Categorie archief: vermeer

Kunsternaars zonder naam

Zoals ik eerder in dit blog heb geschreven heb ik vorig jaar een keer een gesprek gehad met het tv-productiehuis Helder over een mogelijke betrokkenheid van mij als deskundige bij het programma ‘De Nieuwe Vermeer’, dit als ‘kenner’ van het schilderij ‘Het Tweede Straatje van Vermeer’.  Zie hier. Ze besloten later echter met een andere deskundige in zee te gaan, die een andere theorie over het schilderij had met als resultaat dat het winnende schilderij totaal niet op het verdwenen Tweede Straat lijkt, althans dat denkt deze deskundige van dienst.

Een deskundige is iemand die er op het laatste ogenblik wordt bijgehaald om een deel van de schuld te krijgen.” – Sam Ewing, Amerikaans honkbalspeler

Inmiddels is het programma op tv geweest en heerst er wat onvrede onder de deelnemers van de ‘vrije categorie’, die naar eigen inzicht een werk van Vermeer mochten maken. De onvrede lag er onder andere in dat ze wel in beeld kwamen maar dat hun achternaam niet werd genoemd.

merel

NU.nl: “Ruim een miljoen mensen keek de afgelopen weken naar De Nieuwe Vermeer, een programma waarin zes vermiste werken van Johannes Vermeer tot leven worden gewekt. In elke aflevering maakten twee meesterschilders tegen betaling een precieze reconstructie. En er was een vrije categorie, waarvoor iedereen zich kon aanmelden met een eigen kunstwerk.

Professioneel kunstenaar Merel Jansen won die laatste categorie in de vijfde aflevering. Ze werd door de programmamakers gevraagd om mee te doen als meesterschilder, vertelt ze. Daar bedankte ze voor, waarna ze zich inschreef voor de vrije categorie.

Alle deelnemers moesten vervolgens een dichtgetimmerd contract tekenen, met de toezegging dat ze op ieder moment konden uitstappen. In dat contract, dat NU.nl in handen heeft, staat dat kunstenaars afzien van vergoedingen en dat ze zelf geen informatie over het verloop van de afleveringen naar buiten mogen brengen. Dat namen ze op de koop toe, want succes op de landelijke televisie zou goed kunnen zijn voor hun naamsbekendheid.

zangeres zonder naam

Maar met het contract deden alle kunstenaars ook afstand van het recht op naamsvermelding. En dus is De Nieuwe Vermeer niet verplicht hun volledige namen te noemen. “Ik ging ervan uit dat dat was omdat ze in de trailers van het programma niet alle makers kunnen vermelden”, vertelt de gevestigde kunstenaar Domenique Himmelsbach de Vries, die ook van tevoren door de programmamakers werd benaderd over de wedstrijd. Hij won in de vrije categorie van de eerste aflevering. “Maar in de uitzending verschenen alleen onze voornamen.”

Hanneke Holthuis, die met Pictoright opkomt voor de rechten van kunstenaars, is kritisch op het televisiecontract. “Naamsvermelding is een wettelijke norm die al meer dan honderd jaar geldt. Ik vind het kwalijk dat die wet niet wordt gerespecteerd. Vooral omdat er sprake is van iets wat naar uitbuiting neigt. Dat vind ik schokkend bij een publieke omroep.” Omroep MAX zegt dat deze wet wél is nageleefd en dat de kunstenaars ermee hebben ingestemd dat ze afstand zouden doen van het recht op naamsvermelding.”

bzn

1978 Prins Claus (zonder achternaam) feliciteert de Band Zonder Naam (BZN) 

Omroep MAX moest een selectie maken uit honderden “creatievelingen” – een bewust gekozen term. “De vrije categorie is zo divers dat die niet makkelijk in één woord te vangen is”, zegt een woordvoerder van de omroep tegen NU.nl. “Er doen professionele kunstenaars, passievolle amateurs en beginnende makers mee. Soms zijn ze kort in beeld, soms wat langer, soms in een kader, soms vol. Ieders volledige naam in beeld brengen maakt het erg onrustig voor de kijker en kon soms praktisch niet omdat iemand maar heel kort te zien was. Vandaar deze keuze.”

0000 naam 00

Enfin, tot zover deze terugblik van uw bekende blogschrijver.

schrijver 1 schrijver 2

Schrijver zonder naam

Martin (achternaam bekend bij de makers van dit blog).

