Vogels tellen (5)

Ook dit jaar hebben we weer mee gedaan aan de Nationale Vogelteldag. Onze uitkomsten van voorgaande jaren zitten natuurlijk nog bij iedereen in het geheugen gegrift, maar omdat herhaling de kracht van de reclame is, hierbij toch nog even die resultaten. (Dit alles schreef ik letterlijk vorig jaar ook, maar dat weet toch geen mens meer.)

In 2016 telden we 5 koolmezen, 5 Vlaamse gaaien, 1 ekster en 1 pimpelmees. In 2017 2 koolmezen, 1 pimpelmeesje en 1 roodborstje, in 2018 1 koolmeesje en 1 roodborstje en in 2019 1 merel, 1 kraai, 1 koolmeesje en 1 roodborstje.

De stijgende lijn van vorig jaar heeft zich in 2020 voortgezet. We zagen dit jaar vijf verschillende vogelsoorten (maar helemaal zeker weten we dat niet; wij hadden wat moeite om de pimpelmees en de koolmees van elkaar te onderscheiden.)

00 vogel inzending

Landelijk werd de huismus het meest gezien. Al vijf jaar lang komt deze niet in onze telling voor.

00 vogeltelling

Het is overigens maar goed dat onderstaande zwerm spreeuwen niet in onze tuin landde. Dan waren we subiet de tel kwijt geraakt.

00 zwerm

Rechtsboven vliegt een roofvogel; foto Mostafameraji; Wikipedia

Het einde der tijden is nabij

Het einde der tijden is nabij en daarmee bedoel ik niet de gevaren van klimaatverandering, een stijgende zeespiegel of een coronavirusepidemie. Nee, ik bedoel dat volgend jaar de zon uitdooft!

00 zon

Gelukkig weten we al wel wiens schuld het is: Lowlands! Misschien kunnen we ze nog tegenhouden.

 

Gender neutraal

Vorige week vrijdag was ik in Nijmegen. De oudste dochter kreeg aan de Universiteit van Nijmegen een diploma en ik bezocht er een wc. Oké, het is een beetje raar verslag zo, maar het gaat in de verhaal over die wc. Dat was namelijk niet zo maar een wc maar een gender neutrale wc.

0 gender neutraal

Alle vier de verschillende soorten genders waren er welkom.

En nu we toch bezig zijn over genders, bent u niet tevreden over uw gender, dan kunt u bij de gemeente Eindhoven terecht, tenminste als ik dit bord mag geloven.

0 gender

ps. Bij Eindhoven heb je ook een beek die Gender heet maar dat is toeval.

Twee korte nieuwsberichten

-1-

Afgelopen vrijdag zag de politie een auto met een snelheid van 233 kilometer per uur over de A4 bij Den Haag rijden. Toen ze hem wilden aanhouden, ging de chauffeur “er snel vandoor“, aldus de omroeper van Radio West.

-2-

Donderdag speelden wij (Kowet) voor de beker tegen IJsslmeervogels. Normaal gesproken is IJsselmeervogels uit altijd lastig, maar deze keer was het een makkie. We wonnen na verlenging en 18 strafschoppen. Onze doelman Hobie Verhulst stopte in deze strafstroppenserie liefst drie strafschoppen en schoot vervolgens zelf de beslissende strafschop binnen.

Zondag speelde we tegen NAC thuis. Een paar supporters wilden Verhulst eren en hadden een spandoek voor hem gemaakt met de tekst ‘Hobie Held.’ Daarmee holden ze over de tribune. Jammer alleen dat ze het spandoek op zijn kop hielden. Kijk, dat is weer typisch iets voor mijn cluppie.

0 hobie 2Hobie Held en zijn spandoek.

Tot zover het regionieuws van vandaag.

Kowet 100 deel 2

Nog even terugkomend op het Kowet van 100 jaar geleden. Het laatste wat we gisteren zagen was dat het Kowet-terrein onder water stond.

1 kowet 18

Inmiddels heeft Kowet 100 weer een aantal nieuwe tweets geplaatst en wat ik al vreesde is gebeurd, de wedstrijd van zondag is afgelast.

Maar wat veel erger is, is dat het directiegebouw en de kleedkamers zijn weggedreven.

0 kowet 1

Iedereen wordt verzocht om er naar uit te kijken.

0 kowet

De eerstvolgende stad stroomafwaarts aan de IJssel  is Zwolle. Ai! We zullen de komende tijd eens in de gaten houden of een club uit die stad opeens nieuwe kleedkamers heeft.

