Binnenhof loop, word ik voorbij gelopen door een drietal middelbare scholieren. Ze zijn zo te horen op weg naar een debatwedstrijd. Een zekere Kevin, vermoedelijk een klasgenoot, heeft de finale gehaald. Ze hebben het over zijn kansen. Ze hebben er wel vertrouwen in.

Nummer één: “Kevin is echt een geboren debater”; Nummer twee: “Hij debatteerde al toen hij nog maar zeven was.”; Nummer drie gaat daar nog eens over heen. “De eerste twee woordjes die Kevin sprak, waren ‘Ja maar’.”

Ik geef Kevin een goede kans.

0 mark rutteDe tegenstander van Kevin bereidt zich ondertussen voor op het debat. Foto Sebastiaan ter Burg

Plastic Bertrand

Je hebt van die muzieknummers die ‘cult’ worden en vaak ook in films te horen zijn. Little Green Bag van “onze eigen”  George Baker Selection uit 1969 is zo’n nummer. Niet alleen is het regelmatig te horen in de Lidl-commercials maar het werd bijvoorbeeld ook gebruikt in de film ‘Reservoir Dogs’ van regisseur Quentin Tarantino.

Ook zo’n nummer is ‘Ca Plane Pour Moi’ van Plastic Bertrand uit 1977. Dit nummer is onder andere te horen in de films ‘National Lampoon’s European Vacation’, ‘127 Hours’, ‘The Wolf of Wall Street’ en ‘Super Troopers 2’.

0 ca planeZie hierboven een optreden van Plastic Bertrand in TopPop in 1977. Als u op kantoor zit, gewoon even op het plaatje klikken en de volumeknop maximaal open zitten. Genieten! “Ça plane pour moi,  Hou! Hou! Hou!!” 

Plastic Bertrand, zijn moeder had hem overigens zo niet genoemd maar hem de naam Roger François Jouret gegeven, was een Belgische zanger die met het nummer een wereldwijde hit had. Het Franstalige nummer stond zelfs in de Amerikaans hitlijst. In totaal zijn er bijna een miljoen singles van verkocht. Het zou zijn enige hit blijven. Al zijn vervolgplaten flopten. In 1987 nam hij namens Luxemburg nog deel aan het Eurovisie Songfestival. Hij eindigde als een na laatste.

In 2010 voerde Lou Deprijck, de producer van het nummer, een rechtszaak om de rechten van het nummer. Hij stelde dat hij niet alleen het nummer had geschreven en geproduceerd maar het ook had ingezongen. Plastic Betrand playbackte volgens hem het nummer alleen maar tijden tv-optredens. In een interview met de Belgische krant ‘Le Soir’ gaf Plastic Bertrand later toe dat hij het nummer niet zelf had gezongen, net zo min overigens als de nummers op zijn eerste vier lp’s.

In de minidocumentaire Plastic Bertrand – Ça Plane Pour Moi; Het verhaal achter het nummer uit Top 2000 a gogo vertelt Lou Deprijck in 2010 in Thailand over het ontstaan van het nummer.

Waarom moest ik nu opeens aan Plastic Bertrand denken? Vanwege dit fenomeen dat ik van de week zag.

0 bakken

Het winkelcentrum bij ons in de buurt wordt verbouwd. Er is een straat opengebroken, waardoor het afvalbedrijf nu niet meer met zijn wagen bij de afvalbakken kan. De gemeente heeft echter de bak niet afgesloten en ja, dan raakt zo’n bak op een gegeven moment vol. Wat doe je dan als je je zak plastic niet meer kwijt kan in de bak? Dan neem je hem weer mee terug en breng je de zak naar een andere bak. Nee, natuurlijk niet. Je zet hem er gewoon naast.

Het lijkt overigens wel of er telkens meer spullen in plastic worden gepakt. Kijk ik bijvoorbeeld bij onze Albert Heijn dan zie ik allerlei groente en fruit zoals komkommers en paprika’s onnodig in plastic zitten. Albert Heijn neem eens een keer je verantwoording zou ik zeggen. Zelf sjouwen we tegenwoordig allerlei herbruikbare netjes mee om losse groentes en fruit in te pakken.

