Dit is een schilderij.

“Nee”, zult u misschien zeggen: “dat is een foto”. U heeft gelijk. Het is een foto, maar het is een foto van een schilderij. In de Kunsthal in Rotterdam is momenteel de tentoonstelling’ Hyperrealisme. 50 jaar schilderkunst, een uniek overzicht van fotorealistische schilderkunst.’ te zien. Ik citeer even van de site van de Kunsthal:
‘Drie generaties Amerikaanse en Europese kunstenaars laten de geschiedenis van een fascinerende, figuratieve kunststroming zien. De overzichtstentoonstelling in de Kunsthal brengt – met meer dan zeventig werken van ruim dertig kunstenaars – een ongeëvenaarde verzameling hyperrealistische topstukken naar Nederland. Het werk van deze kunstenaars onder wie Chuck Close, Robert Bechtle, Richard Estes, John Salt en Franz Gertsch is zo geschilderd dat ze de indruk wekken foto’s te zijn. Het resultaat is echter meer dan een virtuoze kopie en creëert een eigen werkelijkheid. […]’

 Gisteren bezochten wij samen met onze kinderen en Marianne haar zus en zwager deze tentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam. De onderwerpen varieerden van paprika’s tot stadsgezichten, van kinderspeelgoed tot landschappen, van auto’s tot Amerikaanse ‘diners’.  Zie hier nog een aantal voorbeelden. Het lijken foto’s, maar het zijn dus echte schilderijen. (Ok, het zijn dus foto’s van schilderijen die op de tentoonstelling hangen, dit om helemaal correct te zijn; “If you can’t convince them, confuse them“)

Het is heel speciaal om ze te zien. Bij veel van de werken twijfel je echt of het schilderij of een foto is. Kunt u bijvoorbeeld uit de volgende twee afbeeldingen de foto halen? (Het is dus een foto van een schilderij dat op de tentoonstelling te zien is en een echte foto. Om het wat moeilijker te maken, heb ik bij het schilderij de lijst weggelaten.)

Nu zou ik kunnen zeggen, dat degene die het antwoord wil weten, maar naar de tentoonstelling in Rotterdam moet gaan – zeer aan te raden –  maar deze loopt vandaag al af. (Het was dan ook een tip van de jongste dochter die altijd alles ruim van te voren plant. Zij is ook degene die altijd braaf van te voren opzoekt hoe laat haar tram gaat  – oh, over tien minuten pas – en dan twee minuten voor vertrektijd hard naar de tram moet hollen om hem nog te halen.) Daarom hier maar het antwoord. De afbeelding die geen schilderij is, is die van de rode auto. Die zagen we staan toen we in Rotterdam naar de oude haven liepen.