De HEMA en een tentoonstelling

Vandaag wil ik het hebben over twee zaken. Ten eerste: de ophef die vorige week ontstond toen de HEMA bekend maakte dat zij een deel van de labels van hun kinderkleding ging aanpassen en ten tweede: de tentoonstelling ‘Zuiderburen: Portretten uit Vlaanderen 1400-1700’ die momenteel in het Mauritshuis in Den Haag te zien is. Twee heel verschillende onderwerpen maar ik ga ze aan elkaar knopen. Let maar even op.

Allereerst de HEMA en hun kinderbeleid. Ik citeer even het persbericht van de HEMA:

‘HEMA wil graag kinderen in staat stellen te zijn wie ze willen zijn. Van stoere meisjes, lieve jongens, echte prinsessen en astronauten in de dop. In de afgelopen twee jaar hebben wij van onze klanten veel verzoeken gekregen om onze kindercollectie zo te maken dat jongens- en meisjeskleding meer uitwisselbaar is. HEMA is er voor iedereen. Het resultaat is dat we een deel van de labels van onze kinderkleding hebben aangepast. De labels zullen voortaan aangeven dat het om kinderkleding gaat en niet meer of het voor een jongen of een meisje is. Klanten kunnen op die manier zelf bepalen of zij een bepaald kledingstuk bij hun kind vinden passen. De labels zullen in een deel van de aankomende wintercollectie te vinden zijn en we gaan dat uitbreiden in toekomstige collecties.’

Met het voornemen van de HEMA is niks mee zou ik zo zeggen. De Britse supermarktketen Morrisons met hun stereotiepe opdruk ‘Little man, big ideas’ voor jongens en ‘Little girl, big smiles’ voor meisjes zou hier een voorbeeld aan kunnen nemen. Ook de Britse supermarktketen Asda met hun ‘Future Scientist’ voor jongens en ‘Hey Cutie’ voor meisjes kan er wat van.

Her en der kreeg het besluit van de HEMA dan ook terecht waardering, maar het kreeg ook de nodige kritiek, vooral vanuit wat rechtse kringen.

  • Hema wordt genderneutraal omdat het bedrijf geleid wordt door een stel zwaargestoorde quasi-intellectuele mafketels”- De Dagelijks Standaard
  • “[…] is de keuze voor onzijdige kinderkleding vooral een luie kostenbesparing van een noodlijdende keten, vermomd als tegemoetkoming aan de zitplassende genderbrigades, omdat de marketingafdeling van de HEMA (net als met het afschaffen van Zwarte Piet, het invoeren van halal vreten en het schrappen van Pasen) in de verkeerde veronderstelling verkeert dat een handjevol drammers met te veel tijd en te weinig echte problemen meer marktinvloed & koopkracht heeft dan de miljoenen Nederlandse doorzonconsumenten die daadwerkelijk wel eens winkel(d)en bij de HEMA?” – Geen Stijl
  • Ik ben benieuwd hoeveel jongetjes bij hun moeder nu gaan zeuren voor een roze prinsessejurk” – Jansen en Jansen

Dat laatste was vaak de insteek van een aantal mensen die er als de kippen / haantjes bij waren om eens even stevig op de HEMA in te hakken. Volgens hen wilde de HEMA dat  jongetjes jurken gingen dragen. Het was een grote schande!

Tja, het enige dat HEMA gaat doen is het veranderen van de labels, (in plaats van jongen of meisje komt er nu ‘kids’ te staan.)

De columniste Sylvia Witteman van de Volkskrant bekeek ‘het probleem’ in haar column van 20 september vanuit een heel andere invalshoek. Zij vond de opdrukken op de t-shirts, of ze nu wel of niet voor jongens of meisjes bedoeld waren, niet realistisch. “Hele volksstammen trekken hun kroost kleren aan met volstrekt onrealistische verwachtingen erop. Zo’n kind bereidt zich dus van jongs af aan voor op een carrière als dappere strijder, kerngeleerde of gevierd balletdanseres; in werkelijkheid schopt hij/zij het nooit verder dan administratief medewerker bij een kartonfabriek of caissière bij de Aldi.”