Voor wie wil weten hoe dit allemaal afloopt, zou ik zeggen, volg het twitteraccount van Kowet 100.

Op dit blog ga ik van nu af aan weer verder met de waan van de dag.  Immers ook  over deze tijd valt genoeg te melden. Eén voorbeeldje alvast.

0 armoede

Je kan beter geen wethouder in Den Helder worden. Het betaalt erg  slecht.

Kowet 100

Ik heb verstand van voetballen, dus ben ik fan van Go Ahead Eagles – door de echte fans ook wel Kowet genoemd. Af en toe promoveren we naar de Eredivisie, waar we meestal na één of twee jaar weer uit degraderen. Momenteel spelen we voor het derde jaar op rij in de Keuken Kampioen Divisie. Dat je in een competitie speelt die Keuken Kampioen Divisie heet, zegt al genoeg.

Vroeger was alles beter. Dat geldt ook voor Kowet. Zo’n honderd jaar geleden waren we ‘top of the bill’. De eredivisie bestond nog niet. Er waren alleen regionale competities en de winnaars van die regionale competities speelden daarna in een nacompetitie om het landskampioenschap.

Wij speelden in de oostelijke competitie. Ploegen als Sportclub Enschede, Tubantia, UD, het Zwolse Z.A.C.  en Vitesse waren onze concurrenten. Meestal kwamen deze er niet aan te pas. Zo wonnen we tussen 1916 en 1924 liefst acht maal op rij de oostelijke titel. In 1917 en 1922 werden we vervolgens ook nog landskampioen.

Kortom, dat waren mooie tijden om fan van Kowet te zijn. Had je in die tijd al een sociaal medium als twitter gehad, dan was er ongetwijfeld druk over getwitterd.  Maar helaas, er bestond toen nog geen twitter. Daar heeft het account Kowet 100 echter iets op gevonden. Die twittert gewoon alsof het 100 jaar geleden is:

Beleef hier de avonturen van Go-Ahead alsof u exact 100 jaar terug in de tijd bent. Van dag tot dag beschreven door onze verslaggever uit 1920.”

1 kowet 0

Op de wedstrijden verschijnen er tweets met de voortgang van de match en tussendoor wordt er over andere belangrijke zaken met betrekking tot Kowet getwitterd. Om te laten zien hoe dat er in de praktijk uit ziet, zie hier de tweets voor en op de wedstrijddag van de uitwedstrijd tegen Tubantia op 18 januari 1920.

1 kowet 11 kowet 21 kowet 31 kowet 4

Even tussendoor, zo zag de bus waarmee de spelers 100 jaar geleden werden vervoerd er dus uit (een stadsbus) en zo ziet de nieuwe spelersbus van 2020 er uit.

1 bus

1 bus 3

Maar goed, verder met de tweets over de wedstrijd tegen Tubantia van 18 januari 1920.

1 kowet 51 kowet 61 kowet 71 kowet 81 kowet 91 kowet 101 kowet 111 kowet 121 kowet 131 kowet 141 kowet 15

We houden, met een wedstrijd minder gespeeld, twee punten voorsprong op Tubantia. (In die tijd kreeg je voor een overwinning twee punten; tegenwoordig drie punten.) Volgende week – maar dan 100 jaar geleden – spelen we thuis. De vraag is echter of de wedstrijd door kan gaan. Volgens de tweets van Kowet 100 ligt het veld er niet goed bij.

1 kowet 16

(In die tijd speelden we nog niet op het terrein aan de Vetkampstraat maar op een terrein dat in de uiterwaarden van de IJssel lag – rechts op de foto. Dat wou soms wel eens overstromen.)

1 kowet 17 1 kowet 18

Ik wacht nog op volgende tweets, maar ik zou niet raar opkijken als de wedstrijd inderdaad afgelast wordt.

Voor Kowet-fans maar ook voor andere voetballiefhebbers, ga het account van Kowet 100 volgen.

 

 

 

 

Panda nieuws

De parende panda’s in Rhenen waren gisteren even wereldnieuws, althans in Nederland.

1 panda

De daad werd tot in detail besproken in de media. De opwinding bij de mensen er om heen was dan ook groot.  In een interview met het RTL Nieuws onthulde één van de verzorgers allerlei belangrijke details zoals dat het wel 2 minuten duurde. “17 seconden of zoiets is niet genoeg. Het moet echt langer”.  (Het is maar goed dat het niet om twee kikkers ging, daar kan de paring wel 48 uur duren, maar dit ter zijde.)

