Wie wel eens een receptie bezoekt of naar een feestje gaat, zal het herkennen. Bij de begroeting wordt er steeds vaker drie keer gezoend. Links, rechts en weer links. Het lijkt wel oversteken. Misschien moet je het ook zien als een soort oversteken maar dan van beleefdheden. Vaak wordt het een soort lucht happen, net zoiets als luchtgitaar spelen maar dan luchtzoenen.

1973: Minister-president Joop Den Uyl en Mies Bouwman aan het werk. foto: Hans Peters, Anefo; Nationaal Archief

Drie keer zoenen schijnt typisch iets Nederlands te zijn. Duitsers bijvoorbeeld zoenen elkaar bij een begroeting niet. Die geven elkaar een hand. En als er dan toch gezoend moet worden, hoogstens één zoen. Er bestaan zeer ongemakkelijke historische beelden van een begroeting van Balkenende en Merkel. Zij wil zich na de eerste zoen al terug trekken maar Balkenende gaat stug door: er volgen nog twee pijnlijke zoenen.

Ook in Engeland en Amerika wordt er net zoals in Duitsland meestal niet gezoend bij een begroeting. Een goede bekende in Amerika kan wel op een hug rekenen en de Engelsen pakken elkaar soms even bij de arm vast. Ook de koele Zweden en Finnen zoenen elkaar niet. Zelf volkeren die als wat “vuriger” bekend staan – excuses voor het vooroordeel –  dan de Nederlanders zoenen elkaar bij de begroeting niet drie keer. Brazilianen beperken het tot één keer en de Spanjaarden geven elkaar net zoals de Italianen twee zoenen. Alleen bij de Fransen kan je er geen peil op trekken. Daar varieert het aantal zoenen van één tot vier stuks.

Het drie keer zoenen in Nederland is iets wat in ontwikkeling is. Het heeft zijn oorsprong in het katholieke Brabant en Limburg. Vanaf de jaren zeventig heeft het zich verspreid over de rest van Nederland. Van mij hoeft het niet zo, maar ja, als zelfs de overheid het als beleid promoot, tja …….

Kiss  + Ride  bord bij station Den Haag Mariahoeve