Het probleem van de bakken die niet meer geleegd worden is gisteren overigens opgelost. Het plastic is weg gehaald, evenals de bakken.

Uitverkoop

Vroeger was er twee keer per jaar uitverkoop. Mensen zaten soms de avond er voor al bij winkels op de stoep, niet alleen bij dure elektronicazaken maar ook bij voorbeeld bij een lampenwinkel (Iedere klant kan slechts 2 artikelen kopen’).

uitverkoop 314 januari 1961; foto Hugo van Gelderen; Anefo; Nationaal Archief

Tegenwoordig is het één doorlopende uitverkoop. Overal zie je in etalages posters met aanbiedingen hangen. Maar de tijd dat er gewoon “korting 10%’ op stond ligt al ver achter ons. Soms moet je zelf eerst gaan rekenen hoeveel korting je krijgt. Van de week liep ik door de Spuistraat in Den Haag. Binnen tien meter zag ik daar de volgende posters.

actie 2

De helft van de helft dus. Dat is dus 25% of te wel 75% korting. Of ik kan niet rekenen of iemand is vergeten die poster van 50% korting weg te halen. Verwarrend.

Bij deze dacht ik even dat als je drie producten tegelijk kocht, dat je ze dan gratis mocht meenemen. Eem misverstand.

actie 3

En in deze zaak golden er allerlei voorwaarden om de korting te krijgen:

actie 1Bi

Je kreeg dus 20% extra korting – boven op wat? – op één artikel naar keuze, mits je dat artikel die dag kocht voor 14.00 uur en je in bezit was van een ‘geactiveerde Jouw extra voordeel kaart’.  – die rare hoofdletter J van Jouw heb ik gewoon overgenomen, evenals die spatie in ‘voordeel kaart’.

En oh ja, een aantal producten was uitgesloten van deze aanbieding. Die stonden vermeld in de heel kleine lettertjes (als u goed kijkt, dan kunt u ze onder op de poster zien staan.) Ik heb ze even voor u bestudeerd. Het betrof ongeveer het hele assortiment van de winkel, plus dat van de winkels ernaast.

Nee, neem dan vroeger. Gewoon ‘Verkoop tegen iedere prijs!” ‘Knalkoopjes’  en ‘Hier is geld te verdienen’.  Dan wist je tenminste waar je aan toe was.

uitverkoop 4Amsterdam 7 januari 1958; foto Eric Koch; Anefo; Nationaal Archief

En bedrijven deden ook niet aan uitsluiten van producten. Daar gingen ze overigens best ver in. Neem de KLM in 1961. Die deed niet alleen de vliegtickets in de uitverkoop maar ook de vliegtuigen zelf.

uitverkoopVraag niet hoe het kan, maar profiteer er van!; foto Jac de NIjs; Anefo; Nationaal Archief

Overigens de foto die mij het meest intrigeerde van de zoekresultaten die ik kreeg toen ik op de site van het Nationaal Archief zocht met de zoekterm ‘uitverkoop’ was deze.

uitverkoop 2Datum 2 januari 1953; Foto J.D. Noske; Anefo; Nationaal Archief; 

De beschrijving bij de foto luidt: ‘Uitverkoop. Man voor etalage van C&A’. 

Ik zie hier direct een tragisch verhaal in. Een arm gezin – man, vrouw en een ziek kind. Ze hebben helemaal geen geld en moeten elk dubbeltje drie keer omdraaien om de ziektekosten van het kind, een meisje, te kunnen betalen. De man bezorgt ’s morgens een ochtendkrant, werkt overdag tegen een karig loon op een kantoor waar hij een vreselijk vervelende baas heeft. Als hij ’s avonds thuis komt, gaat hij eerst nog de avondkrant bezorgen. Maar hij blijft blijmoedig. De vrouw, handig met draad en naald, die overdag herstelwerk voor de hele buurt doet, maakt ondertussen het eten klaar. Veel goedkope stamppotten.