Ze had dan ook een suggestie voor de HEMA: “Ik zie hier een mooie taak voor de Hema: kinderkleertjes bedrukken met opschriften die de kleintjes een realistisch wereldbeeld voorschotelen. Dus, Hema: vervaardig die ‘Little princess’-jurkjes alleen nog in limited edition, voor de dochtertjes van Willem-Alexander en Máxima. Voor de rest van de toekomstige beroepsbevolking gaan jullie rap aan de slag met de productie van shirts als ‘I love Boekhouden’ ‘Cute Little Vakkenvuller’ ‘Born Postsorteerder’, ‘Master of Parkeerbeheer’, ‘ Sexy Streekbus Hero’ of ‘Wibra Warrior’.”

Enfin, nu dus het tweede onderwerp van dit blog: de tentoonstelling in het Mauritshuis. Afgelopen dinsdag bezochten Marianne en ik die tentoonstelling. Op de site van het Mauritshuis wordt deze tentoonstelling als volgt ingeleid:

“Beter een goede buur dan een verre vriend. In het najaar van 2017 vertelt het Mauritshuis het verhaal van de Vlaamse portretkunst aan de hand van een keuze uit de beste Vlaamse portretten van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA). In de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België) zijn tussen 1400 en 1700 prachtige portretten geschilderd. Edellieden en rijke burgers lieten zich graag vereeuwigen door de beste Vlaamse kunstenaars van hun tijd. Deze portretten maken nog altijd grote indruk. Ze zijn vaak zo geraffineerd geschilderd door onze zuiderburen dat ze ook na al die eeuwen nog springlevend lijken. De tentoonstelling toont belangrijke werken van Rogier van der Weyden, Hans Memling, Pieter Pourbus, Peter Paul Rubens en Anthony van Dyck. Bijzonder is dat bijna alle geportretteerden geïdentificeerd kunnen worden. Zo leert de bezoeker niet alleen de kunstenaars kennen, maar ook de personen die zij hebben geportretteerd.”

Nu ben ik niet zo van de portretschilderijen, maar er zaten toch een paar mooie portretten tussen, bijvoorbeeld dit portret van Abraham Grapheus, de huismeester van het Antwerpse Sint-Lucasgilde, gemaakt omstreeks 1620 door Cornelis de Vos.

portret

Een bijzonder karakteristiek hoofd heeft hij, vermoedelijk niet echt het zonnetje in huis maar het kan zijn dat hij net gehoord heeft dat de HEMA de labels van de kinderkleding gaat aanpassen.

Ook bijzonder vond ik dit portret van dit jongetje op jacht uit 1605.

jurk

Het is een coproductie van  Erasmus Quellinus II die de jongen schilderde, en Jan Fijt die de dieren en de achtergrond schilderde. Uiteraard is de jongen – “hunter” zal er op zijn t-shirt gestaan hebben –  veel te jong om op jacht te gaan. De jachthonden zijn hier dan ook symbolisch afgebeeld. Iemand die jaagde behoorde in die tijd tot de betere kringen. Door de jongen als “jager” te schilderen gaf de schilder aan dat de jongen uit een voorname familie kwam.

Er is iets bijzonders met dit portret aan de hand. Zie u het? Nee? Bekijk dan eens dit portret uit 1603 van Charles Martin (goede achternaam!) van een jonge Lodewijk XIII en zijn moeder.

kind

Ziet u het nu? Zowel hij als het jongetje van Quellinus II dragen jurken! Het was in de middeleeuwen heel gewoon dat jongens, net zoals meisjes, tot hun zevende of zo jurken droegen. Heel genderneutraal dus en het zorgde ook niet voor ophef.

De HEMA bestond toen nog niet. De Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam is pas in 1926 opgericht.