17 sec

Drie weken geleden stond Claudia de Breij in haar oudejaars-conference nog als panda verkleed op het toneel. Ze besprak hierbij toen de mislukte poging van 2019 om de dieren te laten paren. De dieren hadden dat jaar de nodige hulp en voorlichting van het park gekregen. – Steve Martin: Kent u die blik die vrouwen krijgen als ze seks willen? Ik ook niet.” –  Maar zelfs het tonen van beelden van parende panda’s aan de twee beesten had niet geholpen. “Pandaporno” aldus Claudia de Breij

1 claudia

Op twitter reageerde Claudia de Breij nu verheugd op het nieuws.

1 claudia 001 claudia 0

Wereldwijd maakte het nieuws onder de panda’s zelf niet veel los. Zo reageerde Mei Sheng, een panda uit de dierentuin van San Diego met een citaat van  zijn landgenoot, de Chinese filosoof Lao-Tse: “Je kunt beter niets doen, dan druk te zijn met niets.” en viel weer in slaap.

panda slaapMei Sheng in San Diego

Tot zover het panda nieuws.

 

Ooievaars tellen

Dit weekend was er de ooievaarstelling, bedoeld om te kijken hoeveel ooievaars er overwinteren in Nederland. De stichting Stork die deze telling organiseerde meldde op haar site dat de tussenstand 921 gemelde ooievaars was, die waren geteld door 550 melders. Vorig jaar waren er 180 waarnemers die toen 547 ooievaars telden.

Het aantal getelde ooievaars was dus met 68% toegenomen, maar dat zegt nog helemaal niets, want het aantal mensen dat een melding doorgaf was meer dan verdrievoudigd. Dus of er meer of minder ooievaars in Nederland overwinteren kan je nog niet zeggen. Daarvoor moet je eerst de meldingen analyseren.

Het kan best zijn dat sommige ooievaars door meerdere mensen zijn waargenomen en zijn doorgegeven.  Zo zag ik vorige week tijdens het spitsuur deze ooievaar bovenop een lantaarnpaal naast de N447 tussen Leidschendam en Voorschoten zitten. Hij trok zich niks aan van het drukke verkeer.

ooievaarDoor hoeveel mensen zou deze ooievaar zijn opgegeven?

In hun bericht op hun site zegt Stork dan ook terecht nog niet of er wel of niet meer ooievaars overwinteren in Nederland dan vroeger. Zo te lezen houden ze rekening met dubbeltellingen ‘Sommige ooievaars zijn heel vaak gemeld. Dat geldt voor de drie ooievaars in het gebied langs de N414 en ook voor een groep ooievaars in het gebied tussen Wageningen, Rhenen en Veenendaal.’  Het woordje ‘meer’ komt dan ook maar één keer voor in het bericht, namelijk dat er ‘meer melders’ zijn.

ooievaar stork

De stichting trekt nog geen conclusies. Maar zo subtiel zijn sommige media niet. Zie bijvoorbeeld deze koppen van het Parool en Omroep West.

parool

ooievaar west

Enfin, misschien hebben deze media gelijk en zijn er inderdaad meer overwinterende ooievaars, maar eerst maar eens de analyse van de cijfers afwachten. Tot slot, in dat kader is een zin uit het bericht van Stork leuk om te lezen:

En er was een melder die zelfs een baltsende en zingende ooievaar had gezien. En dat is bijzonder voor een stemloze vogel.

 

 

1988 -> 2019 -> 2050

Zowel in 1988 (tijdens onze huwelijksreis) als in 2019 bezochten wij het ‘Monument Valley National Monument’, gelegen in de staat Arizona in Amerika. Zie deze twee foto’s.

mv 1988

mv 2019 2(Om misverstanden te voorkomen, de bovenste foto stamt uit 1988, de onderste uit 2019.)

Wat zien we nu als we deze twee foto’s vergelijken? A) mijn gevoel voor humor heeft zich in die 31 jaar niet ontwikkeld en B) ik ben een soort transgender geworden: een slank iemand geboren in een te dik lichaam.  Enfin, we zullen over 30 jaar – in 2050 dus; ik ben dan 95 jaar oud – maar weer zo’n foto maken. Kijken hoe de zaken er dan bij staan. Vermoedelijk zal het dan wel een reisje worden onder begeleiding van de kleinkinderen die nu nog moeten worden geboren.

