Donderdag 30 juli vertrok vanaf het Cape Canaveral Air Force Station in Florida – om precies te zijn om 7.50 uur plaatselijke tijd (EDT); het gaat om de details – een Atlas V raket met aan boord de Mars Perseverance Rover.
De lancering van de Atlas V raket op 30 juli. Image Credit: NASA/Joel Kowsky
Zie hierboven en hieronder de neuskegel van de raket waarin de Mars Perseverance Rover zich bevindt. (Afbeelding NASA.)
De neuskegel opengeklapt. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
De Perseverance Rover is onderweg naar de Jezero Crater op Mars. Dat is nu een droge krater, met een diameter van 49 km. Hij is ontstaan door een meteorietinslag. Vroeger heeft hier naar alle waarschijnlijkheid langdurig water in gestaan. Hierdoor bestaat de mogelijkheid dat er zich een vorm van leven heeft ontwikkeld, waarvan sporen nu terug te vinden zouden kunnen zijn, bijvoorbeeld in de vorm van (versteende) bacteriën.
De bedoeling is dat de Perseverance Rover op 18 februari 2021 op Mars landt. De landing gebeurt op een spectaculaire wijze. Ik citeer even uit een mooi groot verhaal van Julian Huijbregts op Tweakers.net.
“De capsule waar Perseverance in zit, bereikt de atmosfeer met een snelheid van zo’n 21.000 km/u. Door de vorm en de massa van de capsule neemt die snelheid tijdens de daling snel af en op een hoogte van zo’n 11 km, als de snelheid is gezakt naar zo’n 3000 km/u, klapt er een grote parachute uit om de capsule verder af te remmen. Die 88 kg wegende parachute is 21,5 meter breed en gemaakt van nylon-, Technora- en kevlarvezels.
Afbeelding © NASA/JPL-Caltech
Op een hoogte van zo’n 8 km wordt het hitteschild losgelaten en wordt de radar van Perseverance geactiveerd om te bepalen hoever er nog te gaan is. Als een hoogte van 1,6 km is bereikt, wordt de landing stage waar Perseverance aan vastzit, losgekoppeld van de capsule en maakt deze een korte vrije val. Vervolgens worden de acht raketboosters van de landing stage ingeschakeld om verder af te remmen, en de vallende capsule en parachute te ontwijken.”
Afbeelding © NASA/JPL-Caltech
“De boosters remmen de landing stage af tot een snelheid van 2,7 km/u en op een hoogte van 20 meter wordt de sky crane-manoeuvre uitgevoerd. Perseverance zit met drie nylonkabels vast aan het landingsgedeelte en wordt zachtjes naar beneden getakeld. Als Perseverance voet aan de grond heeft gezet, worden de kabels losgekoppeld en maakt de landing stage een ontwijkende manoeuvre.”
Van 21.000 km per uur afremmen naar 2,7 km per uur. Dat is nog eens flink op het rempedaal drukken. Eenmaal veilig geland op Mars gaat de Rover aan het werk.
De Perseverance Rover veilig op Mars, althans dat is de bedoeling van NASA; afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
De voornaamste doelstelling van de missie is om op zoek te gaan naar sporen van leven op Mars of zoals de NASA het zelf formuleert: “Main Job: The Perseverance rover will seek signs of ancient life and collect rock and soil samples for possible return to Earth”.
(‘possible return‘; ze houden een slag om de arm.)
Een belangrijk onderdeel is het verzamelen van bodemmonsters en deze vervolgens naar de Aarde te sturen. Daarvoor is een ingenieus plan bedacht. Allereerst boort het wagentje op zo’n dertig plaatsen in de grond en verzamelt daarbij telkens ongeveer 20 gram aan materiaal.
De rover druk bezig met het opboren van materiaal; Afbeeldingen credit NASA/JPL-Caltech
De Perseverance Rover analyseert vervolgens het opgegraven materiaal in zijn eigen ingebouwde laboratoriumpje en zendt de resultaten van deze analyse naar de Aarde. Tot zover niets nieuws onder de zon. Iets soortgelijks deed zijn voorganger, de Curiousity, namelijk ook al.