De vrouw heeft al drie jaar geen nieuwe kleren gekocht. De man droomt er van om een keer voor zijn vrouw een nieuwe jurk te kopen. En onder deze omstandigheden zien we hem voor de etalage van C&A staan. Koopt hij een jurk of niet …………

Spoiler alert. We verplaatsen ons nu 66 jaar in de tijd. Een Nederlandse vrouw ontruimt in een verzorgingstehuis de kamer van haar zojuist op 90-jarige leeftijd overleden moeder. In de kast treft ze een ruitjesjurk aan. “Die mag nooit weg” had haar moeder altijd gezegd. “Het is de jurk die ik van pap heb gekregen. We hebben er toen nog vreselijk ruzie over gehad maar pap – hij is tien jaar eerder overleden – weigerde hem terug te brengen.”  Een traantje biggelt over haar wangen.

 

 

Een klein drama

Terwijl ik in de keuken aan het werk ben, hoor ik opeens een hoop gefladder en gekrijs van vogels. Een Vlaamse gaai zit op een tak van de boom in de achtertuin. Om hem heen vliegt een krijsende kraai en twee luid kwetterende koolmezen. De Vlaamse Gaai heeft iets in zijn bek, legt het op de tak en begint er in te pikken. Veertjes dwarrelen omlaag. De twee koolmezen vliegen er opgewonden om heen. Als ik wat langer kijk, zie ik dat de Vlaamse gaai een jong koolmeesje te pakken heeft.

Ik heb geen zin in allemaal veertjes in het gras onder de boom, doe de keukendeur open en roep ‘Ksssst’. De Vlaamse gaai laat het koolmeesje vallen en vliegt op. Als ik naar het vogeltje in het gras kijk, zie ik dat hij hartstikke dood is.

Uit:  Kikker en het vogeltje (1991) – Max Velthuijs: “Toen ze bij de rand van het bos gekomen waren, wees Kikker naar de grond. ‘Kijk,’ zei hij, ‘kapot. Hij doet het niet meer.’

Hier valt niks meer te reanimeren. Ik doe de deur van de keuken dicht, maar zo gauw ik dit gedaan heb, komt de Vlaamse gaai weer terug en begint opnieuw in het beestje te pikken. De veertjes stuiven wederom in het rond. Ik doe de deur van de keuken weer open en roep tegen de Vlaamse gaai “En nu snel wegwezen.” Hij vliegt weer op, maar loert vanaf een tak in de boom naar zijn buit in het gras.

00000000 gaaiCorvus G., de verdachte van de koolmeesmoord

Ik pak een stoffer en blik en schuif het vogeltje er op. Daarna gooi ik het in de afvalbak, de groene bak uiteraard. Ik weet wel, het is de natuur, de Vlaamse gaai kan het niet helpen, maar het is toch een klein drama wat zich zojuist voor mijn ogen heeft afgespeeld. En voor de twee koolmezen en het jonge koolmeesje in bijzonder natuurlijk een groot drama. Maar het leven gaat verder.

Uit:  Kikker en het vogeltje (1991) – Max Velthuijs  “Diep onder de indruk gingen ze terug. Plotseling rende Kikker er vandoor. ‘Laten we tikkertje spelen,’ riep hij. ‘Varkentje, jij bent hem!’

Doris Day, Charles Manson en Jochem Myer

U zult zich misschien afvragen wat Doris Day, Charles Manson en Jochem Myer samen in deze blogpost doen?

