Gezien in Scheveningen: een winkel waar je tweedehands vuurwerk kan kopen.
“Van een oud vrouwtje geweest, slechts één keer afgestoken”.
Maandelijks archief: november 2018
De bordjes van Decathlon
Zaterdag was ik met Marianne en de jongste dochter in de Decathlon in Rotterdam. Dat is een Franse sportwinkelketen die ook een zestiental vestigingen in Nederland heeft. De dames hadden nieuwe sportkleding nodig. Ik niet, mijn sportkleding is nog lang niet versleten.
Omdat het uitzoeken van kleding bij de dames iets is wat een zorgvuldig proces vereist, had ik uitgebreid de tijd om door de zaak te lopen en de bordjes bij de verschillende sportattributen te bestuderen. Daar waren er heel veel van, want het was een grote zaak. Voor haast elke doelgroep had Decathlon wel een product.
Uit de categorie wandelschoenen voor heren:
Wandelschoenen geschikt voor: ‘heren die 2 tot 3 keer per week en/of drie kwartier tot 1 uur aan een stuk sportief wandelen bij droog weer’.
Uit de categorie ski-onderbroeken voor dames:
Dames skionderbroeken: ontworpen voor skiesters en snowboardsters op zoek naar een heel warme en technische driekwart skionderbroek.”
Dat “warme” snap ik, dat “driekwart” ook, maar dat ‘technische’? Sinds wanneer zijn onderbroeken technisch? De mijne in ieder geval niet.
Ik moet trouwens zeggen dat Decathlon voor wat betreft de informatiebordjes er zich niet met een Jantje van Leiden vanaf had gemaakt. Bij elk product stond naast een beschrijving waarin stond aangegeven voor wie het product geschikt was ook wat de belangrijkste eigenschappen van het product waren.
(“Stijfheid: De flex van 95 kan dalen tot 85 voor meer vergevings-gezindheid.”; “Heel gemakkelijk aan te trekken dankzij de bi-injectie schaal”; “Goed isolerend om de warmte vast te houden”)
Ik moet eerlijk zeggen dat ik van het bovenstaande niet alles goed begreep (de warmte wel maar de rest niet – die stijfkoppige skiër moet wat meer vergevingsgezind zijn?), maar ik ben dan ook geen gevorderde skiër die op zoek is naar stijve schoenen voor een goede krachtoverbrenging.
Geschikt voor skiërs die achterwaarts skiën met de ski’s in een hoek van negentig graden
Soms moest ik wel even nadenken wat ze bedoelden te zeggen. Neem deze jas, die is: “Gemakkelijk op te vouwen in de linkerzak”
‘Gemakkelijk op te vouwen in de linkerzak dankzij een rits met dubbele runner‘
Heel even dacht ik dat als je met zijn tweeën was en je droeg allebei zo’n jas, dat de ene dan zijn jas uit kon doen, deze vervolgens kon opvouwen en dan bij de ander in de linkerzak kon stoppen. “Waarom zou je dat willen doen?” vroeg ik me af. Totdat ik me realiseerde dat die linkerzak bedoeld was als opbergsysteem voor de jas zelf. (Waar laat je trouwens daarna die linkerzak?)
Uiteraard heb ik de bordjes ook even gecontroleerd op taalfouten. Ik moet zeggen dat ik weinig spelfouten zag.
Uiteraard moet hier ‘verspreidt’ staan en niet ‘verspreid’. Je zegt ook niet ‘je loop’. Maar veel meer spelfouten zag ik niet. Wel her en der krom Nederlands en verkeerde voorzetsels. Dat kwam waarschijnlijk doordat de zinnen vertaald of te veel ingekort waren.
Ook viel het me op dat een hoop spullen waren ontworpen door mensen die zich echt in de klanten konden verplaatsen. Zo hadden ze het onder andere over:
- Ons team van fervente hikers …
- Onze ontwerpers die ook zelf skiën …
- Onze team van ontwikkelaars, stuk voor stuk ouders van jonge skiërtjes …
- Onze ontwerpers die zelf aan gym doen …
Tot zover deze blogpost over de bordjes van Decathlon, geschreven door een schrijver die zelf ook blogposts schrijft.