Uit het weblog ‘Met opa en oma op reis’: “Opa, als u nu met uw ene hand op de wandelstok leunt, kunt u dan de andere hand  omhoog houden?” Waarom moet ik dat doen kinderen?” “Gewoon doen opa.”

Het regent pijpestelen

We wonen vlakbij zee. Dat heeft voor- en nadelen. Eén van de nadelen is dat als het regent, het water weer snel terug is in de zee, waar het dan weer direct als wolk op kan stijgen. Even later regent het dan weer.

Gisterenmiddag regende het hier zelfs een tijdje lang  pijpestelen. (Officieel schrijf je dat woord met een tussen-n: ‘pijpenstelen’  dus, maar het is een oude uitdrukking en daarom mag het ook zonder tussen-n.)

Ik ging opeens over die uitdrukking nadenken en zag toen in eerste instantie allemaal omlaag vallende pijpenstelen voor me. Maar aangezien de regen geen pijp is – zoals René Magritte zou zeggen –  moet er een andere verklaring voor deze uitdrukking zijn.

De site van Onzetaal.nl bood zoals gewoonlijk uitkomst. Zie hier de verklaring.

pijpenstelen

‘Het regent pijpestelen’ wil dus eigenlijk zeggen dat de regen in lange, dunne stralen naar beneden komt, aldus de verklaring. In het bijzonder moesten we denken aan de steel van een Goudse pijp.

Uiteraard had ik geen flauw idee hoe een Goudse pijp er uitzag. U vermoedelijk ook niet, dus dat heb ik even voor u opgezocht. Zie hier iemand op een schilderij van Gerrit Dou uit 1650 een Goudse pijp roken.

pijp

‘Onze taal’ heeft niet alleen een site (die uiteraard over taal gaat) maar ze zijn ook actief op twitter waar ze wel eens nieuwsberichten plaatsen waar sprake is van een opvallend taalgebruik dan wel een opvallende combinatie van taal en beeld, zoals een nieuwsbericht van RTL over een verkeersongeval waarbij een fietser gewond raakte en de automobilist door reed.

Nu is zo’n verkeersongeluk natuurlijk verschrikkelijk en het is helemaal erg dat de automobilist is doorgereden – ik mag hopen dat ze hem/haar snel te pakken krijgen – maar ik moest net zoals Onze Taal toch lachen om de ongelukkige combinatie van foto en tekst ‘Politie zoekt kleine grijze auto‘ bij het bericht.

kleine auto

 

 

 

Gelezen voor u

1. Gelezen op een bord bij een terrasje in Amsterdam: ‘Als u drinkt om te vergeten, wilt u dan vooraf afrekenen’

2. Gelezen een levensreddend verhaal op het twitteraccount van Taalvoutjes

taalfoutje

3. Gelezen op een boekenlegger: ‘Een tweede druk is veel zeldzamer’.

Dat laatste kan ik beamen. Van mijn vijf boeken hebben er vier nooit een tweede druk gehaald. Het hangt natuurlijk ook af van de grootte van de eerste oplage . Van ‘Het Nutteloze Kennisparadijs’ liet de uitgever er 2500 stuks drukken. Er werden er 1500 van verkocht. De overige 1000 verdwenen naar De Slegte. Daar was het een groot succes. Het haalde zelfs de eigen top 10 van De Slegte van best verkopende boeken aldaar. Was de eerste druk beperkt tot 500 exemplaren dan had het boek een tweede of misschien wel een derde druk gehad.

Alleen ‘De Titanic’ uit 2012 kent meerdere drukken. Wat heet, we zijn nu al ruim over de duizend drukken heen. Dat komt omdat het een  ‘print on demand’ boek is. Elke keer als een toekomstige lezer het via de boekhandel of via internet bestelt, dan wordt het apart gedrukt en daarna afgeleverd.

titanic

Al meer dan 1000 keer herdrukt!

 

De groei van de sequoiabomen

De nieuwjaarsmeting van de twee sequoia gigantea bomen die ik in 2013 aan onze gemeente  heb geschonken – ze zijn opgekweekt uit zaad dat wij een keer op vakantie uit het Sequoia National Park in Californië  hebben meegenomen – is weer geschied. De bomen stammen – wel een toepasselijk werkwoord in dit verband – uit 2007. Ze zijn nu dertien jaar oud.

