Een aardbeving in Groningen

Gisteren was er een aardbeving bij Zeerijp. Het was de vijftiende aardbeving in Nederland in een maand tijd. Daarvan waren er vijf voelbaar voor de gewone burger (volgens de KNMI zijn aardbevingen met een kracht van minder dan 1,5 op de schaal van Richter niet voelbaar en kunnen die alleen met meetapparatuur gemeten worden).

aardbevingen

Eind december was er ook al een aardbeving bij Zeerijp. Die had een kracht van 1,4 op de schaal van Richter. Omdat deze schaal logaritmisch is, betekent dit dat de aardbeving van gisteren met een kracht van 3,4 op de schaal van Richter 100 keer zo sterk was als die van december. (Log(10) = 1; log(100) = 2; Log(1000)  = 3). Deskundigen houden er rekening mee dat Groningen ooit nog eens getroffen kan worden door een aardbeving met de kracht van 4,5 op de schaal van Richter. Dat is weer ruim tien keer zo zwaar als die van gisteren.

De zwaarste aardbeving in Nederland vond plaats op 13 april 1992 bij Roermond. Deze aardbeving had een magnitude van 5,8 op de schaal van Richter. (Die was dus ruim 100 keer zo zwaar als de zwaarste aardbeving in Groningen tot nu toe). Dus als de Groningers zeggen dat er niets boven Groningen gaat, dat is dus niet waar.

In de Volkskrant van vandaag schreef Bert Wagendorp ook over de aardbeving van gisteren. Op het gezag van het ANP meldde hij dat het hier om de duizendste aardbeving ging.

In de provincie Groningen was maandag een aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter, de zwaarste beving sinds 16 augustus 2012. Volgens het ANP was het een extra speciale beving: de duizendste sinds 26 december 1986, toen voor de eerste keer bleek dat de gaswinning uit het Slochterenveld – sinds 1963 – vervelende consequenties had

Dat de duizendste een plop is en geen plopje is dan wel weer mooi. Je “viert” zoiets immers met een knal en niet met een knalletje. Alleen, een jaar geleden las ik ook al zoiets. Van de site van NU.nl van 27 januari 2016

In de buurt van Harkstede is dinsdagavond een lichte aardbeving geweest. Volgens de actiegroep Schokkend Groningen was het de duizendste aardbeving in de provincie. Schokkend Groningen twitterde ‘De duizendste aardbeving in Groningen. En we zijn nog maar net de drempel over. Waar gaat dit heen?”

Tja, was die aardbeving van gisteren nou de duizendste of niet? Eerst maar eens kijken op de site van het KNMI. Daar zie ik onder andere dit kaartje staan. Ik heb werkelijk geen flauw idee wat ik hier zie, maar als ik een Groninger zou zijn, dan was ik hier niet gerust op.

kaart knmi

Op de site van het KNMI staat een lijst met alle geregistreerde aardbevingen in Nederland. Ik heb dat overzicht gedownload. Bleek het om een bestand van liefst 42MB te gaan. Het zijn er dus heel veel. Ik kon het bestand echter niet openen, daarvoor moest je een speciaal programma hebben. Zo schiet mijn onderzoek niet op. Dan maar googlelen met de zoektermen ‘duizendste’ ‘aardbeving’ en ‘Groningen’ Dat levert 928 hits op, waaronder:

  • De Stichting Waardevermindering door Aardbevingen Groningen (Stichting WAG) heeft woensdagochtend de vierduizendste deelnemer verwelkomd.
  • Al meer dan tienduizend inwoners van het aardbevingsgebied in Groningen hebben een subsidie aangevraagd om hun woning energiezuiniger te maken
  • Koen Verweij komt drieduizendste tekort, goud op 1500 is voor Brodka.
  • De zesjarige Jesse Pijper is zaterdag begroet als duizendste bezoeker van het Legio Museum in Grootegast.

 Waarom Google ook die laatste twee hits geeft in combinatie met aardbevingen, geen idee. Maar goed, ik krijg ook een hit voor de site van het NOS en daar valt te lezen:

NOS; 8 januari 2017: Die aardbeving is de vijftiende in Noord-Nederland met een kracht van 3 of meer. Inmiddels zijn er volgens het KNMI meer dan duizend aardbevingen geweest, als gevolg van aardgaswinning.

Dat suggereert dat er inderdaad al meer dan duizend zijn geweest. Hoeveel het ook er zijn, het zijn er in ieder geval veel te veel. Dus terug draaien die gaswinning en importeer zolang er geen andere oplossing is voor het gasverbruik maar duurder Noors gas uit de Noordzee

(Voor wie nog meer over aardbevingen wil lezen, ik heb hier eerder over aardbevingen in Nederland geschreven.)