 

Anderen bekeken ook

Als je online iets wilt kopen, dan komt zo’n site meestal ook met allerlei tips die met jouw keuze of zoekterm te maken hebben. Typ je bijvoorbeeld op Bol.com ‘De Titanic’ van Martin van Neck in – ik kan dat boek aanbevelen – dan geeft de site onder het kopje ‘Anderen bekeken ook’ een aantal suggesties voor andere boeken; in dit geval allemaal boeken over de Titanic

de titanic

anderen bekeken ook

Ook heeft de site tips voor boeken onder de kopjes: ‘Vaak samen gekocht met’ en ‘Liefhebbers van Martin van Neck bestelden ook’. Ik ben overigens wel nieuwsgierig welke vrouwen er bij Bol.com bekend staan als ‘Liefhebbers van Martin van Neck’.

Ook de site van de HEMA heeft zoiets. Dit weekend gaf mijn jongste dochter haar ’21-Diner’. De kamer moest uiteraard versierd worden en daarbij hoorden ook een tweetal cijfer-ballonnen, inderdaad een 2 en een 1. Op de site van de HEMA keek ik daarom even of de ballonnen in het dichtstbijzijnde filiaal op voorraad waren. Dat waren ze, maar uiteraard gaf de site direct ook suggesties voor andere mogelijke aankopen. Misschien vond ik een ballon in de vorm van een 7 ook wel leuk?

ballonnen

Ik heb even getwijfeld maar toch maar een 2 en een 1 gekocht.

Gemiste meteoor

Ik citeer even een berichtje van Nu.nl dat vandaag op de site verscheen onder de kop ‘Heldere vuurbol gezien boven verschillende delen in Nederland’. Het bericht luidde als volgt:

‘Wie donderdagavond op het juiste moment buiten liep en naar boven keek, kon een uitzonderlijk heldere vuurbol in de lucht zien. Waarschijnlijk was het een meteoor, maar dat valt nog niet met absolute zekerheid te zeggen, reageert Felix Bettonvil van Sterrewacht Leiden. Hij is verbonden aan de Werkgroep Meteoren van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde (KNVWS). Tientallen mensen uit verschillende delen van Nederland meldden aan de werkgroep dat ze de vuurbol hebben gezien.

Meldingen komen onder meer uit Noord-Holland, Groningen, Noord-Brabant en Flevoland. Ook op sociale media lieten veel mensen weten dat ze de ‘vallende ster’ hadden gezien. Meteoren worden vaker waargenomen, maar het is volgens Bettonvil vrij zeldzaam dat in korte tijd zoveel meldingen binnenkomen uit het hele land. Ook in België hebben mensen de bol gezien.

Diverse camera’s waaronder een in Noordwijk hebben de bol vastgelegd op beeld, vertelt de meteorenkenner van de universiteit van Leiden. Dat is niet zo verwonderlijk, want de KNVWS en andere organisaties hebben permanent camera’s op de hemel gericht staan.

Op basis van de eerste informatie schat Bettonvil in dat het een vuurbol van kosmische oorsprong is, oftewel een meteoor. De deskundige zag het fenomeen zelf overigens niet. Hij is in Servië op een conferentie over het waarnemen van meteoren.’

Het gaat natuurlijk om die laatste twee zinnen. Is er een keer een meteoor heel goed te zien in Nederland, dan mist de deskundige hem omdat hij op dat moment in Servië is op een conferentie over – let op – het waarnemen van meteoren. Arme deskundige.

meteoor

Een meteoor in 2005; foto Thomas Grau; wikipedia

De aarde wordt dagelijks getroffen door duizenden stukjes puin. De meeste verbranden in de dampkring, maar heel soms verbrandt een meteoor niet helemaal en belandt dan voor een klein deel op aarde. Meteorieten worden deze overblijfselen van meteoren genoemd. Ze zijn meestal heel klein. In 99% van de gevallen zelfs niet groter dan een kauwgombal. De kans dat je geraakt wordt door zo’n meteoriet is dan ook ongelooflijk klein. Waarschijnlijk is de kans  dat op het moment dat je het winnende staatslot koopt, je tegelijkertijd geraakt wordt door een bliksemschicht groter.

