In 1964 zag ik als klein jongetje voor het eerst een wedstrijd van Go Ahead – zoals Go Ahead Eagles toen nog heette. We woonden op dat moment in Apeldoorn en samen met mijn vader en mijn broertje Harry gingen we in die tijd elke veertien dagen naar AGOVV. Deze Apeldoornse club  – tegenwoordig spelen ze bij de amateurs -speelde in de tweede divisie.

1947; AGOVV – Go Ahead  (dit was ietsjes voor mijn tijd).

In 1963 promoveerde Go Ahead uit het 20 kilometer verderop gelegen Deventer voor het eerst in haar bestaan naar de eredivisie en omdat mijn vader ook wel eens clubs als Ajax en Feyenoord wilde zien voetballen, reed hij af en toe met ons op zondagmiddag van Apeldoorn naar Deventer om naar Go Ahead te gaan kijken.

Nadat mijn vader een baan als leraar in Deventer kreeg, verhuisden we in 1965 naar Diepenveen, wat pal tegen Deventer aan ligt. Vanaf dat moment gingen we naar elke thuiswedstrijd van Go Ahead. In de beginjaren hadden we nog geen seizoenkaart. Mijn vader had uitgerekend dat als je drie keer niet kwam – je zou maar ziek zijn of niet kunnen – het voordeliger was om losse kaartjes te kopen. Uiteraard misten we nooit een thuiswedstrijd en na een paar jaar kocht hij toch maar een seizoenkaart.

Eind jaren zestig ging het onder leiding van dr. František Fadrhonc heel goed met Go Ahead. In 1968 eindigden we – als het goed gaat met de club, dan spreken de fans in Deventer altijd in de ‘wij-of ‘we’ vorm; gaat het slecht dan is het ‘zij’ of’ ze’. – zelfs als derde in de Eredivisie, achter Ajax en Feyenoord maar ver voor PSV.

Een jonge Johan Cruijff in actie in Deventer. Achter de spelers is het hekje van  “het vak” te zien voor mensen met een rolstoel. Die stonden – dat is een beetje een ongelukkige woordkeuze – in die tijd gewoon aan de rand van het veld. De spelers werd verzocht de bal niet in hun vak te schoppen. 

In de jaren zeventig ging het echter minder met de club. In 1978 dreigden ze zelfs te degraderen maar dankzij de winst in een legendarische wedstrijd tegen FC Amsterdam – het was de laatste wedstrijd van de competitie, de verliezer zou degraderen –  redden we het dat seizoen.

1978 Go Ahead heeft gescoord tegen FC Amsterdam; rechts loopt Cees van Kooten, de grote held van die wedstrijd; juichend weg.

De jaren er op ging het gelukkig weer iets beter, maar halverwege de jaren tachtig ging het bergafwaarts en na 24 jaar in de eredivisie gespeeld te hebben degradeerden ze in 1987.

Het zou vijf jaar duren voordat we weer terug naar de eredivisie promoveerden en eigenlijk was dat een toevallige promotie. In de competitie waren ze slechts als elfde geëindigd, maar omdat we onderweg toevallig een periodekampioenschap hadden gepakt, mochten we meedoen aan de nacompetitie en wonder boven wonder wonnen we die.

Ons hernieuwde verblijf in de eredivisie duurde vier jaar. In 1996 degradeerden ze opnieuw. Deze keer zou het liefst 17 jaar duren voordat we weer promoveerden. Nooit eindigden ze in die periode in de eerste divisie hoger dan de vijfde plaats, ook niet in het jaar (2013) dat we weer promoveerden, wederom dankzij de nacompetitie. Trainer was dat seizoen de huidige Ajax-trainer Erik ten Hag, die dat jaar zijn debuut maakte als hoofdtrainer in het betaalde voetbal. Zo zie je maar weer dat je het als trainer van Kowet – zo noemen de echte fans onze club –  het ver kan schoppen.

Ze zouden het twee jaar volhouden in de Eredivisie, waarna ze voor de derde keer degradeerden.  Het seizoen er op promoveerden we direct weer terug – uiteraard via de nacompetitie –  maar erg succesvol was het seizoen er op in de eredivisie niet. Ze werden kansloos laatste en ze konden weer in de eerste divisie gaan ballen.

In 2019 leek het er even op alsof we weer zouden promoveren – in de finale van de play-offs zoals de nacompetitie inmiddels heette – stonden we in de beslissende wedstrijd tegen RKC dertig seconden voor tijd nog met 4-3 voor, maar ze slaagden er toch nog in om die wedstrijd met 4-5 te verliezen.

De resultaten van Go Ahead vanaf 1963. Oranje is de Eerste Divisie; Groen de Eredivisie.

