Categorie archief: Uncategorized

Het museum van interessante mensen

Ik ben begonnen met het oprichten van een nieuw musem en wel het museum van interessante mensen.

In dit museum vindt u verhalen die gaan over mensen, waar ik de levensgeschiedenis of iets wat ze tijdens het leven hebben gedaan, dan wel meegemaakt hebben, interessant vindt. Dat kan van alles zijn. Er zit geen groot plan achter. Het is wie ik toevallig tegen het lijf wordt. Figuurlijk bekeken uiteraard, niet letterlijk.

De eerste persoon die ik in dit museum heb opgenomen is Harvey Ball, de uitvinder van de gele smiley.

Zie hier de geschiedenis van de smiley. 

 

What’s in a name.

Zeggen de namen Alois Alzheimer, André Ampère, William Boeing, Charles Boycott, Louis Braille, Anders Celsius, Rudolph Diessel, Gabriel Fahrenheit, William Frisbee, Joseph Guillotin, R.J. Guppy, Henry Heimlich, Charles Lynch, Maria Montessori, Samuel Morse, James Parkinson, Ivan Pavlov, Charles Richter, Adolphe Sax, the Earl of Sandwich, Paul Stroganoff, George Gilles De Tourette en Ferdinand Zeppelin u iets?

Het zijn allemaal mensen naar wie een ziekte, een eenheid, een product, een gebeurtenis, een gerecht, een dier of een begrip zijn vernoemd. Nu is het hun geval zo dat de naam er eerst was en het begrip daarna pas, vernoemd naar hun naam.

Maar het komt ook andersom voor. Dat je mensen ziet  die een bepaald beroep hebben dat een verband lijkt te hebben met hun naam. Gisteren zagen we bij het tv-programma ‘Op zoek naar de nieuwe Vermeer’ hier weer een voorbeeldje van. Eén van de twee meesterschilders heette Nard Kwast.

0000 naam 0

De naam Nard Kwast is een voorbeeld van een aptoniem (afgeleid van het Latijnse ‘aptus’, “geschikt” en het Griekse ‘onoma’, “naam”). Hiermee wordt een naam aangeduid die aansluit bij hetgeen de drager van die naam in het dagelijks leven doet. Je ziet wel vaker mensen met dergelijke namen. Er zijn zelfs mensen die deze  voorbeelden verzamelen. Ik heb er een paar van twitter geplukt. (Voor de bronnen: zie deze tweet en de reacties eronder.)

0000 naam 04

0000 naam 05

0000 naam 06

0000 naam 07

0000 naam 08

0000 naam 09

0000 naam 10

0000 naam 11

0000 naam 12

0000 naam 13

0000 naam 14

0000 naam 15

0000 naam 16

0000 naam 19

0000 naam 18

Bij dit laatste voorbeeld vraag je je af of het wel klopt. Ik heb er even op gegoogled en het klopt inderdaad niet helemaal . De burgemeester heet weliswaar zo, maar  officieel was hij (van 2013  tot 2018) de burgemeester van Borgloon, waaronder de deelgemeente Kuttekoven valt. Iemand bij de tv kon het blijkbaar niet laten om er op te wijzen dat burgermeester Deneuker ook de burgermeester van deze deelgemeente  was.

Enfin, je hebt er nog veel meer: Peter van der Vorst vooral bekend als royaltyverslaggever; Sabine Uitslag, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten en Mieke Zilverberg, expert munten uit de oudheid bij het televisieprogramma Tussen Kunst & Kitsch om er maar een paar te noemen

Ook in het buitenland zien we dit fenomeen opduiken.

0000 naam 1

0000 naam 20

0000 naam 21

Niet alleen op tv  maar ook zie je het bij schrijvers van boeken.

0000 naam 3

0000 naam 2

Er is een theorie, getiteld ‘Nominative determinism’, die stelt dat mensen zich aangetrokken voelen tot banen die overeenkomen met hun naam. Zo zouden mensen met de naam Dennis of Denise in Amerik relatief vaker ‘Dentist’ (tandarts) worden dan mensen met andere voornamen. Een ander genoemd voorbeeld is dat er in Amerika relatief veel urologen zouden zijn met de achternamen Dick, Cox, Ball en Waterfall. Eerlijk gezegd klinkt het mij een beetje vergezocht, maar wie weet.