Tot nu toe is er wereldwijd slechts één gedocumenteerd geval van iemand die door een meteoriet is geraakt. Het betrof hier de Amerikaanse Moody Jacobs. Zij lag in 1954 in haar huis in Sylacauga in de staat Alabama op de bank te slapen, toen haar huis werd geraakt door een meteoriet ter grootte van een softbal. De meteoriet ging dwars door het dak, vervolgens door het plafond van de huiskamer en belandde daar op de radio. Vervolgens stuiterde het ding op de bank waar Moody Jacobs lag te slapen. Ze hield er een grote kneuzing in haar zij aan over.

In februari 2013 raakten in de Russische stad Chelyabinsk meer dan 1600 mensen gewond door een meteoor. Maar dat kwam niet doordat ze geraakt werden door restanten van de meteoor maar door de drukgolf die ontstond nadat de meteoor met een luide knal uit elkaar knalde.

In Nederland zijn er volgens de Wikipedia zes meteorieten terug gevonden.

  • 12 juni 1840 – bij Uden – steenmeteoriet (chondriet)
  • 2 juni 1843 – bij Utrecht – steenmeteoriet (chondriet)
  • 27 oktober 1873 – bij Diepenveen – steenmeteoriet (koolstofchondriet)
  • 28 augustus 1925 – bij Ellemeet – steenmeteoriet (Diogeniet achondriet)
  • 7 april 1990 – bij Glanerbrug – steenmeteoriet (chondriet, de Glanerbrug-meteoriet)
  • 11 januari 2017 – bij Broek in Waterland – steenmeteoriet (L6 chondriet)

Overigens dat een vallende ster (lees meteoor) geluk brengt  -‘wanneer je een wens doet bij het zien van een vallende ster, dan komt deze uit’-  is bijgeloof. Daar is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor.

Op drums: Bill Clinton

Van Bill Clinton is bekend dat hij saxofoon speelde.

bill CLintn

Maar wat veel mensen niet weten, is dat hij voordat hij president werd hij in zijn jongere jaren een tijd lang drums heeft gespeeld in the Shadows.  Zie hem hier in 1980 enthousiast met zijn stokken slaan bij een optreden van de band in Top of the Pops met hun hit ‘Riders In The Sky’. En het was een heel bijzonder optreden, want op leadgitaar zien we in een gastrol ook nog eens Bill Gates!

bill CLintn 3

Met het witte pak op de drums Bill Clinton; rechts op de leadgitaar Bill Gates.

 

 

Stanislav Petrov

Donald Trump heeft een toespraak gehouden bij de Verenigde Naties. Over Kim Jong Un zei hij:  “Rocket man is on a suicide mission for himself and his regime” Dat lokte op twitter uiteraard direct allerlei reacties uit. De leukste vond ik deze.

Rocket man

Je moet daarbij wel even weten dat één van Elton John’s grootste hits ‘Rocket Man’ was.  (“And I think it’s gonna be a long long time / ‘Till touch down brings me round again to find / I’m not the man they think I am at home / Oh no no no I’m a rocket man /Rocket man burning out his fuse up here alone”.)

Tot zover het grappige, want het wordt natuurlijk een stuk minder leuk als de rocket man zijn naam eer aan gaat doen. Dat zou best wel eens kunnen, want over Noord Korea zei Trump verder nog: “The United States has great strength and patience, but if it is forced to defend itself or its allies, we will have no choice but to totally destroy North Korea”.

Niet echt de woorden waarmee je een conflict de-escaleert en voordat je het weet besluit zo’n Kim Jong Un om dan maar als eerste het bevel te geven om een raket af te schieten. Hopelijk geeft hij dat bevel dan aan de Noord-Koreaanse variant van Stanislav Petrov. “Aan wie?” zult u misschien zeggen. Aan de Noord-Koreaanse Stanislav Petrov dus.

Stanislav Petrov was een Russische luitenant-kolonel die op de avond van 26 september 1983 de leiding had van eenheid die vanuit een bunker bij Moskou met behulp van satellieten in de gaten moest houden of Amerika raketten naar Rusland zou sturen. Kort na mindernacht klonk er opeens een alarm en gaven de computers aan dat Amerika vanuit de westkust een kernraket richting Rusland had afgevuurd. Even later gevolgd door nog vier raketten.

