De slimme lezers van dit blog – en al mijn twee lezers zijn slim; wie zou die andere lezer zijn, denkt u nu misschien – hebben het al lang in de gaten. Deze week gaan mijn blogs over de eerste maanlanding die vijftig jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Alhoewel, volgens sommigen heeft er nooit iemand op de maan rond gelopen en is er sprake van een groot complot. Volgens deze complotdenkers zijn de maanlandingen in scene gezet. De reden zou zijn dat de Amerikanen technisch nog niet in staat waren om een veilige maanlanding te doen, maar dat ze a) geen gezichtsverlies wilden lijden – president Kennedy had in 1962 gezegd dat Amerika voor het einde van het decennium een man op de maan zou zetten – en b) dat ze de Russen “voor wilden zijn”.
Volgens deze theorie lanceerden de Amerikanen een onbemande ruimteraket en filmden ze de drie astronauten ergens in een maandecor. Daartoe hadden ze de bekende regisseur Stanley Kubrick in gehuurd die een jaar eerder de sciencefictionfilm 2001: A Space Odyssey had gemaakt.
Dat de maanlanding inderdaad in een filmstudio heeft plaats gevonden en niet op de maan, blijkt wel uit onderstaande foto. Wie goed naar de achtergrond van de foto kijkt, zie daar namelijk de muren en ramen van de filmstudio.
Oké, deze foto is inderdaad niet op de maan genomen, maar tijdens één van de trainingen van de astronauten voor de vlucht.
De complotdenkers komen met allerlei “bewijzen” voor hun theorie. (Zie bijvoorbeeld deze pagina). De drie meest genoemde argumenten zijn:
1) Neil Amstrong werd door een buitencamera gefilmd terwijl hij de eerste stap op de maan zette. Hoe kan dat?
2) De Amerikaanse vlag staat te wapperen terwijl er op de maan geen atmosfeer en wind is.
3) Er zijn op de achtergrond van de foto’s die genomen zijn op de maan – en ook op de beroemde foto die genomen is vlak voor de koppeling van de Eagle, het maanlandingsvoertuig, met het moederschip Columbia – nergens sterren te zien.
De maanlander Eagle nadert de Columbia. Op de achtergrond is de aarde te zien maar geen sterren.
Voor het geval uw mond open is gevallen van verbazing, zal ik hem nu weer sluiten. Allereerst hoe kon er een werkende camera zijn die Amstrong van buiten de maanlander kon filmen tijdens zijn afdaling van het trapje?
Dat komt omdat er in de MESA, dat staat voor Modularized Equipment Stowage Assembly’, zeg maar platvloers een gereedsschapkist die aan de buitenkant van de maanlander zat, ook een camera zat. Terwijl Neil Amstrong nog op de maanlander stond, maakte hij de MESA open. Vanaf aarde werd daarna een signaal gestuurd waardoor de camera werd geactiveerd – dat signaal deed er ongeveer drie seconden over om bij de maan te komen – waardoor de miljoenen tv-kijkers op aarde Neil Amstrong (met een vertraging van drie seconden) konden zien afdalen op de maan.
In het rode cirkeltje de camera in de MESA
Dan de wapperende vlag. Het lijkt inderdaad net alsof de vlag staat te wapperen. Dat hij er zo “wapperend” uit ziet, komt niet door de wind, maar doordat hij de hele reis kreukelig opgevouwen zat en er zo uit zijn verpakking kwam. Ook was hij iets te groot voor de standaard. Nadat de vlag aan een Г-vormige vlaggenpost was bevestigd, bewoog hij inderdaad even kort, maar dat was het gevolg van het natrillen van de vlaggenstandaard. Even later bewoog de vlag niet meer.
Dat kan je bijvoorbeeld goed zien in onderstaand ‘gifje’ waarin twee foto’s zijn gemonteerd van Buzz Aldrin die kort achter elkaar zijn genomen. Je ziet de astronaut bewegen maar de vlag niet wapperen.
Dan het ontbreken van de sterren op de achtergrond. Dat komt door de sluitertijd. Er was veel licht op de maan op het deel waar de astronauten waren, eigenlijk gewoon daglicht net zoals op aarde. De foto’s werden daarom met korte sluitertijden genomen om te voorkomen dat er een overbelichting zou optreden. Daardoor had het veel zwakkere sterrenlicht geen kans om de film te belichten en ook “op de foto te komen.”
Alleen als je foto’s maakt met een veel langere sluitingstijd zou je sterren kunnen zien. Vergelijk bijvoorbeeld eens deze twee foto’s met elkaar.
Op de bovenste foto uit 2008 is het International Space Station ISS te zien gefotografeerd vanuit de Space Shuttle Atlantis. De foto is met een korte sluitertijd genomen. Er zijn geen sterren te zien. De onderste foto uit 2011 is genomen vanuit het ISS met een lange sluitertijd. Hij laat de terugkeer naar aarde zien van de Atlantis – dat is de kromme streep op de foto. Boven in deze foto (genomen met een lange sluitertijd) zijn in tegenstelling tot de andere foto met een korte sluitertijd nu wel sterren (de witte puntjes) te zien.
Zo zijn stuk voor stuk steeds allerlei argumenten van complot-denkers weerlegd.
Wat wel waar is, zijn de steeds vaker opduikende geruchten dat ik al deze blogposts niet zelf schrijf. Zo’n constante hoge kwaliteit, dat kan niet. Al die blogposts kan hij nooit zelf schrijven, wordt er dan gezegd. Daar moet hij hulp bij hebben.
Het is waar. Ik zal het maar bekennen, ik heb zelfs nog nooit ook maar één van deze blogposts zelf geschreven. Dat wordt gedaan door een heel team van topcolumnisten en schrijvers, waaronder zelfs enkelen die de Nobelprijs voor literatuur hebben gewonnen.
Het spijt me dat ik u al die jaren voor de gek heb gehouden. Ik had kunnen weten dat het ooit uit zou komen. Abraham Lincoln zei ooit eens: “Men kan sommige mensen voortdurend bedriegen, en alle mensen een tijdje, maar men kan niet alle mensen voortdurend bedriegen.”