De bomen zijn te groot om met een centimeter gemeten te worden. Daarom heeft de meting plaats gevonden met behulp van de Martin-projector. Dat is een hightech-apparaat dat hele en halve Martins naast de boom projecteert waarna een computer de hoogte van de bomen uitrekent.

boompjes 2

De grootste boom is nu 5,5 meter hoog. Hij is vorig jaar een meter gegroeid. De andere boom is thans 3,5 meter hoog. Hij is het afgelopen jaar 75 centimeter gegroeid. Hij is nu zo’n twee meter kleiner dan zijn broertje. Deze achterstand is in 2012 veroorzaakt door een infectieziekte in die boom. De top van de boom moest er toen uitgeknipt worden. Eén van de bovenste takken nam daarna automatisch de rol als top over en groeide vervolgens recht omhoog.  Wonderlijk hoe de natuur dat zelf regelt. Je kan nu absoluut niet meer zien dat de top niet de oorspronkelijke top was.

Grafisch ziet de ontwikkeling van de boompjes er als volgt uit.

boompjes

Hoe hoog ze gaan worden? Geen idee. Er zijn exemplaren in Amerika die bijna 100 meter hoog zijn. Deze zijn meer dan 2000 jaar oud. Het hoogste exemplaar in Nederland is zo’n 50 meter hoog. Deze boom is zo’n 150 jaar oud.

Ik verwacht dat één van mijn twee boompjes in de toekomst de nieuwe recordhouder gaat worden. Eerst het Nederlands record, dan het wereldrecord. Ik hou u op de hoogte. Letterlijk en figuurlijk.

Aart Staartjes

Aart Staartjes is overleden. Hij bezweek gisteren aan de gevolgen van een verkeersongeluk in Leeuwarden. Het gebeurde op zo’n 100 meter afstand van het huis van mijn schoonzus en zwager, maar ze hadden van het ongeluk niks meegekregen.

Er zijn van die mensen die je al heel lang ‘kent’ van de televisie. Aart Staartjes was zo’n iemand. In mijn geval al meer dan vijftig jaar. De eerste keer dat ik hem op de televisie zag, was in de jaren zestig. We waren net van Apeldoorn naar Diepenveen verhuisd. In Apeldoorn had ik een paar jaar op zondagsschool gezeten, maar in Diepenveen hoefde dat niet meer. Mijn ouders lieten mij toen zelf de keuze of ik nog naar de zondagsschool wilde of niet. Dat was een makkelijke keuze. Ik had al genoeg verhalen uit de bijbel gehoord. Ik ging liever tv kijken en voetballen met vriendjes.

De allereerste zondag dat ik niet naar de zondagsschool hoefde, zette ik de televisie aan. Daar verscheen Aart Staartjes in beeld. ’Woord voor woord’ heette het programma. Hij vertelde verhalen uit de bijbel. Had ik weer. Dan maar naar buiten om te voetballen.

00000000 aart staartjesAart Staartjes ten tijde van ‘Woord voor Woord’

Daarna scheidden onze wegen zich gedurende lange tijd. Ik werd ouder en Aart Staartjes ging vooral kinderprogramma’s maken zoals de Stratemakeropzeeshow, De film van Ome Willem, J.J. de Bom voorheen de Kindervriend en het Klokhuis, allemaal kinder-programma’s die ik dus niet keek. Vanaf 1984 was hij te zien als meneer Aart in Sesamstraat. Ook regisseerde en presenteerde hij de intocht van Sint Nicolaas. Hij zou dat laatste meer dan twintig jaar doen.

00000000 aart staartjes 2Aart Staartjes achter op de fiets bij Joost Prinssen en Wieteke van Dort in De Stratemakeropzeeshow in 1973; foto Beeld en Geluid.

In de jaren negentig kregen Marianne en ik twee dochters en daar kwam meneer Aart weer in mijn leven. Dit dankzij Sesamstraat en de Sinterklaasintochten die ik samen met de dochters keek. Heel vaak zagen we hem mopperend op een bankje zitten.

00000000 aart staartjes 3Meneer Aart in Sesamstraat. Beeld afkomstig uit een filmpje op YouTube.

