Je kan je maar beter niet door de Volkskrant laten interviewen. Herman Stok deed het wel en zie, twee weken later is hij dood. Oké, hij was al 93 jaar oud, stokoud zou je bijna zeggen ware het niet dat dit een te flauwe woordspeling is.
Wie het mooie interview wil na lezen kan hier terecht. Herman Stok was homoseksueel. Hij was liefst bijna zeventig jaar samen met zijn partner Kees van Maasdam. In het interview staat een mooi stukje over het begin van hun relatie. Weet hierbij dat Herman Stok nog niet aan zijn ouders had verteld dat hij homoseksueel was.
“Na veertien dagen nam Herman hem een keer mee naar huis. ‘Thuis wisten ze van niks. Ik zei tegen mijn moeder: ‘Hij heeft geen kosthuis meer en waarom zou je niet een gedeelte van mijn troep verhuren.’ Ik had een zolderkamertje en daarvoor stond een tweepersoonsbed. Het was zo vlak na de oorlog geen vetpot en dat hebben ze toen gedaan. Elke morgen werden we door mijn vader gewekt om half zeven. Ik weet dat mijn moeder een keer zei: ‘Herman, ik wilde dat jij net zo netjes sliep als Kees. Zijn bed hoef ik alleen maar recht te trekken’. Geen wonder, hij lag er nooit in.’”
Ik herinner me Herman Stok nog van vroeger van het programma Top of Flop. Kleine Martin keek dit wel eens samen met zijn ouders. Het grootste gedeelte van de uitzending bestond uit beelden van het publiek dat luisterde naar een plaatje dat werd gedraaid, waarna een deskundige jury voorspelde of het plaatje een succes zou worden of niet. Staakten de stemmen dat mocht het publiek beslissen.
Een toeter betekende een flop.
Niet altijd voorzag de jury het goed. Zo voorspelden alle vier de juryleden dat ‘I want to hold your hand‘ van de Beatles beslist een flop zou worden. De geschiedenis leerde anders.
Herman Stok werd mede door dit programma razend populair. Er reed zelfs een keer een speciale Discobal-trein.’
Herman Stok is de staande man, tweede van rechts. Bijschrift foto: ’10 augustus 1965; Discobal in de trein Amsterdam Zwolle, Herman Stok te midden van de tieners’; foto Ron Kroon; Nationaal Archief
Maar goed, hij is dus overleden. Weer iemand uit mijn prille jeugd. Zie hier een mooi tv-portret over hem.
Overigens, ik laat me voorlopig niet door de Volkskrant interviewen. Niet voordat ik mijn streefleeftijd van 123 jaar heb bereikt.