Kent u Picasso? Vast wel. Zie hem hier staan.
Picasso is de man op de achtergrond, ik sta op de voorgrond.
Maar kent u ook Bob Ross? Dat is ook een schilder. Deze Amerikaan is beroemd geworden door zijn televisieserie ‘The Joy of Painting’ waarin hij in afleveringen van dertig minuten mensen liet zien hoe ze een landschap-schilderij konden maken.
Op deze site kan je de afleveringen terugkijken.
De serie (in totaal 403 afleveringen) liep van 1983 tot aan aan zijn dood in 1995 – hij stierf op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van lymfeklierkanker. Ik heb er wel eens eentje gezien. Ik moet zeggen, je kijkt er met verbazing (hoe hij in 30 minuten een schilderij maakt) en met plezier naar. Bob Ross schilderde op een vrolijke wijze met allerlei mooie uitspraken tussendoor.
- “We don’t make mistakes; we just have happy accidents.
- “Let’s draw another branch, because everyone needs a friend.”
- “Go out, talk to trees. There’s nothing wrong talking to trees, it’s when they talk back that you’re in trouble.”
(Van elk schilderij uit de serie maakte hij drie versies. Eentje vooraf, die tijdens de uitzending buiten beeld stond zodat hij niet ter plekke de compositie hoefde te bedenken, eentje tijdens de uitzending en eentje na afloop – in een betere kwaliteit – voor een mogelijk boek).
Er moeten duizenden originele Bob Ross-schilderijen zijn en nog eens miljoenen ‘look-a-likes’ gemaakt door Bob Ross-tv-kijkers en door hem geïnspireerde amateurschilders.
Het vreemde is echter dat je haast nergens online een originele Bob Ross kan kopen. (Wel heel veel “fake”.) Dat intrigeerde een journalist van The New York Times en hij ging op zoek naar de originele schilderijen van Bob Ross.
In de onderstaande tien minuten durende documentaire kunt u de resultaten van zijn speurtocht zien.
(Op bovenstaande link of op de afbeelding klikken om naar de documentaire op YouTube te gaan.)
Spoiler alert: hij vond een groot deel van de schilderijen terug in dozen.
Daarnaast zou het ‘Smithsonian American Art Museum’ in Washington een aantal van zijn schilderijen in bezit hebben, evenals de ‘Bob Ross Art Workshop & Gallery’ in New Smyrna Beach, Florida. Ik kan de documentaire aanbevelen.
Tot zover Bob Ross. (Voor wie meer over hem wil lezen, kan hier terecht.)
p.s. Toen ik op de site van het Smithsonian naar Bob Ross zocht, kreeg ik dit te lezen ‘Your search did not return any results, it’s possible we don’t have what you are looking for.’ Ze zouden toch niet zijn schilderijen ten tijde van de coronacris ten gelde hebben gemaakt?
p.p.s. De reden dat ik aan Bob Ross dacht, en er nu over schreef, is dat de jongste dochter en wat vriendinnen een tijdje terug met hulp van een YouTube filmpje een echte Bob Ross hebben gemaakt. Wel moesten ze een aantal keer het filmpje even stop zetten. Bob schilderde wat vlotter dan zij. De dochter stuurde een foto van het resultaat van haar inspanningen op en eerlijk is eerlijk, zelfs met de ‘happy mistakes’, zag het er mooi uit.
p.p.p.s. De reden dat ik deze blogpost begon met Picasso, komt doordat ik op internet vorige week deze “rap battle” tussen ‘Picasso’ en ‘Bob Ross’ tegen kwam.
p.p.p.p.s. Voordat Bob Ross schilder werd, was hij een ‘drill sergeant’ bij de Amerikaanse luchtmacht. Je kan je toch niet voorstellen dat hij met zijn stem en intonatie rekruten stond toe te schreeuwen. “Give me twenty happy push-ups!’