Proof of life

Een kennis van ons werkt sinds kort bij een Nederlandse vestiging van een buitenlandse hulpverleningsorganisatie. Ze zijn onder andere actief in Afrika en Azië. Sommige van die landen hebben een reisadvies dat er vrij vertaald op neer komt dat je er niet heen moet gaan en als je al in dat land bent, dat je er dan zo snel mogelijk weg moet gaan.

Van de week kreeg ze  een vraag . Ze moest wat goede ‘proof of life’ vragen verzinnen? ‘Proof of life’? Wat is dat nu weer? Precies wat het zegt, zei ze, een bewijs dat je nog leeft. Ze legde uit dat alle medewerkers van de organisatie drie zogenaamde ‘proof of life’ vragen en de bijbehorende antwoorden moesten opgeven. Dat waren vragen waar – voor het geval je ergens ontvoerd werd en de ontvoerders namen contact op – alleen jij het juiste antwoord kon geven, zodat de organisatie kon zien dat je nog in leven was. Het mochten dus geen vragen zijn waarbij het antwoord gewoon op internet te vinden was, maar meer vragen uit de categorie als ‘waar hield ik mijn eerste spreekbeurt op school over?’

Proof of life. Tja, zulke vragen heb ik tijdens mijn ‘KPN-carrière’ nooit hoeven te verzinnen. Soms moest je wel eens naar een KPN-vestiging in bijvoorbeeld Groningen of Limburg. Maar echt gevaarlijk was dat nooit. Dus een proof of life vraag heb ik gelukkig nooit hoeven te beantwoorden.

0000 Hi

Het antwoord op de vraag wie mijn favoriete KPN-collega was, luidt: Marianne.”