Voor wie weet hoe enthousiast ik ben over de verkiezing van Trump tot president van Amerika – laat ik het zo zeggen, ik ben wel eens enthousiaster geweest – zal misschien verbaasd opkijken als ik schrijf “Lang leve Trump!” als titel van deze blogpost. Maar ik sta er volledig achter. Ik zal het uit leggen.
Ik kijk op National Geographic Channel graag naar ‘Air Crash Investigations’. Dat is een Canadese documentair-achtige serie over vliegtuigrampen. Van de Wikipedia: “In het programma worden diverse vliegrampen en bijna-rampen onder de loep genomen. Tevens wordt gesproken met ooggetuigen en wordt het onderzoek door het National Transportation Safety Board (NTSB) gevolgd. De rampen zelf worden gereconstrueerd middels computeranimatie en nagespeelde scenario’s. Ook zijn er interviews met overlevenden, en mensen die bij het ongeluk betrokken waren. De weergave van de ramp is gedramatiseerd. Dat wil zeggen dat onbekende facetten uit het verhaal, zoals reacties van passagiers tijdens een ramp, volgens mogelijke scenario’s worden ingevuld om een compleet beeldverhaal te creëren.”.
Het stramien van de afleveringen is haast altijd hetzelfde. Eerst wordt de vlucht nagespeeld. Dan gaat er iets mis en komt het vliegtuig in moeilijkheden. Soms redt de piloot het nog maar meestal stort het vliegtuig neer. Vervolgens komt er iemand van de NTSB de boel onderzoeken. Hij of zij begint altijd met het onderzoeken van een aantal scenario’s die niet de oorzaak van de ramp blijken te zijn. Dan als het onderzoek vast dreigt te lopen, komt er een ‘major breakthrough’ – vaak het vinden van de zwarte doos (die in het echt oranje is) en dan wordt alsnog de oorzaak van de ramp gevonden. Vaak blijkt de ramp veroorzaakt te zijn door een combinatie van factoren. Aan het einde van de afleveringen is er gelukkig altijd nog iemand die vertelt dat door de kennis vergaard met het zoeken naar de oorzaak van de ramp de luchtvaart weer een stukje veiliger is geworden.
Ja? En wat heeft dat met Trump te maken? Geduld, dat komt nog.
Ik vind het een interessant programma om naar te kijken – ik had hier eerst ‘leuk’ getypt in plaats van ‘interessant‘ maar je kan natuurlijk niet zeggen dat een programma over vliegtuigongelukken leuk is. (Zouden ze trouwens bij de producent van het programma bij elk nieuw vliegtuigongeluk denken ‘Yes, die kunnen we gebruiken’?) Ik vind het niet alleen interessant maar ook leerzaam om te zien. Dankzij het programma heb ik ondertussen een hoop kennis over de werking van een vliegtuig vergaard en hoe te reageren in het geval er iets mis gaat. (Als bijvoorbeeld de staart- en rolroeren niet meer werken, dan kan je het vliegtuig toch nog bochten laten maken door de motoren ongelijk te laten lopen; als het vliegtuig in een ‘stall’ (overtrek) raakt – dat wil zeggen de vleugels staan te steil omhoog gericht waardoor de vleugels van het vliegtuig hun liftkracht verliezen met als gevolg dat het vliegtuig omlaag valt, dan moet je als piloot niet proberen het vliegtuig in de lucht te houden door de stuurknuppel naar je toe te trekken maar juist andersom. Door de vleugels van het vliegtuig omlaag te richten krijgen ze weer liftkracht en kom je uit de stall.)
Ja? En Trump? Komt nog.
Wat ik wil zeggen is dat je soms best nuttige kennis uit televisieprogramma’s en films kan halen. (Heren / Dames piloten, met mij aan boord heb je een goeie. Kom je er niet uit, roep mij er dan even bij.) Maar ik ben niet de enige die nuttige kennis uit het kijken van films haalt. Zo is er een Amerikaanse politicus – nee, niet Trump – die denkt dat vrouwen niet in het leger horen. Tot die conclusie is hij onder andere gekomen na het kijken van de Disneyfilm ‘Mulan’. Deze film gaat over Mulan, een vrouwelijke krijger in het Chinese leger, die verliefd wordt op een officier, waarna het in eerste instantie helemaal mis gaat met het leger (later komt het toch nog goed.) Deze tekenfilm (!) werd door deze politicus aangevoerd als bewijs dat je geen vrouwen in het leger moet hebben.
Diezelfde politicus is verder onder andere voorstander van: ‘Geen abortus voor foetussen met ernstige medische complicaties. Geen homohuwelijk. Geen stamcelonderzoek. Elektroshocktherapie voor homo’s en lesbiennes, want die therapie kan ze heteroseksueel maken. De opwarming van de aarde is een leugen. Men mag LGBT’ers discrimineren. Als je door verkrachting zwanger raakt is het je taak als vrouw om het kind te baren.’
Dit alles schrijft Nynke de Jong, een columniste van het AD, in haar column van 10 november. Over wie heeft ze het? Nee, niet over Trump. Maar wel over Mike Pence, de komende vicepresident van Amerika. Nou weet ik niet of alles klopt wat ze over Pence schrijft, maar als ik lees dat hij in 2015 als gouverneur van Indiana de ‘Religious Freedom Restoration Act’ invoerde met als gevolg dat de rechten van homoseksuele mensen werd beperkt, dan vrees ik het ergste. (President Obama grapte tijdens zijn ‘White House Correspondents’ Dinner Speech’ van 2015 dat zijn vriendschap met vice-president Joe Biden zo groot was dat als ze in Indiana samen in een pizzarestaurant zouden zitten, ze niet bediend zouden worden en de burgermeesters van San Francisco, Portland, Washington D.C., Oakland en Seattle verboden hun ambtenaren om officiële reizen naar Indiana te maken.) Pence behoort dan ook tot het conservatieve Tea Party deel van de Republikeinse partij. En hij wordt dus de nieuwe vicepresident.
Stel nu dat Trump tijdens een staatsbezoek aan Duitsland als grap Merkel in haar billen knijpt – ik sluit zoiets met Trump niet uit – en dat Merkel in een reflex met haar handtas uithaalt en Trump zodanig ongelukkig raakt, dat hij overlijdt, dan wordt deze Pence de nieuwe president van Amerika. Dat lijkt me nog erger dan Trump. En daarom schrijf ik ‘Lang leve Trump!’. Laat hij in ieder geval nog minstens vier jaar in leven blijven.