Oude en nieuwe taalvoutjes

Op de kandidatenlijst van het CDA voor de komende Tweede Kamer verkiezingen staat op plaats tien een opvallende nieuwkomer: Lucille Werner, vooral bekend van Lingo, dat zij van 2005 tot 2014 presenteerde.

Toevallig figureerde een tweet van haar uit 2011 een maandje geleden als ‘gouwe ouwe’  op het account van Taalvoutjes.

taalfoutjes 0

‘Effe gezellig lynchen met m’n zus’. Het zou me niets verbazen als Lucille de nieuwe woordvoerder politiezaken voor het CDA wordt.

Aangezien ik toch op het account van Taalvoutjes zat te kijken, hierbij nog wat mooie recente verschrijvingen dan wel voorbeelden van verkeerd taalgebruik.

taalfoutjesNiet te veel nadenken dus..

taalfoutjes 2

taalfoutjes 3

En tot slot nog een letterbak in de aanbieding om ‘woordtjes te leren schrijven’. (Vooral het commentaar van Taalvoutjes ‘Weet je zeker dat je ‘m wegdoet’ is leuk.)

taalfoutjes 1

Deze laatste tweet doet me denken aan een leuke anekdote waarmee een collega van Marianne zijn afscheidsmailtje bij de zorginstelling begon.

taalfoutjes 5

Nu zult u misschien zeggen, “Maak jij dan nooit taalfouten?”. Jazeker, maar om Ernest Hemingway te citeren: “Je hoeft niet alle fouten zelf te maken. Gun de anderen ook een kans.”

 

Een tentoonstelling van één schilderij met één bezoeker

Gisteren bezocht ik een tentoonstelling in het Mauritshuis in Den Haag. “Is dat wel verstandig in deze coronatijd?” zult u misschien vragen, waarop het antwoord luidt: Jazeker, het was namelijk een behoorlijk coronaveilige tentoonstelling. Het betrof hier een tentoonstelling, in een aparte zaal met een aparte opgang, van maar één schilderij die door maar één persoon tegelijk bekeken mocht worden. Is dat corona-proof of niet. (Oké, als je wou mocht je maximaal vier anderen meenemen.) ‘Alleen met Vermeer’ heette de tentoonstelling.

vermeer alleen

Deze tentoonstelling bestaat enkel en alleen uit het Gezicht op Delft. In de tentoonstellingszaal kunnen bezoekers tijdens een vooraf geboekt tijdslot alleen (of in zeer klein gezelschap) in stilte ervaren wat dit bijzondere kunstwerk met hen doet.” aldus de site van het museum.

vermeer gezicht op[ delft

vermeer 3Zo is het schilderij in de tentoonstellingszaal te zien. (Maar dan als schilderij en niet als filmpje uiteraard; dus zonder dat pijltje op het doek.)

Johannes Vermeer schilderde ‘Het gezicht op Delft’ in de jaren 1660-1661. Al in 1822 konden mensen het schilderij bewonderen in het Mauritshuis. Eén van die mensen die het schilderij in de loop van de tijd heeft gezien is de Franse schrijver Marcel Proust. Ik citeer even de Wikipedia: “De Franse schrijver Marcel Proust zag Gezicht op Delft in 1902 en was dermate onder de indruk dat hij het doek een plaats gaf in zijn magnum opus, À la recherche du temps perdu. In deel vier van de reeks sterft het personage Bergotte voor het schilderij met als laatste woorden: ‘Zo zou ik hebben moeten schrijven'”

Zelf heb ik – zie hier – op mijn site ook een keertje over ‘Het Gezicht op Delft’ geschreven. Eigenlijk – dat woord wordt tegenwoordig te pas (door mij) en te onpas (door anderen) steeds vaker gebruikt – ging dat stukje vooral over de achterkant van het schilderij. (Zeg eens eerlijk, daar kijkt u bij een schilderij nooit naar.)

Ook de voorkant van het schilderij heb ik wel eens bestudeerd – zie hier –  maar dat geschiedde vooral aan de hand van een afbeelding van het schilderij op internet. In het Mauritshuis heb ik ‘Het gezicht op Delft’ wel eens op zaal gezien, maar uitgebreid bestuderen lukt daar niet zo goed.

