D-Day

Vandaag is 75 jaar geleden dat D-Day plaats vond. Zo’n 160.000 geallieerde manschappen werden die dag aan land gezet.

d-dayA LCVP (Landing Craft, Vehicle, Personnel) from the U.S. Coast Guard-manned USS Samuel Chase disembarks troops of the U.S. Army’s First Division on the morning of June 6, 1944 (D-Day) at Omaha Beach.” Official U.S. Coast Guard photograph’

Volgens een bericht dat ik vandaag hoorde op Omroep West landden op D-Day geen Nederlanders van de Prinses Irene Brigade.  De reden daartoe was dat de legerleiding bang was dat als de Amerikanen en de Engelsen in het donker mensen Nederlands hoorden praten, ze zouden denken dat die mensen Duitsers waren en dat ze dan op hen zouden gaan schieten. Een paar weken na D-Day stak de brigade wel het kanaal over, net zoals duizenden anderen. Eind juli 1944 waren er al meer dan 1,5 miljoen geallieerde soldaten in Frankrijk.

d-day laterLanding ships putting cargo ashore on Omaha Beach, at low tide during the first days of the operation, mid-1944-06; Official U.S. Coast Guard photograph

Met zulke grote aantallen is het ook logisch dat tussen al deze soldaten mensen hebben gezeten die later beroemd zijn geworden in een andere rol, soms letterlijk als acteur. Zo bevonden zich onder de soldaten die op 6 juni op de stranden landden Alec Guinness (hij speelde later o.a. in Star Wars (Obi-Wan Kenobi) en The Bridge on the River Kwai), David Niven (o.a. Around the World in 80 Days) en James Doohan. Deze laatste is het meest bekend geworden als Scotty in de serie Star Trek (“Beam me up, Scotty“).

Tijdens de landing werd hij zes keer geraakt; vier kogels in zijn been, één in zijn hand (een vinger moest worden geamputeerd) en eentje in zijn borst. Dat die laatste kogel niet dodelijk was, kwam omdat hij in een zilveren sigarettendoosje bleef steken dat Doohan van zijn broer had gekregen. Als je zo’n scene in een film zou stoppen, dan zou je zeggen een beetje te ongeloofwaardig.

Marianne en ik hebben in 1988 tijdens een vakantie in Normandië een keer de stranden en de omgeving bezocht. Toen wij in Sainte-Mère-Église waren, vertelde ik haar de geschiedenis van de paratrooper die daar met zijn parachute aan de kerktoren bleef hangen. We keken omhoog naar de kerk en wat bleek, hij hing er nog steeds!

kerk

Uw verslaggever ter plekke in 1988

Dat was schrikken. Gelukkig bleek het een pop te zijn die er sinds een herdenking in 1976 hangt. Het is nu een soort toeristisch attractiepleister geworden. Wel hangt hij aan de verkeerde kant van de toren. In werkelijkheid bleef hij aan de achterkant van de kerktoren hangen, waardoor de Duitsers hem aanvankelijk niet zagen. Later namen ze hem gevangen. Hij ontsnapte al snel en zou de oorlog overleven.

Tot zover uw oorlogsverslaggever.

 

 

 

 

 

Uitverkoop

Vroeger was er twee keer per jaar uitverkoop. Mensen zaten soms de avond er voor al bij winkels op de stoep, niet alleen bij dure elektronicazaken maar ook bij voorbeeld bij een lampenwinkel (Iedere klant kan slechts 2 artikelen kopen’).

uitverkoop 314 januari 1961; foto Hugo van Gelderen; Anefo; Nationaal Archief

Tegenwoordig is het één doorlopende uitverkoop. Overal zie je in etalages posters met aanbiedingen hangen. Maar de tijd dat er gewoon “korting 10%’ op stond ligt al ver achter ons. Soms moet je zelf eerst gaan rekenen hoeveel korting je krijgt. Van de week liep ik door de Spuistraat in Den Haag. Binnen tien meter zag ik daar de volgende posters.

actie 2

De helft van de helft dus. Dat is dus 25% of te wel 75% korting. Of ik kan niet rekenen of iemand is vergeten die poster van 50% korting weg te halen. Verwarrend.

Bij deze dacht ik even dat als je drie producten tegelijk kocht, dat je ze dan gratis mocht meenemen. Eem misverstand.

actie 3

En in deze zaak golden er allerlei voorwaarden om de korting te krijgen:

actie 1Bi

Je kreeg dus 20% extra korting – boven op wat? – op één artikel naar keuze, mits je dat artikel die dag kocht voor 14.00 uur en je in bezit was van een ‘geactiveerde Jouw extra voordeel kaart’.  – die rare hoofdletter J van Jouw heb ik gewoon overgenomen, evenals die spatie in ‘voordeel kaart’.

En oh ja, een aantal producten was uitgesloten van deze aanbieding. Die stonden vermeld in de heel kleine lettertjes (als u goed kijkt, dan kunt u ze onder op de poster zien staan.) Ik heb ze even voor u bestudeerd. Het betrof ongeveer het hele assortiment van de winkel, plus dat van de winkels ernaast.