00000000 doris day 00000000 charles manson 00000000 Jochem Myer

Dat komt omdat ik nu eenmaal altijd van de hak op de tak spring. Om u daar een voorbeeldje van te geven, de uitdrukking ‘van de hak op de tak springen’ betekent volgens Onze Taaltelkens een nieuw onderwerp aansnijden, onsamenhangend spreken of schrijven’ – dat herken ik dus heel goed. Volgens de site van Onze Taal zijn er twee mogelijke verklaringen voor de oorsprong van de uitdrukking. Ik citeer:

‘Volgens het Groot uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) betekent hak hier ‘haakvormige, kromme boomtak’ – hak is dus een specifieke tak. Wie van de hak op de tak springt, springt dus al sprekend of schrijvend van tak naar tak – wellicht is het beeld van op en neer hippende vogels ook van invloed geweest. […]

 Het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (EWN, 2003) zet echter vraagtekens bij deze uitleg. Het EWN ziet geen verband met haak, maar met hakken (‘houwen, met een bijl in stukken slaan’). Hak zou in deze uitdrukking betrekking hebben op de plaats waar een tak van de boom is afgehakt. Van de hak op de tak springen betekende dan letterlijk: ‘op en neer springen tussen de plaats waar de tak is afgehakt en de afgehakte tak zelf’. De uitdrukking zou dan oorspronkelijk iets betekenen als ‘terugkomen op iets wat al afgehandeld is’, en vandaar ‘ongeorganiseerd spreken/denken’ en ‘van het ene onderwerp (weer) naar het andere overgaan’.

Ik ga voor de eerste verklaring. Het lijkt me moeilijk om weer terug te springen op een afgehakte tak. Maar goed, tot zover dit uittakje, terug naar Doris Day, Charles Manson en Jochem Myer.

De reden dat Doris Day in deze blogpost zit, is dat zij gisteren op 97-jarige leeftijd overleed. Ze was typisch iemand waarbij je bij het horen van haar overlijden zegt “Goh, leefde die nog?”. Aanvankelijk was ze zangeres, later werd ze een bekend actrice. Ze speelde in 39 films, veelal romantische komedies, maar ook speelde ze in films als ‘Calamity Jane’ en de Alfred Hitchcock-film ‘The Man Who Knew Too Much’. Het was in deze film dat ze haar beroemdste liedje ‘Que sera, sera’ zong. (Het zingen in de film was overigens functioneel. Ze speelde een zangeres die bij een moordcomplot betrokken raakte.) Later speelde ze nog vijf jaar lang in de televisieserie ‘The Doris Day Show’ die ook in Nederland werd uitgezonden.

Nadat ze daar in 1973 mee stopte, trok ze zich terug in Carmel, een plaatsje aan de kust in Californië, waar ze de rest van haar leven zou wonen. Ze werd er de mede-eigenaresse van een hotel. Even weer van de hak op de tak springend, Clint Eastwood was ook inwoner van Carmel. Sterker nog, hij was van 1986 tot 1988 zelfs burgermeester van Carmel.  Maar terug naar Doris Day weer, ze hield zich “na haar pensionering” vooral bezig met dierenwelzijn en had zelf ook veel huisdieren.

Tijdens haar filmcarrière gold ze als ‘the girl next door’. Groucho Marx maakte ooit de grap “I knew Doris Day before she was a virgin.” Haar privéleven was echter heel wat rumoeriger dan haar imago. Ze trouwde liefst vier keer. Haar eerste echtgenoot, met wie ze trouwde toen ze negentien was, mishandelde haar. Toen ze zwanger raakte, wilde hij dat ze abortus pleegde, wat zij weigerde. Een paar maanden na de geboorte van het kind (een zoon, genaamd Terry Melcher; het was haar enige kind) scheidde ze.

Ze hertrouwde in 1946 maar deze man (“een echte goeierd”) besloot om in 1949 van haar te scheiden. Doris Day maakte in die tijd carrière en hij wilde geen leven in de schaduw van een beroemdheid.