Maar nu komt het unieke van deze missie. Het is de bedoeling om de buisjes met Mars-materiaal vervolgens naar de Aarde te sturen opdat het materiaal hier uitgebreid geanalyseerd kan worden. Een mooi plan met een klein maar hinderlijk probleem. De Perseverance Rover kan niet opstijgen.
Daar heeft men echter het volgende op bedacht. De Rover gooit de dertig buisjes op de planeet.
De rover, druk doende om het oppervlakte van de planeet met buisjes te bevuilen. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Dan moeten we vervolgens tot 2028 wachten op de Mars Sample Return Lander die in de buurt van de Perseverance Rover gaat landen.
2028, de Mars Sample Return Lander landt; Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Veilig geland zet deze zijn zonnepanelen uit en gaat aan het werk.
Met uitgeklapte zonnepanelen; Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Eén van de dingen die hij doet is een karretje, de Sample Fetch Rover, op pad sturen die de buisjes gaat verzamelen.
Go Fetch Go! Zoek de buisjes. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Te hopen is dat de buisjes niet onder het stof verdwenen zijn tegen die tijd. Er kunnen nog wel eens zandstormen optreden.
Curiosity vlak na zijn landing in 2012 (links) en zes jaar later, wat stoffig, tijdens een zandstorm. Foto’s van de NASA zoals weergegeven op de site van Tweakers.
Als Fetch de buisjes gevonden heeft, brengt hij ze terug naar de Sample Return Lander, waar de buisjes in een soort mandje worden gestopt.
Terug naar het baasje met de buit; Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
En in het mandje. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Vervolgens wordt de capsule met buisjes in een raket vanaf Mars de ruimte ingezonden.
De eerste lancering vanaf een andere planeet. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Aangekomen in de ruimte wordt de capsule met de buisjes uit de raket gezet.
De raket stoot de capsule met buisjes af. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Daar wordt de capsule opgewacht door de ESA’s Earth Return Orbiter, die door de ESA in samenwerking met de NASA wordt gebouwd.
De ESA’s Earth Return Orbiter ziet in de verte de capsule aan komen vliegen. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Hij vangt de capsule en vliegt dan met de capsule met de Mars-monsters – ik bedoel de grond; niet levende Mars-monsters; War of the Worlds – terug naar de Aarde.
De boel is aan boord en de ESA’s Earth Return Orbiter vliegt terug naar de Aarde; Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
In 2031 is de Earth Return Orbiter dan terug bij de Aarde – home, sweet home – en laat de capsule met hulp van een ‘NASA entry capsule‘ op Aarde landen en voilà, mission complete. (Aan de laatste drie woorden kunt u wel zien dat het een internationale missie is.)
Tot zover het plan. Een klein maar niet onbelangrijk detail is wel dat al die apparaten, op de Perseverance Rover na, nog deels ontworpen en gebouwd moeten worden. Dus het is nog even afwachten of alles volgens plan verloopt. “I love it when a plan comes together”.
Om echter niet alle eieren / buisjes in één mandje te stoppen gaat de Perseverance Rover ook allerlei andere onderzoekingen op Mars doen. Hij is daartoe rijkelijk uitgerust. Zie hier:
Rechts op arm bevinden zich ‘Sherloc’ en ‘Watson’ die gaan speuren op Mars. Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
En als kers op de kaart heeft hij ook een mini-helikopter bij zich.
Waag het niet om het ding een drone te noemen.; Afbeelding credit NASA/JPL-Caltech
Maar goed, tegen de tijd dat we de resultaten van dit alles hebben – ergens tussen 2030 -2040 – zal ik in de tiende en laatste aflevering van deze serie over de uitkomsten schrijven. Hopelijk weten we dan of er ooit leven op Mars is geweest.
Uit de ‘De tijd : dagblad voor Nederland; d.d. 07-12-1970
p.s. Vindt u in uw achtertuin merkwaardige onbekende buisjes, wie weet, misschien zijn die wel afkomstig van Mars-bewoners.