De Vermeer-tentoonstelling in Amsterdam

Maandag zijn Marianne en ik naar de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum in Amsterdam geweest. Er hangen daar nu liefst 28 van de 37 schilderijen van Vermeer die vandaag de dag nog bestaan. (Naar schatting heeft Vermeer tijdens zijn leven tussen de 45 en 50 schilderijen gemaakt. Het was niet zo’n productief mannetje.)

vermeer

In Amsterdam zijn de volgende schilderijen te zien met daarbij aangegeven waar ze normaal hangen.( Het lijstje is afkomstig van de site van het Rijksmuseum. Ze hebben het niet op tijdsvolgorde maar alfabetisch gesorteerd.)

vermeer

  1. Allegorie van het Katholieke geloof, ca. 1670–74. The Metropolitan Museum of Art, New York
  2. Brieflezend meisje bij het venster, ca. 1657–58. Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden
  3. Brieflezende vrouw in blauw, ca. 1662–64. Rijksmuseum, Amsterdam
  4. Christus in het huis van Maria en Martha, ca. 1654–55. National Galleries of Scotland, Edinburgh
  5. Dame en dienstmeid, ca. 1665–67. The Frick Collection. New York
  6. De geograaf, 1669. Städel Museum, Frankfurt am Main
  7. De kantwerkster, ca. 1666–68. Musée du Louvre, Parijs
  8. De koppelaarster, 1656. Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden
  9. De liefdesbrief, ca. 1669–70. Rijksmuseum, Amsterdam
  10. De luitspeelster, ca. 1662–64. The Metropolitan Museum of Art, New York
  11. De soldaat en het lachende meisje, ca. 1657–58. The Frick Collection, New York
  12. Diana en haar nimfen, ca. 1655–56. Mauritshuis, Den Haag
  13. Gezicht op Delft, ca. 1660– 61. Mauritshuis, Den Haag
  14. Gezicht op huizen in Delft, bekend als ‘Het straatje’, 1658–59. Rijksmuseum, Amsterdam
  15. Het glas wijn, ca. 1659–61. Staatliche Museen zu Berlin – Gemäldegalerie
  16. Het melkmeisje, ca. 1658–59. Rijksmuseum, Amsterdam
  17. Jonge vrouw aan het virginaal, ca. 1670–72. The Leiden Collection, New York
  18. Meisje met de fluit, ca. 1664–67. National Gallery of Art, Washington
  19. Meisje met de parel, ca. 1664–67. Mauritshuis, Den Haag
  20. Meisje met de rode hoed, ca. 1664–67. National Gallery of Art, Washington
  21. Onderbreking van de muziek, ca. 1659–61. The Frick Collection. New York
  22. Schrijvende vrouw in het geel, ca. 1664–67. National Gallery of Art, Washington
  23. Schrijvende vrouw met dienstbode, ca. 1670–72. National Gallery of Ireland, Dublin
  24. Sint Praxedis, 1655. Kufu Company Inc., in bruikleen bij The National Museum of Western Art, Tokyo
  25. Staande virginaalspeelster, ca. 1670–72. The National Gallery, London
  26. Vrouw met parelsnoer, ca. 1662–64. Staatliche Museen zu Berlin – Gemäldegalerie
  27. Vrouw met weegschaal, ca. 1662–64. National Gallery of Art, Washington
  28. Zittende virginaalspeelster, ca. 1670–72. The National Gallery, London

Negen van deze schilderijen heb ik al eens eerder gezien: de vier die normaal in het Rijksmuseum hangen, de drie uit het Mauritshuis en twee schilderijen die we een keer tijdens een bezoek aan de Gemäldegalerie in Berlijn hebben we gezien.

Dit was dus de kans om in één keer 19 “nieuwe” Vermeers te zien. Zo’n kans laat ik als Vermeer-kenner – zie hier – natuurlijk niet lopen. Vorig jaar hadden we daarom al kaartjes voor de tentoonstelling gekocht. In februari, toen de expositie de deuren opende, waren alle beschikbare 450.000 kaarten voor de tentoonstelling verkocht. Omdat mensen die achter het net hadden gevist, massaal begonnen te klagen, besloot het Rijksmuseum extra kaartjes te  verkopen.

