Aan de muur in onze “studeerkamer” – er wordt hier overigens al jaren niet meer gestudeerd; alleen dit soort stukjes getikt –  hangt een  foto van de oude watermolen van Voorst. Het ding bestaat al geloof ik zo’n 80 jaar niet meer maar vroeger, zo’n honderd jaar geleden, zag hij er zo uit.

De molen ziet er al behoorlijk vervallen uit. Het gaat me hier echter niet om de molen  maar om de man die rechts op de foto te zien is. Dat is Gerrit Jan van Neck, geboren in 1876. Hij was op dat moment molenaar van beroep. Later werd hij caféhouder. De man is mijn opa van vaderszijde.

Ik heb hem nooit gekend. Hij overleed in 1948, zeven jaar voordat ik werd geboren.  Als ik zo naar die foto kijk, dan zie ik een wereld van verschil. Het zou zo maar eens kunnen dat opa van Neck op dat moment er niet bij stil heeft gestaan dat bijna 100 jaar later de foto in een blog van zijn kleinzoon op internet zou verschijnen.

Zoiets geldt natuurlijk ook voor mij. Misschien staat er over honderd jaar wel ergens een hologram van mij in de quatsipop.  Wat quatsipop is weet ik niet, net zomin als opa van Neck honderd jaar geleden wist wat internet was.