Blaasvoetbal

Gisteren fietste ik met een omweggetje heen en weer naar Leiden (33km). Onderweg maakte ik twee tussenstops. Bij de Gamma ging ik op zoek naar wat klusgereedschap, maar helaas, de klusdrop was uitverkocht. Bij een kringloopwinkel liep ik even naar binnen om te kijken of ze nog een originele Vermeer in de aanbieding hadden, maar dat was niet het geval. Wel zag ik er een doos met een blaasvoetbalspel staan, “met 4 harde plastic blaaspijpjes!” (Op de deksel van de doos staan overigens zeven kinderen afgebeeld met een blaaspijpje; de illustrator was wat te enthousiast zullen we maar zeggen.)

Blaasvoetbal

Dat ik daar een doos met blaasvoetbal zag liggen was wel sterk. Er zijn dagen bij, zelfs jaren, dat ik niet aan blaasvoetbal denk, maar toevallig had ik eerder die dag ook al aan blaasvoetballen moeten denken en nu zag ik hier dus opeens zo’n doos staan.

Dat ik eerder die dag aan blaasvoetbal moest denken, kwam door een bericht dat ik las op de site van de NRC over het overlijden van de 74-jarige Jean-Philippe Smet. Nee, dat is geen oud-blaasvoetbalinternational. Jean-Philippe Smet was de echte naam van de Franse zanger Johnny Hallyday, vooral wereldberoemd in Frankrijk. “Daarbuiten werd hij soms spottend aangeduid als ‘de grootste rock-ster van wie u nog nooit hebt gehoord’, aldus het artikel in de NRC.

Johnny Hallyday

(Klik op de afbeelding om bij de clip op YouTube te komen.)

Ja? En wat heeft dat met blaasvoetbal te maken? Geduld, dat komt. In het artikeltje stond namelijk ook het volgende te lezen: “In Nederland had hij begin jaren zestig twee hits met ‘Pour moi la vie va commencer’ en ‘Tes tendres années [….] Ze stonden bovenaan de top-10 van het radioprogramma Tijd voor teenagers (de Top-40 bestond toen nog niet). Wel werd Tes tendres années hier al snel verdrongen door een Nederlandse bewerking: het door Willeke Alberti gezongen Spiegelbeeld.”

spiekgelbeeld

Overigens was de versie van Johnny Hallyday ook al een vertaling en wel van ‘Tender Years’ waarmee een zekere George Jones in 1961 in Amerika een countryhit had. Over deze George Jones valt in de Wikipedia te lezen: “Naast zijn muzikale carrière kende Jones een roerig leven. Hij haalde dikwijls de krantenkoppen met berichten over dronkenschap, diverse relaties (waaronder zijn huwelijk met Tammy Wynette) en geweld. Ook miste hij vele optredens, wat hem de bijnaam “No Show Jones” opleverde”.

Maar goed, nu dwalen we wel heel erg ver af, zo komen we nooit bij dat blaasvoetbal. Daarom terug naar de versie van Willeke Alberti. Zij is namelijk de link met het blaasvoetbal. We verplaatsen ons nu even naar 1963. Ik was acht jaar oud en zou met een vriendje gaan voetballen. Het regende echter en daarom speelden we binnen een spelletje blaasvoetbal (A ha! Daar hebben we het blaasvoetbal.) Hij had een oudere zus van een jaar of zestien en die was ook in de kamer. De radio stond aan. Het was zo’n grote bruine kast – mijn ouders hadden ook zo’n radio, net zoals Marianne haar ouders; vermoedelijk verkochten ze in die tijd maar één type radio – en de omroeper (zo werden vroeger disjockeys genoemd; dit voor de jongere lezertjes) kondigde het nummer ‘Spiegelbeeld’ aan.

De zus zette de radio wat harder en begon het nummer luidkeels mee te zingen. Geboeid zat ik naar haar te kijken. Ondertussen blies mijn vriendje met veel spuug het balletje in mijn doel. “Hé opletten joh”, zei mijn vriendje.

Op de een of andere manier zit er sindsdien in mijn geheugen een vakje met daarin de combinatie ‘Willeke Alberti – Spiegeldbeeld – blaasvoetbal’ opgeslagen. Heel nuttig, want van die kennis profiteer ik 54 jaar later nog. Waarmee? Nou gewoon, het stelt me in staat om dit stukje te schrijven. Ok, misschien toch niet zo nuttig.