Enfin, nu had ik dus tien minuten om het schilderij helemaal in mijn eentje in een verder lege zaal te bekijken. Mijn tijdslot van tien minuten begon om drie uur. Je werd verzocht om tien minuten van te voren aanwezig te zijn. Onderweg naar het museum fietste ik langs het Plein in Den Haag. Er was een hoop politie op de been. Ik zag liefst drie politiebusjes.

Eigenlijk – daar heb je dat woord weer- was hun aanwezigheid, ondanks een demonstratie op het Plein, een beetje overbodig. De demonstratie bestond namelijk maar uit drie man met borden. Hun demonstratie had iets te maken met de oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan, maar het was mij niet duidelijk voor welk land ze demonstreerden. Misschien demonstreerden ze gewoon tegen deze oorlog en voor vrede.

Enfin, de drie busjes reden rondjes om het plein, de drie demonstranten zetten hun borden even op de grond en dronken een slokje water, en ik parkeerde mijn fiets in de corona-proof gemaakte  fietsenstalling op de hoek van het Plein  – het aantal plaatsen was gehalveerd. Terwijl ik mijn fiets op slot zette, stopte één van de politiebusjes naast mij. De chauffeur, hij droeg een blauwe wegwerpmondkapje, keek me onderzoekend aan, besloot toen blijkbaar dat ik goed volk was en reed weer langzaam door. Even verderop bij het Binnenhof stonden ook een aantal agenten. Deze droegen geen wegwerpkapjes maar modieuze katoenen mondkapjes met het logo van de politie er op.

Ik liep naar het museum toe en deed mijn eigen katoenen mondkapje om. Nadat mijn toegangsbiljet zowel buiten als binnen op het juiste bezoekerstijdstip was gecontroleerd mocht ik doorlopen naar de tentoonstellingsruimte. Ik was iets te vroeg en moest van de twee suppoosten even wachten totdat de tien minuten van de vorige bezoeker voorbij waren.

De ene suppoost keek op zijn mobiel en zei tegen de andere dat er al weer meer tienduizend waren. Ik nam aan dat hij doelde op het aantal dagelijkse coronabesmettingen en niet op het aantal bezoekers van de tentoonstelling.  Bij de deur van de zaal hing een monitor waarop een aantal beelden vanuit de zaal te zien was. Je kon zien dat er één persoon op een bankje naar het schilderij zat te kijken.

Even later stapte deze persoon op en liep naar buiten. Zonder iets te zeggen liep hij weg. “Nou, die zegt ook geen boe of bah” mopperde de ene suppoost en ik nam me direct voor om bij mijn vertrek uitgebreid afscheid te nemen.  Ik moest nog even wachten voordat ik de zaal in mocht. De suppoost legde me uit dat er een soort tijdschakelaar was die het schilderij tien minuten lang verlichtte en ik moest even wachten totdat hij die weer kon instellen.  Even later mocht ik naar binnen en de suppoost sloot de deur achter mij. De zaal was vrij donker. Alleen het schilderij was verlicht. Voor het kunstwerk stond een bankje waar je op kon zitten.

vermeer 2(Afbeelding afkomstig van een filmpje op de site van het museum.) 

Ik ging op het bankje zitten en keek naar het schilderij. Op zoek naar die ‘ideale kijkervaring: subtiele vormgeving, perfecte belichting en geen geluiden of afleiding van buitenaf. Alleen met Vermeer.’  zoals  de site van het museum het omschreef. “Voor velen biedt deze presentatie de kans om hun geliefde schilderij, waarmee soms al een hechte band is opgebouwd, onder bijzondere omstandigheden (opnieuw) te ontdekken.’

Heel eerlijk gezegd had ik deze belevenis niet, maar toch had het wel iets. Vooral toen ik het schilderij staande van een afstandje ging bekijken – normaal gesproken kan je dat in het museum beter niet doen, want dan er is altijd wel iemand die er voor gaat staan.

vermeer niet alleen“Vermeer niet alleen”. (Van een filmpje op de site van het Museum.)

Zo van een meter of vijf ziet het schilderij er toch anders uit dan dat je het van dichtbij bekijkt.  En opeens zag ik helemaal rechts op het schilderij een trapgeveltje wat ik nog nooit eerder had gezien! Was dat soms de gevel van het ‘Tweede Straatje van Vermeer‘ waar ik naar op zoek ben?

vermeer trapgeve;Enfin, dat moeten we nog maar eens onderzoeken.

