Is er dood na de dood?

Iedereen gaat een keertje dood. Hoewel, is dat wel zo? Tot nu toe hebben volgens berekeningen van het Amerikaanse ‘Population Reference Bureau’ (PRB) in totaal ruim 107 miljard mensen ooit ergens een keertje op aarde geleefd (en soms wel meerdere keren als je in reïncarnatie gelooft). Het aantal betreft een schatting. Vroeger hielden de bevolkingsadministraties niet over, dus helemaal zeker weten we het niet.

0000 bevolking

De tabel is afkomstig uit een artikel uit 2011 over dit onderwerp van het NIDI, dat is het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut. In de tabel staat weergegeven hoe de wereldbevolking zich (van de prille oudheid tot 2011) heeft ontwikkeld. (In Nederland zouden overigens tot nu toe zo’n 73 miljoen mensen hebben geleefd.)

Momenteel leven er ruim zeven miljard mensen. Dat wil zeggen dat 6,5% van alle mensen, die ooit op aarde hebben rond gelopen, leeft, dus 100% zekerheid dat je vroeg of laat een keer dood gaat is er niet. (De oudste mens op aarde is overigens momenteel “as we write” de Japanse Kane Tanake. Zij is vandaag de dag 115 jaar en 346 dagen oud. Dat is relatief jong. De vorige recordhoudster was Chiyo Miyako. Toen zij op 22 juli van dit jaar overleed was zij 117 jaar en 81 dagen oud.

Maar goed, laten we er maar vanuit gaan dat iedereen een keertje dood gaat. Wat dan? Volgens dit artikel in Trouw uit 2015 gelooft 53% van de Nederlanders dat er leven na de dood is, 28% denkt dat er geen leven is en 19% weet het niet. Dat zo veel mensen geloven in leven na de dood, verklaart hoogleraar theologie en religiestudies Joke van Saane – zij komt in het artikel uitgebreid aan het woord – uit een menselijke basisangst. “Angst voor sterfelijkheid. Daarom biedt elke religie daar een oplossing voor.”

Dat zoveel mensen geloven dat er leven na de dood is, schept ook ruimte voor boeken over het hiernamaals. Van de week liep ik in onze plaatselijke boekhandel. Er lag een stapel van het boek ‘De Dood en het Hiernamaals’ van een zekere Clifford A Pickover. De titel van het boek was een beetje moeilijk leesbaar en ik dacht in eerste instantie dat er ‘De Dood in het Hiernamaals’ stond. Wat? Kan je na je dood nog een keer dood gaan? Dat is een tegenvaller.

Maar gelukkig bleek ik de titel verkeerd gelezen te hebben. Dat overkwam overigens ook degene die op de site van de Slegte  – deze tweedehandsboekhandel bestaat na het faillissement van Polare nog steeds; in Nederland (Leiden en Rotterdam) zijn er nog twee filialen en ook België telt nog een aantal De Slegte’s; ook voor hen was er leven na de dood – het boek aankondigde. Ook hij of zij dacht dat de titel van het boek ‘De Dood in het Hiernamaals’ luidde.

000 boek

Oftewel, je kan je de vraag stellen: “Is er dood na de dood?” Mocht dat zo zijn dan moeten we misschien de betekenis van de uitdrukking ‘een duizend doden sterven’ (enorme angsten uitstaan) herzien.

Kerst-Inn op een studentenflat

Halverwege de jaren zeventig kwam er een Antilliaanse jongen wonen op onze studentenflat, gelegen op de campus van wat toen nog de TH Twente heette. Hij had geen familie in Nederland en met kerstmis was er niemand waar hij heen kon. Dat was wel mooi – dit klinkt een beetje hard, zo is het niet bedoeld –  want nu kon hij mooi voor onze flatdieren (we hadden een hond, een poes en vissen) zorgen. Andere jaren was het altijd een gedoe van wie blijft er met eerste kerstdag en wie is er tweede kerstdag?

