Marianne moest haar rijbewijs verlengen. Afspraak gemaakt en gisteren gingen we even langs het Gemeentehuis. We waren daar al een tijdje niet geweest. Er was wat veranderd. We werden namelijk ontvangen door Elvie, een sprekende rijdende robot. Ze bleek er al sinds 2017 te werken.

Ze heette ons welkom en vroeg hoe ze kon helpen. De eerste vraag was of we een afspraak hadden. Vervolgens kon je op haar schermpje uit een aantal mogelijkheden kiezen. We kozen rijbewijs. Vervolgens vroeg Elfie hoe Marianne heette. Ze sprak haar achternaam uit en Elvie herhaalde die nu inclusief voorletter die ze ergens uit haar gegevensbestand had gehaald. Toen Marianne bevestigde dat zij dat inderdaad was, vroeg Elvie voor de zekerheid of Marianne wel haar oude rijbewijs, een foto en een identiteits-bewijs bij zich had. Nadat ze die vraag positief beantwoord had, kreeg ze van Elvie een nummertje voor het loket.

Toen we weg wilden lopen, vroeg Elvie of ze nog wat mocht vragen. Ja, antwoordde Marianne. Hoe we haar dienstverlening hadden gevonden? We gaven haar vier van de vijf sterren – je moet ze niet alle vijf de sterren geven, want dan gaan ze naast hun schoenen lopen of in dat geval naast hun wieltjes rijden. Elvie was met die vier sterren erg in haar sas en bedankte hartelijk.

Ach ja, het zijn moderne tijden, ook in onze gemeente. Ik vraag me overigens af als de dag voorbij is of Elvie zelfstandig naar huis rijdt. En dat ze dan buiten zegt ‘Elvie has left the building”.

Al lezende in de Volkskrant van vandaag zie ik drie artikelen over klimaatbeheersing staan die mij tot nadenken stemmen.

Allereerst een interview met de staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat. Enig idee wie dat is? Nee? Had ik ook niet. Het is Stientje van Veldhoven van D66. De Volkskrant heeft haar geïnterviewd. Ze heeft een plan gemaakt om het reizen per trein te stimuleren. Dit om de Nederlandse CO2-uitstoot te beperken.

‘Toekomstbeeld Openbaar Vervoer 2040’ heet het plan. De bedoeling is dat er in 2040 elke tien minuten een trein rijdt in een ring van negen grote steden (Randstad, Breda, Eindhoven, Arnhem-Nijmegen en Zwolle). Ik citeer even een zin uit het verhaal (het citaat is overigens niet van de staatssecretaris maar van een zekere Bert van Wee, hoogleraar transportbeleid aan de TU Delft, die commentaar geeft op het plan): “Als je voor 2040 iets wilt, moet je vanaf 2030 aan de slag – en dan moet je nu al nadenken over je plannen.” Goed plan, ben ik voor, maar daar wil ik het niet over hebben.

Twee pagina’s verderop staat een verslag van het Kamerdebat over het klimaatbeleid. ‘De uiteindelijke doelstelling voor 2030 kan afwijken van de 49 procent waar het kabinet nu van uitgaat’ aldus Klaas Dijkhoff van de VVD. Lijkt me een slecht plan – tenzij hij bedoelt dat hij die 49% naar boven wil bij stellen maar dat zal wel niet  –  maar daar wil ik het ook niet over hebben.

Ook staat er een artikel in de krant over het smelten van de gletsjers in de Himalaya en de Hindu Kush (dat is een bergketen in Afghanistan). Bij een opwarming van de aarde van 1,5 graad (de doelstelling van het klimaatakkoord van Parijs) zal in het jaar 2100 minstens 36% van de gletsjers gesmolten zijn. Bij een opwarming van twee graden zal dit 50 tot 60 procent zijn.

Gletsjers in de Himalaya; Foto van de NASA uit 2017

Dit smelten heeft grote gevolgen voor de watertoevoer van rivieren als de Indus en de Ganges en daarmee voor de voedselzekerheid voor de ongeveer 2 miljard mensen die leven in de laagvlakten tussen Pakistan en China. Ik citeer even een zekere Walter Immerzeel van de Universiteit Utrecht, die mee heeft gewerkt aan het onderzoek naar de gevolgen van het smelten van de gletsjers.

“Het smeltwater neemt komende jaren eerst toe (fijn voor de boeren), wat in combinatie met een steeds extremere moesson (door de opwarming van de Indische Oceaan) kan leiden tot overstromingen, zoals in Pakistan in 2011 en India in 2013. Na een piek in 2060-70 zal het smeltwatervolume afnemen en kunnen op den duur tekorten optreden.”

We moeten dus iets aan de opwarming van de aarde doen. Ben ik helemaal voor, maar ook hierover wil ik het niet hebben. Waarover dan wel?