Nee, neem dan vroeger. Gewoon ‘Verkoop tegen iedere prijs!” ‘Knalkoopjes’  en ‘Hier is geld te verdienen’.  Dan wist je tenminste waar je aan toe was.

uitverkoop 4Amsterdam 7 januari 1958; foto Eric Koch; Anefo; Nationaal Archief

En bedrijven deden ook niet aan uitsluiten van producten. Daar gingen ze overigens best ver in. Neem de KLM in 1961. Die deed niet alleen de vliegtickets in de uitverkoop maar ook de vliegtuigen zelf.

uitverkoopVraag niet hoe het kan, maar profiteer er van!; foto Jac de NIjs; Anefo; Nationaal Archief

Overigens de foto die mij het meest intrigeerde van de zoekresultaten die ik kreeg toen ik op de site van het Nationaal Archief zocht met de zoekterm ‘uitverkoop’ was deze.

uitverkoop 2Datum 2 januari 1953; Foto J.D. Noske; Anefo; Nationaal Archief; 

De beschrijving bij de foto luidt: ‘Uitverkoop. Man voor etalage van C&A’. 

Ik zie hier direct een tragisch verhaal in. Een arm gezin – man, vrouw en een ziek kind. Ze hebben helemaal geen geld en moeten elk dubbeltje drie keer omdraaien om de ziektekosten van het kind, een meisje, te kunnen betalen. De man bezorgt ’s morgens een ochtendkrant, werkt overdag tegen een karig loon op een kantoor waar hij een vreselijk vervelende baas heeft. Als hij ’s avonds thuis komt, gaat hij eerst nog de avondkrant bezorgen. Maar hij blijft blijmoedig. De vrouw, handig met draad en naald, die overdag herstelwerk voor de hele buurt doet, maakt ondertussen het eten klaar. Veel goedkope stamppotten.

De vrouw heeft al drie jaar geen nieuwe kleren gekocht. De man droomt er van om een keer voor zijn vrouw een nieuwe jurk te kopen. En onder deze omstandigheden zien we hem voor de etalage van C&A staan. Koopt hij een jurk of niet …………

Spoiler alert. We verplaatsen ons nu 66 jaar in de tijd. Een Nederlandse vrouw ontruimt in een verzorgingstehuis de kamer van haar zojuist op 90-jarige leeftijd overleden moeder. In de kast treft ze een ruitjesjurk aan. “Die mag nooit weg” had haar moeder altijd gezegd. “Het is de jurk die ik van pap heb gekregen. We hebben er toen nog vreselijk ruzie over gehad maar pap – hij is tien jaar eerder overleden – weigerde hem terug te brengen.”  Een traantje biggelt over haar wangen.

 

 

The first 12,5 years of two Giant Sequoias

Een bekend fenomeen in de filmwereld zijn de vervolgfilms. Heeft een bepaalde film succes dan verschijnen er later vaak allerlei vervolgfilms. Denk bijvoorbeeld aan de reeksen Rocky 1 t/m 7, Star Trek 1 t/m 6 of The First Seven Days 1 t/m 8. Meestal zijn de vervolgfilms een stuk minder dan het origineel.

Ook op YouTube zie je dit. Zo zag ik daar een reeks over twee sequoia-boompjes.

  • the first five years of two Giant Sequoias (31.080 weergaven)
  • the first seven years of two Giant Sequoias (34.235 weergaven)
  • the first nine years of two Giant Sequoias (85.849 weergaven)
  • the first ten years of two Giant Sequoias (25.042 weergaven)
  • the first eleven years of two Giant Sequoias (5.762 weergaven)
  • the first 12,5 years of two Giant Sequoias (66 weergaven)

Bij elkaar zijn dit soort filmpjes 182.044 keer bekeken. Toch kan je aan de aantallen weergaven van het laatste filmpje zien, dat het concept op een gegeven moment wel uitgewerkt is. De laatste uit de reeks is maar 66 keer bekeken. (Ok, dat filmpje staat nog maar een dag op YouTube.)

Enfin, deze hele inleiding dient om aan te geven dat ik een nieuw filmpje van de twee sequoia-boompjes heb gemaakt: The first 12,5 years dus. De eerste vijf minuten zijn zo ongeveer hetzelfde als het vorige filmpje, maar dan (NEW!) volgt er een nieuwe minuut. Met deze keer ook bewegende beelden van de boompjes. En let op, er is hierbij niet gebruik gemaakt van stuntbomen en dergelijke. De twee boompjes figureren zelf in alle opnames. Zie hier het resultaat:

boom

(Op het plaatje klikken om naar het filmpje op YouTube te gaan.)

Barry Hughes is overleden

Dit weekend overleed Barry Hughes. Hij was van 1970 tot 1973 drie jaar lang de trainer van Go Ahead, mijn clubje. Toen in 1971 de amateurtak zich afscheidde van de proftak, was hij degene die de toevoeging Eagles voor de proftak verzon.

Ik heb wel eens op mijn kop van hem gehad. Ik leidde tijdens de training zijn spelers te veel af vond hij.  Het was in de zomer van 1970. Barry Hughes was net aangetreden als onze nieuwe trainer.  Het was zomervakantie. Ik was veertien jaar oud en besloot om eens bij de training van Go Ahead te gaan kijken om te zien hoe onze nieuwe trainer trainde.

De spelers moesten rondjes lopen. Daar viel niet veel aan te bekijken. Ik was dan ook meer geïnteresseerd in mijn transistorradiootje dat ik had meegenomen.  De Tour de France was bezig en Theo Koomen deed enthousiast verslag van een bergetappe. De spelers hoorden tijdens het voorbij lopen mijn radiootje en één van hen, John Oude Wesselink, vroeg wie er voorop lag. “Er is een kopgroepje met van Impe en Zoetemelk vooruit. Dertig seconden voorsprong” schreeuwde ik.

