Eind jaren vijftig, begin jaren zestig was mijn vader leraar handelswetenschappen en boekhouden op een MULO in Apeldoorn. Tijdens de examentijd had hij altijd ‘een bijbaantje’. Hij fungeerde dan als ‘rijksgecommitteerde’ bij het mondeling examen op andere scholen. Tijdens deze examens zat er altijd verplicht een leraar van buiten bij om een objectief oordeel te kunnen geven over de prestaties van de leerlingen.
Zo was hij een keer aan het werk op een MULO in Driebergen. Omdat de leerlingen meestal wat zenuwachtig waren, begon mijn vader het examen altijd met een praatje, waarin hij vroeg wat de leerling na de school van plan was om te gaan doen. Dit om ze wat op hun gemak te stellen. Zo ook bij een Indische jongen, ene Riem. Hij wilde graag verder in de muziek zei hij. Hij zingt in de Blue Diamonds vertelde de leraar.
De leerling was Riem de Wolff die samen met zijn broer Ruud de Blue Diamonds vormde. Of ze wel iets met hun muziek verdienden, vroeg mijn vader. Ja, ze kregen wel eens wat voor optredens, beaamde Riem. Nou, dan is kennis van boekhouden nooit weg, zei mijn vader, waarna ze verder gingen met het examen handelsrekenen en boekhouden. Daar had Riem niet zoveel verstand van – hun moeder deed altijd de boekhouding – maar zijn kennis was toch voldoende om hem een voldoende te geven. Hij slaagde voor zijn examen.
De Blue Diamonds in 1962; foto Harry Pot, Anefo, Nationaal Archief
Nu weet ik niet of dit schoolexamen zich voor of na Ramona afspeelde. In ieder geval hadden de Blue Diamonds op dat moment al een paar hits gehad met covers van liedjes van de Everly Brothers. Ze waren daarmee zelfs zo succesvol dat de aantallen verkochte platen van de Everly Brothers in Nederland afnamen, waarop het management van de Everly Brothers hun verbood om nog langer deze covers uit te brengen.
Daarop kwam hun platenbons, Jack Bulterman, met Ramona aan. Dat was de titelsong van een film uit 1928, gezongen door ene Dolores del Rio die ook de hoofdrol in de film speelde.
De Blue Diamonds vonden het maar niks. Het was een soort wals en zij wilden veel liever rock and roll spelen. Bulterman haalde hen over om het nummer toch op te nemen. Het tempo van het lied werd behoorlijk opgeschroefd en er werden gitaren onder gezet. Ze zouden er een wereldhit mee scoren. Dat was overigens toeval.
Tijdens een televisieshow in december 1960 zou Willy Alberti optreden. Hij werd echter onverwachts ziek. De Blue Diamonds werden toen gevraagd om zijn plaats in te nemen. Ze hadden op dat moment geen single uit en kozen er voor om dan maar één van de nummers te spelen die ze net hadden opgenomen. Het werd Ramona en het was een daverend succes. De maandag er op werd de platenmaatschappij gek gebeld door platenwinkels die het nummer wilden bestellen.
december 1960: Een krakkemikkige opname van Ramona.
Van Ramona werden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Het stond niet alleen wekenlang nummer 1 in Nederland, maar ook in Duitsland en in veel andere landen. Het nummer haalde zelfs Bilboard’s top 100 in Amerika – al kwam het daar niet verder dan de 72e plaats. De Blue Diamonds namen ook Franse, Duitse en Spaanse versies op. Zie hier de Franse versie:
“30 janvier 1961 Les Blue Diamonds chantent “Ramona“.
Ramona zou hun enige wereldsucces zijn. De broers moesten in dienst en toen ze daar uitkwamen, was de muziekwereld veranderd. Groepen als de Beatles en de Rolling Stones waren nu populair. Wel hadden de Blue Diamonds dankzij Ramona nog voldoende emplooi om jarenlang te kunnen optreden.
18 december 1964; The Blue Diamonds en Anneke Gronloh op tournee in Indonesië; foto: Hugo van Gelderen / Anefo / Nationaal Archief
Ruud de Wolff overleed in december 2000 op 59-jarige leeftijd. Van de week overleed Riem de Wolff. Hij werd 74 jaar oud. Na de dood van Ruud trad hij nog af en toe op, soms samen met zijn zoon Steffen onder de naam The New Diamonds. Ze zongen tijdens braderieën en op de jaarlijkse Tong Tong Fair in Den Haag. Altijd stond Ramona op het programma.
Ook zou Riem de Wolff dit najaar op theatertournee gaan met de voorstelling ‘The Blue Diamonds Story’, waarin hij niet alleen zou zingen maar ook zou vertellen over vroeger, inclusief filmbeelden van optredens uit die tijd. Eén van de theaters waar de show te zien zou zijn, was Theater Orpheus in Apeldoorn. Onder het bericht dat deze show nu is afgelast stond deze reactie: “Riem is overleden … wij hadden kaarten voor de voorstelling … wat nu??” Tja, inderdaad wat nu?
Wie een interessante documentaire over Riem de Wolff wil zien, kan hieronder terecht. Het is documentaire van RTV Utrecht uit 2014.