000 flatdierenOnze flathond en flatpoes

Maar eigenlijk vonden we het een beetje triest, hij met kerst ver van huis helemaal alleen op onze flat, en in een spontane opwelling besloten we om een kerst-inn te organiseren voor mensen die met kerst alleen op de campus zouden zitten. De helft van de flat zou er met eerste kerstdag zijn, de andere helft met tweede kerstdag.

We schreven een brief aan het campusbestuur waarin we het idee toelichtten. Het campusbestuur vond het een goed plan. We kregen 200 gulden subsidie voor drank en lekkere hapjes en van Bobby Spar – zo werd de eigenaar van de campuswinkel genoemd; drie keer raden bij welke winkelketen hij aangesloten was – kregen we een gratis krat bier. “De heren studenten lusten zeker wel bier hè.” “Jazeker meneer Bobby, ook met kerstmis”.

000 flat 1841964; de campus in aanbouw.  Links achteraan onze flat; foto Nationaal Archief.

Overal op de campus werden affiches  – gratis gedrukt – opgehangen en op eerste kerstdag zaten we enthousiast op de eerste bezoeker te wachten. Die kwam om half negen ’s avonds. Om elf uur kwam nog een tweede verdwaalde student aanzetten. Dat was een jongen die terug kwam van bezoek aan zijn ouders in Enschede en die zich verbaasd had afgevraagd waarom er bij onze flat licht brandde en een bord ‘Welkom in de herberg’ stond. Dat was het. Meer bezoekers kwamen er niet.

Desondanks was het heel gezellig. We keken eerst op de tv naar ‘It’s a Wonderful Life’, de kerstfilm uit 1946 met James Stewart en Donna Reed – in de jaren zeventig was dat de ultieme  kerstfilm die altijd met kerst werd uitgezonden, tegenwoordig is dat ‘Love Actually’ – en riepen luidkeels ‘Niet doen, niet doen!” als James Stewart weer wat doms in de film wou doen. Daarna speelden we van die typisch vreedzame kerstspelletjes als Risk en Stratego.

000 filmDonna Reed, James Stewart en Karolyn Grimes in It’s a Wonderful Life’; foto afkomstig van de Wikipedia

Goed nieuws – gratis hapjes, gratis bier –  verspreidt zich snel en de volgende dag kwamen er twee keer zo veel bezoekers, oftewel vier mensen vonden de weg naar onze flat. Maar ondanks het geringe aantal bezoekers beschouwden we de kerst-inn als een groot succes.

Dus mensen, kent u iemand in uw omgeving die met kerst helemaal alleen zit, organiseer een kerst-inn voor hem of haar.

Geheim agent 90-60-90

Stel u werkt voor de Nederlandse contra-spionagedienst en u krijgt de opdracht om een hoge ambtenaar van het Ministerie van Defensie te volgen, die er van verdacht wordt dat hij contacten onderhoudt met een buitenlandse agente. U volgt hem tijdens een wandeling in het landgoed Clingendael, gelegen op de grens van Den Haag en Wassenaar. U heeft de opdracht om foto’s te maken van iedereen met wie hij contact legt.

Op een gegeven moment gaat hij op een bankje zitten. U maakt een foto en ziet dit.

000 bamkje 3

Het eerste wat u denkt is: “Shit, dat krijg je er nou van als je ingaat op de aanbieding van de goedkoopste leverancier van fototoestellen in plaats van de beste leverancier”; Als tweede denkt u: “Zit daar nou iemand naast hem in witte camouflagekleding of u niet?” U zoomt wat uit en dan ziet u dit:

000 bamkje 2

Er zit inderdaad iemand naast hem. De vrouw draagt een witte jas, waardoor zij zittend op het witte bankje niet opvalt. U meldt het aan uw leidinggevende en onmiddellijk gaan op het hoofdkantoor van de Dienst alle alarmbellen af. Een vrouw met een voorkeur voor witte bovenkleding, dat zou Anna Chapman kunnen zijn.

Anna Chapman is een Russische geheim agente. Ze heeft in de pers de bijnaam ‘geheim agent 90-60-90’.  Ze werd op 23 februari 1982 geboren als Anna Vasil’yevna Kushchyenk.  In 2001 vertrok ze naar Londen en ontmoette daar Alex Chapman. Ze trouwden een jaar later en sindsdien gaat ze door het leven als Anna Chapman.