Maar ongetwijfeld zullen er op tv in de toekomst nog allerlei voorbeelden voorbij komen van mensen die een beroep hebben dat met hun naam te maken heeft. Maar dan moet de stagiair bij de redactie natuurlijk wel die naam invullen!

0000 naam 00

Tot zover Martin van Neck voor martinvanneck.nl.

 

 

Wederom een nieuwe oudste persoon ter wereld

Ik heb hier een tijdje niet meer geschreven over mijn voornemen om ooit de oudste persoon ter wereld te worden. De laatste keer was in 2017. Toen was de Japanse Nabi Tajima de oudste ter persoon. Zij was op dat moment 117 jaar en 44 dagen oud. Uiteindelijk is ze 117 jaar en 260 dagen geworden.

Sindsdien zijn er drie nieuwe wereldrecordhouders geweest die inmiddels ook allemaal overleden zijn: twee Japanse vrouwen en een Franse zuster. Die laatste, Lucille Randon,  overleed gisteren. Ze was op twintig dagen na 119 jaar oud.  Ze had, naast dat ze de oudste persoon ter wereld was, nog een wereldrecord op haar naam staan. In december 2021, ze was toen bijna 117 jaar,  kreeg ze corona maar overleefde dit en werd daarmee de oudste persoon ter wereld die deze ziekte overleefde.

Echt gezond was ze niet meer. Sinds 2010 zat ze in een rolstoel en ook was ze inmiddels blind. Zie haar hier in betere tijden:

00 oudste 00 oudste 2

De kinderfoto stamt ergens uit de periode 1907-1910, de andere foto  is omstreeks 1920 genomen. Op het laatst van haar leven zag ze er  zo uit.

00 oudste 3

Deze foto stamt uit 2019.

Uiteraard is er direct weer een nieuwe oudste levende persoon ter wereld. Het is de Spaanse – het zijn altijd vrouwen – María Branyas Morera. Ze is geboren op 4 maart 1907 en is nu 115 jaar en 320 dagen oud. Dat is overigens een behoorlijke stap terug ten opzichte van de 118 jaar en 340 dagen van de Franse zuster. Zie deze site voor foto’s van haar, van haar jeugd tot heden. Ze heeft het Covid-record  – de oudste persoon ter wereld die corona overleefde – ook een tijdje in handen gehad. Ze kreeg corona in april 2020 toen ze 113 jaar oud was, maar in 2021 pakte de Franse zuster haar dit record met 116 jaar af.

De oudste man die momenteel leeft is Juan Vicente Pérez Mora uit Venezuela. Hij  is geboren op 27 mei 1909 en is momenteel 113 jaar en 236 dagen oud.

Overigens, voor wat betreft mijn voornemen om de oudste persoon ter wereld te worden, ik wil het wel worden, maar niet zijn. Ze gaan namelijk vaak snel dood als ze eenmaal die titel hebben.

De Nieuwe Vermeer

Zoals ik in de vorige bijdrage al schreef, kreeg ik in april een mailtje van een tv-productiehuis met de titel: ” ONDER EMBARGO Nieuw televisieprogramma Johannes Vermeer.”

“Beste Martin van Neck, Mijn naam is Joanie en ik ben werkzaam als redacteur bij productiehuis Helder in Amsterdam, de makers van het televisieprogramma Project Rembrandt. Momenteel zijn we druk bezig met een nieuw televisieprogramma over de schilder Johannes Vermeer.

Hiervoor zijn we op zoek naar kunstschilders die in de huid van zijn 17e-eeuwe penseelstreek willen kruipen en 1 van de vermiste werken (6) van Vermeer gaan schilderen. Elk schilderij bevat uiteraard een eigen titel ofwel thema. 1 van de titels zal gaan over het mogelijke 2e straatje van Vermeer.

Ik zou heel erg graag met u hierover in contact willen komen om meer over dit onderwerp te weten te komen. Daarbij ook de mogelijkheid verkennen om u wellicht als expert bij deze aflevering te betrekken?

Ik zie uw reactie graag tegemoet.

 Veel groeten, Joanie “

Het mailtje van Joanie – in haar mail vermeldt ze keurig haar achternaam maar die heb ik hier vanwege privacy-aspecten  wegelaten –  was door Hotmail als spam aangemerkt en daardoor automatisch in mijn spammap beland. Daar zag ik het een paar weken later toevallig en na wat mailtjes heen en weer maakten we begin juni een afspraak in hun kantoor aan de Herengracht in Amsterdam.

