Vermist

De voetbalclub AS Roma heeft besloten om deze zomer haar sociale media zoals Twitter, Instagram en Facebook in te zetten om vermiste kinderen op te sporen. Bij elke aankondiging van een speler die ze deze zomer aantrekken, laten ze ook portretten zien van vermiste kinderen.

0 roma 1

Ook op de Engelse en Spaanstalige versies van hun accounts verschijnen afbeeldingen van vermiste kinderen.

0 roma 2

0 roma

Het is een mooi initiatief. AS Roma heeft een groot sociaal bereik. Zo hebben ze 2.6 miljoen volgers op Instagram, 450.000 volgers op Twitter en hun Facebook-berichten worden jaarlijks door miljoenen fans gelezen.

Sociale media worden wel vaker gebruikt om vermiste kinderen op te sporen. Eén van de eerste sociale media die werd ingezet om vermiste kinderen op te sporen was het melkpak. Begin jaren tachtig stonden op melkpakken in bepaalde delen van Amerika foto’s van vermiste kinderen.

0 melk1

Heel veel succes kende deze campagne echter niet en na een aantal jaar werd hij gestaakt.

Meer succes had een muziekvideo van de Amerikaanse groep Soul Asylum. In de clip van hun nummer ‘Runaway Train’ uit 1993 monteerden ze foto’s van vermiste kinderen. Er verschenen meerdere versies van de clip. Zo was er speciale versie voor Engeland met vermiste Engelse kinderen. Elke keer als er een kind werd teruggevonden werd diens afbeelding vervangen door dat van een ander vermist kind.

0 runawaytrain(Op de afbeelding klikken om naar de clip op YouTube te gaan.)

De Amerikaanse versie van de clip is inmiddels 119 miljoen keer bekeken. In totaal werden dankzij de clip tot nu toe 26 kinderen terug gevonden. Lees hier en hier meer over deze muziekvideo.

Zelf ben ik ook een keer van huis weggelopen.  Ik was acht jaar oud en we woonden in Apeldoorn. Het was op een zaterdagmiddag. Ik had iets gedaan wat niet mocht – geen idee meer wat – en voor straf mocht ik van mijn vader die middag niet naar Robinson Crusoe kijken. Dat was een vreselijk spannende tv-serie die in die tijd (in zwart-wit) wekelijks op zaterdag werd uitgezonden.

Ik was zo vreselijk boos dat ik niet mocht kijken, dat ik besloot weg te lopen. Dat zou ze leren! Tranen met tuiten zouden mijn ouders huilen als ze er achter kwamen dat ik weg was. Ik pakte mijn fiets en fietste richting Vaassen. Na tien minuten begon het te regenen. Dat was wat minder. Na dapper vijf minuten in de regen gefietst te hebben, besloot ik dat ik wel een andere keer zou weg lopen en keerde om. Binnen een half uur was ik weer thuis.

Later die dag heb ik toch nog stiekem de aflevering van Robinson Crusoe gezien. De kamerdeur stond op een kiertje en daar door heen kijkend kon ik net de tv zien. Volgens mij had mijn moeder wel door dat ik achter de deur stond en door de kier keek.

Ik ben overigens nooit meer weggelopen. Pas toen ik op mijn zeventiende ging studeren, ging ik uit huis weg.