Een woordvoerder van het museum laat weten dat er de afgelopen dagen is gemonitord op welke momenten het rustig is. Op die tijden (vroeg in de ochtend en laat in de middag) komen nu meer tickets vrij”

vermeer parool

Die extra verkoop was geen goed idee. De foto die bij het bericht in het Parool stond, was genomen tijdens de eerste dagen van de tentoonstelling op één van die rustige momenten. Nou ik kan u verzekeren dat er na het verkopen van die extra kaartjes op die “rustige momenten” er geen rustige momenten meer zijn. Dit was overduidelijk een verkeerde beslissing. Kijk maar eens naar onderstaande foto van de mensenmenigte voor het zelfde schilderij  (Het meisje met de parel).

vermeer druk 2

We zagen het al toen we binnen kwamen. In de eerste zaal hangen Het Straatje van Vermeer en Het gezicht op Delft. En dit is wat we zagen bij binnenkomst. HELP!

druk

Een hoop grijsgehalte, maar dat kan je op maandagmorgen in een museum nu eenmaal verwachten. Omdat we deze schilderijen – ze hangen normaal respectievelijk in het Rijksmuseum en in het Mauritshuis – al kenden, hebben we deze zaal maar snel overgeslagen.

In de volgende zalen was het iets minder erg dan in de eerste zaal, maar was het ook veel te druk.  Het Rijksmuseum had de afhandeling van de mensenstroom ook niet goed georganiseerd. Het was bijvoorbeeld beter geweest om de mensenstroom te reguleren, door de mensen in een rij langs de schilderijen te leiden, zoals mensen langs een baar lopen (en ook langs de kroonjuwelen in de Tower in Londen.) Nu stonden ze in groepen voor de schilderijen.

En wat ook wel een goede maatregel zou zijn geweest, was om bij deze tentoonstelling de mensen te verbieden om de schilderijen te fotograferen. Dat zorgt alleen maar voor extra oponthoud.

vermeer mobiel

vermeer mobiel 2

Als het nou onbekende werken waren, die je niet kent en waar je thuis nog iets over wilt opzoeken, dan zeg ik à la, maar dit zijn allemaal super bekende schilderijen, die je gedetailleerd overal op het internet kan bekijken. Ik zou zeggen: ga niet fotograferen maar ga kijken!

Slecht georganiseerd dus en ik heb de enquête die ik de volgende dag van het Rijksmuseum kreeg opgestuurd over hoe ik het bezoek had ervaren dan ook ‘kritisch edoch opbouwend’ ingevuld.

vragenlijst

Dit is geen beeld van de Vermeer tentoonstelling maar van elders en op een ander tijdstip in het museum.

Voor wat betreft de tentoonstelling, de schilderijen kende ik uiteraard allemaal al – je bent kenner of niet – maar wat mij wel verraste, waren de afmetingen van sommige schilderijen. Een aantal waren groter dan ik had gedacht, maar er waren ook een paar die veel kleiner waren dan ik had gedacht.

Daarnaast viel ons het schilderij ‘Staande virginaalspeelster’ op, dat normaal gesproken in de National Gallery in Londen hangt. Ik kende het plaatje, maar nu we het in echt zagen, zagen deze kenners pas dat het eigenlijk gewoon een slechte compositie was.

vemeer londen

Wat doet dat hoofd voor het schilderij van Cupido op de achtergrond? Of de dame had wat meer naar links gemoeten of die Cupido had kleiner gemoeten of helemaal weg, aldus uw kunstexperts.

Enfin, het aantal schilderijen van Vermeer dat we nu hebben gezien is één keer met 19 stuks toegenomen. Voor die anderen moeten we naar het buitenland. Zo hangen er twee Vermeers in het Metropolitan Museum of Art in New York. (Slapend meisje’ en ‘Meisjeskopje’) die New York niet uit mogen. De eigenaren die de werken aan het museum schonken, stelden namelijk als voorwaarde dat de schilderijen New York nooit mochten verlaten.

Ook zijn er een aantal schilderijen in te slechte staat om “te reizen” en ontbreken daarom ook. Daarnaast is er ‘Het Concert’. Dit schilderij is in 1990 gestolen uit het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston en nog steeds zoek. Zie hiervoor elders op mijn site.

En dan is er natuurlijk ook nog het tweede straatje van Vermeer. Die staat ook op mijn lijstje van nog te bekijken schilderijen van Vermeer maar het kan nog wel even duren voordat ik die kan bekijken.

Een afbeelding van het tweede Straatje van Vermeer

Zoals elders op deze site te zien is, ben ik bezig met het opsporen van het tweede Straatje van Vermeer. Zie hier.