000 anna chapman

Anna Chapman op een Amerikaanse ‘mugshot’ (politiefoto) uit 2010.

In 2006 scheidde het stel en Anna, die inmiddels ook de Britse nationaliteit had, verhuisde in 2009 naar New York. Daar ging ze aan de slag als een internationale makelaar, aanvankelijk met weinig succes, maar in de zomer had ze opeens 50 man in dienst en was de zaak van de een op de andere dag veranderd in een winstgevend bedrijf.

Vermoedelijk zat de Russisch geheime dienst hier achter, want in de zomer van 2010 werd zij als zogenaamde ‘sleeper’ (dat is een geheime agent die zich nog niet als zodanig gedraagt) van de Russische dienst samen met negen anderen ‘sleepers’ gearresteerd.

000 anna chapman 2

Hier heeft Anna Chapman (de vrouw met het witte t-shirt) contact met een undercoveragent van de FBI. De foto is afkomstig van een YouTube kanaal van de FBI. Raar maar waar, de FBI heeft een eigen YouTube account waar ze soms filmpjes over hun werk plaatsen.

000 anna chapman 3

Van de tien gearresteerde Russische geheim agenten was Anna Chapman veruit de aantrekkelijkste en de pers gaf haar de bijnaam geheim agent 90-60-90.  Een maand later kwamen de Russen en de Amerikanen overeen om een aantal spionnen te ruilen. (De Amerikaanse tv-showhost Jay Leno vroeg in zijn tv-show aan Joe Biden, de toenmalige Amerikaanse vice-president, of ze die ene agente niet hadden kunnen houden.)

Het tiental werd een maand later geruild tegen een aantal in Rusland vast zittende Russen, die daar vanwege spionage waren veroordeeld.  Onder hen was Sergei Skripal. Dat is de Rus die later in 2018 samen met zijn dochter in Engeland vergiftigd zou worden.

Anna Chapman werd in Rusland een publiek figuur. Ze trad onder andere op als model in modeshows en in een voorlichtingsfilm om Russische jongeren over te halen om dienst in het leger te nemen.

Terug nu naar de ontmoeting van de ambtenaar met zijn mogelijke  contactpersoon. Uw leidinggevende geeft u de opdracht om de ambtenaar te laten lopen en de vrouw met de witte kleding te volgen en deze zo veel mogelijk te fotograferen. Dit om te zien of het inderdaad Anna Chapman is. U doet wat u is opgedragen. U volgt de vrouw en slaagt er in om haar liefst vijf keer te fotograferen.

000 bankje 1

000 bankje 2

000 bankje 3

000 bankje 5

000 bankje 4

Helaas liep ze elke keer net op een wit bruggetje, waardoor ze met haar witte camouflagekleding telkens tegen de achtergrond weg viel en ze niet te zien was.

De vraag blijft daarom: loopt Anna Chapman nu wel of niet rond in Nederland of bevindt zij zich nog steeds in Rusland?

Verborgen Verleden (2)

Om de makers van het programma ‘Verborgen Verleden’ die bezig zijn met een uitzending over mij – of die in de toekomst een uitzending zullen maken over het verborgen verleden van één van mijn nakomelingen –  een beetje te helpen, hierbij een trouwfoto van het huwelijk van mijn grootouders van mijn moeders zijde. De foto is genomen in 1915.

trouwfoto 1915

In het midden met het boeket zitten mijn grootouders: opa Jan Bremer, geboren in 1887 in Akkrum,  en oma Hendrika van Vugth, geboren in 1889 in Kruisweg. Akkrum ligt in Friesland. Mijn opa is dus van geboorte een Fries, maar in welke provincie mijn oma is geboren weet ik niet. Je hebt namelijk drie plaatsen in Nederland met de naam Kruisweg, een dorp in de gemeente De Marne (Groningen), een dorp in de gemeente Lansingerland (Zuid-Holland) en een buurtschap in de gemeente Hulst (Zeeland.)