Maar nu is hij dus overleden. Allerlei nieuwsmedia, en ik dus ook, herdenken hem op hun eigen manier. Zo plaatste de site van de Volkskrant opnieuw een interview dat ze met hem in 2017 hadden. In dat interview vertelt hij onder andere dat hij met zijn dochter al meer dan dertig jaar geen contact had en dat hij haar twee kinderen nog nooit heeft gezien. Dat had onder andere te maken met een ruzie die hij met zijn schoonzoon had. Uit het interview:

‘Dat heeft met haar man te maken, een man die ooit Pino speelde in Sesamstraat, toen ik daar redacteur was. Bij een filmproductie van mij had hij Saskia, mijn dochter, ontmoet en ze kregen verkering. Een paar jaar later werd hij ontslagen, omdat hij weigerde de aanwijzingen van de regisseur op te volgen. Hij speelde een scène met Piet Hendriks, toen de opa van Sesamstraat. Het was net in de periode dat ik als redacteur Sesamstraat wilde moderniseren – de regisseur was de baas, niet de acteurs. Maar toen de regisseur zei dat Piet en Pino van plaats moesten ruilen, weigerden ze dat. Ze waren allebei hun baan kwijt. Via mij probeerde die man in Pino zijn baan terug te krijgen, maar ik heb hem niet geholpen. Dat heeft hem erg gekwetst, denk ik. Door mijn dochter tegen mij op te zetten, heeft hij me dat betaald gezet. Hij zei: als je niet meewerkt, krijg je je kleinkinderen nooit te zien. En ik heb ze inderdaad nooit mogen zien.’

Dit is natuurlijk maar één kant van het verhaal, maar het is triest. Niet alleen voor Aart Staartjes maar ook voor die kleinkinderen. Ik vraag me bijvoorbeeld af of die kinderen bij het kijken naar Sesamstraat of de Sinterklaasintocht wisten dat meneer Aart hun opa was.

Ik heb gisteren ook twee keer moeten lachen. De eerste keer was tijdens een tv-interview dat de EO gisterenavond naar aanleiding van het overlijden van Aart Staartjes herhaalde. Tijs van den Brink interviewde hem in een aflevering uit de reeks ‘Adieu God’ over zijn relatie met religie. In het programma vroeg hij hoe Aart Staartjes zijn toenmalige huwelijksproblemen met zijn vrouw had aangepakt. Hij keek bij het stellen van die vraag met een gezicht waarop af viel te lezen dat hij verwachtte dat God hierbij een grote rol had gespeeld, maar Aart Staartjes antwoordde broodnuchter: “We zijn gaan scheiden.”

De tweede keer dat ik moest lachten was toen ik op de Wikipedia opzocht wie de stem van Tommy was in Sesamstraat. In het interview van Aart Staartjes met de Volkskrant kwam namelijk dit stukje over de liedjes in Sesamstraat voor: “Zo’n Sesamstraat-liedje van Tommie: Dood zijn duurt zo lang. Die titel alleen al. En dan met dat stemmetje van ‘m. Och. Dat-ie zingt dat hij het zal missen als hij niet meer hoog op de schommel kan zitten. Dat ontróért je

De Wikipedia bevat een aparte pagina over Tommy uit Sesamstraat. Daar staat niet alleen dat Bert Plagman al sinds 1979 de rol en de stem (“Poehee”) van Tommy voor zijn rekening neemt, maar daar valt ook het volgende te lezen:

Aangezien de acteur zijn rechterhand gebruikt om Tommies hoofd en mond te bewegen, en zijn andere hand voor de linkerhand van de pop, is er een tweede persoon nodig die Tommies rechterhand speelt. Voorheen werd de rechterhand bewogen door Catherine van Woerden, Renée Menschaar en later door Judith Broersen. Deze drie spelen inmiddels respectievelijk Ieniemienie, Pino en Purk. Tegenwoordig wordt Tommies rechterhand bespeeld door Daphne Zandberg.”

Om die laatste zin moest ik vreselijk  lachen. Ik heb nog nooit gehoord van Daphe Zandberg en ik hoop oprecht dat ze nog heel lang onder ons mag zijn, maar ik zag het ‘in memoriam’ bij haar overlijden al voor me. “Ze bespeelde langere tijd de rechterhand van Tommy.”  

Enfin, Aart Staatjes is overleden. Als eerbetoon voor hem het liedje ‘Dood zijn duurt zo lang’. De muziek is van Harry Bannink, de tekst met de schitterende regels:“Het is niet fijn om dood te zijn. Soms maakt me dat een beetje bang. Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang” van Willem Wilmink.

00000000 aart staartjes 4(Op het plaatje klikken om naar het filmpje op YouTube te gaan.)

Johan Derksen

Gisteren had ik het met u over Mart Smeets. Vandaag wil ik het met u hebben over een andere bekende tv-persoonlijkheid: Johan Derksen. In tegenstelling tot Mart Smeets heb ik die wel vaker in levende lijve gezien. Echter niet in zijn rol als analist bij praatprogramma’s over voetbal maar als voetballer. Kunt u nagaan hoe oud ik ben.