Hierbij een afbeelding van hoe het tweede Straatje van Vermeer er uit gezien zou kunnen hebben.

0 2e straatje rita camphuiszen detail

Deze afbeelding is niet gemaakt door Vermeer, maar door Rita Camphuijsen, Voor meer achtergrond zie daarvoor twee nieuwe verhalen uit mijn serie over de speurtocht naar het schilderij. De aanleiding tot het schrijven van deze twee verhalen was de uitzending van aflevering 2 van het tv-programma van Omroep Max ‘Op zoek naar de nieuwe Vermeer’. In deze op 19 februari 2023 uitgezonden aflevering ging het over het tweede Straatje.

0 op zoek

In de eerste nieuwe bijdrage ga ik in op de winnende schilderijen uit de uitzending, maar die volgens mij zeker niet het tweede straatje weergeven. Zie hieronder.

18. Zo ziet het Tweede Straatje er niet uit.

En de tweede bijdrage laat zien hoe het tweede Straatje van Vermeer wel er uit zou kunnen zien.

19. Zo zou het Tweede Straatje er wel uit gezien kunnen hebben.

 

Een afbeelding van het tweede straatje van Vermeer

Zoals elders te lezen is (bijvoorbeeld in de samenvatting) zijn we op zoek naar een schilderij  van een huis dat aan de volgende kenmerken zou moeten voldoen:

  • Een huis dat loodrecht (dwars) op een straat staat (eventueel is voor de straat een gracht zichtbaar maar dit hoeft niet).
  • Het huis is 4,40 meter breed. Er is in ieder geval een deur en een raampartij te zien; wellicht twee raampartijen. Vermoedelijk zal er in ieder geval aan de rechterkant van het huis een raampartij te zien zijn.
  • Het huis heeft aan de voorkant een trapgevel.
  • Het huis is vermoedelijk opgebouwd uit rode bakstenen, die wellicht wit zijn gepleisterd.
  • Op diverse plaatsen zullen op de voorgevel beschadigingen aan het metselwerk te zien zijn.
  • Aan de gevel van het huis is een gevelsteen te zien met daarop drie vogels (valken).
  • Het huis heeft naar achteren toe een puntdak (zadeldak)
  • Aan de rechterkant van het dak is een hoge schoorsteen zichtbaar. De schoorsteen staat vrij ver naar voren.
  • Schuin rechtsachter het huis is op de achtergrond het dak te zien van een hoog huis.
  • Er zullen vermoedelijk geen kinderen op het schilderij te zien zijn.

Uitgewerkt zou dat een afbeelding als onderstaand kunnen opleveren.

00 huis ipad

Deze afbeelding heb ik uiteraard niet zelf gemaak – ik zou dat beslist niet kunnen – maar het is gemaakt door Klaas van den Hurk. Hij was één van de mensen die zich als deelnemer had opgegeven voor het programma  De nieuwe Vermeer van omroep Max .

Voor het hele verhaal hierover  zie hier op mijn site.

Alleen met Vermeer

Het Mauritshuis heeft iets unieks in de  aanbieding.  Van 26 september 2020 t/m 3 januari 2021 kan je gedurende tien minuten in je eentje het Gezicht op Delft van Johannes Vermeer bewonderen. (Even tussen haakjes: in tijden van corona is dit wel zo veilig.)

0000000 vemreer 2

Van de site van het museum:  “De tentoonstelling Alleen met Vermeer bestaat enkel en alleen uit Vermeers Gezicht op Delft, volgens de beroemde Franse schrijver Marcel Proust “het mooiste schilderij ter wereld”. Als bezoeker krijg je de mogelijkheid om echt even helemaal alleen op zaal te zijn met dit prachtige schilderij. Er zijn maar weinig werken in de wereld die in hun eentje een tentoonstelling kunnen dragen, en het Gezicht op Delft is er een van.”

Ik vermoed dat deze tentoonstelling niet veel bezoekers zal trekken – zo’n vijftig bezoekers per dag gok ik – , maar toch moet ik zeggen dat ik het een heel mooi idee vind. Sterker nog, ik neem het over  – beter goed gejat, dan slecht bedacht.’ Bij deze bied ik u de mogelijkheid aan om vijftien minuten  – vijf meer dan in het Mauritshuis! – om op mijn site geheel in uw eentje naar een afbeelding van het Gezicht op Delft te kijken. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van.