Naast mijn opa en oma zitten hun ouders. De familie zit een beetje door elkaar. Rechts van mijn opa zitten namelijk de ouders van mijn oma (mijn overgrootvader en overgrootmoeder Van Vught), met daarnaast (helemaal rechts op de foto dus) oudoom Ot en zijn vrouw oudtante Mar. Links van mijn oma zitten de ouders van mijn opa, zijnde mijn overgrootvader en overgrootmoeder Bremer. De staande personen zullen vermoedelijk een zuster van de overgrootouders en neven en nichtjes zijn.

De jongen op de foto, tussen overgrootmoeder en overgrootvader Bremer in, is “ome” Hidde. Hij was het jongere broertje van mijn opa en woonde in Dordrecht. Het jongetje op de foto is hier nog onwetend dat hij later commies bij de belastingen zou worden.  Mijn grootvader was aanvankelijk wagenwielmaker, later is hij naar ik meen bij de Post gaan werken.

Zo’n twee jaar na deze foto (in 1917 dus) werd in Hoofddorp mijn moeder geboren. Later verhuisden mij opa en oma naar Haarlem.

Verborgen Verleden

Ik kijk af en toe naar het programma ‘Verborgen Verleden’ van de NTR. Hierin gaan BN’ers aan de hand van hun stamboom op zoek naar hun familiegeschiedenis.  Herman Finkers bijvoorbeeld heeft ook meegedaan. “Je wordt vijf dagen meegesleept. Je weet niet waar je ’s avonds overnacht. Dat kan zomaar Moskou of Rome zijn. In mijn geval werd dat Hardenberg. Ook mooi.”, aldus Herman Finkers bij de DWDD over zijn speurtocht.

Gisteren stond er een opvallend bericht op NU.nl  De zwemmer Maaren van der Weijden deed mee aan het programma Verborgen verleden, maar de uitzending met hem ging niet door want zijn stamboom was ‘te gewoon’ voor het programma.

De geplande uitzending met hem ging daarom niet door. De programma-medewerkers konden te weinig interessante mensen in zijn stamboom vinden om er een leuke uitzending van te maken. “En dan hebben we hier je overgrootvader Jan, die net als zijn vader en diens vader zijn hele leven op het archief van de belastingdienst heeft gewerkt. In zijn vrije tijd speelde hij graag een partijtje dammen.”

 Nu geldt sowieso dat niemand gewoon is en dat er in elke familie altijd wel een boeiend verhaal te vinden is, maar ook statistisch gezien is het opmerkelijk dat de NTR er niet in slaagde om genoeg interessante voorvaderen van Maarten van de Weijden op te sporen om een uitzending te maken.

Ga maar na. Stel om de 25 jaar wordt er een nieuwe generatie geboren. Jij hebt twee ouders, vier grootouders, acht overgrootouders, zestien overgrootouders enzovoorts, enzovoorts. Dat gaat hard. Twintig generaties terug en je zit al op meer dan 1 miljoen voorouders.

000 generatie

Ok, hier zullen een hoop “dubbele” voorouders tussen zitten. Immers trek je dit rijtje door, dan zou je in het jaar 1000 op ruim 4 miljard voorouders zitten en zoveel mensen leefden er toen niet.

Maar goed, neem alleen al de periode 1700 tot heden. In totaal zullen er in die periode minstens 5.000 Van der Weijdens zijn geweest. Dat de NTR niet één interessante Van der Weijden tussen al die Van der Weijdens heeft kunnen vinden geeft te denken.

Zelf heb ik voor de zekerheid even nagedacht of er wel een interessante Van Neck in de familie zit. De familie van Neck is er in ieder geval verantwoordelijk voor dat de dodo is uitgeroeid. Een vloot van vier schepen die onder de leiding stond van admiraal Jacob Cornelisz  van Neck voer in 1598 naar Oost-Indië.