Het getal nul
Herkent u de volgende symbolen: I, V, X, L, C, D en M? Inderdaad, het zijn de Romeinse cijfers. Valt u wat op aan deze cijfers? Er is geen symbool voor het getal nul. De Romeinen kenden net als de oude Grieken geen getal nul.
foto Philip James; Wikipedia
Als men u deze klok probeert te verkopen als een originele tweeduizend jaar oude Romeinse klok, trap er niet in! De Romeinen kenden geen getal 0.
Het getal is pas in het jaar 628 door een zekere Brahmagupta gedefinieerd. Over hem gaat het achttiende portret dat ik in mijn serie over ‘de mensen achter de computer‘ heb geschreven. Het verhaal begint als volgt:
Brahmagupta, 598 – 668, definieerde als eerste het getal nul en gaf rekenregels hoe je met het getal nul moest rekenen.
Computers leven van enen en nullen. Ok, ook van een beetje stroom en algoritmes (instructies) maar verder draait het bij een computer vooral om enen en nullen. Het getal nul is één van de belangrijkste getallen in de wiskunde die er bestaan. Daarom is het eigenlijk een beetje vreemd dat pas in de zevende eeuw na Christus iemand met een definitie voor het getal nul kwam en rekenregels opstelde hoe er met het getal nul gerekend moest worden. Alle wereldrijken daarvoor zoals het Oud-Perzische Rijk, de Grieken (kenden wel de stelling van Pythagoras maar hadden geen getal 0); en het Romeinse rijk kwamen op en gingen ten onder zonder dat ze over rekenregels met betrekking tot het getal nul beschikten. (Misschien gingen ze daarom wel ten onder.)
De persoon die als eerste het getal nul definieerde en er rekenregels voor bedacht, was Brahmagupta. Hij leefde van 598 – 668 in wat nu India is en was een wiskundige en astronoom. Hij schreef over het getal nul in zijn boek Brahma-sphuta-siddhanta dat in 628 verscheen. Brahmagupta schreef in dat boek niet alleen over het getal nul, maar ook over hoe om te gaan met negatieve getallen. Ook schreef hij in zijn boeken over allerlei astronomische zaken.
Wie de rest van het verhaal wil lezen, zie hier.
Een spinnetje
Zittende op de wc – altijd goed om de omstandigheden en de situatie te beschrijven – zag ik op de grond een spinnetje. Het was een dun donker spinnetje niet heel erg groot. Ik keek naar het beestje. Het bewoog langzaam een beetje heen en weer.
Een kerkzesoog, ook wel een Florentijnse muurspin genoemd; het is een spin uit de familie zesoogspinnen; de meeste spinnen hebben acht ogen. Deze spinnensoort komt ook in Nederland en België voor maar het was niet de spin in ons toilet; foto; Luis Miguel Bugallo Sánchez; Wikipedia
Ik vind spinnen niet eng. Het zijn nuttige beesten. Ze vangen allerlei soorten insecten, vooral vliegen en muggen, dus van mij mogen ze hun gang gaan zolang het er maar niet te veel worden. De dames in huis vinden spinnen echter helemaal niets. “Haal hem weg” roepen ze in koor als ze weer eens een spin in huis zien. Zelf weg halen, ho maar, en oh wee, als ik het niet direct doe, dan worden ze spinnijdig – ok deze woordspeling lag te voor de hand, sorry,
Ik kijk naar het spinnetje en besluit om het beestje toch maar weg te halen. De wc is een te kritisch plek. Sorry beestje. Ik pak een wc-papiertje en pak de spin met het papiertje op. Maar als ik vervolgens in het papiertje kijk, zie ik helemaal niks. Ik kijk op de grond. De spin zit er nog steeds. Dan pas zie ik dat ik heb geprobeerd om een schaduw op te pakken. Tja, dat lukt natuurlijk niet. Het beestje zelf hangt hoog bij de lamp aan een draadje. Je redt je leven spin, zeg ik tegen het beestje en laat hem bij de lamp hangen.
Benieuwd hoe lang het duurt voordat één van de dames gilt dat er een spin in het toilet zit.
Boemkool
Gisteren maakte deze driesterrenkok een ovenschotel met bloemkool en een saus van Maggi klaar.