De relatie tussen Rusland en Amerika was in september 1983 erg gespannen. Rusland had kort daarvoor een Koreaans verkeersvliegtuig uit de lucht geschoten en Reagan had eerder dat jaar Rusland omschreven als een “Evil of Empire”. Net zoals Trump nu, niet echt de woorden waarmee je vrienden maakt. In deze omstandigheden zag Petrov op zijn computerschermen dat Amerika vijf kernraketten naar Rusland had afgevuurd. De protocollen gaven aan dat hij direct het Kremlin moest waarschuwen die dan overeenkomstig het protocol en de vastgelegde strategie de opdracht aan Russische raketbasissen zouden geven om als antwoord op deze aanval kernraketten naar Amerika af te vuren.

Maar Petrov aarzelde. Hij vond het gek dat Amerika maar vijf raketten op Rusland afvuurde. Als Amerika zou aanvallen, dan verwachtte hij een aanval met honderden raketten, niet vijf. Petrov concludeerde daarop dat het een computerfout moest zijn en besloot om niet door te geven dat de systemen aangaven dat er Amerikaanse raketten naar Rusland onderweg waren. Wat volgde waren voor hem twintig angstige minuten voordat bleek dat hij gelijk had. Amerika had geen raketten afgevuurd. Het bleek een foute waarneming van een satelliet te zijn, waarschijnlijk veroorzaakt door de weerkaatsing van zonlicht op wolken.

Petrov werd aanvankelijk door zijn superieuren geprezen voor zijn actie, al kreeg hij wel een berisping omdat hij het voorval niet goed in het logboek had vastgelegd. Ruchtbaarheid werd er uiteraard aan het voorval niet gegeven maar in 1988 kwam toch naar buiten dat de wereld in 1983 dankzij het gezond verstand van een Russische militair was ontsnapt aan een kernoorlog.

Petrov was op dat moment al niet meer in dienst van het Russische leger. Mede omdat hij niet het protocol had opgevolgd – ook al hij had gelijk  – was hij uiteindelijk ontslagen. Nadat eind jaren tachtig zijn vrouw overleed, raakte hij aan de drank en leidde daarna een eenzaam leven. De man die in 1983 “de wereld redde” overleed in mei van dit jaar. Pas in augustus werd zijn lichaam in zijn flatje in Moskou ontdekt.

Een nieuwe oudste persoon

Op 17 april van dit jaar schreef ik over Violet Brown uit Jamaica. Zij was twee dagen daarvoor de nieuwe oudste persoon ter wereld geworden. Ook vermeldde ik nog dat haar zoon Harold ook een lijstje aanvoerde. Met zijn 97 jaar was hij op dat moment de oudste persoon ter wereld met een nog levende ouder. We zijn nu vijf maanden verder en de situatie is behoorlijk veranderd. Zowel Violet als  Harold zijn beide overleden.  Harold al twee dagen nadat ik over hem had geschreven en Violet afgelopen vrijdag.

Uiteraard is er direct weer een nieuwe oudste persoon ter wereld. Dat is de Japanse Nabi TajimaZij is momenteel 117 jaar en 44 dagen oud.  Op de “eeuwige ranglijst” van oudste mensen staat zij momenteel op plaats zeven.

ranglijst

Het zijn vooral vrouwen die zo oud worden. Liefst drieëntwintig van de vijfentwintig mensen op bovenstaande lijst zijn vrouwen.

Een jaar eerder schreef ik over de oudste man ter wereld. Dat was toen de in Polen geboren maar in Israël wonende Yisrael Kristal. Vorige maand overleed hij op 113-jarige leeftijd. De nieuwe oudste man ter wereld is nu de Spanjaard Francisco Núñez Olivera. Hij is momenteel 112 jaar en 278 dagen oud. Ik ben maar vijftig jaar jonger.

Gezien het feit dat zo gauw ik over ze schrijf alle nieuwe oudste inwoners ter wereld binnen een half jaar overlijden, zal de nieuwe Japanse recordhoudster mij deze blogpost waarschijnlijk niet in dank afnemen. Maar ach, dankbaarheid veroudert snel.