000 van neck

Voorvader Van Neck; (of hij daadwerkelijk een voorvader is, weet ik niet, maar vast wel een ver familielid)

Eén van de schepen landde op Mauritius en trof daar de dodo aan. Met de Hollandse zeelui kwamen er ook varkens, ratten en honden op het eiland en honderd jaar later was de dodo uitgestorven. De met de Hollanders meegekomen dieren aten alle Dodo-eieren op.

000 dodo2Een dodo, geschilderd door Roelant Savery omstreeks 1620

Overigens was die Jacob van Neck, net zoals ik, wel een goede vent. Ik citeer even de wikipediapagina over hem (en nee, die heb ik niet geschreven.)

Onder de gezaghebbers uit de pionierstijd staat Jacob van Neck bekend als de meest beschaafde en behoedzame, zowel voor zijn eigen mannen als voor de mensen in de landen die ze bezeilden. Van Neck was het tegenbeeld van de latere J.P. Coen: hij heeft de mensen op Java en elders weten ervan te overtuigen dat hij niet zoals zijn eerder gekomen landgenoten uit was op buit, maar op handel.”

Dus ‘Verborgen Verleden’, willen jullie nog een keer een interessante uitzending maken, kijk dan niet naar die saaie Maarten van der Weijden en zijn slaapverwekkende familie maar naar die boeiende Van Neck’s!

Gezichtsbedrog

Uit de serie: ‘Niet alles is wat het lijkt’: Leeuwarden, herfst 2018

00 leeuwarden

Dit is typisch een voorbeeldje waar je diepte ziet waar die er niet is. Een ander bekend voorbeeld van gezichtsbedrog is die waar kleuren anders lijken dan dat ze daadwerkelijk zijn. Neem deze balk.

000 grijs2

Dat hij links veel lichter lijkt te zijn dan rechts komt door de achtergrond. Haal je de balk uit het plaatje, dan ziet de balk er als volgt uit.

000 grijs

Nog een voorbeeldje van gezichtsbedrog, de zogenaamde Kanizsa driehoek.

000 driehoek

Ziet u de grote witte driehoek met de punt naar beneden? Dan ziet u meer dan er is, want die is er helemaal niet. Er zijn alleen maar een paar zwarte lijnen met “pacmanhappertjes”.

Nog eentje waarbij het oog de boel gaat vervormen. Kijkt u eens naar dit kronkelig schaakbord. Valt u wat op?

000 vierkant

Het is niet kronkelig. Doordat ik zeg dat het kronkelig is, neemt u al onbewust aan dat het kronkelig is en dat effect wordt nog versterkt door de zwart-wit gedraaide blokjes op de kruispunten. Zie hier een uitsnijding waar u kunt zien dat de blokjes echt keurig recht naast elkaar staan.

000 vierkant 2

Nog een voorbeeldje van vormen die je ziet, maar die er niet zijn: de Fraser-spiraal.

000 fraser

Het is helemaal geen spiraal. Het zijn stuk voor stuk losse (zwart-wit gedraaide) cirkels (volgt u er maar eens eentje in zijn geheel), maar door de achtergrond lijkt het één lange spiraal.

Ook de hoek van waaruit je dingen bekijkt, kan van belang zijn. Neem deze Duitse tekening uit de zeventiende eeuw.

000 gezichten

Bekijk je het plaatje echter 180 graden gedraaid, dan zie je dit.

000 gezichten 2

Gelukkig konden getuigen een goede beschrijving geven van het vluchtende tweetal.

Ook de natuur houd je wel eens voor de gek. In 2013 waren Marianne en ik in het Capitol Reef National Park in Amerika. Het was tegen de avond en de maan kwam net op. Verbijsterd staarde ik naar het hemellichaam. Wat was hij groot! Wel drie keer zo groot als normaal. Hoe kon dat? Ik nam snel een foto om het voor het nageslacht (de dochters thuis) vast te leggen.

000 maan

Ik moet zeggen, het resultaat was tamelijk teleurstellend. Hij zag er op de foto veel kleiner uit dan in werkelijkheid, althans in mijn werkelijkheid.

000 maan2Mijn “werkelijkheid”.

Dus als u een keer een heel grote maan ziet, dan zou dat wel eens gezichtsbedrog kunnen zijn.

