Mariska Veres

Bij het zoeken naar wat foto’s van voetballers op Schiphol voor een mogelijk verhaal voor Hard Gras kwam ik onderstaande foto tegen van Wim van Hanegem, die in 1970 samen met het kindsterretje Wilma – ‘Zou het erg zijn lieve opa?’ – op Schiphol een gouden plaat uitreikt aan de de Haagse popgroep Shocking Blue.

000 bord 00mv 0Wim van Hanegem is de tweede van links.  Foto Joost Evers; Nationaal Archief, Anefo

Shocking Blue was de eerste Nederlandse groep die – met het nummer Venus – de eerste plaats van de Amerikaanse Bilboard top 100 haalde.

000 bord 00mvDe man bovenaan de foto is overigens geen lid van de groep, maar is Albert Mol.

000 bord 00a17 februari 1970: Haagse beatgroep Shocking Blue krijgt “zilveren penning van verdiensten” van Den Haag van wethouder van onderwijs H. J. Bilzen . Shocking Blue , Bilzen (r)’ , aldus de  beschrijving van deze foto in het Nationaal Archief; foto Rob Mieremet

Ik was in 1970 fan van Shocking Blue, niet zo zeer vanwege hun muziek maar vanwege Mariska Veres, de zangeres van de groep.  Ik had posters van haar aan de muur van mijn jongenskamer hangen. Bij het blad ‘Popfoto’ zat in die tijd regelmatig een grote poster van Shocking Blue. Het mooiste was als ze op de foto aan de zijkant stond. Dan kon je die jongens er af knippen.

Als 14-jarig jongetje was ik hevig verliefd op haar. Ze had rondingen – ronde dingen zeiden wij in die tijd; wisten wij veel –  die de meisjes in onze klas nog lang niet hadden en vooral dat schitterende lange zwarte haar vond ik prachtig.

000 bord 00mv 1000 bord 00mv 2

En nu verplaatsen we ons even in de tijd. Ruim veertig jaar later spreek ik in de pauze van een cursus iemand die in die tijd bij de groep betrokken was. Uiteraard komt het gesprek op Mariska Veres. We hebben het over dat lange zwarte haar en opeens zegt hij “Weet je dat dat een pruik was”. Wat? Echt waar? Ik kan het nauwelijks geloven.

Thuis gekomen ga ik googlelen. Ik kom een interview met haar tegen uit het begin van deze eeuw. Ze is erg dik geworden en heeft nu kort krullend haar. De interviewer stelt de vraag “Waar is dat lange haar van vroeger gebleven?” waarop ze antwoordt “Dat ligt in de kast. Dat was een pruik.” “Daar valt een jongensdroom in duigen. Ze komt in het interview wel erg sympathiek over. Zie je wel, het gaat om het karakter.

In november 2006 wordt er bij haar galblaaskanker vastgesteld. Drie weken later overlijdt ze al. Ze is slechts 59 jaar oud geworden.  Op haar Wikipediapagina lees ik:  “Op 29 augustus 2020 werd op een transformatorhuisje aan het Prins Hendrikplein in het Zeeheldenkwartier in Den Haag door burgemeester Jan van Zanen een muurschildering onthuld met Mariska’s portret, gemaakt door de Haagse Street art kunstenaar Beyond.”

Het Zeeheldenkwartier in Den Haag, daar heb ik ook gewoond. Ik moet er maar eens het transformatorhuisje gaan bekijken. Kijken of ze er met dat sluike zwarte haar op staat afgebeeld.

Ik denk het wel, al is het op Google Earth niet goed te zien. Google Earth heeft haar gezicht namelijk geblurd.

000 bord 00o