Toen mijn tien minuten voorbij waren, dempte het licht wat en deed één van de twee suppoosten de deur open. Ik bedankte ze hartelijk en uitgebreid – van mij zullen ze niet zeggen dat ik zonder iets te zeggen vertrek.  Een ouder echtpaar  – van mijn leeftijd dus – zat te wachten totdat zij naar binnen mochten.

Heel even keek ik nog bij de winkel van het museum. Je kon er mondkapjes kopen met een afbeelding van het Gezicht op Delft er op, van het Meisje met de Parel (ook van Vermeer) en eentje met een bloemenmotief wat ongetwijfeld een bekend schilderij was, maar wat ik niet herkende. De mondkapjes zijn een hele business geworden. Deze kostten 8.50 euro per stuk, maar ik liet ze liggen.

Buiten gekomen zag ik dat twee arrestantenbusjes de drie politiebusje gezelschap waren komen houden, maar op de drie demonstranten tegen de oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan na was het Plein verlaten. Maar wie weet, ’s avond zou er weer een persconferentie van Rutte zijn en bereidde de politie zich wellicht al voor op een mogelijke demonstratie.

Onderweg naar huis zag ik twee ziekenauto’s met loeiende sirenes voorbij komen rijden. Eentje werd begeleid door een viertal motoragenten die even de kruising afzetten opdat de ziekenauto door kon rijden. De coronacrisis is nog niet voorbij.

 

Kabouter Spillebeen

Op een grote paddestoel

Op een grote paddestoel,
rood met witte stippen.
Zat kabouter Spillebeen
heen en weer te wippen.
Krak zei toen de paddestoel,
met een diepe zucht.
Allebei de beentjes,
hoepla in de lucht.

spillebeen

Maar kabouter Spillebeen,
ging toch door met wippen.
Op die grote paddestoel,
rood met witte stippen.
Daar kwam vader Langbaard aan
en die zei toen luid:
‘Moet dat stoeltje ook kapot?
Spillebeen, schei uit!’

spillebeen 2

 

Monthy Pyton Philosophy footbalmatch

Uit de tijd dat er nog publiek bij voetbalwedstrijden mocht zijn (en Monthy Python het wedstrijdverslag deed): Griekenland – Duitsland.

youtubeOp de afbeelding klikken om naar het filmpje op YouTube te gaan.

Zie hieronder het commentaar van de verslaggever.

“Good afternoon, and welcome to a packed Olympic stadium, München for the second leg of this exciting final.  And here come the Germans now, led by their skipper, “Nobby” Hegel. They must surely start favourites this afternoon; they’ve certainly attracted the most attention from the press with their team problems. And let’s now see their line-up.

DEUTSCHLAND [Germany]
1 LEIBNITZ
2 I. KANT
3 HEGEL
4 SCHOPENHAUER
5 SCHELLING
6 BECKENBAUER
7 JASPERS
8 SCHLEGEL
9 WITTGENSTEIN
10 NIETZSCHE
11 HEIDEGGER

The Germans playing 4-2-4, Leibniz in goal, back four Kant, Hegel, Schopenhauer and Schelling, front-runners Schlegel, Wittgenstein, Nietzsche and Heidegger, and the mid-field duo of Beckenbauer and Jaspers. Beckenbauer obviously a bit of a surprise there.

And here come the Greeks, led out by their veteran centre-half, Heraclitus.

GRIECHENLAND [Greece]
1 PLATO
2 EPIKTET
3 ARISTOTELES
4 SOPHOKLES
5 EMPEDOKLES VON ACRAGA
6 PLOTIN
7 EPIKUR
8 HERAKLIT
9 DEMOKRIT
10 SOKRATES
11 ARCHIMEDES

Let’s look at their team. As you’d expect, it’s a much more defensive line-up. Plato’s in goal, Socrates a front- runner there, and Aristotle as sweeper, Aristotle very much the man in form. One surprise is the inclusion of Archimedes.