Ik liet Marianne het zakje zien. Deze bekeek het en zei: “Ben je niet een ingrediënt vergeten?” Ik keek naar het boodschappenlijstje op het zakje. Ze had gelijk. Er had geen bloemkool door gemoeten maar boemkool.
Boemkool is een gevaarlijke groente. Ze ontploffen soms met een luide knal.
De geboortemaand
Gisteren fietsten we langs de Vliet toen we een ooievaar op een nest zagen.
Een ooievaar in november is wat minder vreemd dan het lijkt. Immers ook in november worden er kinderen geboren (bijna 14.000 stuks in november 2017), dus niet alle ooievaars kunnen het land uit. Zie hier een overzicht van de geboorten per maand in 2017 in Nederland volgens het CBS.
De meeste kinderen werden in 2017 in de zomermaanden geboren, dat wil zeggen verwekt in de donkere maanden november tot en met januari. (Februari is de maand met de minste geboortes, maar dat komt vooral doordat februari, schrikkeljaren uitgezonderd, maar 28 dagen telt. Corrigeer je hiervoor dan worden er in februari ongeveer evenveel kinderen als in maart en april geboren.)
Ik heb ook even gekeken – als ik nutteloos bezig ben, dan ben ik ook goed nutteloos bezig – naar de maanden waarin in de meeste mensen overlijden. Dat zijn de wintermaanden, dat is niet geheel onverwachts. Griepgolven en koudjes zullen hierbij een rol spelen. Het zijn ook de maanden dat er meer mensen in Nederland overlijden dan dat er worden geboren .
Overigens was vroeger de verdeling van de geboortes over de maanden anders. Zie deze CBS-tabel uit een artikel over seizoenseffecten.
In de jaren vijftig en zestig werden de meeste kinderen in het voorjaar geboren. Pas vanaf de tachtiger jaren is er een verschuiving naar de zomermaanden te zien. Vroeger was april de maand met de meeste geboorten.
27 april 1967; Honderden mensen verdringen zich voor het ziekenhuis in Utrecht na de geboorte van prins Willem-Alexander; geboren in de maand april. Foto Jac de Nijs; Anefo; Nationaal Archief.
Tot zover een aflevering uit de serie: nutteloze informatie.
Een bloeiende plant
Tot mijn taken als huisman behoort ook het geven van water aan de planten. In functioneringsgesprekken met Marianne krijg ik soms wel eens wat opbouwende feedback ten aanzien van dit punt: “Geef je de planten wel water?” Vaak verwijst zij daarbij naar een grote kamerplant in de hoek die regelmatig gele bladeren vertoont, hoe goed ik ook mijn best doe.
We hebben die plant al minstens dertig jaar in huis en nog nooit heeft die gebloeid. Tot vorige week, toen begon hij opeens te bloeien. Ik wist niet eens dat hij dat kon. Volgens Marianne was het een slecht teken. Vlak voordat planten dood gaan, gaan ze volgens haar soms bloeien. Dit in een uiterste poging om nog zaad voor nakomelingen te maken. Kortom, het was niet best.
We hadden eigenlijk geen idee wat voor een soort plant het was. Hij had wel iets van een Yucca maar had daarvoor een te dikke stam. De stam zou op zijn beurt wel weer passen bij een palm, maar daarvoor had hij weer de verkeerde bladeren.
Marianne zocht daarom op internet wat voor een plant het kon zijn, maar ze kwam er niet goed uit. Ik, de grote plantenkenner, wist echter direct te achterhalen wat voor een soort plant het was: een Dracaena Massangeana. (Dat las ik althans op het kaartje dat bij de stam stond en dat Marianne over het hoofd had gezien.)
Op internet was wel wat informatie over de plant, zijn bloei en zijn verzorging te vinden. Een paar citaten:
“Dracaena massangeana staat in Nederland ook bekend onder de naam Drakenbloedboom. Oorspronkelijk komt de Dracaena uit Afrika, maar de plant komt ook voor in de tropen van Azië en Midden-Amerika. Dracaena is afgeleid van het Griekse ´drakaina’, wat vrouwtjesdraak betekent. Dat deze planten ooit zo zijn genoemd, is het gevolg van het feit dat een aantal Dracaena-soorten rood sap bezitten. Vroeger werd gedacht dat dit drakenbloed was. In het wild kan de plant wel vijftien meter hoog worden.”