 

The Blue Diamonds

Eind jaren vijftig, begin jaren zestig was mijn vader leraar handelswetenschappen en boekhouden op een MULO in Apeldoorn. Tijdens de examentijd had hij altijd ‘een bijbaantje’. Hij fungeerde dan als ‘rijksgecommitteerde’ bij het mondeling examen op andere scholen. Tijdens deze examens zat er altijd verplicht een leraar van buiten bij om een objectief oordeel te kunnen geven over de prestaties van de leerlingen.

Zo was hij een keer aan het werk op een MULO in Driebergen. Omdat de leerlingen meestal wat zenuwachtig waren, begon mijn vader het examen altijd met een praatje, waarin hij vroeg wat de leerling na de school van plan was om te gaan doen. Dit om ze wat op hun gemak te stellen. Zo ook bij een Indische jongen, ene Riem. Hij wilde graag verder in de muziek zei hij. Hij zingt in de Blue Diamonds vertelde de leraar.

De leerling was Riem de Wolff die samen met zijn broer Ruud de Blue Diamonds vormde. Of ze wel iets met hun muziek verdienden, vroeg mijn vader. Ja, ze kregen wel eens wat voor optredens, beaamde Riem. Nou, dan is kennis van boekhouden nooit weg, zei mijn vader, waarna ze verder gingen met het examen handelsrekenen en boekhouden. Daar had Riem niet zoveel verstand van  – hun moeder deed altijd de boekhouding – maar zijn kennis was toch voldoende om hem een voldoende te geven. Hij slaagde voor zijn examen.

blue diamonds

De Blue Diamonds in 1962; foto Harry Pot, Anefo, Nationaal Archief

Nu weet ik niet of dit schoolexamen zich voor of na Ramona afspeelde. In ieder geval hadden de Blue Diamonds op dat moment al een paar hits gehad met covers van liedjes van de Everly Brothers. Ze waren daarmee zelfs zo succesvol dat de aantallen verkochte platen van de Everly Brothers in Nederland afnamen, waarop het management van de Everly Brothers hun verbood om nog langer deze covers uit te brengen.

Daarop kwam hun platenbons, Jack Bulterman, met Ramona aan. Dat was de titelsong van een film uit 1928, gezongen door ene Dolores del Rio die ook de hoofdrol in de film speelde.

Dolores

De Blue Diamonds vonden het maar niks. Het was een soort wals en zij wilden veel liever rock and roll spelen. Bulterman haalde hen over om het nummer toch op te nemen. Het tempo van het lied werd behoorlijk opgeschroefd en er werden gitaren onder gezet. Ze zouden er een wereldhit mee scoren. Dat was overigens toeval.

Tijdens een televisieshow in december 1960 zou Willy Alberti optreden. Hij werd echter onverwachts ziek. De Blue Diamonds werden toen gevraagd om zijn plaats in te nemen. Ze hadden op dat moment geen single uit en kozen er voor om dan maar één van de nummers te spelen die ze net hadden opgenomen. Het werd Ramona en het was een daverend succes. De maandag er op werd de platenmaatschappij gek gebeld door platenwinkels die het nummer wilden bestellen.ramona 1960

december 1960: Een krakkemikkige opname van Ramona.

Van Ramona werden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Het stond niet alleen wekenlang nummer 1 in Nederland, maar ook in Duitsland en in veel andere landen. Het nummer haalde zelfs Bilboard’s top 100 in Amerika – al kwam het daar niet verder dan de 72e plaats. De Blue Diamonds namen ook Franse, Duitse en Spaanse versies op. Zie hier de Franse versie:

franse ramona

“30 janvier 1961 Les Blue Diamonds chantent “Ramona“.

Ramona zou hun enige wereldsucces zijn. De broers moesten in dienst en toen ze daar uitkwamen, was de muziekwereld veranderd. Groepen als de Beatles en de Rolling Stones waren nu populair. Wel hadden de Blue Diamonds dankzij Ramona nog voldoende emplooi om jarenlang te kunnen optreden.

bd met anneke gronloh18 december 1964; The Blue Diamonds en Anneke Gronloh op tournee in Indonesië; foto: Hugo van Gelderen / Anefo / Nationaal Archief

Ruud de Wolff overleed in december 2000 op 59-jarige leeftijd. Van de week overleed Riem de Wolff. Hij werd 74 jaar oud. Na de dood van Ruud trad hij nog af en toe op, soms samen met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Ze zongen tijdens braderieën en op de jaarlijkse Tong Tong Fair in Den Haag. Altijd stond Ramona op het programma.