Tot slot, vond u dit een leuke blogpost? Ook dan zit u mis, het is echt een heel saaie blogpost.

p.s de bovenste foto heeft Marianne in Leeuwarden gemaakt; die van het Capitol Reef NP heb ik in Amerika gemaakt, de andere voorbeelden zijn afkomstig van de Wikipedia.

 

Een beroemd fotograaf

Er woedt momenteel een discussie over de hoeveelheid verkeersborden in Nederland.  Volgens dit artikel in de Volkskrant staan er momenteel  in Nederland zo’n drie miljoen waarschuwings- en gebodsborden. Volgens Veilig Verkeer Nederland, het kenniscentrum verkeer en vervoer voor de overheid (CROW) en de HR Groep, die alle verkeersborden in ons land registreert, zouden daarvan zo’n 600.000 borden weg kunnen.

00 bord volkskrant

Ik fotografeer ook wel eens opvallende verkeersborden. In april bijvoorbeeld een keer bij een landweggetje in de buurt van Leiden. Ik plaatste de foto zowel in mijn blog als op twitter (twee voor de prijs van één).

Van de week kreeg ik opeens een berichtje van de NOS. Of ze voor een artikel op hun site mijn foto als illustratie mochten gebruiken,

00 nos

Dat mocht, geen probleem, en ’s avonds stond mijn foto, samen met een aantal foto’s met verkeersborden van andere hobbyfotografen op de site van de NOS. Zie hier het artikel.

00 nos 3

Ja, ja, ik ben nu een beroemd fotograaf.

Pakjesavond

Vanavond is het pakjesavond. Toen ik nog een klein Martinnetje was geloofde ik heilig in Sinterklaas. Samen met mijn broertje Harry probeerde ik eind jaren vijftig op pakjesavond een aantal keer de Zwarte Piet te betrappen die de zak met cadeautjes kwam brengen. Wij lagen achter de voordeur verstopt. Daar stond immers het jaar ervoor de zak. Om beurten keken mijn broertje en ik door de brievenbusgleuf naar buiten om Zwarte Piet te betrappen. Opeens werd er bij de achterdeur gebonsd. Mijn broertje en ik renden er heen, maar we waren te laat. Er stond een zak bij de achterdeur en van Zwarte Piet was geen spoor te zien.

00 sint21964; het jaar dat er weinig cadeautjes waren omdat Sint alles in het casino had vergokt. Foto Nationaal Archief.

Het jaar er op besloten mijn broertje en ik de tactiek te wijzigen. Hij lag bij de voordeur, ik bij de achterdeur. Opeens riep mij moeder dat er een zak naast het raam van de huiskamer stond. Mijn oudste broer Jan had de hele tijd gewoon aan tafel gezeten – de saaie Piet –  maar had buiten niemand gezien zei hij. Hoe kon die sukkel nou niks zien?

Ruim dertig jaar later, en verhuisd naar de andere kant van het land, vroeg de buurman of ik op sinterklaasavond tegen een uur of zeven wilde bellen. Ik moest dan als Sinterklaas tegen hun drie zoontjes zeggen dat hij het helaas te druk had met allerlei heel arme kindertjes, maar dat hij een Zwarte Piet zou sturen om een zak in hun schuurtje te zetten. Op het afgesproken tijdstip belde ik.

Ik kreeg de jongste aan de lijn  en zei met een zware stem “Met Sinterklaas”.  Blijkbaar schrok het buurjongetje erg, want hij liet de telefoon vallen.  Ik hoorde een hoop geroezemoes en zijn moeder roepen: “Pak snel een dweil”.  Even later kreeg ik het middelste broertje aan de lijn. Ik zei dat er in hun schuurtje een zak met cadeautjes stond. Blijkbaar was die mededeling voldoende want hij gaf de telefoon direct door aan zijn oudste broertje en holde naar buiten.