“De Dracaena is een gemakkelijke kamerplant die goed op een standplaats kan staan in de half schaduw. Hiernaast verlangt hij weinig onderhoud en andere specifieke handelingen. De Dracaena staat in de lijst van de NASA als een van de meest luchtzuiverende planten. Deze plant zuivert de lucht beter dan de gemiddelde plant. Dit maakt deze plant ook uitermate geschikt voor binnenbeplanting in kantoren of andere bedrijfsruimten.
“De Dracaena’s kunnen in een enkel geval tot bloei komen in woonkamers, het ene soort lukt dit makkelijker dan de andere. Het is echter vaak geen mooie bloem en ook de geur kan overheersen”.
Ook las ik nog wat over die gele bladeren: “Geel blad is een teken dat een Dracaena teveel water krijgt. Hierdoor slaan de wortels dicht van deze kamerplant en wordt er geen water en voeding meer opgenomen. Ook kan dit zich uiten in bruine bladeren. Laat de grond van uw kamerplant eerst opdrogen en geeft daarna pas nieuw water.”
Ik geef ze dus helemaal niet te weinig water maar te veel! Tot slot trof ik nog dit aan op internet:
“De Drakenbloedboom is volgens de Feng Shui leer een plant die positieve chi in huis brengt. De Chinezen zeggen dat als de Breedbladige Drakenbloedboom bloeit, deze welvaart brengt.”
Aha, een positieve chi! Dat is mooi, ook al heb ik geen idee wat dat mag zijn. Die welvaart is in ieder geval welkom!
Zhang Heng
Ik heb eindelijk weer eens een portret geschreven voor mijn serie ‘de mensen achter de computer‘ Het is het zeventiende portret. Ik ben nu ongeveer op een derde.
Dit portret gaat over Zhang Heng, een Chinees die leefde van 78 tot 139. Hij is vooral bekend geworden als degene die als eerste een soort seismograaf uitvond. De Chinezen dachten zo’n 2000 jaar geleden dat aardbevingen werden veroorzaakt door bepaalde luchtstromingen. Men dacht dat het hele heelal vol met lucht zat. De lucht in het heelal bewoog hierbij continu in allerlei richtingen. Meestal ging dat goed, maar heel af en toe kwam de lucht met grote kracht op aarde terecht en dat veroorzaakte dan een aardbeving.
Zhang Heng bedacht een apparaat dat bestond uit acht drakenhoofden op een soort cilinder met elk een balletje in hun bek. Als er ergens een aardbeving plaats vond, dan liet één van de draken zijn balletje vallen dat dan in de mond van een kikker viel die er onder stond. Zo kon men niet alleen zien dat er ergens in het grote Chinese rijk een aardbeving was geweest maar ook in welke richting men die moest zoeken.
Reconstructie van het model van Zhang Heng
Het portret van Zhang Heng beging als volgt:
Zhang Heng is vooral bekend geworden doordat hij als eerste, bijna 2000 jaar geleden, een seismograaf bedacht. Met zijn apparaat kon hij niet alleen aardbevingen waarnemen die op meer dan 600 km afstand plaats vonden, maar kon hij ook zeggen uit welke richting de trillingen kwamen, iets waardoor in het grote Chinese rijk al hulp gezonden kon worden voordat de boodschappers met het nieuws over de aardbeving het keizerlijke hof bereikten.
Naast de seismograaf construeerde hij allerlei andere technische apparaten zoals een odometer (dat is een soort kilometerteller), en een wagen met daarop een pop die tijdens het rijden altijd naar het zuiden bleef wijzen zonder dat daarbij gebruik werd gemaakt van magnetisme. Hij gebruikte hiervoor een tandwielentechniek die zo’n duizend jaar later ook werd gebruikt in de eerste mechanische rekenmachines.
Daarnaast is Zhang Heng bekend geworden als wiskundige, astronoom en dichter. Als astronoom toonde hij aan dat de maan geen eigen licht had maar dat het alleen maar het licht van de zon weerkaatste.
Wie het hele portret van Zhang Heng wil lezen, kan hier terecht.