Bij het volgende rondje liep Oude Wesselink helemaal aan de buitenkant en riep: “En nu?” “Twintig seconden nog. Eddy Merckx is in de achtervolging” antwoordde ik.  Dat zinde Hughes niet.  Daarmee bedoel ik niet dat Merckx de achtervolging had ingezet maar dat zijn spelers meer in de Tour de France geïnteresseerd waren dan in zijn training. “Oude Wesslink, wil je voetballer of wielrenner zijn?  schreeuwde hij en tegen mij riep hij “Uit dat ding!” Geschrokken zette ik mijn radiootje uit.

Zo, hij heeft de wind er goed onder” mompelde een oud mannetje naast me. De trainingen werden dagelijks door een twintigtal oude mannetjes bezocht, de deskundigen van dienst die alles becommentarieerden.  Zeg maar mijn voorland.

Barry Hughes vertrok in 1973 bij Go Ahead Eagles en keerde weer terug naar Haarlem, de club die hij voor Go Ahead trainde. Later was hij onder andere nog trainer van Sparta en Utrecht. Hij is 81 jaar oud geworden.  Op de foto hieronder is hij niet op weg naar de hemel maar naar het tv-platform om de wedstrijd Haarlem – NEC van bovenaf te bekijken, nadat hij vanwege aanmerkingen op de leiding niet op de bank plaats mocht nemen.

barry hughes 2Foto Rob Croes; Anefo; Nationaal Archief; 7 november 1976

Mijn vader had in hun gemeenschappelijke Go Ahead tijd  – mijn vader was de studiebegeleider van de talenten uit het jeugdhuis van Go Ahead – vaak met hem te  maken. Hij mocht hem graag. Barry Hughes was een kleurrijk iemand die in zag dat er een leven naast en na het voetballen was. Daar heb ik een keer eerder op dit blog uitgebreid over geschreven. Zie hier.  (Ik kan u het stuk van harte aanbevelen, al was het alleen al voor deze foto van Barry Hughes samen met rocker Alice Cooper.)

barry hughes

Hier overhandigt hij in maart 1974 een gouden plaat aan Alice Cooper. In ruil daarvoor krijgt hij een gouden bal terug. (Let even op de fijne details zoals de bij de overjas passende pet van Hughes en het blikje Budweiser in de hand van Alice Cooper. Je bent tenslotte een woeste rocker of niet.) Fotograaf onbekend; Nationaal Archief

 

Overstekend groot wild

Dit is verkeersbord RVV J27 – Vooraanduiding groot wild.

bord

De officiële betekenis luidt: ‘Kans op overstekend groot wild’

Als je zo’n bord ziet, dan moet je oppassen voor overstekende herten en dergelijke. Voor je het weet steekt er zo’n dier de weg over. Dat ze heel snel zijn, bewijst wel dit bord dat wij onlangs langs de kant van de weg zagen staan. Het hert springt hier zelfs al uit het bordbord 2

Maar al is hert nog zo snel, het verkeersbord achterhaalt het wel. Behalve als u dit bord ziet staan.

bord 3

Dan is er sprake van zulke snelle herten, dat zelfs verkeersborden er niet meer voor kunnen waarschuwen. Hier moet u echt oppassen voor overstekend wild.

Overigens vinden er jaarlijks zo’n 6000 tot 8000 botsingen met overstekend wild plaats. Het kan iedereen overkomen. In 2014 reed prof. mr. Pieter van Vollenhoven een hert aan. Hij twitterde er het volgende over.

tweet pieter

De Ireen waarop hij zeer trots was in deze tweet, was Ireen Wüst. Zij had zojuist een gouden medaille gewonnen op de Olympische Spelen. Dat Pieter van Vollenhoven dit in één tweet combineerde met de aanrijding van het hert, leverde op twitter onder de hashtag ‘Vollie’ een hoop parodieën op. Zie hier bijvoorbeeld die van Fokke & Sukke en van het hert zelf.

tweet hert

Het hert overleefde de botsing overigens niet. De volgende dag tweette prof. mr. Pieter

tweet pieter.JPG2

Dat het hert gelukkig dood gevonden was, klonk een beetje ongelukkig. Mr. Pieter bedoelde het anders.

Tot slot wat te doen als er plotseling een hert of ander groot wild vlak voor u oversteekt.  Wat u volgens de experts niet moet doen, is proberen het te ontwijken. Dat schijnt juist een grotere kans op een ernstig ongeluk te geven, Ik citeer daarom  – wordt dit toch nog een leerzame blogpost – even een stuk van de site van RTL-nieuws. 

Maar wat als een zwijn of hert plotseling oversteekt en je hebt niet de tijd om rustig gas te minderen? Stichting Safety Experience Centre raadt ontwijken streng af. “Ontwijken zorgt alleen maar voor meer gevaar, veel ongelukken in het verkeer komen door het ontwijken van wild”, vertelt Edwin Abbring namens de stichting. “De boom, de vangrail of zelfs een andere bestuurder is zo geraakt.”

