Ik heb wel wat met dieren. Zie hier bijvoorbeeld deze afbeelding van mij zoals die te zien is in de Wikipedia.

Het bijschrift luidt: “Mr. Martin, le lion Néron et le tigre Atir”

Ok, ik zal het maar eerlijk toegeven, dit is een andere Martin. Het is Henri Martin. Hij leefde in de negentiende eeuw. Deze oud kunstpaardrijder (dat is iemand die rijdend op een paard allerlei kunstjes doet; niet iemand die op een kunstpaard zit) en leeuwentemmer werd in 1857 de eerste directeur van Diergaarde Blijdorp. Deze Rotterdamse dierentuin bestaat nog steeds. (Het enige verschil met nu is dat ze vroeger alleen maar zwart-wit dieren hadden en nu ook in kleur.)

Nu was het geval dat we nog wat gratis toegangskaarten hadden liggen, gewonnen met de Postcodeloterij. (Ja, ja, we winnen niet alleen ijsbekers). Omdat de kaarten dreigden te verlopen, bezochten de jongste dochter en ik gisteren Blijdorp.  De dierentuin was al een paar dagen in het nieuws omdat er een merkwaardig dier uit een ei was gekropen.

“Wetenschappers hebben in Blijdorp  mogelijk een nieuwe mensensoort ontdekt.”

Hierbij een foto-verslag van ons bezoek. Allereerst moet ik nog wel even opmerken dat het koud was en dat daarom een hoop dieren een warm plekje hadden opgezocht, zoals deze twee stokpaardjes.

Het rechterstokpaardje had zelfs een schildpad bereid gevonden om onder de lamp te gaan liggen, zodat hij staande op diens schild wat dichter bij de lamp kon zijn.

Andere dieren hadden een dagje (of een winter) vrij.

Het verblijf van Bokito. De bekende zilverruggorilla die sinds 2005 verblijft in Diergaarde Blijdorp was er weer eens niet.

Niet iedereen had last van de kou

Maar andere dieren probeerden elk op hun eigen wijze warm te blijven.

Een olifant met twee slurven 

Deze schildpad bleef ondertussen gewoon dooreten.

En deze gieren gingen zo te keer dat een andere gier maar besloot om het gebeuren enigszins af te schermen voor het publiek.

Andere dieren deden wat ze altijd deden. Sommige aten wat.

Anderen lagen uit te rusten.

Met één van deze wilde dieren deed ik nog iets gevaarlijks.

Ik vond het heel dapper van mij, maar de jongste dochter vond het heel stom om je hoofd in een afvalbak te stoppen.

We bezochten ook het Oceanium.

“I’d like to be under the sea  / In an octopus’ garden in the shade”

(Wie op de afbeelding klikt, komt uit bij een live-uitvoering uit 2005 van Ringo Starr van Octopus’s Garden, het liedje van de Beatles lp Abbey Road.)

Deze schildpad ging even op zijn poten staan om een vis door te laten.

Helaas deed ik in het oceanium iets stoms. Ik zwaaide wat te enthousiast met mijn armen, waardoor ik het glas kapot stootte.

Ok, dit was mijn imitatie van een Gouden Gids reclame uit de jaren negentig. Druk op onderstaand plaatje voor de betreffende reclame (“Ze hebben alleen matglas, Nah, dat zien ze meteen. Nee sorry…)”

Al met al hebben we ons wel een paar uurtjes vermaakt in de dierentuin en tegen een uur of vijf verlieten we samen met de olifanten de dierentuin.

Tot zover een verslag van een dagje Blijdorp