Dit weekend werd in Scheveningen voor de veertigste keer het vliegerfestival gehouden. De eerste negenendertig afleveringen heeft uw verslaggever gemist en dat zou ook bijna met de veertigste zijn gebeurd, ware het niet dat ik zondag om ongeveer half vier uur opeens een twitterberichtje van RTV West zag, waarin stond dat zaterdag en zondag om drie uur de grootste vlieger ter wereld op het strand van Scheveningen zou worden op gelaten.
(Of het inderdaad de grootste vlieger ter wereld is, is niet helemaal zeker. Er schijnen grotere te zijn. De site van het AD hield het voor de zekerheid op de grootste vlieger van Europa, maar dat de vlieger met zijn 66 meter lengte en 25 meter breedte een grote jongen was, moge duidelijk zijn. )
Ondanks dat het ding al om drie uur de lucht in zou gaan, besloot ik om toch nog even naar Scheveningen te fietsen. Het zou ongetwijfeld enige moeite kosten om het ding de lucht in te krijgen en als hij eenmaal zou vliegen, dan laat je hem natuurlijk ook wel een tijdje vliegen, was daarbij mijn gedachte. Het is zo’n driekwartier fietsen van mij huis, dus ik schatte dat ik er om ongeveer kwart over vier kon zijn. Onderweg zette ik een tandje bij en ondanks ‘conditie tegen’ en ‘wind tegen’ – dat laatste is ideaal voor vliegeren; die moet je immers tegen de wind in op laten – arriveerde ik, bezweet en al, even na vieren bij het strand. Op tijd hoopte ik om de “wereldrecordhouder” te zien vliegen. Niet dus, het ding lag al weer op de grond.
Hier wordt hij opgerold .
En hier wordt hij weggedragen. Met deze actiefoto’s gemaakt door uw verslaggever van de “grootste vlieger ter wereld” moet u het helaas doen. (‘Martin van Neck, voor al uw rapportages’).
Gelukkig waren er nog wel een aantal andere vliegers in actie te zien. Althans ik neem aan dat het vliegers waren en geen vliegende walvissen en inktvissen.
Tot zover het vliegeren, en normaal gesproken zou ik deze blogpost nu beëindigen, maar er is toch nog iets wat ik kwijt wil. Onderweg naar Scheveningen kwam ik namelijk langs het terrein van ‘De Jacht-, Skeet- en Trapclub Waalsdorp’. Dat is een kleiduif-schietvereniging. Merkwaardigerwijs is er overigens op de homepage van de vereniging op internet geen foto van een kleiduif te zien maar van een hert. Wellicht komt dit omdat de vereniging in de jaren vijftig mede is opgericht door de jachtopziener van prins Bernhard.
Ik heb wat moeite met de vereniging. Niet met het feit dat ze op kleiduiven schieten, maar met de locatie waar ze dit doen. Op de homepage, zie je namelijk ook een afbeelding staan van een klok. Het is de klok van het herdenkingsmonument ter ere van de mensen die in de Tweede Wereldoorlog op de Waalsdorpervlakte zijn gefusilleerd. Hier zijn zo’n 250 tot 280 mensen door de Duitsers doodgeschoten. Het schietterrein ligt op slechts zo’n 250 meter afstand van het monument. Als de mensen van de vereniging aan het schieten zijn, dan kan je dat ter plekke goed horen.
Ik heb er wat moeite mee om op de plek waar mensen in de Tweede Wereld zijn doodgeschoten, het geluid van geweerschoten te horen. Den Haag is zo groot, zou er nou nergens anders een plek voor de vereniging zijn?