Het gaat me om al die jaartallen die ik zie staan: 2030 (dan ben ik 75 jaar), 2040 (dan ben ik 85), 2060 (dan ben ik 105), 2070 (dan ben ik 115) en tot slot 2100 (dan ben ik 145 jaar oud). Dit alles uiteraard onder het voorbehoud – ijs en weder dienende is wel toepasselijk in dit verband – dat ik dan nog leef.

Na het lezen van deze artikelen voel ik me opeens heel erg oud. Dank je wel Volkskrant!

(En dan zul je ook nog eens zien dat ik straks wel met alle  lasten van de plannen te maken krijgen – de miljarden investeringen– maar niet van de voordelen kan genieten. Enfin, mijn kinderen en wie weet mijn kleinkinderen wellicht wel. Maar vooralsnog voel ik me na het lezen van de krant gewoon oud. Het is geen feit maar een gevoel.)

De filosoof Schopenhauer zou zeggen: “Vanuit het standpunt van de jeugd is het leven een oneindig lange toekomst; vanuit het standpunt van de ouderdom een zeer kort verleden.” (En voor het geval u denkt: ‘daar heb je hem weer met zijn citaten’, ook eentje van Aristoteles: “Spreken in spreuken past de ouderdom.”

Ik ben oud.

De oudste dochter stuurt een berichtje in de ‘We are family’ WhatsApp groep. Ze heeft in januari een extra bedrag  op haar rekening bij geschreven gekregen. Het is afkomstig van haar werkgever. De enige omschrijving die er bij staat is ‘Afrekening‘.  Of wij soms een idee hebben waarvoor dat kan zijn?

Nee, natuurlijk niet, alhoewel, de jongste dochter heeft wel een idee, want die WhatsAppt even later: “Denk je dat je iemand moet omleggen?”

Ach ja, het zijn ruwe tijden.

Wat vindt u van deze man bij het Centraal Station in Amsterdam? Is hij goed bezig of niet? Ik kom er aan het einde van deze blogpost op terug.

Amsterdam; 21 juli 1988; Beschrijving: ‘Slapen in open lucht in Amsterdam; man slaapt op fiets bij CS’; Foto Rob Croes; Anefo; Nationaal Archief.

En kent u het citaat “Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”? Het is afkomstig uit het gedicht ‘Het huwelijk” van de Belgische schrijver Willem Elsschot (een pseudoniem van Alphonsus Josephus de Ridder.) Het gaat over een man die zijn huwelijk overziet. Het is op zijn zachts gezegd een tamelijk negatief oordeel. Uit de vierde strofe:”

“Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand / Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen / en rennen door het vuur en door het water plassen / tot bij een ander lief in enig ander land.”

In de volgende strofe komen dan de regels die horen tot de bekendste regels uit de Nederlandse literatuur. “Maar doodslaan deed hij niet, / want tussen droom en daad / staan wetten in de weg en praktische bezwaren, / en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, / en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.”

Kijk, deze context kende u vast niet. Waarom schrijf ik nu over dit gedicht? Gewoon omdat deze strove eindigt met ‘wanneer men slapen gaat’ en ik een bruggetje zocht naar een artikel over het nut van slapen. Ik las namelijk in de Washington Post een artikel over de gevaren van het steeds korter slapen door de mens. In 1942 sliep de mens nog gemiddeld 7,9 uur, tegenwoordig is dat een uur korter.

Is dat erg? Ja, volgens een nieuw wetenschappelijk onderzoek (β-Amyloid accumulation in the human brain after one night of sleep deprivation” – klinkt overigens behoorlijk slaapverwekkend – wel. Een tekort aan slaap schijnt bijvoorbeeld de kans op Alzheimer te vergroten. Ik citeer even een stukje uit het artikel uit de Washington Post, waarin een professor aan het woord komt, die uitlegt dat het lang slapen in de oertijd een functie moet hebben gehad en dat we dus niet moeten bezuinigen op slapen.

“When you are asleep, it’s the most idiotic of all things: You’re not finding food, not finding a mate. Worse still, you’re vulnerable to predation,” said Matthew Walker, a psychology professor at the University of California at Berkeley. “If there was a chance to shave even 10 percent to 20 percent of that time, Mother Nature would have weeded it out through the process of evolution millions of years ago.”

Daar zit wat in. Daarom lijkt het me een goed idee om in het vervolg wat langer te slapen en dat kan ik u ook adviseren. Deze man hieronder is niet voor niets zo oud geworden.

18 augustus 1965; Beschrijving: ‘Zomer in de Jordaan, oud mannetje zit te slapen’ Foto Joost Evers; Anefo; Nationaal Archief

De man op de fiets is dus goed bezig en mocht u niet in slaap kunnen vallen, gewoon wat meer op deze site lezen. Gegarandeerd dat u in slaap valt.