Slimme vogel

In de boom in onze tuin hebben we een netje opgehangen met voer voor de vogels. Regelmatig zie ik daar vogels aan hangen die druk aan het pikken zijn. Soms doen ze dat met zijn tweeën tegelijkertijd, zoals deze koolmezen.

koolmezen

De koolmezen hangen elk aan een kant en pikken ieder voor zich. De kraaien en de merels hebben echter een andere tactiek. Als die met zijn tweeën komen, dan hangt er eentje aan het netje te pikken en zit de andere op de grond te wachten om de omlaag gevallen zaadjes op te pikken. Zie hieronder zo’n slimme vogel.

slimme vogel

Tot zover het wereldnieuws van vandaag.

 

Banksy

Banksky

Gisteren zag ik in Den Haag deze affiche op straat hangen. Van de straat naar het museum en weer terug naar de straat. De cirkel voor Banksy is rond.

Voor wie Banksy niet kent, hij is een beroemde straatkunstenaar, begonnen met graffiti. Zie hier meer informatie over hem.  Banksy heeft ook wel eens net zoals Andy Warhol afbeeldingen van  soepblikken gemaakt.  Ik heb wel eens oneerbiedig een foto van zo’n blik gecombineerd met een foto van een koffie- en soepautomaat. Dan krijg je dit.

000 soep

Om met René Margritte te spreken: Dit is geen tomatensoep.

 

Naar het fotomuseum

De jongste dochter wilde iets leuk doen en we besloten om een bezoek aan het fotomuseum in Den Haag te brengen. Daar was een overzichtstentoonstelling te zien van Hans Eijkelboom, getiteld:  ‘Identiteiten 1970-2017’. De oudste dochter wilde dat ook wel zien en dus spraken we af om elkaar voor het museum te ontmoeten. De dochters reisden vanuit Rotterdam per trein en per tram. Ik ging op de fiets.

Ik dacht: hé, een fototentoonstelling, laat ik ook eens creatief doen en op weg naar het museum onderweg wat foto’s maken. Dan kunnen de dochters zien dat hun vader ook een echte fotograaf is. Nu moet ik zeggen dat ik niet helemaal objectief ben – wij van WC-Eend adviseren WC-Eend –  maar als ik mijn foto’s objectief bekijk, dan moet ik toch, eerlijk is eerlijk, zeggen: ik kan er helemaal niets van. Zie hier mijn onderweg geschoten kunstwerken:

Uit de serie: ‘In de folder leek het balkon groter’: Twee balkons voor de prijs van één.

balkon

Uit de serie: ‘Planten water geven doe je zo’: de aflevering “niet te veel”.

water geven

Uit de serie ‘Niet bij de tijd’: De klok zonder wijzers bij Den Haag Centraal Station.

klok

Uit de serie: ‘Standbeelden op plekken waar je ze niet verwacht’: Nelson Mandela op weg naar het Omniversum.

Nelson Mandela

Uit de serie: ‘overdrijven is een kunst’:  “Brasserie Berlage is het mooiste plekje van Den Haag”

bord

Uit de serie ‘Je mag hier ook niets’: borden bij het Museon.

borden

Gezien bovenstaande foto’s is het niet te verwachten dat ik binnenkort een overzichtstentoonstelling in het fotomuseum krijg. Wie dat dus wel heeft is Hans Eijkelboom. Hij maakt geen foto’s om het mooie maar wil met zijn foto’s iets uitdrukken. Van de site van het museum:

Voor Met mijn gezin (1973) vroeg hij moeders met twee kinderen om samen met hem op de bank te zitten voor een foto. Het resultaat is een serie ‘familiekiekjes’, die afzonderlijk authentiek ogen, maar naast elkaar tentoongesteld vragen oproepen over de inwisselbaarheid van de vader in het gezin.

Voor de serie Mooi (1979) onderzocht Eijkelboom de oordelen die buitenstaanders over elkaar hebben. Hij vroeg een willekeurige passant om op straat een ‘mooi’ iemand aan te wijzen. Daarna maakte hij een portret van de aangewezen persoon en vroeg vervolgens hem of haar hetzelfde. De serie eindigt wanneer de gefotografeerde persoon niemand kan vinden die hij mooi vindt. “

Het meest bekend is Eijkelboom van zijn foto’s waarin hij overeenkomsten laat zien  in uiterlijk en gedrag van toevallige voorbijgangers. Zie hier enkele voorbeelden.

foto's

truien

Al met al was het wel een leuke tentoonstelling. Na afloop vertrokken de dochters weer met de tram en ik op mijn fiets. Vanuit de rijdende tram maakte de oudste dochter met haar mobieltje nog deze foto van haar voorbij fietsende vader.

