Prins Harry gaat trouwen met Meghan Markle, een gescheiden Amerikaanse actrice.  Gelukkig kan dit tegenwoordig allemaal. Vroeger moest je daar de troon voor opgeven in Engeland. In een interview met de BBC vertelde prins Harry hoe hij haar ten huwelijk vroeg. Hij deed zijn aanzoek in de keuken tijdens het roosteren van een kippetje. Opeens ging hij op zijn knieën. Wellicht dat Meghan even dacht hij in de oven keek om te zien of de kip niet aanbrandde, maar het was dus een ‘proposal’. Ach hoe romantisch. Die Engelsen, het is een volk vol Hugh Grant’s.

Het verhaal deed mij terugdenken aan mijn eigen ‘proposal’. Waarom zijn het toch haast altijd de mannen die het huwelijksaanzoek doen? Marianne en ik woonden al een jaar samen en het werd tijd om juridisch iets vast te leggen. Enig onderzoek leerde ons dat als je trouwde je het in die tijd het juridisch gezien het beste had geregeld. Tijdens een lang weekend in Parijs bedacht ik even later dat ik misschien maar een officieel aanzoek moest doen. Dan had Marianne tenminste een beter verhaal in haar vriendenkring te vertellen dan dat het juridisch gezien het handigste was om te trouwen.

Het moest natuurlijk wel op een romantische locatie zijn. “En weet je wat die lieverd toen deed …..”  Bovenop de Eiffeltoren leek me wel wat. De rit naar boven was niet zo aangenaam. We stonden in de lift pal tegen het glas aan en zagen beneden de mensen telkens kleiner worden. Dat zag er eng uit. Boven aangekomen bleek het er gigantisch te waaien. De oren waaiden je bijna van de kop af. Ook was het er koud. “Ik wil hier weg” zei Marianne na tien seconden. Tot zover mijn romantische locatie. Niet het juiste moment bedacht ik en we gingen weer snel naar beneden. Op de een of andere wijze kwam het er in Parijs niet verder van.

Een maandje later tijdens een vakantie op één van de Griekse eilanden bedacht ik dat zo’n eiland als romantische locatie er ook mee door kon. (“En toen waren we in Griekenland en toen vroeg hij me”….). Helaas maakte ik bij de uitvoering een foutje. Ik – gekleed in mijn blauwe bermuda zwemshorts met visjes. Probeert u zich dat vooral niet te visualiseren –  deed mijn aanzoek namelijk toen we bij een strandje samen in zee stonden. Daardoor kon ik niet op mijn knieën, anders had mijn huwelijksaanzoek geklonken als “blub, blub, blub”. Marianne barstte in lachen uit en zei ja. Tot zover mijn huwelijksaanzoek.