Wat moet je dan wel doen? “Probeer zo hard, maar gecontroleerd mogelijk te remmen. Kijk goed in de spiegel en hou je stuur recht”, legt Abbring uit. “In de praktijk blijkt dat nog best lastig door gebrek aan tijd. Maar als het je gelukt is, wacht dan altijd nog even of er niet nog een dier aankomt, ze zijn vaak niet alleen namelijk.”

Ter ondersteuning van dit punt staat er deze foto bij het artikel.

zwijn

“Als het dus niet mogelijk is om te remmen moet je volgens Abbring, hoe stom dat ook klinkt, het dier aanrijden. “Anders breng je jezelf en misschien wel anderen in gevaar,” waarschuwt hij. Als je het dier hebt aangereden gelden wel een aantal regels.

“Bel altijd 112 of 0900-8844 als je een dier hebt aangereden, anders ben je strafbaar”, zegt Gijs van Ardennen (van de Stichting Wildaanrijdingen Nederland). Zij krijgen een melding wanneer er wordt gebeld over een aangereden dier. “Onze vrijwilligers moeten binnen een half uur ter plaatse zijn.”

 

Geen promotie

Was ik gisteren nog vol hoop dat mijn clubje (Go Ahead Eagles) naar de eredivisie zou promoveren, vandaag ben ik wat minder hoopvol. Komt ook omdat de wedstrijd al gespeeld is en we – spoiler alert – verloren hebben. Voor degene die niet weten hoe het afgelopen is, hierbij het scoreverloop:

  • Go Ahead Eagles – RKC 0-1
  • Go Ahead Eagles – RKC 0-2
  • Go Ahead Eagles – RKC 1-2 (rust)
  • Go Ahead Eagles – RKC 2-2
  • Go Ahead Eagles – RKC 3-2
  • Go Ahead Eagles – RKC 3-3
  • Go Ahead Eagles – RKC 4-3
  • Go Ahead Eagles – RKC 4-4
  • Go Ahead Eagles – RKC 4-5

(Tussendoor schoten wij nog een keer op de paal en lat en miste RKC enkele grote kansen.)

De 4-3 voor ons viel in de 89e minuut. We zijn er, dachten we. Er volgden echter nog vier minuten blessuretijd. In de laatste minuut daarvan schoot RKC toch nog de 4-4 binnen (die was vanwege de regel dat bij een gelijke stand uitgescoorde doelpunten dubbel tellen fataal) maar het werd zelfs daarna ook nog 4-5. Geen promotie  dus. “Het most niet magge”, zoals wij  het in Overijssel zeggen. ”

Het is niet anders, maar wel teleurstellend. Daar zal ik mee om moeten gaan. Gelukkig zijn daar cursussen voor.

cursus

Enfin, nieuwe potjes nieuwe kansen. Op naar het volgende seizoen, dan worden we beslist kampioen!

p.s. Ik keek even op de twitteraccounts van Öczan Akyol, de schrijver en groot Go Ahead fan, en Willem Vissers, de sportjournalist van de Volkskrant, om te zien wat zij over de Eagles zeiden.

Öczan Akyol hield het bij een “Deventer boven alles”. Degene die daarop reageerde met ‘Maar niet boven RKC’ werd prompt door hem geblokkeerd. Wij Go Ahead supporters kunnen een hoop hebben, maar niet alles.

akyol

Tot slot, dit zei Willem Vissers, de sportjournalist van de Volkskrant over het optreden van de Eagles van gisterenavond:

vissers

Hij is gisteren naar de verkeerde Eagles geweest! Hij heeft daardoor gemist dat mijn clubje nog steeds in de keuken (kampioen competitie) van Hotel California blijft – “You can check out any time you like, but you can never leave!”

 

 

 

 

Promotie?

Vandaag geen tijd om een uitgebreide blogpost te schrijven. Er zijn namelijk belangrijkere zaken in het leven. Vanavond wordt namelijk de finale van de play-offs om promotie naar de eredivisie gespeeld tussen Go Ahead Eagles en het altijd lastige RKC. De eerste wedstrijd eindigde in 0-0. Nu de return in Deventer. Alle Go Ahead supporters hebben het er maar druk mee. Zo twitterde Özcan Akyol het volgende:

gae rkc

Zelf heb ik op twitter natuurlijk ook een voorspelling gedaan. Ik denk dat we met 5-1 gaan winnen. Die uitslag voorspel ik overigens al het hele seizoen bij elke wedstrijd. Tot nu toe heb ik het nog nooit goed gehad, maar dat vergroot alleen maar de kans dat ik het toch een keertje goed heb.

gae rkc 2

Bij de halve finale tegen FC Den Bosch  – die we overtuigend wonnen; thuis 2-2; uit 0-1 in de laatste minuut – zaten de jongste dochter en ik nog in het stadion. Deze keer bekijken we de wedstrijd op tv. Maar geestelijk zijn we wel in het stadion.

erasmus tweet

En nu maar hopen, dat we volgend jaar weer in de eredivisie spelen. En indien niet, ‘nieuwe potjes, nieuwe kansen.”

 

Taalfouten e.d.

Soms zie je in de krant of op internet wel eens een kop boven een artikel staan, waarbij je je afvraagt of de kop nou bewust “dubbelzinnig” is neergezet of dat het gewoon slordig is.