Ik werd er door Joanie samen met nog twee dames ontvangen, een collega en haar baas. Ze vertelden dat ze vorig jaar het Project Rembrandt voor Omroep Max hadden gemaakt – ik kende het niet. Het bleek dat het programma op hetzelfde tijdstip uitgezonden was als NCIS en tja, daar keken mijn vrouw en ik liever naar.  Dat vonden de dames jammer, maar goed volgend jaar wilde Omroep Max een tv-programma uitzenden rondom de grote Vermeer tentoonstelling in het Rijksmuseum.

00 max

In de eindejaarsuitzending van Omroep Max werd er over dit programma gesproken,

Voor elk vermist schilderij, zo vertelden de drie dames mij, waren er een tweetal kunstenaars (de zogeheten ‘meesterschilders’) gevraagd om in de huid van Vermeer te kruipen om de verdwenen schilderijen zo exact mogelijk te herschilderen zoals Vermeer het zelf gedaan zou kunnen hebben. Een jury van deskundigen uit het Rijksmuseum en het Mauritshuis in Den Haag beoordeelde vervolgens telkens wie van de twee dit het beste had gedaan .

Daarnaast was er een ‘vrije categorie’. Hierbij mochten “amateurskunstenaars” (in hun eigen ‘atelier’) een persoonlijke invulling aan één van de verdwenen schilderijen van Vermeer geven, aan de hand van een vastomlijnde omschrijving (de zogenaamde ‘opdracht’).  Alles mocht, elk materiaal was toegestaan, de enige voorwaarde was dat je naast het insturen van een foto van het resultaat ook het hele maakproces werd gefilmd en gefotografeerd zodat heel Nederland mee het maakproces kon zien.

Eén van de zes verdwenen schilderijen betrof het Tweede Straatje van Vermeer. Op internet waren ze mijn ideeën tegen gekomen over hoe het schilderij er uit gezien zou kunnen hebben en vandaar dat ze mij hadden uitgenodigd. Wellicht kon ik als een soort expert aan het programma mee  werken. Oké, een rol als expert, gelukkig, ik was even bang dat ik zelf moest gaan schilderen.

Op hun verzoek vertelde ik vervolgens waarom ik dacht dat het schilderij er uitzag zoals ik denk dat het er uit ziet – deze zin moet u misschien nog een keer overlezen maar hij klopt wel (denk ik). De dames waren enthousiast. Vervolgens kwam er een discussie over hoe deze ideeën op tv in beeld konden brengen “This is TV man”. De beschrijving van het schilderij voorlezen van een papiertje was het natuurlijk niet, waarop ik het idee opperde voor een wandeling, samen met een echte kunstexpert, langs plaatsen in Delft zoals het geboortehuis van Vermeer, zijn woonhuis en de straat waar het eerste en tweede Straatje gestaan zouden kunnen hebben. (Ik moet eigenlijk geld vragen voor dit soort ideeën.)

Aan het einde van het gesprek vroeg ik welke andere verdwenen schilderijen in het programma te zien zouden zijn. Het waren er  naast het Tweede Straatje nog vier die op de zogeheten Dissiuslijst stonden – voor deze lijst zie hierHet zesde schilderij betrof ‘Het Concert’, het schilderij  van Vermeer dat in 1990 uit het Isabelle Gardner Museum in Boston is gestolen. Sindsdien is het spoorloos. (Elders op deze site kunt u een groot verhaal van mij over deze diefstal lezen dat ik 2018 heb geschreven; zie hier). “Nou, die expertschilders van dat schilderij hebben het makkelijk, het is precies bekend hoe dat er uit ziet’ merkte ik op, maar dat moest ik niet te makkelijk zien.

Overigens staan er op de Dissius-lijst zes schilderijen die thans verdwenen zijn en niet vijf. Zie hier een uitgebreide analyse op de prachtige zeer informatieve site EssentialVermeer over verdwenen Vermeer.  Eentje doet dus blijkbaar niet mee. Het zou kunnen dat er naast de zes vermiste schilderijen van de Dissiuslijst er nog twee of meer schilderijen van Vermeer zijn, die in de loop van de tijd zijn verdwenen. Zie daarvoor ook de analyse op de site van Essential Vermeer. Enfin, ze zouden over alles nadenken en ik zou over de verdere invulling van mijn rol nog horen.