Well here comes the referee, K’ung fu-tsze and his two linesmen, St Augustine and St Thomas Aquinas.  And as the two skippers come together to shake hands, we’re ready for the start of this very exciting final. The referee Mr Confucius checks his sand and  they’re off! Nietzsche and Hegel there. Karl Jaspers number seven on the outside, Wittgenstein there with him. There’s Beckenbauer.  Schelling’s in there, Heidegger covering. Schopenhauer.

And now it’s the Greeks, Epicurus, Plotinus number six. Aristotle. Empedocles of Acragus and Democratus with him. There’s Archimedes. Socrates, there he is, Socrates. Socrates there, going through.  There’s the ball! There’s the ball. And Nietzsche there. Nietzsche, number ten in this German side.

Well right now we’re going back to the Olympic stadium for the closing minutes of the Philosophy Final, and I understand that there’s still no score. Well there may be no score, but there’s certainly no lack of excitement here. As you can see, Nietzsche has just been booked for arguing with the referee. He accused Confucius of having no free will, and Confucius he say, “Name go in book”. And this is Nietzsche’s third booking in four games.

And who’s that? It’s Karl Marx, Karl Marx is warming up. It looks as though there’s going to be a substitution in the German side.  Obviously the manager Martin Luther has decided on all-out attack, as indeed he must with only two minutes of the match to go. And the big question is, who is he going to replace, who’s going to come off. It
could be Jaspers, Hegel or Schopenhauer, but it’s Wittgenstein! Wittgenstein, who saw his aunty only last week, and here’s Marx.

Let’s see if he can put some life into this German attack. Evidently not. What a shame. Well now, with just over a minute left, a replay on Tuesday looks absolutely vital. There’s Archimedes, and I think he’s had an idea. EUREKA!

Archimedes out to Socrates, Socrates back to Archimedes, Archimedes out to Heraclitus, he beats Hegel.  Heraclitus a little flick, here he comes on the far post, Socrates is there, Socrates heads it in! Socrates has scored! The Greeks are going mad, the Greeks are
going mad. Socrates scores, got a beautiful cross from Archimedes. The Germans are disputing it. Hegel is arguing that the reality is merely an a priori adjunct of non-naturalistic ethics, Kant via the categorical imperative is holding that ontologically it exists only in the imagination, and Marx is claiming it was offside.

But Confucius has answered them with the final whistle! It’s all over! Germany, having trounced England’s famous midfield trio of Bentham, Locke and Hobbes in the semi-final, have been beaten by the odd goal, and let’s see it again. There it is, Socrates, Socrates
heads in and Leibnitz doesn’t have a chance. And just look at those delighted Greeks. There they are, “Chopper” Sophocles, Empedocles of Acragus, what a game he had. And Epicurus is there, and Socrates the captain who scored what was probably the most important goal of his career.

De koning op vakantie

Er was dit weekend wat ophef rondom koning Willem-Alexander.  Premier Mark Rutte nam zoals het volgens de wet hoort de volledige  ministeriële verantwoordelijkheid voor de onschendbare vorst.

Ik heb een verkeerde inschatting gemaakt van het bezoek van de koning aan de bank. Ik veronderstelde toen de koning zei dat hij naar de bank ging, dat hij wat geld van zijn rekening voor de vakantie ging halen, wat eurootjes. Ik besefte niet dat hij de bank ging beroven. Die verkeerde inschatting is mijn fout. Verschrikkelijk vervelend. Voor het gebeuren draag ik de volledige ministeriële  verantwoordelijkheid. Het laatste dat je wilt is dat er onduidelijkheid in Nederland bestaat over de vraag of je een bank mag beroven of niet. Nogmaals, het is van belang om de regels na te leven. Dat geldt voor iedereen.”, aldus premier Rutte.

(Even tussen haakjes, hier zie je een typisch Rutte-truc(je). Met het gebruik van verkleinwoorden stelt hij heel vaak allerlei kritische zaakjes minder ernstig voor;  eurootjes dus in plaats van euro’s.)

Maar goed, de vakantiereis (reisje) van de koninklijke familie naar Griekenland viel niet zo goed. “Blijf thuis! Reis alleen als het niet anders kan! Wees niet die eigenwijze persoon die de randjes van de regels opzoekt”, zei Rutte op de persconferentie. Oké, wettelijk deed de koning niets fout, maar ‘het reisje’ was op zijn zachts gezegd niet zo handig.