Zo schreef Omroep West onlangs over een datalek bij Dunea. (Bij het doorgeven van de watermeterstand kon het gebeuren dat je de gegevens van iemand anders kon zien.) Omroep West zette echter niet het woord ‘Datalek’ maar “Lek’ in de kop.  Zie deze tweet van ‘yours truly’ hieronder.

taalvoutjes 0

Volgens mij is dit een ‘bewussie’ zoals ze dat in voetbaltermen noemen.

Overigens, de @Taalfoutjes die ik in bovenstaande tweet vermeld is een twitteraccount dat allerlei “Taalfouten, dubbelzinnige teksten en taalmissers” en andere onbedoeld grappige taalzaken publiceert die ze in de media aantreffen.  Ik mag zoiets graag lezen. Enkele voorbeelden van hun twitteraccount.

taalvoutjes 3

taalvoutjes 2

taalvoutjes 1

taalvoutjes 4

Mocht u nou een keer een taalfout o.i.d. in één van mijn blogposts aantreffen, denk dan aan het citaat van de Ierse schrijver James Joyce (1882-1941) die ooit eens zei:

Een genie maakt geen vergissingen. Zijn fouten zijn opzettelijk en vormen openingen tot nieuwe vondsten.”

Nijlganzen

Vandaag wil ik het met u hebben over nijlganzen. Een belangrijk onderwerp. Nou eerlijk gezegd niet, maar goed nijlganzen dus. Gisteren zag ik bij ons in de buurt dit vijftal lopen.

nijlgans

Het leek wel of het kleine gansje vergezeld werd door vier lijfwachten. En dat zou best wel eens kunnen, want nijlganzen schijnen agressieve beesten te zijn. Ik citeer even een stukje uit de Wikipedia:

De nijlgans leeft voornamelijk op het land, hoewel hij goed kan zwemmen. In het broedseizoen verdedigt hij een territorium, soms zelfs agressief, maar ook onderling zijn ze weinig verdraagzaam. Die agressiviteit is trouwens het handelsmerk van deze ganzen. Ze passen brute kracht toe om het nest van een andere vogel in te pikken – waarvan vooral grauwe ganzen, maar ook roofvogels, kraaien, eenden en dergelijke, slachtoffer zijn – en om de kleintjes van andere eendachtigen te verdrinken.”

Geen wonder dat het kleine gansje lijfwachten nodig heeft.

p.s. Heel eerlijk gezegd heb ik de foto een klein beetje bewerkt. Niet veel overigens. Ik heb een paar kleine puntjes aangepast. Zo heb ik de broertjes en zusjes van de kleine gans weggehaald, evenals zijn moeder. Verder heb ik wat kopieën toegevoegd van vader gans, maar voor de rest heb ik de foto ongewijzigd gelaten. Zie hier het origineel van de foto.

lelijke eend

Het blijven agressieve beesten richting andere “eendachtigen”.

Go Ahead op weg naar de Eredivisie

Go Ahead Eagles is mijn clubje. We zijn momenteel bezig met de play-offs voor promotie naar de eredivisie. Daar horen we uiteraard in thuis. In de halve finale moesten we tegen het altijd lastige FC Den Bosch. Zondag was de heenwedstrijd. “Onze jongens” konden rekenen op de steun van mij en mijn jongste dochter.

Het liep echter niet helemaal zoals wij hadden gehoopt. Zowel wij als Den Bosch scoorden namelijk twee keer, Den Bosch uit twee kansen, wij uit twintig kansen. We misten zelfs een strafschop. Eigenlijk had het dus geen 2-2 maar 7-2 moeten zijn, zoals schrijver en bekend Go ahead fan Özcan Akyol altijd voorspelt. (Ik ben nooit zo optimistisch, ik hou het altijd op een bescheiden 5-1 overwinning.)

De dochter en ik zaten vlakbij de cornervlag. Tijdens de samenvatting zag ik ons daardoor ook nog even in beeld. Zie hier.

000000000 0 GAE

Voor het geval u ons niet direct herkent, mijn dochter is degene in het rode blokje met het Go Ahead shirt aan. Ik zit er op de foto links van, achter de vrouw die net is gaan staan omdat we hier een strafschop krijgen. (Die we dus zouden missen). Ok, onze hoofden zijn niet in beeld en ik eigenlijk helemaal niet, maar verder zijn we goed te zien. Fifteen minutes of fame!

Gisteren speelden we de return in Den Bosch. We moesten dus winnen, maar we bakten er weinig van. Maar één minuut voor tijd kopten we uit een corner, terwijl onze spits geblesseerd aan de kant stond, toch de winnende goal binnen – een beetje op zijn Duits dus. (Youp van ’t Hek zei ooit eens: “Van Duitsers heb je pas gewonnen als ze met de bus de stad uit zijn”.)

En nu we toch bij Youp van ’t Hek zijn, één van de Go Ahead fans op het supportersforum had gisterenavond toevallig kaartjes voor een voorstelling van hem. Kwam dat even slecht uit. Ik citeer even uit een “verslag” van hem op het forum.

Tot 20.00 uur gevolgd via telefoon en toen kwam youp  van t hek op het podium. Tot  20.30 uur volgehouden naar hem te luisteren  en toen gekeken wat de uitslag was geworden. Gvd wat was dat lekker”.

Jammer dat hij niet vermeldt of Youp van ’t Hek zag dat iemand in de zaal tijdens de voorstelling op zijn mobiel keek. Maar mocht Youp het gezien hebben en daarna te horen hebben gekregen dat het om de uitslag van Go Ahead ging, dan zou hij daar ongetwijfeld begrip voor hebben gehad.