Uit de serie: ‘Poetry in motion’: vader op de fiets.

poertry in motion

 

Richard Brathwait

Ik zou niet weten waarom, maar stel dat u de behoefte heeft om ook in het overzicht van mensen achter de computer te worden opgenomen en u zich af vraagt wat u daar voor moet doen? Nou simpel, gewoon iets met computers doen wat van belang is voor de ontwikkeling van het apparaat. Daartoe kunt u misschien uw hele leven wijden aan het bouwen van een ding dat het niet doet zoals Charles Babbage ooit eens deed, maar misschien is het een stuk makkelijker om een “computerterm” te verzinnen die nog nooit iemand eerder heeft gebezigd.

Richard Brathwait, een tamelijk onbekende Engelse schrijver uit de zeventiende eeuw, deed dat met het ultieme computerwoord en wel met het woord ‘computer’. Hij was de allereerste persoon ter wereld die het woord ‘computer’ in een gedrukte tekst gebruikte. Dat deed hij in 1613 in zijn boek ‘The yong mans gleanings’. Daar valt in het eerste hoofdstuk de volgende zin te lezen: ”I haue read the truest computer of Times, and the best Arithmetician that ever breathed, […]”. Met het woord computer werd hier echter geen machine aangeduid, maar iemand die allerlei berekeningen maakte. De computer als apparaat bestond nog niet. Dat zou nog een paar eeuwen duren.

Met het verzinnen van het simpele woordje  ‘computer’ verdiende hij zijn plek in de geschiedenis. Daarmee is hij u dus al voor geweest, maar misschien zijn er andere woorden te verzinnen die bijvoorbeeld over 500 jaar het woord ‘computer’ geheel verdrongen hebben. Ga u gang zou ik zo zeggen. (Misschien verlangt Donald Trump ook wel naar een plaats in de geschiedenis van de mensen achter de computer en was dit de reden dat hij in het voorjaar opeens het onbekende woord ‘Covfefe’ twitterde; (Het jaar 3000: “Wist u dat covfefes vroeger computers werden genoemd?)

Deze inleiding dient om aan te geven dat ik het dertiende verhaal uit mijn serie over de mensen achter de computer af heb. Het gaat over Richard Brathwait, een Engelse dichter die niets met de ontwikkeling van computers van doen heeft, maar die in dit overzicht staat omdat hij de allereerste was die het woord ‘computer’ gebruikte en wel in zijn in 1613 verschenen boek ‘”The Yong Mans Gleanings’. Dit verhaal begint als volgt:

Richard Brathwait, 1588 – 1673; gebruikte als eerste het woord ‘computer’ in een boek

Richard Brathwait portret\

De enige bekende afbeelding van Richard Brathwait; Bron: Folger Shakespeare Library Digital Image Collection – Wikipedia

Voordat men aan de gang kan gaan met een mobieltje, laptop of computer moet men tegenwoordig meestal eerst een wachtwoord – Halt, wie is daar? –  intypen. De eerste computer waarbij een wachtwoord noodzakelijk was om in te kunnen loggen was in 1961 de CTSS (het Compatible Time-Sharing System) van de Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Cambridge in de staat Massachusetts in Amerika. Omdat gebruikers tegelijkertijd vanaf verschillende locaties konden inloggen, besloot Fernando Corbató, de man die verantwoordelijk was voor het CTSS, om een systeem van wachtwoorden in te voeren om te zorgen dat niet twee gebruikers tegelijkertijd per ongeluk met hetzelfde user-id zouden inloggen. Dat zou allerlei vervelende fouten kunnen geven. 

Dit wachtwoordensysteem van de CTSS was ook direct het eerste systeem dat werd ‘gehackt’. Degene die daar verantwoordelijk voor was in het voorjaar van 1962 een jonge medewerker van het MIT, een zekere Allan Scherr. Net zoals veel andere onderzoekers aan het instituut beschikte hij over vier uur computertijd per week. Dit was te weinig vond hij om allerlei simulaties voor zijn onderzoek te draaien en hij zocht naar een manier om meer computertijd te krijgen. Hij besloot om stiekem gebruik te maken van computertijd van anderen en hij “kraakte” daartoe het wachtwoordensysteem. Dat was niet zo moeilijk. Hij hoefde alleen maar een printopdracht te geven van de file waar alle wachtwoorden op stonden. Dat lijstje was niet beveiligd. Hij voelde zich wel een beetje schuldig en om zijn geweten te ontlasten gaf hij de lijst met wachtwoorden ook aan een paar vrienden. Eén van zijn vrienden logde direct in onder de naam van de hoogste baas van het computercentrum en liet in diens directory allerlei dubieuze berichten achter.