In juli kreeg ik weer een mailtje van Joanie.

 Beste Martin, Alles wel?  Even een update en nog een aanvullende vraag vanuit ons aangaande het programma. We zijn momenteel druk aan het puzzelen om te kijken hoe we de doektochten in de afleveringen kunnen invullen. Ook zijn we nog steeds erg enthousiast over jouw verhalen en aannames rondom het 2e straatje. Wetende dat het op onderzoek berust en geen harde feiten zijn, zijn we toch benieuw naar het volgende. Is het mogelijk om de punten http://www.martinvanneck.nl/het-tweede-straatje-van-vermeer/11-het-tweede-straatje-van-vermeer-1656-1696/ voor ons ietwat meer te duiden of hoe je bij deze aannames bent gekomen? Het is voor het programma van belang dat deze wel op onderzoek berusten. Ik hoor het graag, ook als erg nog vragen en opmerkingen zijn.”

A ha! Het moest wel op onderzoek berusten. Heel goed, maar zoals Albert Einstein ooit eens zei: ‘Als we wisten wat we deden, heette het geen onderzoek.” Desondanks stuurde ik een uitgebreide mail waarin ik – uitgaande van de beredeneerde veronderstelling dat Vermeer het huis van zijn zuster als Tweede Straatje  had geschilderd –  telkens voor elk van mijn veronderstellingen aangaf of het gebaseerd was op onderzoek of dat het een aanname betrof, zoals deze veronderstelling over de afmetingen van het huis.

  • “Het huis is 4,40 meter breed. Er is in ieder geval een deur en een raampartij te zien; wellicht twee raampartijen. Vermoedelijk zal er in ieder geval aan de rechterkant van het huis een raampartij te zien zijn.” De breedte van het huis weten we exact dankzij het eerder vermelde belastingdocument waar voor elk huis aan een gracht de afmetingen in stond. Onderzoek dus. Dat er aan de rechterkant van het huis een raam zal zijn is een aanname gebaseerd op de aanwezigheid van een schoorsteen aan de rechterkant op het dak, dat doet vermoeden dat er beneden aan de rechterkant van het huis een openhaard zal zijn geweest die zich in de woonkamer zal hebben bevonden. Deze kamers hebben meestal ramen. Het huis is niet al te breed, maar er is voldoende ruimte aan de linkerkant van de deur voor nog een raam. Het eerste raam is dus vooral gebaseerd op onderzoek, het tweede raam is een aanname.

Vervolgens duurde het tot september voordat ik weer iets hoorde. Wel kreeg ik in de zomer een aantal mailtjes met vragen over het Tweede Straatje van kandidaten (“de amateurs”) die aan het programma mee wilden doen en die ook mijn site hadden ontdekt . Ik antwoordde telkens dat ik in contact was met de productiemaatschappij die voor Omroep Max het programma ging maken en dat het me daarom niet fair tegenover de andere deelnemers leek om ze uitgebreid van advies te voorzien.

Eén van deze deelnemers merkte op: “Er wordt erg weinig van uw bevindingen gebruikt. Er is zelfs een ander formaat van het doek gekozen ( 44×54 cm; landscape; terwijl de meeste doeken van Vermeer in portrait-mode zijn geschilderd) […]  Men geeft aan dat er enkele huizen op het doek moeten staan; dat er personages op moeten voorkomen i.v.m. de menselijke maat en de verhouding naar de huizen; de huizen  en de locatie moeten van enige betekenis zijn; het moet een sfeerbeleving voorstellen in een logisch samenhangend geheel. Dat alles in de stijl van Vermeer waarbij het licht functioneel wordt ingezet waardoor het oog van de kijker wordt geleid naar de kern van de voorstelling.”

Hij had gelijk.  Zo’n 90% van de schilderijen van Vermeer zijn geschilderd in portraitvorm en niet in landscape. Zeker voor een schilderij van een huis  – meestal hoger dan breed  – lijkt een schilderij in portraitvorm de meest logische keuze.  Dus waarom de productiemaatschappij met de aanwijzing kwam dat het een werk in landscape moest zijn, geen idee. Wellicht had dat te maken met het feit dat tv’s allemaal een breedbeeldformaat hebben? Ik verzin ook maar wat.

