Sinds het zinken van de Titanic in 2012 – oké, de boot zonk honderd jaar eerder; in 2012 heb ik er een boek over geschreven – heb ik geen boeken meer geschreven. Ik heb in de jaren daarna nog wel een viertal ideeën ingediend bij de uitgever:
- ‘De Sequoia Gigantea’. Alles over de grootste boom te wereld, inclusief hoe je hem zelf in 2000 jaar kan opkweken van zaadje tot een boom van 100 meter hoog. “Boompje groot, plantertje dood”.
- ‘Vermist in Death Valley’. Over een Duits gezin dat in 1996 vermist raakte in Death Valley in Californië, waar mogelijk een in een VW-busje rondreizende aanhanger van Charles Manson bij betrokken was. In 2009 zijn hun restanten in Death Valley terug gevonden.
3. ‘Veertig opmerkelijke vrouwen uit de 19e eeuw’, zoals Ching Shih (Ching I Sao), de beroemdste vrouwelijke piratenkapitein; Elizabeth Cochrane (Nellie Bly), onderzoeksjournaliste die niet alleen in 80 dagen rond de wereld reisde, maar zich ook undercover in New Yorks gekkenhuis liet opsluiten en Hélène Dutrieu, de eerste wereldkampioene wielrennen die later piloot werd.
4. ‘De mensen achter de computer’. Over de mensen die aan de basis van de computer hebben gestaan. Van de onbekende persoon die 20.000 jaar voor Christus in Afrika in de zogeheten Ishango-beentjes – botten van een baviaan – streepjes kerfde, waardoor deze botten als telstokjes konden worden gebruikt tot aan Charles Babbage (hardware) en Ada Lovelace (software) die omstreeks 1840 de eerste computer bedachten.
In al die boeken zag de uitgever geen brood. Ze dachten dat het niet zou resulteren in een commercieel succes. Tja, als dat het criterium is….