Met de onthulling dat president Trump twittert zal ik waarschijnlijk niet de Pulitzerprijs voor de journalistiek winnen, maar toch schrijf ik vandaag hier even over. De reden is dat Trump eergisteren per tweet aankondigde dat hij Syrië ging aanvallen – je kan je overigens afvragen of het slim was om dit van te voren per tweet aan te kondigen; ik vermoed dat Trump vroeger niet vaak met stratego heeft gewonnen.
Omdat ik nieuwsgierig was of Trump vandaag weer iets over een mogelijke aanval zou twitteren, keek ik gisteren om een uur of twaalf ’s middags even op zijn Twitteraccount. Weliswaar was het in Washington door het tijdsverschil nog maar zes uur ’s morgens, maar Trump schijnt altijd al vroeg wakker te zijn. Hij schijnt dan liggend in zijn bed naar de ochtendshow van Fox News te kijken om vervolgens zijn mobiel te pakken om wat tweets de wereld in te sturen (die meestal betrekking hebben op wat hij net heeft gezien).
Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe Trump er in zijn pyjama uit ziet. Ik vermoed dat hij of zo’n slobberige iets te grote streepjespyjama met knoopjes draagt of dat hij een speciaal voor hem ontworpen supermanpyjama heeft, maar dan eentje met een T in plaats van een S er op.
Ik raad u overigens aan om Trump in pyjama niet te visualiseren. Too much information. Maar om terug te komen op de tweets, Trump bleek inderdaad al getwitterd te hebben.
Hij had om zes uur s’morgens al liefst drie tweets de wereld ingestuurd. Eentje over de Failing New York Times die weer eens Fake News had gepubliceerd, één tweet over het sturen van de National Guard naar de grens met Mexico en een tweet waarin hij zei dat hij nooit gezegd had wanneer de aanval op Syrië plaats zal vinden – “Could be very soon or not so soon at all!”.
Om deze laatste tweet (de bovenste op bovenstaande afbeelding) gaat het mij. Kijkt u eens hoe oud de tweet was toen ik keek: 22 seconden oud slechts. Dat is toch beangstigend. Terwijl ik zit te denken zou Trump weer iets twitteren, zit hij te twitteren. Trump en ik zijn op afstand met elkaar verbonden! (Tussen haakjes, de president van Amerika stuurt een boodschap de wereld in en 22 seconden later weet ik het al; moderne tijden.)
Wat ook opvallend aan die tweet is dat na 22 (!) seconden al 32 mensen op de tweet hebben gereageerd en er een commentaar onder hebben geschreven! Hoe kan dat? De tweet is nog maar 22 seconden oud. Die moet je dan toch eerst lezen, even nadenken hoe je wilt reageren en dan het ook nog eens op typen. Ik kan dat niet binnen die 22 seconden, maar dat zal wel met de ouderdom te maken hebben.
De reacties op de tweet blijven daarna komen. Als de tweet vijf minuten oud is, dan hebben al 1.894 mensen een reactie onder de tweet geplaatst:
Weer vijf minuten later is dit aantal opgelopen tot 3.852 stuks.
Het zijn overigens lang niet allemaal fans van Trump die reageren. Zie hier een viertal reacties die binnen twee minuten na het verschijnen van de tweet onder de tweet stonden.
Na een uur staat de teller van mensen die op de tweet hebben gereageerd op 13.312 stuks.
Let u ook even op het aantal mensen dat de tweet van een hartje hebben voorzien: 22.737 stuks. Let wel, aan de oostkust van Amerika is het nog maar zeven uur ’s morgens. Het grootste gedeelte van Amerika slaapt zelfs nog
Kijken we hoeveel mensen twaalf uur na het verschijnen van de tweet deze van commentaar hebben voorzien, dan zien we dat dit er dan inmiddels meer dan 40.000 zijn.
41.622 mensen om exact te zijn, hebben twaalf uur na het verschijnen van de tweet een commentaar onder het bericht van Trump geplaatst! Dat is toch zonde van de tijd? Wie leest die ruim 40.000 reacties nou? Maar ja, ten aanzien van het schrijven van nutteloze zaken ben ik met dit blog natuurlijk niet de meest aangewezen persoon om hier iets over te zeggen.
Tot zover mijn inzending voor de Pulitzerprijs voor journalistiek onderzoek van dit jaar.