Ik was maandag in de kamer de ramen aan het lappen – je bent huisman of niet – toen ik een kennis zag komen aanfietsen. Ze was kerstkaarten aan het rondbrengen. Ik nam de kerstkaart even persoonlijk in ontvangst en zei dat de kerstkaart voor hun nog op de tafel lag. “O, geef maar mee” zei ze. “Mooi niet” antwoordde ik “Want anders ga je straks tegen iedereen zeggen die vraagt of jullie een kerstkaart van Martin en Marianne hebben gekregen, ja dat wel maar ik moest hem wel zelf komen ophalen.” Ik heb hun kerstkaart ’s middags bij hen in de bus gestopt.

Ach kerstkaarten, nou moet ik eerlijk zeggen, dat we daar vroeger meer tijd in staken. Zo knutselden we soms zelf een kerstkaart in elkaar. Dit was bijvoorbeeld onze kerstkaart van 1991.

Vooral die ingekleurde sterretjes – wel binnen de lijntjes blijven – zien er zeer professioneel uit.  En dit was de kaart van 1999:

Marianne was wat minder enthousiast over deze kaart dan ik. Daarom ter compensatie hieronder onze allereerste gezamenlijke kerstkaart uit 1987. Ach wat was ik nog jong en atletisch.

De allereerste keer dat we gezamenlijk op een kerstkaart stonden was een jaar later. Zie hier ons in een kerstbal.

Later toen de kinderen kwamen, moesten we natuurlijk onze familie en kennissen verwennen met kaarten met daarop onze kinderen. “Kijk eens, wat voor een schattige kinderen we hebben!” Ik zal u deze kaarten besparen. Nou vooruit, toch eentje. Deze stamt uit 1993.

Dit jaar hebben we ons er een stuk gemakkelijker van afgemaakt. We hebben een doosje kerstkaarten van Unicef gekocht en bij de HEMA hebben we een kaart laten afdrukken met een foto van een sequoiaboom in de sneeuw.

Mocht u dit jaar echter nog geen kerstkaart van ons hebben ontvangen, dat ligt dat aan POSTnl. Die zijn altijd traag. Mocht u na een tijdje nog steeds geen kaart hebben ontvangen, dan heeft de Post hem zoek gemaakt. U kunt in dat geval het beste een klacht bij de Post indienen en één van bovenstaande kaarten afdrukken. Op de achterkant dan gewoon even ‘Martin en Marianne’ schrijven.