“Met Sinterklaas hier” zei ik wederom.  “Ja, ja” antwoordde het oudste broertje. Dat klonk niet naar een echt gelovige. Erg lang duurde het gesprek dan ook niet en ik kreeg vervolgens de vader aan de lijn die me hartelijk bedankte. Moeder was op de achtergrond nog bezig met iets op te dweilen, dus die kon helaas even niet aan de lijn komen. Ze hebben me nooit meer gevraagd om te bellen

00 sint0De oudste dochter tijdens het sinterklaasfeest op de crèche zittend op haar stoeltje. 

00 sint1De jongste dochter op schoot. 

Weer een aantal jaren en een verhuizing verder vroeg een nieuwe buurman of ik op sinterklaasavond even een zak bij de voordeur wilde zetten en op de deur wilde bonzen. Ik sloop die avond naar hun deur toe, zette de zak voor de deur en bonsde luid op de deur. Vervolgens holde ik er vandoor. Voor hun huis bedacht ik opeens dat hun gordijnen open stonden en dat ze mij misschien voorbij zouden kunnen zien hollen. Onzin natuurlijk, ik liep in het donker, zij zaten in het licht.

Maar toch besloot ik te gaan bukken. Daar is op zich niks mee, maar dat moet je niet combineren met hardlopen. Gebukt hard lopen gaat niet. Althans ik kan het niet. Ik maakte een reuzesmak en lag languit op straat. Even later strompelde Sukkel-Piet met een zere knie en een kapotte broek het huis weer binnen. De dochters keken me hoofdschuddend aan. Niet geschikt als Zwarte Piet zei de ene.

Moraal van het verhaal: probeer niet te tegelijkertijd te bukken en hard te hollen.

TV afscheid

In 1985 verhuisde Marianne vanuit Groningen naar Den Haag. Ze betrok een etage in een oud herenhuis in het Bezuidenhout. Haar vader kwam helpen om de boel in te richten. Tegen het einde van de middag werd hij onrustig. Er was die avond voetbal op tv en Marianne had (nog) geen tv in huis.

In een winkel in de Therisastraat in Den Haag kocht ze daarom aan het eind van de middag even snel een tv. Het was een niet al te groot apparaat. Er zat geen teletekst op, maar hij deed het prima. Het apparaat heeft jarenlang bij ons in de huiskamer gestaan.

00 tvHier kijk ik in de jaren negentig samen met de dochters op de betreffende tv naar Zorro. Het was een wonderlijk apparaat. Als een tv-programma in zwart-wit werd uitgezonden, dan veranderde de hele omgeving ook in zwart-wit.

Na verloop van tijd kwam er een grotere tv in huis met teletekst. De kleine tv van Marianne werd naar de zolderkamer verbannen en gedegradeerd tot tweede televisie. Na een verhuizing belandde hij zelfs als derde televisie op de logeerkamer, waar na een tijdje de antenne-aansluiting het niet meer deed. Maar dat gaf niet zo. Er was daar niet echt behoefte aan een televisie.

Van de week hebben we hem afgevoerd naar het grof vuil. Hij werd al jaren niet meer gebruikt. De kringloopwinkel wilde hem niet hebben.

00 tv 2

Hier staat de ruim dertig jaar oude televisie in de grof vuil container. Marianne werd er een beetje weemoedig van. Ze nam ter afscheid nog even deze foto van het apparaat. Door de tv moest ze denken aan haar overleden vader.

Een dagje uit

Uit de categorie het dagelijks leven: Een doordeweekse zonnige middag in november bij het strand van Meyendel, gelegen tussen Den Haag en Wassenaar.

00 dagje uit

Let u ook even op de jassen: de mensen passen bij elkaar.

 

 

 

 

George H.W. Bush

George H.W. Bush – senior dus –  is overleden. Ik heb hem wel eens ontmoet. Nou ja, ontmoet is een groot woord. We hebben interactief oogcontact gehad. Drie jaar geleden heb ik daar een keer een blogpost over geschreven. Ik citeer even een stukje daaruit.

