Vorige week fietste ik toevallig langs de Laakmolen in Den Haag. Deze molen stamt uit 1699. Hij is deels gebouwd op de fundamenten van een vroegere watermolen. De functie van de Laakmolen was het reguleren van de waterhoogte in de Noordpolder. De molen werd ook wel Galgmolen genoemd, dit omdat het veld naast de molen in de middeleeuwen in gebruik was als galgenveld waar de geëxecuteerde lichamen van misdadigers werden opgehangen als afschrikwekkend voorbeeld voor degenen die de stad binnenkwamen. Zie hier een oude foto van de molen zoals deze te zien is op de site van de Rijksmonumentendienst.

Tegenwoordig ziet de omgeving van de molen – hij is na twee branden in 1982 en 1985 weer helemaal opgeknapt –  er heel anders uit. Zo trof ik de molen aan.

Zoals de Molendatabasesite zegt: De landschappelijke waarde van de molen is “zeer gering, grotendeel ingebouwd en ingegroeid”. De molen heeft een maalverbod en vanwege windbelemmering is het draaien van de wieken nauwelijks mogelijk. Dat deze draaiden toen ik er langs fietste, was dus een uitzonderlijke situatie. Voor de huidige landschappelijke waarde hoef je er vandaag de dag niet meer langs. Vroeger was dat anders. Meerdere kunstenaars hebben de molen vastgelegd, waaronder Vincent van Gogh en Jan Hendrik Weissenbruch:

Vincent van Gogh, 1882

Jan Hendrik Weissenbruch  1868; (de molen staat rechts naast de Trekvliet.)

Maar tegenwoordig heeft de stad de molen ingehaald.

(Wie heel goed kijkt, ziet rechts van de wieken een flatgebouw staan, waarvan de bovenkant van het gebouw er vermoedelijk door de wieken schuin van is afgeslagen)