Eind augustus fietsten mijn vrouw en ik twee weken lang door Nederland –  geen E-bike, het echte werk dus.  In de bossen bij Anrhem kreeg ik opeens telefoontje van Joanie. Ze hadden contact gehad met iemand van het Rijksmuseum en die was het niet eens met mijn ideeën over hoe het schilderij er uitzag. Nou moe! Dat kan zei ik, zolang het schilderij niet terug gevonden is, is elke theorie mogelijk. Maar het kwam er geloof ik op neer – ze zei het niet expliciet – dat ze meer waarde hechtten aan de mening van de Rijksmuseum-deskundige dan aan mijn ideeën over het schilderij. Oké, dat kan. “En toch draait ze” zou Gallilei zeggen. Wel zou ze de twee experts wijzen op mijn site zodat ze zelf konden beslissen hoe het schilderij er uit zou kunnen zien. Ik werd vriendelijk bedankt voor mijn inzet voor het programma. Ik wenste haar veel succes en dat was het dan.

Een week later was ik weer thuis en stuurde ik haar nog een mail dat los van hoe de voorstelling er uit zag, ik wel hoopte dat de expert-schilders het schilderij in ieder geval in portrait-vorm zouden schilderen in plaats van de landscape-vorm die de amateurschilders kregen voorgeschoteld, maar een antwoord op die mail kreeg ik niet.

Enfin, tot zover mijn rol als expert, Omroep Max zendt vanaf 12 februari het programma ‘De nieuwe Vermeer’ uit waarin de verdwenen schilderijen van Johannes Vermeer centraal staan inclusief het Tweede Straatje. Ik denk dat ik wel ga kijken, in ieder geval de aflevering over het Tweede Straatje.

Het Tweede Straatje van Vermeer wordt verfilmd

Oké, de titel is niet helemaal juist. Het Tweede Straatje wordt niet verfilmd maar komt op de televisie. Oké, dat is ook niet helemaal juist. Er komt een programma op televisie, waarin ook het Tweede Straatje van Vermeer aan de orde komt. Oké, het gaat niet specifiek over mijn speurtocht maar over het schilderij zelf.  Oké, het programma  gaat ook niet specifiek over het Tweede Straatje maar over alle vermiste schilderijen van Vermeer. Maar hé, het Tweede Straatje komt  wel op televisie!

In 2023 is er in het Rijks Museum – die rare spatie is niet van mij maar een idee van het Rijksmuseum zelf – van 10 februari  tot  en met 4 juni 2023 een grote tentoonstelling met schilderijen van Vermeer.  In de tentoonstelling zijn 28 van de 37 nog bestaande Vermeers te zien. Nog nooit eerder was het mogelijk zoveel werken van Vermeer tegelijk te bekijken. Voor meer informatie over deze tentoonstelling zie hier.

oo rijks vermeer

Omroep Max heeft nu bedacht om hierop mee te liften en heeft een productiehuis opdracht gegeven een programma te maken over de vermiste schilderijen van  Vermeer. Hobby-schilders kunnen hieraan mee doen door één van deze vermiste schilderijen te schilderen  – geheel naar eigen inzicht – en ondertussen hun schilderproces te filmen. Daarnaast zijn er twee experts die proberen om het betreffende vermiste schilderij zo nauwkeurig mogelijk te schilderen.  Er is ook een deskundige jury die een en ander gaat becommentariëren.

00 vermeer

Diona Stax gaat het programma presenteren.

00 vermeer 2

Een probleem is natuurlijk wel dat niemand precies weet hoe die verdwenen schilderijen er uit zien. Maar één deskundige – ja, ja – heeft wel een idee hoe het Tweede  Straatje er uit kan zien. Zo dus: (Zie elders op deze site.)

00 vermeer 3

Het productiebedrijf dat het programma maakt had op zoek naar informatie over Vermeer gegoogled en was op mijn blog over het vermiste schilderij gestuit. Eind april kreeg ik opeens een mail. Hoe het verder ging, – cliffhanger (!) –  leest u  in de volgende bijdrage.

00 vermeer 4

Redt uw deskundige hier Dionne Stax? Lees het in de volgende bijdrage!