“Het was juli 1989. Bush sr. was op staatsbezoek. […] Het was een maandagmorgen en ik liep door de stad op weg naar kantoor. Vlakbij het binnenhof stonden allemaal dranghekken. Die bleken voor Bush te zijn – althans voor het publiek aan de kant van de weg – maar dat was eigenlijk volkomen overbodig want er stond geen mens. Alleen op de hoek bij de vijver van het Binnenhof stond een Amerikaan met twee vlaggetjes te wachten. Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij vertelde dat zijn president zo langs zou komen. Ik besloot even te wachten om te kijken wat er gebeurde.

Even later kwam de auto met Bush er in aan rijden. Deze zat somber om zich heen te kijken, want er was werkelijk niemand op straat om naar te zwaaien. Op dat moment begon de Amerikaan naast mij wild enthousiast met zijn vlaggetjes te zwaaien. Bush zag het, veerde helemaal op en begon enthousiast naar ons te zwaaien.

Bush in de auto

Ik zwaaide braaf terug, waarop Bush zich omdraaide en zijn beide duimen nog naar ons opstak om aan te geven dat de Amerikaan en ik goed bezig waren. Daarna reed de autostoet weer verder. Aardige man pa Bush.”

00 bush 21989: Bush komt aan op het Binnenhof waar hij ontvangen wordt door Ruud Lubbers.

00 bush1989: Bush en Lubbers later die dag bij het Catshuis.

Bush is 94 jaar en 171 dagen oud geworden. Dat is de hoogste leeftijd die een (ex-)president van de Verenigde Staten ooit heeft bereikt . De vorige recordhouder was Gerarld Ford. Deze was 93 jaar en 165 dagen oud toen hij in 2006 overleed.

George Bush sr. dreigt echter zijn record kwijt te raken aan Jimmy Carter. Deze is net zoals George Bush sr. ook in in 1924 geboren, alleen 3,5 maand later.  Hij is  momenteel 94 jaar en 62 dagen oud (“and counting“) Als Jimmy Carter het nog vier maandjes vol houdt – en hij is nog steeds  “alive and kicking” –  dan is hij de oudste (ex-)president ooit.

00 presdientenVijf Amerikaanse presidenten bijeen in 1991: Van links naar rechts: Gerald Ford, Richard Nixon, George Herbert Walker Bush, Ronald Reagan en Jimmy Carter.

Opvallend detail, de drie presidenten die de hoogste leeftijd van alle Amerikaanse presidenten bereikt hebben, waren allemaal maar één termijn president. Ze werden alle drie niet herkozen. Voor president Trump is het dus te hopen dat hij in 2020 niet wordt herkozen. Zou voor iedereen beter zijn.

Voor wat betreft de Nederlandse Minister-Presidenten,  dan wel de ‘Voorzitter van de ministerraad (zo luidde de titel vanaf 1848 tot 1945), daarvoor geldt dat Willem Drees degene is die het oudste is geworden. De man die de AOW invoerde kon daarvan zelf heel lang profiteren, want hij werd uiteindelijk 101 jaar en 10 maanden oud .

0 dreesDrees, tweede van links, braaf in de rij wachtend bij het stembureau. 

0 drees 11953: toen helikopters nog niet zo veel voorstelden, maar de minister-president wel.

Degene die Drees bijna deze titel had afgepakt, was Piet de Jong. Deze voormalige duikbootkapitein en minister-president van april 1967 tot juli 1971 stierf in het zicht van de haven (van het record) op de leeftijd van 101 jaar en 4 maanden. Dat scheelde dus niet veel.

00 Piet de JongDuikbootkapitein Piet de Jong in 1958

De nummer drie op de lijst is met grote achterstand Dirk Jan de Geer. Deze vooroorlogse voorzitter van de ministerraad is op een maandje na 90 jaar geworden.

Degene die momenteel de beste vooruitzichten heeft om een plekje in de top drie van oud geworden minister-presidenten te krijgen is Dries van Agt. Hij is momenteel 87 jaar oud.

00 minister2011 Op het Catshuis, zes minister-presidenten: Van links naar rechts: Wim Kok, Dries van Agt, Piet de Jong, Mark Rutte, Ruud Lubbers en Jan Peter Balkenende. Zeven jaar later zijn drie van de zes overleden. Nederland telt nog maar drie levende (ex-) minister-presidenten.