Afgelopen week lag er een dik pak sneeuw in onze tuin. Met de sneeuw en de kou hebben vogel vogels moeite. Ik citeer even de site van de vogelbescherming.
“Het kost vogels in de winter veel energie om hun lichaamstemperatuur op 40 graden te houden. In een koude nacht verliezen kleinere soorten soms 10 procent van hun gewicht. Ze kunnen ieder extraatje gebruiken: zadenmengsel, fruit en als extra energiebron kunt u vetbollen en pinda’s ophangen.”
En als u nog niet overtuigd bent, kijk dan even naar deze tweet.
Om onze gevederde vrienden wat te ondersteunen hadden we een netje met wat pinda’s gekocht en dit aan een tak in de boom gehangen. Later las ik ergens dat een netje slecht is voor vogels. Ze kunnen er met hun pootjes in blijven vast komen te zitten en het is daarom beter om de pinda’s in een soort voederbak aan te bieden, maar goed – doet dit thuis dus niet na – wij hadden een netje opgehangen. Het werd druk bezocht.
Interessant was het om te zien dat elke vogelsoort zijn eigen tactiek had. Bij de kraaien is er één kraai die aan het netje gaat hangen en wachten de andere kraaien tot hij wat te pakken heeft.
Wachtende kraai
Als de werkkraai een pinda uit het netje heeft, dan vliegt hij er snel mee weg, achtervolgd door alle andere kraaien die luid krijsend de buit proberen af te pakken.
De gaaien gaan voorzichtiger te werk. Als ze aan het net hangen, dan kijken ze eerst even uitgebreid om zich heen om te zien of er geen concurrerende vogel in de buurt is.
Als ze denken dat de kust veilig is proberen ze er een pinda uit te pikken.
Als ze hun keus gemaakt hebben, dan trekken ze deze pinda door het netje.
En vliegen er vervolgens mee naar een tak van de boom.
Daar maken ze de pindaschil open en eten de pinda op.
Daarna vliegen ze weer terug naar het netje en begint het proces opnieuw.
Het koolmeesje hanteert twee technieken. Soms eten ze hangende aan het netje hun buit al op.
Maar soms pikken ze er een pinda uit en vliegen ze er mee naar een tak van de boom om daar de boel daar op te eten.
De pinda zit tussen de pootjes vastgeklemd, klaar om opgegeten te worden.
En hap, daar gaat hij.
De slimste vogel is het roodborstje. Die gaat niet aan het netje hangen – hij kijkt wel uit- maar laat de andere vogels al het werk doen. Hij hipt ondertussen onder het netje geduldig wat heen en weer en eet dan de restjes op die andere vogels laten vallen.
Tot slot de merkwaardigste vogel is de houtduif. Die komt aanvliegen, gaat op een tak in de boom zitten, kijkt de boel wat aan en vliegt dan weer na een tijdje weg, zonder ook maar iets te eten. En toch is hij verreweg de dikste vogel van allemaal. How can?
p.s. Alle vogels hebben de gevaren van ons netje overleefd. ‘No birds were hurt during the writing of this blog’