 

ruttePremier Rutte bespreekt de vakantieplannen met het koninklijk paar.

Publicitair was het een ramp voor de koning. Het leverde zelfs paparazzi-achtige foto’s op (fotootjes zou Rutte zeggen) van de aankomst van het Koninklijk gezin bij Huis Ten Bosch.

(Bleek de koning bij aankomst ook nog eens zijn mondkapje – hier hoefde Rutte niets te verkleinen – al afgezet te hebben. (De Rijksvoorlichtings-dienst (RVD) zei in een reactie dat de koning het mondmasker- Rutte zou mondmaskertje gezegd hebben – wel het hele reisje op had, inclusief het autoritje, maar dat hij dit bij thuiskomst een kort momentje afzette.)

Publicitair ging het de laatste paar weken toch al niet zo lekker voor de koning. Er was bij de behandeling van de begroting van het koninklijk huis nogal wat rumoer ontstaan over de jaarlijkse salarisverhoging (verhoginkje) van 5% die de koning in deze voor velen moeilijke financiële tijden krijgt en ook de 1,6 miljoen eurootjes die de oudste dochter vanaf volgend jaar december – dan wordt ze 18 jaar – gaat krijgen, viel niet bij iedereen goed. (In België krijgt Prinses Elisabeth, de troonopvolgster, haar uitkering pas als ze ook daadwerkelijk verplichtingen als kroonprinses gaat vervullen.)

Ook met de salarisverhoging van Willem-Alexander is er wettelijk gezien niets mis. Sterker nog, de salarisafspraken staan zelfs in de wet, maar je zou ook een gebaar – geen gebaartje in dit geval –  kunnen maken door er van af te zien. Prins Albert van Monaco stortte bijvoorbeeld vanwege corona 40 procent van zijn inkomen terug in de staatskas.

Al met al was het een korte vakantie voor de koning. Thuis op de bank zuchtte hij en sprak tot Máxima “Gelukkig hebben we de foto’s nog.”

Han Jansen

Begin september reden we met de auto naar Leerdam om van daaruit een wandeling door Asperen en omgeving te maken. We parkeerden de auto vlakbij het station in Leerdam en zagen daar een reclameposter die mij sterk aan het werk van Han Jansen deed denken.

00000000 a jansen station

De reden is de koe. Han Jansen, hij leefde van 1931 tot 1994, was een Groningse schilder die heel vaak  koeien schilderde.

Ik keek voor deze blogpost even op internet naar het werk van Han Jansen en de zoektermen Han Jansen en Litho leverden een aantal afbeeldingen op.

00000000 a jansen schilder

Opeens zag ik een afbeelding die ik kende. Die op de bovenste rij, derde van links, een zeefdruk van een koe in het donker met een witte melkbus.

00000000 a jansen melkbus

Die zeefdruk (oplage 30 stuks) hebben wij ook! Begin van deze eeuw deed KPN, daar werkte ik in die tijd, een groot deel van de kunst die in de kantoren hing de deur uit. Het personeel kreeg de gelegenheid om voor een schappelijk prijsje de overbodige kunst te kopen.

In een loods op een industrieterrein hingen de werken die je kon kopen. Eén van die kunstwerken was bovenstaande zeefdruk van Han Jansen. Nu heeft Marianne al een werk van Han Jansen, geen zeefdruk maar een schilderijtje (ook met koeien). Haar vader had dat schilderijtje ooit gekregen van de broer van Han Jansen in de periode dat hij (haar vader; niet de broer) huisarts was in Uithuizen.

We kochten de zeefdruk en als ik heel eerlijk ben, hij staat al bijna twintig jaar in een hoekje op zolder. (Maar wel klaar om opgehangen te worden, dat wel).

Ik klikte op de link van de zeefdruk met de donkere koe en kwam uit op een veilingsite.  De zeefdruk bleek in juni van dit jaar, na een biedingsstrijd tussen twee bieders verkocht te zijn voor 125 euro, exclusief veilingskosten.

00000000 a jansen aaa1

00000000 a jansen aaa

(Een maand later werd een ander exemplaar, in iets minder goede staat voor 65 euro verkocht.)