Ook zou Riem de Wolff dit najaar op theatertournee gaan met de voorstelling ‘The Blue Diamonds Story’, waarin hij niet alleen zou zingen maar ook zou vertellen over vroeger, inclusief filmbeelden van optredens uit die tijd. Eén van de theaters waar de show te zien zou zijn, was Theater Orpheus in Apeldoorn. Onder het bericht dat deze show nu is afgelast stond deze reactie: “Riem is overleden … wij hadden kaarten voor de voorstelling … wat nu??” Tja, inderdaad wat nu?

Wie een interessante documentaire over Riem de Wolff wil zien, kan hieronder terecht. Het is documentaire van RTV Utrecht uit 2014.

blue diamonds RTV utrecht

 

Moord in Sociëteit De Witte

Afgelopen weekend was het Open Monumentendag. Marianne en ik bezochten een aantal monumenten in Den Haag. Zo zagen wij op de Dunne Bierkade een verrassend groot tuinencomplex dat achter de huizen verscholen lag; zagen we in het Nutshuis, het gebouw waar vroeger de Nutsspaarbank in zat, de oude kluis – die bleek overigens twee ingangen te hebben, dat verwacht je niet bij een kluis. Bekeken we de Rusthof, een hofje aan de Parkstraat waarvan de huisjes zijn bedoeld voor alleenstaande vrouwen van boven de 55 jaar met een bescheiden inkomen – wie weet valt Marianne ooit nog eens in de doelgroep; bezochten we (samen met heel veel anderen) Hotel Des Indes aan de Lange Voorhout – dat viel wat tegen; ik had gedacht dat je wel één van de hotelkamers kon bekijken maar dat was niet het geval en bekeken we ook drie begraafplaatsen – die kan je namelijk het beste bekijken als je nog leeft.

Op de Joodse begraafplaats lagen alle stenen plat in het gras en waren ze allemaal ongeveer even groot. Dit vanuit de gedachte dat iedereen na de dood gelijk is.

0000000 joods

De Rooms Katholieke begraafplaats Sint-Petrus Banden kende daarentegen een verscheidenheid aan sculpturen, waarvan er een aantal ontworpen zijn door Jan Toorop, die er overigens ook zelf ligt, net zoals onder andere Robert Long, Joseph Luns en leden van de ondernemersfamilies Brenninkmeijer, Vroom, Peek en Cloppenburg – in de dood concurreren ze niet meer met elkaar. De begraafplaats heeft overigens ook een arcade, die me sterk deed denken aan de Sound of Music

0000000 rk

De derde begraafplaats die we bekeken was Begraafplaats Ter Navolging in Scheveningen. Dit is een kleine begraafplaats die dateert uit 1780. Het was de eerste begraafplaats die buiten de stad lag. Tot die tijd werden de overledenen altijd in de stad bij de kerk begraven. Ene Mr Abraham Perrenot vond dit niet hygiënisch en begon daarom deze begraafplaats. Hij hoopte dat meer mensen dat voorbeeld zouden volgen, vandaar de naam. Inmiddels ligt de begraafplaats uiteraard weer helemaal door huizen omgeven. De stad heeft de begraafplaats ingehaald. Voor de bezoekers lag er een plakje cake klaar. Heel toepasselijk, daar was duidelijk over nagedacht. De reden dat we deze begraafplaats bezochten was dat dit de begraafplaats is van Betje Wolff en Aagje Deken.

0000000 wolk

Ook bezochten we nog twee sociëteiten: Sociëteit De Vereeniging in de Kazernestraat en Sociëteit De Witte aan het Plein. De sociëteit aan het Plein is voor mij een bekend gebouw, althans, ik ken het van de buitenkant, ik ben daar vaak langs gelopen. Maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Gezien het feit dat jeans daar verboden zijn en jasje-dasje er verplicht is – ook voor introducés; niet dat ik daar iemand ken, is het ook niet iets voor mij. Maar tijdens de open dag was jasje-dasje niet verplicht, dus kon ik het bezoeken.

