Let op: deze blogpost bevat sluikreclame en product placement (ik heb besloten wat commerciëler te worden).

Gisteren was de KLM Urbain Trail Den Haag – door hier ook de naam te vermelden van sponsor KLM (een echte hoogvlieger!) ga ik er vanuit dat binnenkort twee vliegtickets mijn kant op komen.

Een ‘urbain trail’ is een “hardloopwedstrijd” waarbij je onderweg door allerlei gebouwen e.d. rent. Zo liep je dit jaar in Den Haag onder andere door de Koninklijke Schouwberg (zie de foto’s onder) en gebouwen als Pathé Binnenhof, poppodium Het Paard (U2 en ik hebben daar ooit eens een keer opgetreden; niet samen overigens, U2 speelde er in de jaren tachtig, ik zat er als “voetbaldeskundige” in een forum tijdens het EK van 2004), de Bijenkorf (daar moest je alle trappen omhoog en omlaag lopen), Nieuwspoort, het Nationaal Archief, Museum Meermanno en Sociëteit de Vereeniging.

Bij elkaar was het een afstand van tien kilometer, maar je kon de route ook inkorten tot zes kilometer. Het was geen wedstrijd. Er werd dan ook geen tijd bijgehouden.

Na de finish kon je je nog laten fotograferen met een bord ‘I dit it’. Uiteraard heb ik dit gedaan.

(Ik draag hier Ecco-schoenen, sokken van de HEMA, een Brax spijkerbroek, een LIV-design overhemd en een Blue Harbour jas, allemaal voortreffelijke spullen die ik stuk voor stuk kan aanbevelen. )

Nu zult u misschien zeggen die persoon ziet er niet echt uit als een hardloper en heel eerlijk gezegd ben ik dat ook niet. Marianne en ik liepen niet mee. We waren er om de beide dochters te ondersteunen die wel mee deden. Veel hebben ze echter niet aan ons gehad. We hebben ze alleen gezien toen ze de schouwburg in liepen en bij de finish.

De rest van de tijd waren we onderweg kwijt aan het drinken van een goede cappuccino en het nuttigen van een lekkere carrot cake in Coffeelicious Den Haag bij het Lange Voorhout – ook deze zaak kan ik van harte aanbevelen (een woensdag komt me het beste uit voor een gratis lunch voor twee personen).

Maar als ik niet mee liep, waarom heb ik me dan toch laten fotograferen met een bordje in mijn hand met daarop ‘I did it’ zult u zich misschien afvragen? Dat komt omdat ik nieuwe sportschoenen nodig heb en zoals  Nike zou zeggen ‘Just do it‘ (Nike, maatje 46 graag.)

Tot slot, wist u wat de eerste product placement – het is overigens verboden – op de Nederlandse publieke omroep en radio in Nederland was? Dat was een IKEA-bank die in de tachtiger jaren in de toen zeer populaire serie ‘Zeg ‘ns AAA’ te zien was. Diezelfde bank stond toen toevallig ook op de voorpagina van de Ikea-catalogus. (Ikea, u kunt contact met mij opnemen via ‘Contact’; zie bovenaan deze site).

p.s. Ik heb even snel geteld; in mijn rol als ‘influencer‘ heb ik alleen al in deze blogpost tien producten van commerciële instellingen – of de zaak zelf genoemd  – plus nog eens een aantal culturele instellingen. Goh, dat is makkelijk geld verdienen; dat ik daar niet veel eerder aan heb gedacht.

p.p.s. In Amerika was er een ijsverkoper die alle vragen van zelfverklaarde  influencers om gratis ijsjes in ruil voor een foto op sociale media zo beu was, dat influencers in het vervolg dubbel moesten betalen. Hij plaatste op zijn Instagramaccount een foto van een bordje met de tekst  ‘influencers pay double’. Het aantal klanten verdubbelde daarop.