De grote ‘Tussen Kunst en Kitsch’-vraag is nu natuurlijk:  “Mag ik vragen wat u er voor betaald heeft?” Het vervelende – “Potverdimme” zou Willem van Hanegem  zeggen – is dat ik niet meer weet wat we er voor betaald hebben. Ik hou het maar op een laag bedrag. Dan staan we in ieder geval op winst. (Maar echt rijk worden we in de toekomst niet van onze aankoop denk ik.)

De kranten over mijn geboorte

Ik dacht ik zal eens even kijken wat er 65 jaar geleden in de kranten en tijdschriften over mijn geboorte werd geschreven. (Tussen haakjes, ik  ben niet  op 12 oktober maar op 30 juli geboren; ik loop wel vaker wat achter met het nieuws.)

Maar helaas, als ik op de naam ‘Van Neck” en ‘1955’ zoek in Delpher (dat is een krantenarchiefsite), dan tref ik geen enkel bericht over mijn geboorte aan. Dat is triest. Het enige nieuwsbericht wat ik omstreeks mijn geboortedatum in de kranten zie staan – en waar de naam ‘Van Neck’ in voorkomt – is een bericht uit ‘Waar bevinden de zeeschepen zich?’

De ‘Van Neck’  ligt op dat moment in Bombay in India. (Deze Van Neck lag op dat moment in een wieg in Apeldoorn.)

00000000 van neck

Ook zie ik dat een zekere Van Neck op 25 september 1955 voor Borne een hattrick heeft gemaakt in een voetbalwedstrijd tegen het altijd lastige KHC uit Kampen.

00000000 a borne

Maar ja, ik was toen nog maar twee maanden oud. Dat zal ik dus wel niet zijn geweest.

Het meest opmerkelijke bericht met de naam ‘Van Neck’  rond juli 1955 is een ANP-nieuwsbericht  van 2 juli 1955. Het gaat over de ‘Nationale vijfkamp’

00000000 a apeldoorn

De eerste plaats bij de motorrijders was voor wachtmeester Van Neck van de koninklijke marechaussee uit Apeldoorn, Hij behaalde veertien punten.‘ en  ‘De corpsprijs in de groep motorrijders was evenals vorig jaar voor de equipe opperwachtmeester Edenburg en wachtmeester Van Neck van het depot marechaussee in Apeldoorn.’

Weliswaar is het een bericht van vier weken voor mijn geboorte, maar niet alleen de naam ‘Van Neck’ komt er in voor maar ook de plaatsnaam ‘Apeldoorn’! In die plaats ben ik geboren. Wie is die wachtmeester Van Neck? Niet mijn vader, die was leraar boekhouden op een MULO in Apeldoorn in die tijd.

(Ook een mooie zin in het ANP-bericht: ‘Bij het handgranaatwerpen was de groepsprijs voor de mariniers‘; Ik ben wel nieuwsgierig hoe die wedstrijd ging. Gooiden de deelnemende groepen handgranaten naar elkaar?)

Enfin, niks dus in de kranten over mijn geboorte. U moet dus maar van mij aannemen dat ik echt op 30 juli 1955 in Apeldoorn ben geboren.

00000000 a MArtin

 

Waar is Mars?

De afstand tussen de Aarde en Mars schommelt nogal. Komende week staat Mars ‘dichtbij’, namelijk op slechts zo’n 62 miljoen kilometer afstand van de Aarde. Dat is niks. Als Mars en de Aarde elk aan een kant van de zon staan (“tegenover elkaar staan met de zon er tussen”), dan bedraagt de afstand bijna 400 miljoen kilometer.  De kortste afstand tussen beide planeten kan 56 miljoen kilometer bedragen. Dat was het geval in 1956 en 1971, maar komt deze eeuw niet voor.

(De afstand tussen de aarde en de zon bedraagt zo’n 150 miljoen kilometer; Mars draait zijn rondjes om de zon op gemiddeld zo’n 228 miljoen kilometer.)

Maar goed, 62 miljoen kilometer is dus relatief dichtbij. Mars is daardoor momenteel vanaf de Aarde goed zichtbaar, maar dan moet je wel weten waar je moet kijken (en het begrip ‘goed’ is ook relatief). Het is niet zo dat er een grote rode bal aan de hemel te zien is.

