Afgelopen weekend was het Open Monumentendag. Marianne en ik bezochten een aantal monumenten in Den Haag. Zo zagen wij op de Dunne Bierkade een verrassend groot tuinencomplex dat achter de huizen verscholen lag; zagen we in het Nutshuis, het gebouw waar vroeger de Nutsspaarbank in zat, de oude kluis – die bleek overigens twee ingangen te hebben, dat verwacht je niet bij een kluis. Bekeken we de Rusthof, een hofje aan de Parkstraat waarvan de huisjes zijn bedoeld voor alleenstaande vrouwen van boven de 55 jaar met een bescheiden inkomen – wie weet valt Marianne ooit nog eens in de doelgroep; bezochten we (samen met heel veel anderen) Hotel Des Indes aan de Lange Voorhout – dat viel wat tegen; ik had gedacht dat je wel één van de hotelkamers kon bekijken maar dat was niet het geval en bekeken we ook drie begraafplaatsen – die kan je namelijk het beste bekijken als je nog leeft.

Op de Joodse begraafplaats lagen alle stenen plat in het gras en waren ze allemaal ongeveer even groot. Dit vanuit de gedachte dat iedereen na de dood gelijk is.

De Rooms Katholieke begraafplaats Sint-Petrus Banden kende daarentegen een verscheidenheid aan sculpturen, waarvan er een aantal ontworpen zijn door Jan Toorop, die er overigens ook zelf ligt, net zoals onder andere Robert Long, Joseph Luns en leden van de ondernemersfamilies Brenninkmeijer, Vroom, Peek en Cloppenburg – in de dood concurreren ze niet meer met elkaar. De begraafplaats heeft overigens ook een arcade, die me sterk deed denken aan de Sound of Music

De derde begraafplaats die we bekeken was Begraafplaats Ter Navolging in Scheveningen. Dit is een kleine begraafplaats die dateert uit 1780. Het was de eerste begraafplaats die buiten de stad lag. Tot die tijd werden de overledenen altijd in de stad bij de kerk begraven. Ene Mr Abraham Perrenot vond dit niet hygiënisch en begon daarom deze begraafplaats. Hij hoopte dat meer mensen dat voorbeeld zouden volgen, vandaar de naam. Inmiddels ligt de begraafplaats uiteraard weer helemaal door huizen omgeven. De stad heeft de begraafplaats ingehaald. Voor de bezoekers lag er een plakje cake klaar. Heel toepasselijk, daar was duidelijk over nagedacht. De reden dat we deze begraafplaats bezochten was dat dit de begraafplaats is van Betje Wolff en Aagje Deken.

Ook bezochten we nog twee sociëteiten: Sociëteit De Vereeniging in de Kazernestraat en Sociëteit De Witte aan het Plein. De sociëteit aan het Plein is voor mij een bekend gebouw, althans, ik ken het van de buitenkant, ik ben daar vaak langs gelopen. Maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Gezien het feit dat jeans daar verboden zijn en jasje-dasje er verplicht is – ook voor introducés; niet dat ik daar iemand ken, is het ook niet iets voor mij. Maar tijdens de open dag was jasje-dasje niet verplicht, dus kon ik het bezoeken.

In de hal van het gebouw hingen portretten van allerlei Oranjes. Het gebouw bleek verder veel meer zalen te omvatten dan ik had gedacht. Zo was er onder andere een zitkamer, een eetzaal, een balzaal en een bibliotheek. Ik had de hele tijd het gevoel dat ik het gebouw ergens van kende, maar toen ik ook nog een biljartkamer zag, wist ik het opeens. Een hal, een eetzaal, een balzaal, een bibliotheek en een biljartkamer, wacht eens even, dat is Cluedo! We liepen rond in een echt Cluedo-gebouw. (Voor degene die Cluedo niet kennen, dat is een bordspel waarbij je er achter moet komen wie in welke kamer iemand vermoord heeft en met welk moordwapen.)

Ik denk dat mevrouw De Witte het gedaan heeft in de biljartkamer met de dolk!

p.s. Omdat butlers altijd verdacht zijn, had ik bijna opgeschreven:  Ik denk dat mevrouw De Witte het gedaan heeft in de biljartkamer met de butler. Maar dat zou deze blogpost wel een heel verrassende wending hebben gegeven.