Hard Gras 147

Er is weer een verhaal van mij opgenomen in Hard Gras en wel in nummer 147 van december 2022. (De allereerste keer dat er een verhaal van mij in Hard Gras verscheen is al weer 22 jaar geleden. Ik word oud.) Zie hier het kaft van Hard Gras  nr. 147.

00 hard gras

Het verhaal gaat over de sportieve carrière van mijn ouders. Mijn vader was meer dan veertig jaar voetbalbestuurder. Voor het eerst tijdens de Tweede Wereldoorlog in Voorst, voor het laats in 1985 bij de sportvereniging Diepenveen. Ik citeer een klein stukje uit het verhaal over de periode bij Voorst.

Ook schrijft hij vaak de jaarverslagen van de club. Het organiseren van voetbalwedstrijden tijdens de oorlog wordt steeds problematischer. Uit een naoorlogs verslag op de site van Voorst over het seizoen 1943 – 1944, het laatste seizoen dat er tijdens de oorlog wordt gevoetbald:

Moeilijkheden bleven Voorst niet bespaard. De oorlog drukte steeds meer een stempel op ons gehele leven. Verschillende spelers moesten in Duitsland gaan werken, andere doken onder, het materiaalprobleem werd steeds dringender en ook het vervoersvraagstuk. Op alle mogelijke manieren moest men soms proberen de tegenpartij te bereiken. We herinneren ons, dat Voorst 3 eens op 5 tandems (meer waren er niet te krijgen) met 10 spelers naar Hengelo vertrok. Tot overmaat van ramp werd de terreinhuur opgezegd. Na lang zoeken werd tijdelijk een weide van de heer Kloosteboer verkregen en de toenmalige spelers zullen nog wel eens terug denken aan de “malse klei” van dit terrein.”

Het verhaal gaat ook over mijn moeder. Zij zat samen met haar vriendin Fanny (Blankers) Koen uit Hoofddorp op turnen en atletiek.  Mijn moeder was beter in turnen, Fannny Koen in atletiek. Was het andersom geweest dan had mijn moeder vier gouden Olympische medailles gewonnen. Enfin, het hele verhaal kunt u dus lezen in Hard Gras nr.147.

Ondertussen op Twitter

Ik zit ook op Twitter. Met mijn 50 volgers ben ik daar een grote speler. Oké, Barack Obama heeft er meer. Hij heeft momenteel 129,7 miljoen volgers.

o barack

Zelf volgt hij zo’n 590 duizend Twitter-accounts, waaronder Joseph Jacobus Maria van ’t Hek (beter bekend als Youp van ’t Hek) en Nu.nl. (Zie onder; er zijn nog meer Nederlandse accounts die hij volgt; er zal wel een algoritme aan het werk zijn die automatisch de te volgen personen voor Barack Obama uitkiest. Ik heb sterk het vermoeden dat hij ze niet leest.)

0 obama

Obama blijft dus op de hoogte van het Nederlandse nieuws en de grollen van Youp. (Als iemand je volgt, dan zie je de meest recente tweets van degene die je volgt op je startpagina. Ikzelf volg zo’n 45 accounts; tweets van andere accounts kan je overigens altijd lezen met behulp van zoekfuncties (bijvoorbeeld op trefwoorden of personen.)

Enfin, dankzij twitter blijf ik op de hoogte van allerlei zaken die ik anders mis. Een zestal voorbeelden, te beginnen met iemand die in de quiz ‘De slimste mens van Nederland’ niet wist wanneer D66 was opgericht. Ook leuk de mevrouw die ondanks een hint van Martijn Krabbé niet nog een vierde woonplaats  met een A kon bedenken.

0 tweet 1

Nog een paar voorbeelden van leuke tweets die ik onlangs zag.

0 tweet 2

0 tweet 4

0 tweet 5

0 tweet 6

En tot slot twee tweets van Taalvoutjes over een onderwijsinstelling waar je geen naam maar een nummer bent en over een aanbieding die de winkel uitvliegt.

0 aar taal

0 aarbij

Tot slot, ik ga Barack Obama ook maar eens volgen. Benieuwd of hij mij dan ook gaat volgen. Ik laat het u weten.