In de finale moeten we nu afrekenen met het altijd lastige RKC. Özcan Akyol heeft op twitter een poll voor alle voetballiefhebbers geopend met de neutrale vraag wie je weer in de Eredivisie wilt zien. Go Ahead (mooie club) of RKC (kleurloze club)? Hij heeft de vraag zo neutraal mogelijk opgesteld want hij wil de stemmers niet te veel sturen.

go ahead

Ik heb uiteraard Go Ahead gestemd.

 

 

Het Nationale Songfestival van 1975

Nog even wat nutteloze informatie over het Songfestival. Dat Teach In 44 jaar geleden het Eurovisie Songfestival won met Ding-A-Dong en daarmee de laatste Nederlandse winnaar voor Duncan Laurence was, weet u ongetwijfeld nu wel, maar wist u ook dat het maar 23 rozen scheelde of niet Teach In maar Albert West had dat jaar op het songfestival Ding-A-Dong gezongen?

0000000000 albert westDe versie van Albert West van Ding-A-Dong. (Op de afbeelding klikken om naar YouTube te gaan.)

Dat zit zo. In 1975, het jaar dat Teach In het Eurovisie Songfestival won, werd drie weken voor festival het Nederlandse Songfestival gehouden. Drie artiesten waren hiervoor uitgenodigd: Debbie, Albert West en Teach In. Van hen was Albert West de bekendste. Hij had als zanger van the Shuffles enkele grote hits gehad, onder andere het fameuze Cha-la-la I need you’, en was daarna succesvol solo gegaan. Teach In, de popgroep uit Enschede, had een jaar eerder een hitje had gehad met  ‘Fly Away‘ en Debbie was een zangeres die door Willem Duys, de presentator van het Nationaal Songfestival, op de volgende opmerkelijke wijze werd aangekondigd:

Debbie, die een jaar of twee, drie geleden plotseling op kwam zetten met Everybody join hands, weet u nog wel, zo’n leuke klapsong, heel merkwaardig stemgeluid, sterk, beetje hezig, heel apart, ze is ook erg lang, ze heeft een heel mooie jurk aan, dat zult u zo meteen wel zien, waar de kleurtjes van regisseur Ordelman mooie dingen mee kunnen doen …”  Ik weet overigens niet of Debbie erg blij was met deze introductie.

Voor het songfestival had iedere Nederlander liedjes mogen inzenden. In totaal waren er 43 liedjes ingestuurd, waar de drie deelnemers er eentje uit mochten kiezen. Uiteraard kozen ze alle drie voor een liedje dat was ingestuurd door één van de ‘usual suspects’, zijnde de vaste componisten en producers van de platenmaatschappijen.

Albert West koos voor het romantische ‘Ik heb geen geld voor de trein’ met daarin onder andere de mooie rijm ‘vermakelijk-  noodzakelijk’. Debbie zong over een circus en Teach In koos voor Ding-A-Dong. Nadat de drie deelnemers hun liedjes hadden gezongen, koos een internationale vakjury bestaande uit een Engelsman, een Amerikaan, een Fransman, een Belg en een Nederlander, het meest kansrijke liedje voor de Europese finale. Spoiler alert: ‘Ding-a-Dong’ won, het kreeg vier stemmen, ‘Ik heb geen geld voor de trein’ één stem, ‘Circus’ moest het doen met de mededeling dat het ook een heel goed liedje was. (Albert West zou later met een Engelse uitvoering van ‘Ik heb geen geld voor de trein’ onder de titel ‘You and me’ nog een bescheiden hit scoren.)

De keuze voor Ding-A-Dong wilde echter nog niet zeggen dat Teach In ook naar het festival zou gaan. Alle drie de artiesten mochten nu namelijk hun eigen versie van Ding-A-Dong zingen, elk in een eigen arrangement, waarna een zaaljury van 100 provinciale Nederlanders – daarmee bedoel ik dat alle provinciën waren vertegenwoordigd –  kon aangeven  wie naar het Eurovisie Songfestival zou worden afgevaardigd om daar Ding-A-Dong te zingen ( “Lieve juryleden van Groningen tot Limburg, u luistert toch wel heel goed hè want het is het verschrikkelijk belangrijk”; aldus presentator Willem Duys.)

De puntentelling werd gedaan door middel van rozen die de juryleden in een emmer moesten stoppen. In de emmer van Debbie belandde uiteindelijk elf rozen, in die van Albert West 33 stuks en in de emmer van Teach In 56 rozen, waarmee zij wonnen en naar Stockholm mochten. (Het festival werd in Stockholm gehouden omdat een jaar eerder ABBA had gewonnen.)

0000000000 jury

Teach In zou daar met de Engelstalige variant van Ding-A-Dong  – op het Nationale Songfestival werd in het Nederlands gezongen – het Eurovisie Songfestival winnen en de rest is geschiedenis zoals dat zo mooi heet.

Voor wat betreft die geschiedenis: Een jaar na het songfestival zou Getty Kapers, de zangeres van Teach In, de groep verlaten en (niet al te succesvol) solo gaan. In 1979 stopte ze met optredens. Teach In zou nog een aantal jaar met vervangende zangeressen blijven optreden. In 1980 hadden ze hun laatste hit. Debbie had na 1975 nog een paar kleine hitjes, onder andere samen met Oscar Harris. In 1988 verscheen haar laatste single. Ze schijnt tegenwoordig ergens op Tenerife te wonen waar ze nog af en toe op treedt voor toeristen en de lokale bevolking.