00000000 Mars en AardeDe Aarde en Mars, niet op ware grootte maar wel in verhouding. Foto’s  ESA en NASA.

Als u wilt weten waar u moet kijken om Mars aan de hemel te zien, dan kunt u onder andere terecht op de volgende sites:

http://hemel.waarnemen.com/vannacht/mars.html

https://mars.nasa.gov/all-about-mars/night-sky/opposition/

https://theskylive.com/where-is-mars

Mooi ook om te zien is een drie minuten durend filmpje van de NASA, waarin ze niet alleen uitleggen waar je deze maand Mars kan zien maar ook waar de Andromeda-nevel te “zien” is. Dat is een sterrenstelsel, far, far away. Zie hier een screenshot met Mars

00000000 Mars en NASA(Op het plaatje klikken om naar het filmpje op YouTube te gaan.)

En hier leggen ze uit waar je de Andromeda-nevel kan vinden.

00000000 Andromeda

Volgens wetenschappers zal ons sterrenstelsel (de Melkweg) over ongeveer 4 miljard jaar tegen de Andromeda-nevel  aan botsen. Tegen die tijd zal ik daar uiteraard uitgebreid over berichten.

Maar goed Mars dus. Eerlijk gezegd ben ik bang dat ik ondanks al deze aanwijzingen Mars niet aan de hemel kan vinden. Ik ben namelijk altijd heel slecht in zoeken geweest. Wel kan ik u helpen met het vinden van Mars. Niet de planeet zelf, maar met alle blogposts die ik over Mars heb geschreven. Ik heb die namelijk maar eens een keer verzameld op één pagina en wel hier. Ik moet alleen deze blogpost nog even toevoegen.

 

Nobelprijzen

De Nobelprijs voor Scheikunde is dit jaar gewonnen door twee vrouwen. De Amerikaanse Jennifer Doudna en de Française Emmanuelle Charpentier delen de Nobelprijs voor hun werk op het gebied van Crispr-Cas. Dat is geen nieuw merk chips maar is iets waarmee je DNA kan wijzigen.  Zie hier.

Ze zijn niet de eerste vrouwen die de Nobelprijs voor Scheikunde wonnen. Marie Skłodowskaja-Curie, beter bekend als Madam Curie, ging de dames al in 1911 voor. Het was de tweede keer dat ze een Nobelprijs won. In 1904 won ze die al voor Natuurkunde, samen met haar man Pierre Curie (overleden in 1906) en Henri Becquerel.

0000000 1233 madam curien

Madam Curie in 1911.

Marie Skłodowskaja-Curie overleed in 1934. Ze maakte het daardoor net niet mee dat haar dochter Irène Joliot-Curie (1897-1956) samen met haar man Frédéric Joliot ook een Nobelprijs voor de Scheikunde won. En als we toch even in de familie blijven, haar andere dochter  Ève Curie Labouisse was getrouwd met Henry Labouisse. Deze ontving in 1965 als directeur van UNICEF een Nobelprijs voor de Vrede. Er moet bij de familie Curie ergens nog een laatje liggen met wat Nobelprijzen er in.

Naar aanleiding van de toekenning van de Nobelprijs aan de twee vrouwen twitterde Dolf Jansen: “Ja, als vrouwen nu ook al de #nobelprijs voor scheikunde gaan winnen is onze tijd als mannen met enig nut op deze aarde echt wel zo’n beetje voorbij denk ik..

Dat lokte uiteraard de nodige reacties uit.

0000000 1233 dolf janssen

Zoals u kunt zien heb ik ter verdediging van de man ook gemeend een duit in het zakje te moeten doen.  (De afstandsbediening was de eerste belangrijke uitvinding gedaan door een man die mij te binnen schoot.)

0000000 1233 afstandsbedieningYou can also shut off long annoying commercials while pictures remains on screen!”

Degene die in 1955 de afstandsbediening uitvond was Eugene Polley. Hij overleed in 2012. Hij heeft voor zijn uitvinding nooit de Nobelprijs gekregen. Een grote omissie van het Nobelprijs-comité vind ik.

Trending on twitter

Kijk ik op twitter, blijkt #HoudJeMondMartin trending te zijn in Nederland .

0000000 aaa 22martin1

Nou moe?