Noch Fernando Corbató noch Allan Scherr zijn opgenomen in het lijstje van 50 mensen achter de computer. Wel staat in dit lijstje iemand anders die iets met woorden deed. Het betreft hier Richard Brathwait, een tamelijk onbekende Engelse schrijver uit de zeventiende eeuw. Brathwait staat op de lijst van vijftig mensen achter de computer, omdat hij de allereerste persoon was die het woord ‘computer’ in een gedrukte tekst gebruikte. Dat deed hij in 1613 in zijn boek ‘The yong mans gleanings’. Daar valt in het eerste hoofdstuk de volgende zin te lezen: ”I haue read the truest computer of Times, and the best Arithmetician that ever breathed, […]”. Met het woord computer werd hier echter geen machine aangeduid, maar iemand die allerlei berekeningen maakte. De computer als apparaat bestond nog niet. Dat zou nog een paar eeuwen duren.

Wie het hele verhaal wil lezen, zie hier.

Een concert

Eén van mijn goede voornemens is om dit jaar geen tijd meer aan nutteloze zaken te verspelen. Gewoon bewuste keuzes in het leven maken om dingen te doen. Ik begon het nieuwe jaar dan ook met zappen op tv.

Het eerste programma waarin ik belandde was het nieuwjaarsconcert uit Wenen. Even dacht ik dat ik in een aflevering van ‘Maestro’ was beland, het programma waarin bekende Nederlanders als dirigent een orkest proberen te leiden. De dirigent leek namelijk heel veel op de bekende acteur Pierre Bokma.

Het was overigens een aantal jaar geleden dat ik het nieuwsjaarconcert had gezien. In die tijd verzorgde Joop van Zijl nog het commentaar. Nu bleek Edwin Rutten – oftewel Ome Willem; “Deze vuist op deze vuist”  – de commentator van dienst te zijn. Ik verwachtte dan ook dat hij de leden van het orkest zou betitelen als rakkers – “Kom op rakkers, spelen!” maar dat deed hij niet. Dat heb ik wel vaker, dat ik een bepaalde acteur zo met een bepaalde rol associeer, dat ik hem heel moeilijk in een andere rol kan zien. Zo zag ik een keer Frank Lammers, de man van het Jumbo-gezin, in een film de rol spelen van Michiel de Ruijter. Dat werkte echt niet. Elk moment verwachtte je dat hij met zijn schip naar de Jumbo in Vlissingen zou varen.

000000 junboDe De Jumbo in Vlissingen, gelegen aan het water.

 

Eén van de violisten had een bekend gezicht, hij leek sprekend op onze huisarts. “Goh, wist je dat die viool speelde?” vroeg ik aan Marianne die maar eens diep zuchtte. Ze vond het helemaal irritant worden toen ik ook nog opmerkte dat die ene man in het publiek heel erg op Mark Rutte leek. “Nou moest ik ophouden” zei ze. ’s Avonds liet het journaal overigens zien dat het wel degelijk Mark Rutte was. Hij was daar als gast van de Oostenrijkse bondskanselier. De kaartjes voor het nieuwsjaarconcert variëren tussen de €1090 en €35. Zo te zien zat Rutte niet op de goedkoopste rang.

Toen het concert was afgelopen, kreeg het orkest een staande ovatie van het publiek. Mijn schoonvader had in zo’n geval altijd de standaardgrap dat de mensen zo enthousiast klapten omdat ze blij waren dat het was afgelopen. Ook Rutte klapte enthousiast mee. Ik kan me echter niet voorstellen dat hij dat deed omdat hij blij was dat het concert was afgelopen. Er stond hem nu namelijk een lunch te wachten met de Oostenrijkse bondskanselier. “Na afloop van het concert spreken minister-president Rutte en bondskanselier Kurz tijdens een werklunch over actuele onderwerpen binnen de EU, waaronder migratie, de monetaire unie en het voorzitterschap van Oostenrijk van de Raad van de Europese Unie in de tweede helft van 2018”. Er zijn leukere dingen te verzinnen om het nieuwe jaar mee te beginnen.

 

2017 -> 2018

2017 ligt achter ons.

000000 2017

De eerste stappen in 2018 zijn al weer gezet.

000000 2018

En we kijken vooruit naar het nieuwe jaar.

000000 2018b

p.s. De foto’s zijn vandaag gemaakt in de de duinen van Den Haag. Elke gelijkenis met het Great Sand Dunes National Park in Amerika berust op louter toeval.

p.p.s. Iedereen de beste wensen.