-1-

Een oma vroeg me net bij Albert Heijn of ze de voetbalplaatjes mocht hebben. Haar kleinkinderen waren er dol op. Elke keer als ze op bezoek kwamen, vroegen ze “Oma, hebt u nog voetbalplaatjes?”

“Die krijgt u mooi niet” zei ik.

(Grapje, tuurlijk gaf ik ze aan haar.)

-2 –

Tijdens het WK van 2018 kwam een achtjarige Braziliaanse jongetje in het nieuws. Omdat zijn moeder geen geld had om voetbalplaatsjes te kopen, tekende hij ze na. Hij tekende het albumomslag  en 126 plaatjes van spelers na, waaronder Messi en Ronaldo. Toen het bedrijf Panini dit te horen kreeg, beloofde ze op twitter hem een compleet album te sturen.

Op de site van Omroep West staat een bericht over twee mensen die op het Centraal Station zijn beroofd. Van één van de twee slachtoffers is zijn muts gestolen. Opmerkelijk genoeg heeft het slachtoffer besloten geen aangifte te doen. Wil hij niet dat de politie zijn muts opspoort?

Het lijkt vreemd dat hij geen aangifte doet. Totdat je de link onder het artikel ziet “LEES OOK”. Dat verwijst naar een artikel over een andere overval. De politie is op zoek naar twee mannen met een muts op die eerder die dag een vrouw overvielen.

Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de politie ook de link legt.

Een gesprek tussen twee meisjes in de metro.

“Heb jij al iets over je stage van de directie gehoord?

““Nee, het is interesseert ze geen moer. Ze zijn alleen bezig met die laadpaal die voor school moet komen staan voor hun Tesla.” 

“Iedereen van het personeel heeft volgens mij een hekel aan ze.”

“Niemand mag ze.”

“Het enige waar ze zich druk om maken is die laadpaal.”

“Waardeloos stelletje.”

Sommige dingen zijn in de loop van de tijd behoorlijk veranderd. Neem bijvoorbeeld de telefoon. Van een vaste telefoon aan de wand naar een mobieltje:

Juli 1947: Prinses Beatrix aan de telefoon in het “kinderhuisje” op paleis Soestdijk; foto Willem van de Poll; Nationaal Archief

Tegenwoordig loopt iedereen met de nieuwste mobieltjes rond. Behalve dan de kinderen van Willem Alexander en Maxima, die lopen – althans in 2017 – volgens dit bericht van nu.nl uit april 2017 met de afdankertjes van hun ouders rond.

Nu beschikken de nieuwste smartphones tegenwoordig over gezichtsherkenning. Makkelijk om ze te ontgrendelen. Maar dit blijkt volgens een onderzoek van de Consumentenbond ook een nadeel te hebben: bij 42 van de 110 onderzochte types bleek een gestolen mobieltje te ontgrendelen te zijn door het toestel met een foto te foppen, aldus dit artikel in het AD.

Eerlijk is eerlijk, aan die mogelijkheid had ik nog nooit gedacht. De koninklijke familie moet uitkijken. Er circuleren foto’s van hen op internet.

Zelf heb ik hier geen last van. Weliswaar kijk ik regelmatig met een vreemde blik naar mijn mobiel maar dat is niet om hem te ontgrendelen.

Iedereen de beste wensen.

En doet u mij maar een nieuw boeket.

1945

1949

1964

1964

1966

1966

1972

1979

Gisterenmiddag waren we naar de zondagmiddag-voorstelling ‘Achter de Duinen’ van Harrie Jekkers in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. We hadden één van de laatste kaartjes en zaten boven, op het derde balkon rechts aan de zijkant. We zaten daar niet naast elkaar maar achter elkaar, alsof je in de tram zit. Hoewel we aan de zijkant zaten, konden we het goed zien en horen. We hoefden dus niet naar beneden te roepen: “Meneer Jekkers, wilt u wel een beetje in het midden van het toneel blijven, want anders kunnen we u niet goed zien.” Dat voelt altijd een beetje gênant .

We waren wat te vroeg. Ik ben iemand die altijd twijfelt tussen te vroeg komen en veel te vroeg komen. Deze keer zaten we hier tussen in. Dat gaf wel de gelegenheid om eens de mensen in de zaal te bekijken. Wat opviel was hoeveel mensen vlak voor de voorstelling nog even op hun mobieltje zitten te kijken.

Op deze foto komt het door het licht van de schijnwerpers die gericht staan op de gitaren op het toneel niet zo goed uit, maar in werkelijkheid zag je overal in de zaal de lichtjes van de mobieltjes. Bij deze foto zijn er 14 mobieltjes actief. Ik heb ze even voor u omcirkeld.

Voor het geval u zo’n type bent, die gaat natellen en nu roept: “Ik zie maar dertien mobieltjes in een cirkeltje, waar is die veertiende?”, dan zeg ik: “Waarmee denkt u dat deze foto genomen is?”