0000000 witte

In de hal van het gebouw hingen portretten van allerlei Oranjes. Het gebouw bleek verder veel meer zalen te omvatten dan ik had gedacht. Zo was er onder andere een zitkamer, een eetzaal, een balzaal en een bibliotheek. Ik had de hele tijd het gevoel dat ik het gebouw ergens van kende, maar toen ik ook nog een biljartkamer zag, wist ik het opeens. Een hal, een eetzaal, een balzaal, een bibliotheek en een biljartkamer, wacht eens even, dat is Cluedo! We liepen rond in een echt Cluedo-gebouw. (Voor degene die Cluedo niet kennen, dat is een bordspel waarbij je er achter moet komen wie in welke kamer iemand vermoord heeft en met welk moordwapen.)

Ik denk dat mevrouw De Witte het gedaan heeft in de biljartkamer met de dolk!

0000000 biljart

p.s. Omdat butlers altijd verdacht zijn, had ik bijna opgeschreven:  Ik denk dat mevrouw De Witte het gedaan heeft in de biljartkamer met de butler. Maar dat zou deze blogpost wel een heel verrassende wending hebben gegeven.

Proof of life

Een kennis van ons werkt sinds kort bij een Nederlandse vestiging van een buitenlandse hulpverleningsorganisatie. Ze zijn onder andere actief in Afrika en Azië. Sommige van die landen hebben een reisadvies dat er vrij vertaald op neer komt dat je er niet heen moet gaan en als je al in dat land bent, dat je er dan zo snel mogelijk weg moet gaan.

Van de week kreeg ze  een vraag . Ze moest wat goede ‘proof of life’ vragen verzinnen? ‘Proof of life’? Wat is dat nu weer? Precies wat het zegt, zei ze, een bewijs dat je nog leeft. Ze legde uit dat alle medewerkers van de organisatie drie zogenaamde ‘proof of life’ vragen en de bijbehorende antwoorden moesten opgeven. Dat waren vragen waar – voor het geval je ergens ontvoerd werd en de ontvoerders namen contact op – alleen jij het juiste antwoord kon geven, zodat de organisatie kon zien dat je nog in leven was. Het mochten dus geen vragen zijn waarbij het antwoord gewoon op internet te vinden was, maar meer vragen uit de categorie als ‘waar hield ik mijn eerste spreekbeurt op school over?’

Proof of life. Tja, zulke vragen heb ik tijdens mijn ‘KPN-carrière’ nooit hoeven te verzinnen. Soms moest je wel eens naar een KPN-vestiging in bijvoorbeeld Groningen of Limburg. Maar echt gevaarlijk was dat nooit. Dus een proof of life vraag heb ik gelukkig nooit hoeven te beantwoorden.

0000 Hi

Het antwoord op de vraag wie mijn favoriete KPN-collega was, luidt: Marianne.”

Zoals ik zei….

As I was saying before I was so rudely interrupted, it is a powerful hard thing to please all of the people all of the time.” Met deze woorden begon William “Bill” Connor, columnist van de Daily Mirror zijn eerste column na de Tweede Wereldoorlog en ging hij vrolijk verder met datgene waarover hij aan het schrijven was voordat WO II uitbarstte.

Nu is het bij mij niet zo dramatisch. De reden dat ik hier ruim een maand niet heb geschreven, was dat we op vakantie naar Amerika zijn geweest. Het excuus om daar heen te gaan was de totale zonsverduistering van 21 augustus. Zie hier een foto van deze gebeurtenis:

eclipsfoto: Wellcome Library no. 46229i

Ok, dit geen foto van de eclips van 21 augustus maar van een eerdere eclips en wel van eentje uit 1871! Vermoedelijk betreft het  één van de eerste foto’s van een eclips.

Maar goed, we zijn weer terug. Waar hadden we het ook al weer over?