Zittende op de wc – altijd goed om de omstandigheden en de situatie te beschrijven –  zag ik op de grond een spinnetje. Het was een dun donker spinnetje niet heel erg groot. Ik keek naar het beestje. Het bewoog langzaam een beetje heen en weer.

Een kerkzesoog, ook wel een Florentijnse muurspin genoemd; het is een spin uit de familie zesoogspinnen; de meeste spinnen hebben acht ogen. Deze spinnensoort komt ook in Nederland en België voor maar het was niet de spin in ons toilet;  foto; Luis Miguel Bugallo Sánchez; Wikipedia

Ik vind spinnen niet eng. Het zijn nuttige beesten. Ze vangen allerlei soorten insecten, vooral vliegen en muggen, dus van mij mogen ze hun gang gaan zolang het er maar niet te veel worden. De dames in huis vinden spinnen echter helemaal niets. “Haal hem weg” roepen ze in koor als ze weer eens een spin in huis zien. Zelf weg halen, ho maar, en oh wee, als ik het niet direct doe, dan worden ze spinnijdig – ok deze woordspeling lag te voor de hand, sorry,

Ik kijk naar het spinnetje en besluit om het beestje toch maar weg te halen. De wc is een te kritisch plek. Sorry beestje. Ik pak een wc-papiertje en pak de spin met het papiertje op. Maar als ik vervolgens  in het papiertje kijk, zie ik helemaal niks. Ik kijk op de grond. De spin zit er nog steeds. Dan pas zie ik dat ik heb geprobeerd om een schaduw op te pakken. Tja, dat lukt natuurlijk niet. Het beestje zelf hangt hoog bij de lamp aan een draadje. Je redt je leven spin, zeg ik tegen het beestje en laat hem bij de lamp hangen.

Benieuwd hoe lang het duurt voordat één van de dames gilt dat er een spin in het toilet zit.