In het kader van de landelijke actie: ‘Breng je tijd ook eens een keer nutteloos door’ heb ik gekeken of ik wat informatie kon vinden over ‘Slagerij J. van der Ven’, bekend uit de beginregels van ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld.
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
‘Het Dorp’ is een Nederlandse versie van ‘La Montagne’ van Jean Ferrat, waarin hij de teloorgang bezingt van de Franse bergdorpjes.
(Voor beide afbeeldingen geldt, dat als u er op klikt u bij de YouTube filmpjes uit komt.)
Een letterlijke vertaling lag vanwege het ontbreken van bergen in Nederland niet zo voor de hand. Daarom baseerde tekstschrijver Friso Wiegersma, tevens de levenspartner van Sonneveld, de Nederlandse tekst voor dit lied op zijn jeugdherinneringen aan zijn geboorteplaats Deurne.
De strekking van beide teksten is hetzelfde. Wim Sonneveld zong in het refrein: “En langs het tuinpad van m’n vader / Zag ik de hoge bomen staan / Ik was een kind en wist niet beter / Dan dat ’t nooit voorbij zou gaan. “,
Jean Ferrat zong (vertaald): “En toch, wat zijn de bergen mooi / Hoe kun je het je voorstellen, / bij het zien van een zwerm zwaluwen, / dat de herfst ooit zal komen ?”
Maar goed, slagerij J. van der Ven dus. Ik vroeg me af of slagerij J. van der Ven daadwerkelijk heeft bestaan? Het antwoord luidt nee. Het is vermoedelijk een combinatie van slagerij van Goch in Deurne en Jan van der Ven die daar vanaf 1942 als bedrijfsleider werkte. Ik citeer even de DeurneWiki – de Deurnese encyclopedie
“Slagerij J. van der Ven
De veel bezongen slagerij J. van der Ven uit het door Friso Wiegersma geschreven lied Het Dorp was feitelijk de nog steeds bestaande slagerij Van Goch, destijds gevestigd in de Schoolstraat in Deurne.
Carel van Goch, de grondlegger en eigenaar van slagerij Van Goch, stierf in 1942 op 46-jarige leeftijd. Hij liet een vrouw met tien kinderen achter terwijl het elfde kind onderweg was. Het oudste kind, zijn zoon Jo van Goch, was op dat moment nog maar zestien jaar oud en zat op de Sint-Henricusulo in Deurne. De overbuurman Jan van de Ven, wonend op het adres F.81, ook slager van beroep en werkzaam bij een slager in Venlo, bood uitkomst.
Jan werd aangesteld als bedrijfsleider van slagerij Van Goch, Jo van Goch werd van de ulo gehaald. Hij werd door Jan van de Ven opgeleid en begeleid tot slager en heeft uiteindelijk de slagerij voort kunnen zetten. De moeder van Friso Wiegersma, Nel Wiegersma-Daniëls, onderhield warme banden met de familie Van de Ven. Als ze op zondag onderweg was van de kerk naar huis, deed ze steevast huize Van de Ven aan.
Door hem te vernoemen in het lied Het Dorp heeft Friso Wiegersma waarschijnlijk Jan van de Ven willen eren voor de hulp die hij destijds bood aan de familie Van Goch.
Bronnen, noten en/of referenties
Vriendelijke mededeling in 2019 van mevrouw Riek van Goch-de Klein, de weduwe van Jo van Goch”
Schitterend zo’n site met allerlei historische informatie over in dit geval Deurne. Ik kan zoiets wel waarderen. De Deurnewiki levert ook twee foto’s op waar de slagerij vermoedelijk te zien is.
Uit de Deurnewiki: ‘Dorpspomp in Deurne van voor 1950 aan de Schoolstraat’’
Op nummer 8, achteraan aan de linkerkant van de straat, zat slagerij Van Goch, waar vanaf 1942 Jan van der Ven als bedrijfsleider werkzaam was,.
De andere foto is van wat later. Slagerij Van Goch is hier aan de rechterkant te zien.
Ik moet zeggen dat ik de voorkeur geef aan de eerste foto, die met de pomp. Die is veel nostalgischer . “Ik was een kind en wist niet beter, dan dat ‘t nooit voorbij zou gaan.“
Tot zover slagerij J. van der Ven.