We maakten ons wat zorgen over Snippie, de houtsnip die sinds vorige week vrijdag in onze tuin rondliep (zie de blogpost van gisteren).  Snippie liep nu al vier dagen rond in onze achtertuin zonder dat hij ook maar enig aanstalten maakte om weg te vliegen.

Nu is het zo dat de ogen van de houtsnip  net zoals bij veel andere vogels aan de zijkant van z’n hoofd staan. Hij kan daardoor zo’n beetje 360 graden om zich heen kijken (voor, opzij én achter) waardoor hij het gevaar uit alle hoeken kan zien aankomen. Zo gauw we bijvoorbeeld  in de keuken voor het raam gingen staan, zag je hem naar ons kijken.

Wat een houtsnip echter niet goed kan, is diepte inschatten met als gevolg dat hij wel eens tegen een huis of een flat aan vliegt. Blijkbaar vond de evolutie het voor de houtsnip belangrijker dat hij zijn vijanden kon zien dan dat hij flats kon ontwijken. (Flats bestaan nog maar zo’n honderd jaar. Om die goed te kunnen ontwijken heeft de Snip-evolutie nog wat tijd nodig.)

Het zou dus kunnen dat Snippie tegen ons huis of de garage was aangevlogen en nu problemen had met zijn vleugels en dat hij daarom in onze tuin bleef zitten. Niet dat hij de indruk wekte ergens last van te hebben. Hij liep nog vrolijk pikkend door de achtertuin.

Snippie gisteren gefotografeerd vanuit de keuken.

Dat Snippie de hele tijd in onze achtertuin rondliep was wel lastig. Zo konden we niet meer spullen op onze composthoop in de tuin gooien – na vier dagen wil je dat wel eens doen – en als we iets uit de garage wilden halen, dan konden we niet via de tuin naar de zijdeur van de garage lopen, maar moesten we deze aan de voorkant open doen. We mochten Snippie immers niet laten schrikken.

Artikel 3.1 lid 4 van de Wet natuurbescherming: ‘De wet verbiedt […] het opzettelijk storen van (beschermde) vogels (artikel 3.1 lid 4); […] Overtreding van deze verboden is een economisch delict en kan leiden tot strafrechtelijke vervolging. ‘

Fijn, zo’n houtsnip in je tuin. We konden onze achtertuin dus niet meer in.  Wie weet hoe lang dit wel niet ging duren.

“Weet je nog die zomer van 2019, toen we een half jaar lang de achtertuin niet in konden vanwege Snippie? Ja en dat het gras toen aan het eind van de zomer een meter hoog was en dat de buurman ons pas in september vertelde dat hij die houtsnip al in april uit onze tuin had zien vliegen maar dat niet tegen ons had verteld, waardoor wij de hele zomer ten onrechte dachten dat Snippie nog in de tuin rond liep.”

Maar om een lang verhaal kort te maken: Snippie is weg. Toen ik ging gisterenmiddag terug kwam van boodschappen doen, was hij nergens meer te zien. (Ik keek vanuit de keuken en de achterkamer, want ik durfde nog niet de tuin in, wie weet zat hij nog ergens verstopt.) Maar waar ik ook keek, geen Snippie.

Twee uur later keek ik weer en het resultaat was hetzelfde,  geen Snippie. Echt weg dus. Ik pakte de bak met spullen voor de composthoop en liep de tuin in. Op dat moment dat ik halverwege het gras was, vloog er bij de schutting een vogel verschrikt op. Het was Snippie. Hij zat verstopt achter een een struik. Snippie vloog hoog de lucht in en verdween richting het spoor en de weilanden daar achter.

Hij is niet meer terug gekeerd. Ik mis hem.