00000000 doris day 2Doris Day in 1946; foto Library of Congress

Na de scheiding ging ze een aantal keer uit met Ronald Reagan, toen nog acteur, later president van Amerika. Toen ze echter zijn agent  Martin Melcher ontmoette, verlegde ze haar aandacht naar deze man en ze trouwden in 1951. Ze zouden tot zijn dood in 1968 getrouwd blijven. Na haar dood kwam ze er achter dat haar man samen met zijn zakenpartner niet alleen haar hele vermogen had verduisterd maar haar ook had opgescheept met een schuld van $500.000. Ook had hij buiten haar om een vijfjaarscontract voor een televisieserie voor haar afgesloten. Ze besloot het contract uit te dienen, ook al omdat ze het geld nodig had om de schulden af te betalen. In 1976 hertrouwde ze voor de vierde maal. Van deze man scheidde ze in 1981. Tot zover Doris Day.

Nu Charles Manson. Hoe kom ik daar nou op? Dat komt door Veronica Inside, het voetbalpraatprogramma met Johan Derksen en René van der Gijp. Daar kwam het overlijden van Doris Day ook even aan bod en Johan Derksen vertelde dat de zoon van Doris Day in de jaren zestig een aantal platen van the Byrds had geproduceerd. Dat vond ik interessant en ik zocht in de Wikipedia daarom even op deze zoon. Terry Melcher, de achternaam is niet de naam van zijn vader maar de naam van de derde echtgenoot van Doris Day, was inderdaad de producer van enige platen van de Byrds.

Begin jaren zestig vormde hij samen met Bruce Johnstone nog even het zangduo Bruce & Terry – later zou Bruce Johnston bekend worden als één van de Beach Boys. Halverwege de jaren zestig was Terry Melcher werkzaam als producer, onder andere dus van The Byrds. Iemand anders waar hij mee in aanraking kwam en die ook muzikale ambities had, was Charles Manson. A ha, daar hebben we hem. Charles Manson deed auditie voor hem maar Terry Melcher nam hem niet onder contract.

Later zou Charles Manson de sekteleider worden die opdracht gaf om willekeurige mensen te vermoorden, waaronder Sharon Tate, de acht maanden zwangere echtgenote van filmregisseur Roman Polanski. De moord op Sharon Tate en op vier anderen vonden plaats in het huis waar eerder Terry Melcher woonde. Volgens sommigen was dit dan ook de reden dat Manson dit huis – hij was er in de tijd dat Terry Melcher er woonde een aantal keren geweest –  uitkoos voor de moordpartij, dit om wraak te nemen omdat hij geen platencontract had gekregen. Andere bronnen zeggen echter dat Manson wist dat Terry Melcher daar niet meer woonde.

Tot zover Charles Manson, nu Jochem Myer. Wat doet deze cabaretier in deze blogpost? Dat komt door de achternaam van Doris Day en daarbij bedoel ik niet Day, dat is haar artiestennaam, maar haar werkelijke achternaam: Kappelhoff. Die naam klinkt heel Europees. Ze is dan ook afstammeling van Duitse immigranten. Echter Kappelhoff is ook een Nederlandse naam en als we even op internet zoeken dan zien we dat ze een dochter is van Wilhelm von Kappelhoff, geboren in Amerika in 1890, die op zijn beurt de zoon is van Franz Joseph Kapellhoff, geboren in 1843 in Duitsland, en die op zijn beurt weer de zoon is van Harmanus Kapelhoff die in 1814 in Farnsum in Groningen is geboren. Hé, Doris Day heeft Nederlandse voorouders.

00000000 stamboom2

En waar blijft Jochem Myer nu? Dat komt doordat Harmanus Kapelhoff de zoon is van Carlo Sormani, een Italiaan die omstreeks 1800 van Italië naar Groningen emigreerde en daar trouwde met Geesssie Kapelhof. En zoals u op deze site kan nalezen, kent ook Jochem Myers Carlo Sormani als voorvader. Of te wel Doris Day en Jochem Myer hebben een gemeenschappelijke voorvader.

Het is overdreven om te zeggen dat ze naaste familie van elkaar zijn, maar toch, wel een gemeenschappelijke voorvader. Maar misschien bent u ook wel familie van Doris Day. Immers “in the long run everybody is dead and in the beginning, everybody is family.”

Kortom, zie hier het verband tussen Doris Day, Charles Manson en Jochem Myer. Had ik u trouwens al verteld van ………