Uit de serie ‘Wat ik me wel eens afvraag’: het kijkgat in de schutting bij bouwprojecten.

Tegenwoordig zie je bij bouwwerken vaak gaten in schermen en schuttingen die het bouwproject afschermen. Het voorbij wandelend publiek kan dan zien hoe het met de voortgang van het project gaat. Zie hier een stukje over kijkgaten in het Almelo’s Weekblad van 12 juli 2017;

De kop lijkt me overigens niet helemaal juist. Het is natuurlijk niet het kijkgat dat veel bekijks trekt maar het bouwwerk. (Echt gebruikt worden de kijkgaten hier trouwens niet; de dame links op de foto gaat zelfs op haar tenen staan om boven het doek uit te kunnen kijken.)

Ik kijk ook wel eens door kijkgaten. Zie hier bijvoorbeeld hoe ik kijk door een gat in de schutting van het nieuwe cultuurcomplex op het Spui in Den Haag. (Dit wordt straks het onderkomen van het Koninklijk Conservatorium, het Residentie Orkest en het Nederlands Dans Theater.)

Maar wat is me dus wel eens afvraag is wat zien de bouwvakkers aan de andere kant van de schutting? Is hun kant van de schutting een kale schutting of hebben ze bijvoorbeeld bij het kijkgat een ‘grappige’ tekening geplaatst, waardoor zij ook nog wat lol beleven aan de mensen die naar hen staren en zien zij aan de andere kant van de schutting dan bijvoorbeeld dit?

Of nog iets veel ergers …..

“Ik kwam bij toeval op deze site en ik heb genoten. Wat een leuk en informatief verhaal!” aldus één van de reacties op één van mijn blogs. Oké, ik heb die reactie zojuist zelf verzonnen. (Maar hij zou natuurlijk wel zo geschreven kunnen zijn!)

Eén van de problemen van het internet is dat je niet meer weet wat echt nieuws is en wat fake-news is en dat geldt ook voor recensies. Je kan als je wilt positieve recensies kopen. In februari van dit jaar deed de NOS een onderzoek hiernaar.  Ze richten op papier een restaurant op en kochten voor hun niet-bestaand restaurant nep-advertenties. Zie hier een aantal van de recensies die ze kochten.

“Wij kochten zes recensies op Google en drie recensies op Facebook voor in totaal vijftig euro. “In onze winkel kun je zelf bepalen hoeveel sterren je wil”, aldus een medewerker van het bedrijf waar wij onze recensies kochten. “Het lijkt net echt!” aldus de NOS. (Zie ook hier.)

Leuk was ook de reactie van de eigenaar van het bedrijfje dat de NOS de recensies had verkocht toen hij hoorde dat ze van de NOS waren. “Ik vind het een beetje misleidend dat jullie ineens van de NOS blijken te zijn”, zegt hij.”

Het kopen van positieve recensies is juridisch gezien illegaal, want het wordt gezien als misleiding. Maar rechtszaken zijn er in Nederland nog niet over gevoerd. (Wel over het plaatsen van negatieve nep-recensies bij concurrenten en dat heeft zelfs geleid tot forse schadevergoedingen.)

Nep-recensies zijn overigens van alle tijden. In de film ‘The shop next door’ uit 1940 van regisseur Ernst Lubitsh speelt James Stewart iemand die in een winkel in een Boedapest werkt.

In deze komedie staat hij op een gegeven moment buiten voor de zaak als er wat mensen komen aanwandelen. Hij gaat dan opeens bewonderend de etalage bekijken en mompelt dan hardop. “Goh, hier hebben ze mooie spullen”, waarop één van de wandelaars zegt: “Ja, ik denk wel dat u dat kan beoordelen, want u werkt hier immers.”

Soms zie je “valse” recensies staan zonder dat er sprake is van opzet. Gisteren zat ik in verband met een toekomstige reis naar Amerika op Tripadvisor te kijken naar wat recensies van het Bowen Motel in Moab in de staat Utah. Daar zag ik de volgende recensie staan met daaronder de reactie van de eigenaar.

‘O’ uit Nederland was dus niet zo enthousiast over het ‘Ontbijt in hok met duistere types. Leek alsof het lokale zwervers waren”. Het grappige is dat het hotel helemaal geen ontbijt aanbiedt.

