Omstreeks 1910 nam het geloof dat er door Mars-bewoners gegraven kanalen op Mars bestonden af. Op een sterrenkundig congres in Londen kwam men tot de conclusie dat ‘er van bewoners en kunstmatige werken op Mars geen sprake kon zijn‘ .
Zie bijvoorbeeld de rubriek ‘Gemengd Nieuws’ uit het ‘Rotterdamse Nieuwsblad’ van 7 januari 1910:
“Alweer een illusie minder dus.”
Ondanks dit nieuwe wetenschappelijke inzicht probeerden veel mensen toch in contact met mogelijke Mars-bewoners te komen. Zo stelde bijvoorbeeld Marconi – die van de telegrafie – in 1919 voor om omstreeks 1927 contact met Mars op te nemen door middel van het zenden van een telegram. (Even simpel als geniaal bedacht.) Dit omdat Mars dat jaar dicht bij de aarde zou staan.
Mensen van de British Post Office in 1897 aan het werk met apparatuur van Marconi
Zie hier een krantenbericht over het voorstel van Marconi, die ook aangaf dat hij ‘draadloze seinen‘ had opgevangen ‘die enkel van Mars of Venus konden komen’.
Helaas, de Mars-bewoners stuurden geen antwoord terug. (Zie dit berichtje uit Het volk: dagblad voor de arbeiderspartij d.d. 25 oktober 1928.)
Overigens, volgens een ander artikel uit 1928 was het maar goed ook dat de Mars-bewoners niet antwoordden. Er woonden helemaal ‘geen nette menschen‘. Ze waren alleen maar druk doende om hun ‘grote verworven kennis voor onzedelijke doeleinden te bezigen.”
Over de mogelijkheid van intelligent leven op Mars was men echter nog steeds niet uitgepraat. Zie hier nog enkele voorbeelden.
1939. Toch bewoners op de planeet Mars?
1940: De man die Mars-bewoners op aarde liet komen.
Oh, wacht even, foutje. Dit bericht gaat niet over Mars-bewoners maar over Orson Welles – de man van het hoorspel waarbij Mars de Aarde aanviel – en Carole Lombard.
“Orson Welles maakte bekend dat hij Carole Lombard zou „toestaan” de hoofdrol te spelen in zijn nieuwe film, waarop de actrice hem deed weten, dat zij voor de eer bedankte. „Ik moet er niets van hebben dezen jongenman, geniaal of niet, bij te staan bij zijn experimenten,” verklaarde zij, „ik weet maar al te goed dat hij allen lof zou krijgen, als de film mocht slagen, en ik alle schuld, als zij zou mislukken.”
1955: Dit volgende berichtje gaat gelukkig wel weer over Mars. De vraag is: Wordt Mars bewoond? (Een duidelijk antwoord kwam er in 1956 niet.)
1959: Heeft Mars kunstmanen? Een Rus beweerde van wel.
Phobos en Deimos, de manen van Mars zijn inderdaad wat vreemd gevormd.
1965: Geloven aan wezens op Mars niet in strijd met de leer van de Rooms-Katholieke kerk.
“Onder mensheid moet men niet alleen verstaan de bewoners van de aarde maar eveneens alle schepselen op andere werelden, die ofschoon lichamelijk anders dan wij, met de mens vergeleken kunen worden.”
Kortom, diverse aspecten ten aanzien van het bestaan van Mars-bewoners werden in de vorige eeuw uitgebreid onderzocht en besproken.
Begin jaren zestig vertrokken de eerste ruimtevaartuigen richting Mars om de planeet aan een nader onderzoek te onderwerpen. De eerste Amerikaanse en Russische pogingen mislukten allemaal maar in juli 1965 bereikte de Mariner 4 als eerste ruimtevoertuig de planeet. De Mariner 4 nam 21 foto’s van Mars
De eerste digitale foto van Mars die binnenkwam.
Nummer 11, de beroemdste foto die de Mariner 4 van Mars nam. Duidelijk te zien zijn de kraters (als gevolg van meterorieten-inslagen) op Mars.
Juli 1965: president Johnson krijgt een ingelijste foto van Mars aangeboden.
Zie hier alle plekken aangegeven die door de Mariner 4 werden gefotografeerd.
Ik citeer even de Wikipedia over wat er op de foto’s te zien was. (Spoiler Alert: geen Marsbewoners).
“De opnames toonden een landschap dat was bedekt met kraters, die veel weg hadden van die op de maan. Astronomen namen na bestudering van de foto’s aan, dat de gehele oppervlakte van Mars er zo uitzag. Dit bleek tijdens latere missies echter niet het geval. Door toeval fotografeerde Mariner 4 alleen kraterachtige terreinen. De Mariners 6, 7 en 9 toonden later aan dat op de rode planeet tevens grote kloven, diepe ravijnen, imposante vulkanen en uitgestrekte vlakke gebieden met geen of weinig detail voorkwamen. Mariner 4 vond geen van de in vroeger tijden veelvuldig vanaf de aarde waargenomen kanalen en toonde evenmin de aanwezigheid van vloeibaar water aan”
Vanwege de afwezigheid van water op de planeet, nam men aan dat er geen leven mogelijk was op Mars. Hoewel, in 1969 stelde ene dr. George Pimentel dat er toch misschien leven op Mars was.
1969: Gassen boven Mars wijzen op leven.
Over de vraag of er nou wel of niet leven op Mars mogelijk is (of mogelijk is geweest) vertel ik u meer in de volgende blogpost.
En voor de mensen met een goed geheugen en die nu vragen, hé, hoe zit dat nou met die cliffhanger met president Clinton uit 1996 uit de vorige blogpost over mogelijk leven op Mars? Die vraag schuif ik ook door naar de volgende blogpost.
Ook deze lezer van mijn blog liet weten dat hij graag wilde weten hoe het met mogelijk leven zit. Wel heeft hij alvast verkondigd dat ook hij leven op Mars heeft gevonden. Veel beter leven dan dat de democraten er ooit gevonden hebben.