Dit seizoen begonnen we weer eens met een nieuwe trainer, Kees van Wonderen, aan het roer. Hij had geluk dat er geen publiek op de tribune mocht zitten, zodat er geen kritische geluiden van de tribune klonken, want ze speelden aanvankelijk beroerd  – de trainer noemde het overigens een ‘proces’. In december stonden ze twaalfde. Vanaf januari begonnen we echter te winnen – let er even op dat ik weer van ‘ze’  naar ‘we’ ben overgegaan –  en langzaam maar zeker klommen we naar onze vertrouwde vijfde plaats, waardoor deelname aan de play-offs verzekerd was.

Dat hadden we overigens niet zo zeer aan ons aanvallers te danken – na dertig wedstrijden voerden wij de ranglijst van clubs aan die het minst vaak op het doel schoten –  maar aan onze verdediging. Onze keeper Gorter vestigde een nieuw record door uiteindelijk 25 wedstrijden zijn doel schoon te houden en onze voorstopper, de sympathieke Deventer jongen Sam Beukema – goede naam voor een voorstopper – speelde ook ‘een best partijtje’, zoals wij fans dat noemden.

Hij deed dat zelfs zo goed dat AZ hem heeft gekocht voor 9 ton. Twee jaar daarvoor voetbalde hij nog op amateurbasis bij ons. Hij kreeg daarvoor een onkostenvergoeding van 145 euro. (Per maand hoor, niet per jaar; zo slecht betalen wij ook niet.)

Het ging de tweede helft van het seizoen zelfs zo goed, dat we vijf wedstrijden voor het einde nog een kleine kans hadden op de tweede plaats –  deze is tegenwoordig ook goed voor rechtstreekse promotie – maar toen ze uit tegen de Graafschap verloren was die kans voorbij. Met nog maar vier wedstrijden te spelen stonden ze acht punten achter op De Graafschap.

De Graafschap speelde vervolgens echter twee keer gelijk, wij wonnen twee keer, waardoor de achterstand terug liep naar vier punten. Nog steeds vrij kansloos met nog maar twee wedstrijden te spelen. Als De Graafschap één van die twee wedstrijden zou winnen – uit tegen Jong Ajax of thuis tegen het laag geklasseerde Helmond Sport – dan zouden ze als tweede eindigen en promoveren. Maar zoals dat in voetbalsprookjes gaat, ze speelden twee keer gelijk en omdat WIJ  – ik schrijf het nu met hoofdletters- wel twee keer wonnen, promoveerden wij op doelsaldo .

Die promotie verliep op een speciale wijze. De laatste wedstrijd van de Graafschap werd vanwege een enorme plensbui een uur gestaakt. Het veld was door al het water onbespeelbaar. Tijdens die pauze werd er in Doetichem met man en macht geprikt. “De vaccinatiegraad moet hoog zijn” zeiden wij op het Kowet-forum.

Het gevolg van het tijdelijk staken bij de Graafschap was dat Kowet een uur eerder klaar was. Op een groot scherm van Excelsior – we hadden de uitwedstrijd tegen Excelsior moeizaam met 0-1 gewonnen; pas acht minuten voor tijd scoorden we – bekeken de spelers vervolgens  zittende op het veld hoe De Graafschap  een uur lang tevergeefs probeerde om het winnende doelpunt te maken. Ze kregen een hoop kansen, maar misten ze allemaal. In de allerlaatste minuut misten ze nog een dot van een kans, waardoor WIJ rechtstreeks promoveerden. Uiteindelijk hebben wij het hele seizoen maar acht minuten op een promotieplaats gestaan. Pieken op het juiste moment heet dat.

Dat De Graafschap het niet zou redden, was voor velen – behalve voor ons Kowet-supporters uiteraard – een grote verrassing. Ook het AD had hier geen rekening mee gehouden. Ze hadden voor de krant van zaterdag al vast een schema van de play-offs gemaakt, maar vergaten dat aan te passen. Het gevolg was dat er zaterdag een schema in de krant stond, waarin wij nog in voorkwamen. Maar zoals de bekende Go Ahead Eagles supporter Özacn Akyol (Eus) twitterde: “We komen vandaag niet opdagen!”.

Tot overmaat van ramp voor de Graafschap verloren ze de play-off wedstrijd tegen Roda JC ook nog eens met 2-3 en zijn ze uitgeschakeld voor promotie.

Wij kunnen het weer eens een jaartje in de Eredivisie proberen. Als Robben nog door gaat, dan kunnen we hem – net zoals vroeger  Cruijff, Keizer, Van Hanegem, Van der Kuijlen, Van Basten, Rijkaard, Gullit en Bergkamp  – ook een keer in Deventer in actie zien. Tot nu toe heeft hij nog niet tegen ons gespeeld. Telkens  geblesseerd. Sorry, grapje. In de tijd dat hij in de Eredivisie speelde, ploeterden wij in de Eerste Divisie. Toen wij in 2013 eindelijk promoveerden, speelde hij al in het buitenland. )

Maar goed, afwachten maar welke oude en nieuwe sterren wij komend seizoen in Deventer bij ons en bij de tegenstander kunnen bewonderen. Hopelijk weer met supporters op de tribune. Ik reken er op dat we minimaal bij de eerste drie eindigen. Je bent tenslotte supporter of niet.