“Bedankt voor de tijd om onze accommodatie te beoordelen. Ik weet niet zeker dat dit de juiste locatie is omdat we geen ontbijt aanbieden. Ik hoop dat u een prachtig bezoek aan onze stad had.” aldus de mooie reactie van de eigenaar.

Ik vermoed dat toen O uit zijn hotelkamer stapte hij ergens vlakbij het hotel een aantal mannen – type lokale zwervers –  in één of ander hokje een boterhammetje of zoiets zag staan eten en toen gedacht heeft dat dit ontbijtruimte was. Vervolgens is hij er bij gaan staan, heeft misschien een homp brood van de mannen gekregen en dit samen met hun opgegeten.

Anyway, de moraal van het verhaal is dat u moet uitkijken met recensies op internet.

En o ja, ik hoop dat u  – net zoals de familie Foppe die mij zojuist liet weten dat ze net zoals altijd ook deze keer weer intens van deze blogpost hebben genoten – tevreden bent over deze blogpost. Zegt het voort, zeg het voort.

Tussen het oplossen van alle wereldproblemen door kijk ik wel eens op de site van Taalvoutjes . Daar staan niet alleen leuke voorbeelden van typische typefoutjes, zoals:

of vergeten streepjes en komma’s

maar af en toe ook grappige taalverhaaltjes

Maar nu weer terug naar het oplossen van de wereldproblemen. Heb ik het druk zat mee.

Zaterdag had de NVM weer eens een Open Huizen Dag .

Tot de huizen die je kon bezoeken behoorde deze keer ook Noordeinde 68 in Den Haag, beter bekend als paleis Noordeinde, het huidige werkpaleis van koning Willem-Alexander en Koningin Maxima.

Het paleis zoals het te zien is op Google Maps. 

Het werkpaleis staat te koop. Het is weliswaar nu nog wel groot genoeg voor de koning, maar hij heeft uitbreidingsplannen. Willem-Alexander staat op de lijst van mogelijke Britse troonopvolgers – verre familiebanden –  weliswaar niet zo hoog  (ergens in de buurt van plek 1000) maar vanwege de a.s. Brexit ziet hij mogelijkheden. Hij zou overigens niet de eerste in de familie zijn die het koningschap van Engeland er bij doet. (Vanaf 1689 tot 1702 regeerde stadhouder Willem III als king William III ook over Engeland.)

Onlangs was hij nog in Engeland op bezoek om met de huidige eigenaar te praten over een mogelijke overname.

Om te kijken of het paleis iets voor ons is, namen Marianne en ik er zaterdag een kijkje. Van de verkopende makelaar mocht je foto’s maken en zie hier enige foto’s gemaakt tijdens de bezichtiging.

 Het object wordt weliswaar bewaakt maar die bewaking stelt helaas niet zo veel voor. Wel is er een BuurtWhatsApp.

De verkoper had de luiken nog snel even een verfje gegeven.

Er waren voldoende kamers voor een klein gezin.

Deze kamer had een walk-in kast, maar die werd door de huidige bewoner nauwelijks gebruikt.

Er lag een boek over Scheveningen op de tafel.

Dit is de kamer waar het management van de zaak elke maandagmorgen werkoverleg heeft. – “Wie maakt vandaag het verslag?”

Linksonder op bovenstaande foto ziet u een wat vreemd gevormd zwart voorwerp. Dat is mijn  buik. Ik sta bij de stoel waar de koning op zit. De makelaar staat bij de stoel van de koningin. Linksachter is de stoel waar de moeder van de koning zit als ze aanwezig is. Hoewel haar zoon het bedrijf  heeft overgenomen, kan de moeder het nog niet helemaal los laten. Ze komt dan ook nog regelmatig langs op de zaak. Zoiets zie je vaak in familiebedrijven.

Terwijl ik even op funda met mijn mobieltje zocht wat de vraagprijs was, maakte Marianne deze foto van mij.

Het gebouw heeft ook een balkon. Je kan daar, als je er zin in hebt, naar de voorbijgangers zwaaien. Ik heb het even geoefend.

Al met al was het een interessante bezichtiging. We denken nog na over een bod.