Spiegelbeeld, ik kan je haten, want je geeft geen dag terug / Waarom gaan toch die jaren als je jong bent zo vlug / ‘k Ben wel jong, maar er is toch al zoveel herinnering / Spiegelbeeld, uit al die jaren vergeet ik geen ding

Maisson de Bonneterie

Dit is mijn oudste dochter bijna vijfentwintig jaar geleden. Lief hè.

dochter 1

En dit is ze ook, toen ze hoorde dat Go Ahead Eagles, mijn favoriete voetbalclub, weer eens had verloren.

dochter 2

Het gaat hier echter niet om de dochter maar om wat ze aan heeft, dat schattige pakje. Ik heb het ooit eens gekocht bij Maisson de Bonneterie in Den Haag. Ik liep een keer toevallig de winkel binnen en zag het daar in de uitverkoop liggen. Ik was direct verkocht. En het pakje ook, zonder enig overleg met Marianne, iets wat ik anders nooit zou durven te doen. Alle kinderkleding uit die tijd is al lang weg, maar dit pakje niet. Dat heb ik bewaard. Dan kunnen ooit de eventuele kleinkinderen het nog eens aan. Al heb ik geen flauw idee waar ik het heb gelaten, misschien hebben de motten het ondertussen wel opgegeten. Aargh!

Maisson de Bonneterie was een modewarenhuis. In Den Haag zat het in een statig pand in hartje centrum.

bonneterie winkelFoto PVT Pauline; Wikipedia

Het gebouw omvatte  vier verdiepingen met een statig trappenhuis en een lift. Roltrappen zaten er niet in. Op de bovenste verdieping zat een golfafdeling, maar omdat wij alleen maar minigolf speelden, kwamen we daar nooit. Wie daar wellicht wel kwamen, waren de koninginnen Wilhelmina, Juliana en Beatrix, want de Bonneterie was hofleverancier.

De zaken gingen echter slecht en in augustus 2014 sloot Maisson de Bonneterie in Den Haag haar deuren. Tegenwoordig zit er een Hennes & Mauritz (H&M) in, de zoveelste vestiging van deze winkelketen in Den Haag. Van de week liepen we er even naar binnen. In het pand zaten nu ook roltrappen. Buiten hing aan de muur overigens nog steeds de plaquette waarop vermeld stond dat het hofleverancier was.

bonneterie

Ik vermoed echter dat de huidige koningin hier haar kleren niet  koopt.

Een schenking

Prinses Beatrix blijkt in november het landgoed De Horsten, deels gelegen in de gemeente  Voorschoten en deels  gelegen in de gemeente Wassenaar, aan haar zoon Koning Willem-Alexander geschonken te hebben.  Het landgoed is ruim 400 hectare groot. Marianne en ik wandelen er wel eens. Het is een mooi gebied.

de horsten

De waarde van het landgoed wordt op minimaal 25 miljoen euro geschat. Prinses Beatrix en koning Willem-Alexander hoeven overigens geen belasting te betalen over deze schenking. Volgens de grondwet zijn ze namelijk allebei vrijgesteld van het betalen van erf- en schenkbelasting. Dat scheelt bij 20% schenkbelasting de familie  toch maar mooi minimaal 6 miljoen euro schenkbelasting.

Willem- Alexander woont momenteel op het landgoed, net zoals zijn neven Floris en Pieter-Christiaan, zonen van prinses Margriet. Die hebben er ook een optrekje. Volgens de schenkingsakte houden zij een recht van eeuwig erfpacht met een recht van opstal. Ook prinses Margarita, dochter van prinses Irene, woont op de Horsten. Opmerkelijk genoeg is in de schenkingsakte niets voor haar geregeld. Blijkbaar is de ruzie die zij met tante Trix had in de tijd dat ze nog met Edwin de Roy van Zuydewijn was getrouwd nog niet helemaal vergeven.

Prins Constantijn komt in de akte niet voor. Of hij iets anders heeft gekregen is niet bekend. Je moet als ouder heel goed uitkijken als je iets schenkt aan je kinderen. Voor je het weet, geeft dat scheve ogen. Zo vertelde de oudste dochter gisteren toevallig dat zij een keer met Sinterklaas heel hard had moeten huilen toen haar zusje een Baby Annabell pop kreeg en zij “opgescheept” werd met een Baby Born pop. Ik kan me daar niks meer van herinneren, maar bij haar zat het blijkbaar dieper. Ze is er overigens nu overheen.