De meest succesvolle artiest van de drie deelnemers zou Albert West worden. Hij kende een lange carrière met een aantal hits. Zo had hij in 1986 samen met Albert Hammond een top tien notering met Give a little love. In 2012 kreeg hij een ruggenmerginfact, waardoor hij gedeeltelijk verlamd raakte. Fietsen deed hij daarna in een soort revalidatiedriewieler. Met deze fiets kwam hij in 2015 in botsing met een wielrenster waarna hij een week later overleed.

Voor het geval u het Nederlandse Songfestival van 1975 nog een keer helemaal terug wilt zien, dat kan. Op het You Tube kanaal van NSFToentotNu‘ staat een afspeellijst (hier klikken voor de afspeellijst op YouTube) van tien filmpjes met het hele festival. Ik zou zeggen nodigt uw vrienden uit, haal wijn, bier, hapjes en chips in huis en geniet van een  avondje ‘camp’ met liefst vijf keer ‘Ding-A-Dong (waarvan één keer in het Engels, want in het Engels zouden we meer kans hebben, wat ook zo bleek te zijn.)

Elk filmpje begint telkens met een aankondiging van Willem Duys. Voor de jonge lezertjes die Willem Duys niet kennen, dat was in de jaren zestig en zeventig zeg maar de Matthijs van Nieuwkerk van nu. Zijn talkshow van toen, ‘Voor de vuist weg’ (hier een clip met de  intro van de show en een legendarisch optreden van de familie Adamo die met zijn allen ‘Vous permettez monsieur’ zingen), kan je zien als een soort ‘De Wereld Draait Door’, met dien verstande dat ‘Voor de vuist weg’ geen dagelijks programma was, dat de tafelheer van Willem Duys een goudvis in een kom was en dat Willem Duys zijn gasten liet uitpraten.

Bij de duizendste uitzending van de DWDD in 2011 was Willem Duys de eregast. De uitzending, hij werd de Duysendste” aflevering genoemd, was een eerbetoon van Matthijs van Nieuwkerk aan Willem Duys. Twee weken na de uitzending overleed Willem Duys op 82-jarige leeftijd.

Honderd jaar geleden

Met hulp van Delpher zocht ik gisteren even in kranten van 1919 op de combinatie ‘Voorst’ en de naam ‘Van Neck’. Delpher toonde mij een viertal kranten, waaronder de Apeldoornse Courant van 13 juni 1919. De krant van die dag begon met ‘breaking news’ over een fietstocht die zijne koninklijke hoogheid Prins Hendrik een dag eerder te Apeldoorn had gemaakt

Plaatselijk Nieuws. Van het Loo. — Z. K. H. Prins Hendrik bracht gisteravond per rijwiel een bezoek aan den heer I. J. van Dam, voorzitter van de Afdeling „Apeldoorn” der Nederlandsche Padvindersvereeniging, te wiens huize Z. K. H. de thee gebruikte. De Prins was vergezeld van zijn page Jhr. Sminia’

Tot zover het ‘breaking news’ van de Apeldoornse Courant van 13 juni 1919. De reden dat ik met de combinatie ‘Van Neck, Voorst en 1919’ een hit kreeg, was een bericht over enkele rechtszaken die waren behandeld voor de ‘Zutphense Balie’, waarin de naam ‘Van Neck’ voor kwam. (Niet als dader natuurlijk, maar als slachtoffer.)

0000000000 1919apeldoornse courant 13 06 juni

Een diefstal met braak, het wegnemen van klosjes afvalgaren en het aanlengen van melk met water, het is niet de categorie misdaden zoals je ze vandaag de dag in de kranten aantreft, maar toch.

Deze rechtszaken waren echter niet de reden dat ik in kranten uit 1919 op de naam ‘van Neck’ in combinatie met Voorst zocht. Nee, dat deed ik omdat het gisteren precies 100 jaar geleden was dat mijn vader in Voorst was geboren. Ik keek daarom op Delher om te zien of er misschien een geboorteadvertentie of een bericht van de burgerlijke stand te vinden was, maar dat was helaas niet het geval.

Maar goed, gisteren was het dus 100 jaar geleden dat mijn vader was geboren, of zoals mijn broer het per WhatsApp formuleerde:  ‘Wat gaat een eeuw toch gauw!’  Nederland telde in 1919 zo’n 7 miljoen inwoners. Koningin Wilhelmina was de regerende vorstin, Jonkheer mr. Ch.J.M. Ruys de Beerenbrouck van de RKSP – wie kent hem niet – de ‘eerste minister’ zoals het in die tijd heette. Drie weken na de geboorte van mijn vader stemde de Tweede Kamer voor de invoering van het algemeen kiesrecht voor vrouwen, wat overigens niets met de geboorte van mijn vader te maken had.

Mijn vader heeft de honderd niet gehaald. Hij stierf 34 jaar geleden op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van een auto-ongeluk. Ik hoop wel de honderd te halen, maar dat duurt nog wel even. Ik ben namelijk van 1955. Dat is, en nu dwaal ik wel wat af, hetzelfde jaar als waarin Albert Einstein overleed – dit voor degenen die in reïncarnatie geloven.