Meer dan vijftig jaar geleden maakte Johan Derksen twee jaar lang deel uit van het jeugdteam van Go Ahead. Die speelden leuk voetbal en de jeugdploeg van Go Ahead behoorde in die tijd tot de beste teams van Nederland. Dat kwam mede omdat allerlei talentvolle jeugdspelers, afkomstig uit het hele land, naar Deventer werden gehaald waar ze een plaatsje kregen in het fameuze jeugdinternaat. Go Ahead was daarmee in die tijd uniek in Nederland. Ook Johan Derksen heeft hier twee jaar in gewoond.

Omdat wij fan van Go Ahead waren, bezochten mijn vader, mijn broertje en ik in de tweede helft van de jaren zestig niet alleen alle thuiswedstrijden van het eerste van Go Ahead maar ook die op zaterdagmiddag van de jeugdploeg. Wij zagen daardoor ook regelmatig Johan Derksen als voetballer in actie. Hij speelde aanvankelijk als linksbuiten maar toen Bert van Marwijk in de ploeg kwam werd Johan Derksen linksback. Hij was niet echt een topper maar een nuttige kracht zoals dat tegenwoordig zo heet.

Zie hier hoe hij op een foto van de jeugdploeg van Go Ahead staat. De foto is genomen vlak voor een beslissingswedstrijd tegen Feyenoord om het kampioenschap van Nederland. (De foto is afkomstig van de site van de Stichting Niet te kraken, een stichting die zich bezig houdt met het verleden van Go Ahead Eagles)

0000000 jeugd2

Johan Derksen staat in bovenste rij. Hij is de derde persoon van rechts . De knielende speler helemaal rechtsonder is Bert van Marwijk, de latere eenmalige international en bondscoach. De speler met de bal, tweede van links, is Hans Bleijenberg. Tegen hem heb ik nog een keer gevoetbald in het kader van het Apeldoorns kampioenschap voor lagere scholen. We waren toen allebei de grote ster van onze schoolteams. Alleen scoorde hij in die wedstrijd vijf keer en ik nul keer, maar dat is een detail.

Op de site van de stichting Niet te Kraken staat een column van Johan Derksen uit 1989 over zijn tijd  in het jeugdhuis. Ik citeer even een stukje uit die column. (Voor wie de hele column van Johan Derksen wil lezen, zie hier.)

“Ik weet het allemaal zo goed, omdat ik zelf ooit twee jaar in het jeugdinternaat verbleef destijds, in de jaren zestig, gebeurden er al dingen waar de meute nu nog gechoqueerd op zou reageren. Ik deed mijn best niet op school en omdat mijn vader doodsangsten uitstond dat ik ooit als drummer van Cuby and the Blizzards zou eindigen, was hij dolblij dat er clubs in mijn inderdaad niet geringe voetbalcapaciteiten geïnteresseerd waren. Heerenveen, Veendam, GVAV, SC Drenthe en FC Twente vingen bot, want Go Ahead had een jeugdinternaat, daar zou het allemaal wel in orde komen.

Ik arriveerde op de Brinkgreverweg met Oeki Hoekema, Jan van Eijck en Ger Veerman. Op dat moment, ik heb het over 1966, was Pleun Strik al uit het jeugdinternaat geschopt, omdat hij met een meisje op zijn kamer was betrapt. Mevrouw van Putten, zij runde het jeugdinternaat, was een schat van een mens, maar zij maakte de fout om ter gelegenheid van haar verjaardag een glas wijn en een pilsje te serveren.

De van NOAD afkomstige Tiny Broers kon een kratje bier aan, maar Oeki Hoekema kotste alles onder en Hermans Tiesselink, een begenadigde rechtsbuiten uit Almelo, toonde na zijn zoveelste pils aan alle toevallige passanten zijn geslachtsdeel. Toen mevrouw van Putten eindelijk de situatie weer onder controle had was Johnny Weyland zoek. De robuuste centrale verdediger, hij speelde later nog bij Vitesse, stond spiernaakt vastgebonden in de kast op de overloop. Ik zie mevrouw van Putten nog aan de touwen sjorren, want werkelijk alle lichaamsdelen waren vastgebonden.” 