De Martin uit de trending hashtag is echter een rare vader die niet wil dat zijn zoon op school verplicht een mondkapje moet dragen. Zijn zoon is het absoluut niet met hem eens en verweert zich op instagram en Twitter met bovengenoemde hashtag. Zie hier.

Ik heb zelf ook een tweet geplaatst met deze hashtag.

0000000 aaa 22martin 122

Het effect is natuurlijk wel dat de hashtag nou nog meer trending wordt.

 

 

Mafalda

De Argentijnse striptekenaar Quino is gisteren op 88-jarige leeftijd overleden. U kent hem misschien niet maar hij is de bedenker en de tekenaar van de strip Mafalda.

0000000 mafalda 2Quino zoals hij zichzelf tekende.

0000000 mafalda 9Quino in 1984; foto Bruno Barral

Tussen 1966 en 1974 verschenen er bijna 2000 stripjes met Mafalda als hoofdpersoon. Ze is de dochter van een Argentijns stel uit de middenklasse, aan wie ze vaak opmerkelijke vragen stelt.  Mafalda heeft daarnaast een hekel aan soep en wil wereldvrede, om nog eens twee zaken te noemen. In het begin van de strip is ze vijf jaar oud en gaat ze naar de basisschool.

Haar humor en haar scherpe observaties van de volwassenewereld maken haar onweerstaanbaar. Zie hieronder bijvoorbeeld één van de vragen die Mafalda aan haar moeder stelt. (De tekening stond in een mooi portret over Quino dat vandaag in de Volkskrant verscheen.)

0000000 mafalda

Mama, wat zou je willen zijn als je zou leven?” 

In 1973 hield Quino op met het tekenen van Mafalda. Gevraagd naar de reden zei hij jaren later dat hij herhaling wilde voorkomen. Ook vreesde hij dat de maatschappijkritische strip hem in moeilijkheden zou brengen,

“Na de staatsgreep in Chili werd de situatie in Latijns-Amerika zeer bloederig”, zei hij over de verdrijving van Salvador Allende in 1973 door generaal August Pinochet in het buurland. Als ik haar was blijven tekenen, hadden ze me één of wel vier keer neergeschoten”, daarmee verwijzend naar de aanvallen op kunstenaars en intellectuelen die zich verzetten tegen rechtse militaire regimes in Latijns-Amerika. (aldus  Quino op de site van BBC)

Mafalda heeft hij na 1973 niet meer getekend. Nadat in 1976 een militaire junta de macht in Argentinië had gegrepen, vertrok hij naar Italië. Pas na de val de junta in 1983 keerde Quino terug naar Argentinië.

De Mafalda-strips zijn verzameld in een twaalftal boekjes.

0000000 mafalda 7

Marianne heeft ze allemaal. Helaas in het Spaans. Niet mijn sterkste taal maar Marianne, die wel Spaans spreekt – wat kan ze toch veel -, heeft (heel lief) de leukste stripjes voor mij vertaald, al ging dat meestal wel met enige vertraging omdat ze eerst uitgelachen moest zijn.

De boekjes zijn overigens in vele talen vertaald, tot in het Chinees toe.

0000000 mafalda 54

“Mama, wat knip je uit de krant?”, “Een recept”, “Is het lekker?”, “Vissoep”, “VERDOMDE PERSVRIJHEID!”

De boekjes zijn weliswaar in het Chinees vertaald, maar ik weet ik niet zeker of ze ook in China verkrijgbaar zijn. Persvrijheid is bijvoorbeeld niet zo’n groot goed in China. Dus of een strip met het woord ‘persvrijheid’ er in ook in China te verkrijgen is, weet ik niet.

Ook geldt dat niet alle stripfiguren in China worden gewaardeerd. Zo is bijvoorbeeld  Winnie de Pooh in China in de ban gedaan nadat er afbeeldingen verschenen, waarin de Chinese leider Xi Jinping met de beer werd vergeleken. Zie bijvoorbeeld hoe hij hier toenmalig premier Abe van Japan de hand schudt in vergelijking met  het handen schudden van de de ezel Iejoor met Winnie de Poeh.,

0000000 aaa 0winny

p.s. Door dit plaatje hier te plaatsen is mijn site waarschijnlijk nu niet meer vanuit China te bekijken, maar “Leve de persvrijheid!” zou Mafalda zeggen.