En nu ik het toch over Albert Einstein heb, ik moet opeens denken aan die beroemde conversatie tussen Albert Einstein en Marilyn Monroe, waarin de laatste gezegd zou hebben: “Het zou toch wat zijn als wij samen een kind zouden hebben. Uw hersens en mijn uiterlijk.”, waarop Albert Einstein zou hebben geantwoord “Interessante gedachte, maar het kan natuurlijk ook andersom  uitpakken.” Volgens sommige bronnen eindigde hier de conversatie, maar volgens andere bronnen zou Marilyn daarna nog gezegd  hebben: ‘Wat bedoelt u?‘, waarop Einstein antwoordde “‘Dit bedoel ik dus.”

Ik geloof overigens helemaal niks van dit verhaal, het is ongetwijfeld een broodje aap verhaal. Volgens mij hebben Einstein en Marilyn Monroe elkaar nooit ontmoet. Of toch wel?

0000000000 2EinsteinEen ‘stil’ uit een reclamefilmpje voor Pepsi cola.

Maar goed, terug naar 1919. Negen dagen na de geboorte van mijn vader was er een volledige zonsverduistering, die te zien was in zowel Zuid-Amerika als in Afrika. Twee expedities reisden vanuit Europa naar die continenten om te zien of het licht rondom de zon   werd afgebogen, iets wat Albert Einstein’s algemene relativiteitstheorie voorspelde. Dat bleek inderdaad het geval te zijn. Mijn vader was op dat moment negen dagen oud. Ik neem aan dat hij hier niks van mee heeft gekregen.

Voor het geval, u nu zegt, wat bazelt hij hier allemaal, citeer ik even nog Albert Einstein: “Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.”

 

Het Eurovisie Songfestival (2)

Ik verras u waarschijnlijk niet met de mededeling dat Nederland zaterdag na 44 jaar weer eens een keer het Eurovisie Songfestival heeft gewonnen. In 1975 won Nederland voor de laatste keer. Bij de overwinning van Teach-In heb ik toentertijd ook nog een bescheiden rol gespeeld.

000000000 teach inn

Voor het geval u denkt, zit hij daar op de achtergrond de piano te bespelen, nee dat ben ik niet. Mijn rol in de overwinning bestond er uit dat ik Teach-In twee jaar eerder bemoedigend heb toegeknikt. zie hier.)

Het NOS-journaal formuleerde de winst van Duncan Laurence overigens een beetje ongelukkig. “Na 44 jaar veroverde Duncan Laurence eindelijk voor Nederland het Eurovisie Songfestival” sprak de journaallezeres.  Alsof de inmiddels 65-jarige Duncan Laurence er in zijn 44ste poging eindelijk in geslaagd was om te winnen. “Nou, laten we hem ook maar keer winnen, anders komt hij volgend jaar weer terug,” zullen de andere landen wel gedacht hebben.

Het leukste onderdeel van het songfestival is altijd de puntentelling. Vanaf de allereerste keer (1956) is dat al omstreden. Er deden dat jaar slechts zeven landen mee. De puntentelling vond achter gesloten deuren plaats. Alleen de winnaar werd bekend gemaakt. Alle landen hadden twee juryleden. Luxemburg, één van de zeven deelnemers, slaagde er echter niet in om twee juryleden naar Zwitserland, waar het songfestival werd gehouden, af te vaardigen. De Zwitsers werden echter bereid gevonden om ook namens Luxemburg te stemmen. Dat de Zwitserse Lys Assi met ‘Refrain’ – wie kent het lied niet-  het festival vervolgens won, was dan ook niet zo verrassend.

We keken dit jaar het songfestival samen met de jongste dochter. Toen Cyprus aan de beurt was om te stemmen en de vertegenwoordigster van Cyprus even aarzelde na “And the twelve points goes to …” riepen Marianne en ik “Greece!” in koor, waarop Cyprus dat bevestigde. “Hoe wisten jullie dat?” vroeg de dochter verbaasd. Dat komt omdat Griekenland en Cyprus elkaar elk jaar twaalf punten geven, legden we uit. Even later gaven de Grieken inderdaad hun twaalf punten aan Cyprus.

Er zijn wel meer landen die elkaar vaak veel punten toe spelen. Zo doen bijvoorbeeld Roemenië en Moldavië, Kroatië en Bosnië, Finland en Estland, Rusland en Azerbeidzjan dat. (Er zijn dan ook diverse onderzoeken naar dit fenomeen verricht Zie hier en hier.)

Voor wat betreft Nederland: dat krijgt vaak veel punten van België, Frankrijk en Israël. Deze laatste twee landen behoorden zaterdag dan ook, samen met Litouwen, Portugal, Letland en Zweden, tot de landen waarvan Nederland (van hun deskundige vakjury) de twaalf punten kreeg. Van Albanië, Azerbeidzjan, Wit-Rusland, Griekenland,  Italië, Montenegro, Polen, Rusland en Servië kreeg Nederland daarentegen van hun “vakjury” nul punten. Weet u gelijk naar welk land u niet op vakantie moet gaan.

Maar goed, Nederland heeft dus na 44 jaar weer een keer het  Songfestival gewonnen. Ik heb er nu dan ook alle vertrouwen in dat de Elfstedentocht binnen afzienbare tijd ook weer wordt verreden .

My WordPress Blog