Nu lijkt het of Johan Derksen in die tijd een wildebras was, maar dat is niet zo. Hij kon ook een keurige jongen zijn. Tijdens het zoeken naar informatie voor een verhaal voor Hard Gras over het  jeugdhuis van Go Ahead omstreeks 1970 kwam ik een seizoensgidsje voor het seizoen 1967- 1968 tegen.  In deze gids stond ook een klein portret van Johan Derksen

0000000 seizoensgidsEen keurige jongen toch? Verkoper in een heren / damesmodezaak!

In 1968 verkocht Go Ahead Johan Derksen aan Cambuur. Go Ahead ontving voor hem 30.000 gulden.

Mart Smeets

Ik ga nu iets heel geks zeggen. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen. Ik lig tegenwoordig vaak samen met Mart Smeets in bad. Oké, om misverstanden te voorkomen, niet met de persoon zelf maar met zijn boek ‘Mijn Amerika’ dat ik vorig jaar van mijn schoonzus en zwager voor mijn verjaardag heb gekregen.

000000 mart smeets

In dit boek schrijft Mart Smeets over zijn reizen in Amerika. Hij schrijft vooral over de geschiedenis van Amerika, sport, muziek, uit eten gaan en over allerlei muziek-  en boekwinkels die hij bezoekt. Dat laatste had wel een onsje minder gekund. Na drie keer weten we wel dat hij een belezen man is. De Franse journalist Philippe Bouvard zou zeggen “Bescheidenheid is de kunst om de anderen al het goede te laten zeggen dat je van jezelf denkt.”

Ik moet zeggen, Mart Smeets kan goed schrijven, vooral over de geschiedenis van Amerika. De lengte van de hoofdstukken is ook prettig, net lang genoeg voor een bad.

Ik “ken” Mart Smeets – niet persoonlijk overigens – al zo’n vijftig jaar en maakt hij via de televisie deel uit van mijn leven. In levende lijve zelf heb ik hem één keer gezien. Dat was halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw. Hij was tijdens de introductieperiode op de TH Twente uitgenodigd door een studentenvereniging – vermoedelijk de basketbalclub.  Hij hield een lezing en keek daarbij opvallend vaak naar een jongen in het publiek. Ik dacht ‘Zit hij nou met die jongen te flirten?’ maar het ging om de Noorse trui die de jongen droeg, want opeens zei hij: “Je hebt een mooie trui, mag ik vragen waar je die vandaan hebt?” Een decennium later zou Mart Smeets bekend staan om zijn Noorse truien die hij tijdens schaatswedstrijden altijd droeg. Wellicht is het die dag op de TH Twente begonnen.

Zelf heb ik bijna een keer in een tv-programma met Mart Smeets gezeten. In 2004 had ik een boek met allerlei nutteloze voetbalkennis over het Nederlands elftal geschreven . Het was vlak voor het EK uitgekomen

oranjerapporten

Opeens werd ik tijdens het EK op een middag gebeld door een redacteur van de NOS. Of ik ’s avonds in een programma – er was onverwacht een gast uitgevallen –  met Mart Smeets wat grappige feitjes uit het boek wilde bespreken.

Ik werd volkomen verrast door die vraag, Moest ik dat doen? Het was vast goed voor de verkoop van het boek, maar ik zag er die dag toevallig niet uit – ik had een ‘bad hairday’; wat heet, ik moest nodig naar de kapper; Marianne zat dat al weken te roepen. Ik zei dat ik even moest kijken of ik het qua tijd allemaal kon regelen en dat ik binnen tien minuten terug zou bellen. Dat was goed.

Ik maakte een snelle berekening. Ik kon onderweg nog net naar de kapper, dan naar huis voor een net overhemd en dan met openbaar vervoer  naar Hilversum. De twee jongens van mijn tweemans-uitgeverij zouden vast blij verrast zijn met mijn tv-optreden. Gratis tv-reclame voor mijn boek! Ik besloot het te doen. Ik belde terug, ruim binnen de tien minuten.

Het hoefde niet meer. Ze hadden ondertussen al de schrijver van een ander boekje met nutteloze voetbalkennis gebeld. Die had direct ja gezegd. ’s Avonds zag ik hem terug op tv. Saai. Mijn boekje was veel leuker, maar het zijne verkocht daarna wel beter. Het stond de week er na zelfs in de top 60 van beste verkochte boeken in Nederland. (Oké, één week maar op nr. 57.) Ik heb deze gemiste kans op eeuwige roem maar nooit aan de jongens van de uitgeverij verteld. Leek me beter. Nu kan het wel. (Hun uitgeverij bestaat niet meer). Sorry jongens dat ik niet direct ja zei.