Anyway, zie hier het begin van de schenkingsakte.

akte

Het is een vreselijk lange akte. De mooiste zin van de notaris in de akte is deze: “De verschenen personen zijn mij, notaris, bekend”

Dus

Ik heb een nieuwe kilometerteller voor mijn fiets gekocht en om de kosten daarvan terug te verdienen moet er gefietst worden. Afgelopen vrijdag in de kou een tochtje van zo’n 25 km gemaakt en daarbij kwam ik ook door Wassenaar. Als zelfbenoemd verkeersborden-deskundige viel het me op dat Wassenaar een dus-gemeente is. Een dus-gemeente is een gemeente die verkeersborden vaak vergezeld laat gaan van een toelichtend bordje. Soms letterlijk een dus-bordje. Een voorbeeld:

dus 1

Het bord geeft aan dat het een wandelpad is. Maar voor de zekerheid hangt de gemeente Wassenaar er een bordje onder met ‘dus verboden voor ruiters’. Er had ook een bordje onder kunnen hangen met ‘dus verboden voor auto’s, fietsers en tanks’ maar blijkbaar zijn ruiters in Wassenaar de categorie die het minste snapt van verkeersborden. Nog een voorbeeld.

dus 2

‘Woonerf. dus stapvoets rijden’

De gemeente Wassenaar denkt graag met haar burgers mee.

parkeerschijf

Hier kunt u parkeren, maar denkt u wel aan uw parkeerschijf?

kort parkeren

Hier mag je maar een half uurtje staan, dat betekent dus, let op! kort parkeren.

politie

In deze winkelstraat kunt u een agent op de fiets tegen komen. Waarom fietsen die daar? Voor uw veiligheid.

Overigens in die straat kon je niet alleen een agent op de fiets tegenkomen maar ook een peuter in een rijdende auto. Verbaasd zat ik naar het kind te kijken, maar hij reed niet zelfstandig. De moeder die er naast liep bestuurde de auto met behulp van een afstandsbediening.

auto elctr

Verderop waren ze in een wijk aan het werk. Voor het geval u zich af vraagt wat ze aan doen zijn? Baggeren.

bagggeren

Even verderop waren ze al klaar met baggeren maar moest de bagger nog opgeruimd worden. Toch mooi al die toelichtende bordjes

pas op bagger

De gemeente Wassenaar bleek ook geen gemeente te zijn die bezuinigt op het aantal bordjes. Zo fietste ik op op een gegeven moment op een ‘fietsstraat, auto te gast’. Om de honderd meter stond wel zo’n bord, tot aan het einde van de fietsstraat toe. Zie hier.

fietststraat

Als u goed kijkt, dan ziet u vijf meter verder een bordje staan dat aangeeft dat de fietsstraat daar eindigt. Tja, toch nog maar een bordje, voor het geval er twijfels zijn of die laatste vijf meter ook een fietsstraat is.

Tot slot, dit bordje ‘Fietsers matig uw snelheid’.

fietsers

Dat vond ik een beetje vreemd. Het zijn juist de auto’s die op dit smalle weggetje voor gevaar zorgen.  Ik zou dus eerder zeggen: ‘Auto’s matig uw snelheid.’ Maar goed, ik heb mijn snelheid gematigd. Dat kostte niet veel krachtsinspanning.

Ziet u overigens dat bordje ‘Attentie WhatsApp Buurt Preventie’ er onder? Dit bordje hangt in Wassenaar aan de Raaphorstlaan. Dat is de weg waar ook onze koning en zijn gezin wonen. Zouden ze ook in de buurt-WhatsApp zitten?

50.000 views

Nee, dat aantal views slaat niet op deze site.  Als ik kijk naar de bezoekers die langer dan twee minuten per bezoek op deze site blijven – ik heb veel korte bezoekers, meestal met de woorden ‘porn’ of ‘viagra’ in hun naam, veelal afkomstig uit Rusland; die tel ik even niet mee –  dan bedraagt het aantal unieke bezoekers per maand in 2017 gemiddeld 214 stuks.  Vorig jaar was dat 82 stuks.

Nee dat aantal views slaat op het aantal views van het filmpje over de eerste negen jaar van mijn twee sequoia’s dat ik in april 2016 op YouTube heb gezet.

Deze week is de grens van 50.000 views doorbroken. Daar sta ik even met verbazing naar te kijken. 50.000 mensen in ruim 1,5 jaar tijd die naar een filmpje met foto’s van bomen kijken.  De meeste views kwamen uit Amerika, dus die zullen niet voor de achtergrondmuziek (We zullen doorgaan van Ramses Shaffy) het filmpje hebben bekeken.

Samen met de andere drie filmpjes over de boompjes (over de eerste vijf jaar: 27.341 views; de eerste zeven jaar: 29.218  views en het laatste filmpje, dat over de eerste tien jaar: 6546 views) hebben de bomenfilmpjes inmiddels meer dan 113.000 views gegenereerd.

Ok, het filmpje van Justin Bieber’s ‘Sorry’ is inmiddels 2,8 miljard keer bekeken, maar die halen we nog wel in. Immers over 2000 jaar groeien de boompjes nog steeds en wie kent tegen die tijd Justin Bieber nog?