 

Biggen gooien

Dit weekend waren de beide dochters op bezoek. De oudste had iets nieuws ontdekt: biggen gooien. Voordat u nu de politie; de dierenbescherming of de BTG (de Bond Tegen Biggengooien) belt, het betreft hier een spelletje. Ze had het tijdens een vakantie leren kennen en op marktplaats zelf een exemplaar gekocht. Het heeft dus niks met echte biggen te maken, en ook bijvoorbeeld vegetariërs kunnen rustig meedoen.

Je gooit met varkentjes. Die komen dan op een bepaalde manier op de  tafel terecht en dat bepaalt hoeveel punten je krijgt. Staat een big recht overeind of ligt hij op zijn rug, dan krijg je daar vijf punten voor. Zie onder: twee keer vijf punten.

biggen 00

Liggen ze op hun neus, dan levert je dat zelfs tien punten op.

biggen 0

Liggen ze allebei op dezelfde zij, dan krijg je één punt. Maar liggen ze elk op een verschillende zijde, – je kan dat zien omdat de biggen een stip hebben aan één kant -, dan is je beurt voorbij en ben je alle punten van die beurt kwijt. Je mag in je beurt net zo vaak gooien als je wilt. De punten worden bij elkaar opgeteld. Het is dus een zaak van telkens ‘ga ik wel of niet nog een keer gooien?”

biggen 3

Twee verschillende zijden, de beurt is voorbij, alle punten van die beurt kwijt: nul punten. Tja, had je maar op tijd moeten stoppen.

De winnaar is degene die het eerst 100 punten haalt, tenzij iemand anders nog meer punten haalt dan degene die als eerste boven de 100 uitkomt. (Een ieder krijgt nog een slotbeurt als er iemand boven de 100 uit is gekomen.) Ik hoop dat u het snapt. Johan Cruijff zou zeggen: “Als ik zou willen dat je het begreep, zou ik het beter hebben uitgelegd.”

Enfin, wij gingen het spelen en daar zaten vier volwassen met biggen te gooien. De eerste spelletjes werden gewonnen door de dochters. Die gooiden in hun beurt telkens net zo lang totdat ze bij elkaar meer dan twintig punten hadden. Daar hadden ze dan meestal vier of vijf worpen per beurt voor nodig (waarbij er dus geen worp tussen mocht zitten waarbij de varkentjes op een verschillende zij lagen.) Kunt u  het nog volgen? Wel opletten graag, want anders zit ik voor niks te schrijven.

Deze ex-wiskundestudent had al na een paar spelletjes door dat de kans dat als je vier of vijf keer achter elkaar gooit er een worp tussen zit met de biggen op een verschillende zij, best groot was, en besloot daarom te stoppen zodra ik in een beurt meer dan tien punten bij elkaar had gegooid. En zie, de statistiek (en ik dus) wint het van het gokken van de dochters.

biggen 1

Winnaar Pap!

Bloemen die bloeien

Uit de serie ‘Bloemen die bloeien’: de Allium, gezien langs de Vliet in Voorburg.

0000000000 00000 allium0

0000000000 00000 allium

0000000000 00000 allium 4

0000000000 00000 allium 6

0000000000 00000 allium 3

0000000000 00000 allium 2

Volgende keer een aflevering uit de serie: ‘Bloemen die niet bloeien’.

p.s. Alle foto’s zijn van Marianne, behalve de een-na-laatste, die heb ik genomen. Die is gelijk ook wat minder.

Die en dat

Gisteren was er het interview van Mathijs van Nieuwkerk met Koningin Máxima.

00000000 01

Hoewel Máxima tegenwoordig goed Nederlands spreekt, viel het me op dat ze na ruim twintig jaar in Nederland nog steeds niet het onderscheid weet tussen het gebruik van ‘die’ en ‘dat’. Zo had ze het over ‘die gevoel’.

00000000 max

Nu ben ik de laatste om hier iets van te zeggen – ik maak om de drie woorden een taalfout en spreek geen woord Spaans; zij wel – maar toch, omdat ik uit zeer betrouwbare bron – die ik uiteraard niet zal verklappen; dat heb ik Willem-Alexander beloofd – weet dat Máxima altijd dit blog leest, hierbij met een schalkse knipoog (un guiño travieso) een link naar ‘Onze Taal’ waar het gebruik van ‘deze’, ‘die’, ‘dit’ en ‘dat’ nog eens wordt uitgelegd.

00000000 02

Maar majesteit als u zegt “Hou eens op met die gezeur.” dan heeft u volkomen gelijk.