0000000 1233px-Vermeer-view-of-delft

Voor degene die zich afvraagt hoe ik het softwaretechnisch gezien regel dat u de enige unieke kijker naar dit schilderij op mijn site bent, daar hoef ik niks voor te regelen. Ik heb toch nooit meer dan één bezoeker tegelijkertijd.

p.s. Een bezoek aan het Mauritshuis om het schilderij daar in het echt te bekijken is ook een goed idee. Het is een mooi schilderij.

Vermeer en de Hoogh

Gisteren bezochten Marianne en ik in Museum Prinsenhof in Delft de tentoonstelling over Pieter de Hoogh.

pieter de hoogh tentoonstelling

We zagen er onder andere dit schilderij dat het museum had geleend van het Kunstmuseum in Basel.

schilderij Pieter de Hoogh(Jammer dat ze het niet recht hadden gehangen.)

Het zien van dit schilderij inspireerde mij om weer eens een stukje te schrijven in het kader van mijn speurtocht naar het Tweede Straatje van Vermeer.  Het begint als volgt:

We zitten nu in januari 2020. De laatste keer dat ik hier een bericht plaatste over mijn speurtocht naar het vermiste Tweede Straatje van Vermeer was in juli 2018. Laat ik het maar zo formuleren: ik ga zorgvuldig te werk”

In het stuk komen onder andere de gelijkenissen tussen de schilderijen van Vermeer en De Hoogh qua onderwerp en qua schildersstijl ter sprake.

dehoogh-vermeerLinks: Pieter de Hoogh: Vrouw met weegschaal: omstreeks 1660; rechts Vermeer: Vrouw met weegschaal: ergens tussen 1662 en 1665.

dehoogh-vermeer 2Links De Hoogh een binnenplaatsje met een doorkijkje naar de straat;  rechts Het Straatje van Vermeer gezien vanaf de straat met een doorkijkje naar een binnenplaats;  beide schilderijen zijn in 1658 in Delft geschilderd. (Het zijn overigens niet dezelfde gebouwen.)

De reden dat het schilderij uit Basel mij inspireerde tot het schrijven van een bijdrage over het Tweede Straatje van Vermeer  was het huis op de achtergrond.

schilderij Pieter de Hoogh detail

Voor wie het fijne hiervan wil weten, kan het hier allemaal op mijn site lezen.

De tentoonstelling in Delft duurt nog tot en met 16 februari 2020.

(Museum de Prinsenhof is ook de plek waar in 1584 Willem van Oranje het loodje legde. De kogelgaten zijn nog te zien.)

 

 

Een beloning van 10 miljoen dollar

Weet u wie de persoon is die op deze foto genomen op 17 maart 1990 staat?

boston dief 5300

Indien u het weet, meldt u zich dan bij de FBI. Wellicht levert het u een beloning op van 10 miljoen dollar.

Wie hierover meer wil weten, kan hier op mijn site terecht. Daar leg ik uit wie deze persoon is en waarom u er een beloning van 10 miljoen dollar mee kan verdienen. Het is wel een tamelijk lang verhaal van ongeveer 9.000  woorden. De leestijd daarvan bedraagt zo’n 40 minuten, dus u moet er wel even de tijd voor hebben.

 

 

 

 

Vermeer: follow the money!

Al bijna twee jaar heb ik haast niets meer gedaan aan mijn onderzoek naar het verdwenen tweede Straatje van Vermeer. Zo vinden we het ding natuurlijk nooit. Daarom heb ik het onderzoek maar weer eens opgepakt. We zijn nu toe aan het tweede deel van het onderzoek: “Follow the money!”.

In het eerste deel van het onderzoek hebben we – ik lijk wel een voetballer; die spreken ook vaak in de wij-vorm – geprobeerd te achterhalen hoe het schilderij er ongeveer uit kon zien. Even dat deel samenvattend, we zijn dus op zoek naar een schilderij met daarop afgebeeld:

  • Een zeventiende-eeuws huis dat loodrecht (dwars) op een straat staat (eventueel is voor de straat een gracht zichtbaar maar dit hoeft niet).
  • Het huis is 4,40 meter breed. Er is in ieder geval een deur en een raampartij te zien; wellicht twee raampartijen. Vermoedelijk zal er in ieder geval aan de rechterkant van het huis een raampartij te zien zijn.
  • Het huis heeft aan de voorkant een trapgevel.
  • Het huis is vermoedelijk opgebouwd uit rode bakstenen, die wellicht wit zijn gepleisterd.
  • Op diverse plaatsen zullen op de voorgevel beschadigingen aan het metselwerk te zien zijn.
  • Aan de gevel van het huis is een gevelsteen te zien met daarop drie vogels (valken).
  • Het huis heeft naar achteren toe een puntdak (zadeldak)
  • Aan de rechterkant van het dak is een hoge schoorsteen zichtbaar. De schoorsteen staat vrij ver naar voren.
  • Schuin rechtsachter het huis is op de achtergrond het dak te zien van een hoog huis.
  • Er zullen vermoedelijk geen kinderen op het schilderij te zien zijn.
  • Het schilderij zal vermoedelijk beschadigd zijn of erg vervuild zijn.

Ok, het schilderij kan er natuurlijk ook heel anders uit zien, maar dat is een detail. Op naar fase twee van het onderzoek: ‘Waar is het schilderij gebleven?’ Sinds Watergate – een Amerikaans politiek schandaal in de jaren 70 waarbij bleek dat president Richard Nixon ongeoorloofde methodes had gebruikt tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen van 1972. Het leidde in 1974 uiteindelijk tot zijn aftreden – krijgt elke onderzoeker de tip ‘Follow the money’, dus dat is de eerste invalshoek van het tweede deel van mijn onderzoek. Op zoek dus naar de financiële sporen die het schilderij in de loop der tijden heeft achter gelaten.

Follow the money!

geld(Helaas is dit geen door mij zelf genomen foto maar eentje van een zekere GreenZeb, geplaatst op de Wikipedia)

Wie het hele verslag van dit deel van mijn speurtocht wil lezen kan hier terecht.

 

Een plakkende Mondriaan en een bordurende Vermeer

Vandaag is het blogpost nummer 600. Dat moet dus niet zo maar een niemendalletje zijn maar een weloverwogen goeddoordachte blogpost. Daarom een wetenschappelijk verhaal en wel over hoe schilders  tot hun compositie komen. Het antwoord daarop luidt: ieder heeft zijn eigen methode.  Zo, daar kijkt u van op of niet?

Ik pak er even twee voorbeelden bij. Allereerst Piet Mondriaan. Zijn laatste schilderij was de Victor Boogie Woogie.

mondriaan 2Dit schilderij was toen de schilder in 1944 overleed nog niet af. Daardoor kunnen we zien hoe hij werkte. Als je goed naar het schilderij kijkt, dan zie je namelijk dat hij gebruikte maakte van gekleurde stukjes cellotape.

mondriaan

Als de compositie hem beviel, dan haalde hij de cellotape weg en schilderde hij het vakje in de goedgekeurde kleur en afmeting.

Een heel andere werkwijze had Johannes Vermeer. Die borduurde eerst zijn ontwerp voordat hij het schilderde.  Vermeer, een bekwaam borduurder,  was een veeleisend man. De compositie moest eerst perfect zijn voordat hij deze met verf op het doek zette. Voordat hij zich aan het schilderen zette, had hij al honderden borduurwerken van het onderwerp gemaakt.

Zo zag ik van de week twee van deze Vermeer-borduursels in onze plaatselijke kringloopwinkel.

vermeer

Het geborduurde melkmeisje is zo te zien al bijna de definitieve versie.

vermeer melkmeisje

Dat geldt echter niet voor ‘Het glas wijn’ dat in het Gemälde Museum in Berlijn hangt.

vermeer glas wijn

vermeer berlijnUw deskundige gids in 2015 in Berlijn 

Vergelijk het borduursel van Vermeer eens met de uiteindelijke versie. Het is een wereld van verschil.

vermeer glas wijn 2JPG vermeer glas wijn

De definitieve kleuren zijn anders en ook in de compositie heeft hij heel wat  veranderingen gebracht. Wel is de rudimentaire opzet van het schilderij al goed te zien

Tot slot, ik hoor het u vragen, zijn die borduursels van Vermeer ook veel geld waard? Helaas, het antwoord is nee. Dit omdat hij er zo veel van heeft gemaakt.  Voor elke schilderij wel honderden, soms wel duizend.  Zo weinig Vermeer schilderde, zo veel borduurde hij. En daarnaast zijn er ook nog eens veel vervalsingen van zijn borduurwerken in omloop.

Ik heb deze twee borduurwerkjes dan ook laten staan.