De jongste dochter loopt met een speurende blik door de kamer. “Zoek je iets?” vraag ik. “Ja, ik ben mijn pen kwijt, een lichtblauwe. Hebben jullie hem ergens gezien?” “Nee, denk even na, waar je hem hebt gelaten.” antwoord ik.  Ze geeft me een vernietigende blik en loopt de trap op om boven te zoeken.

“Kan je even in de wc kijken? Misschien lig hij daar.” roept ze naar beneden. “In de wc?” “Ja, misschien heb ik hem daar ergens neergelegd toen ik naar de wc moest”. Ik loop naar de wc maar er ligt geen pen. “Laat maar” klinkt er een kreet van boven. “Ik heb hem al”.

Als ze weer beneden is, vraag ik waar hij lag. “Hij was in elke kamer waar ik zocht”. Verbaasd kijk ik haar aan. “Ja, hij zat in mijn achterzak.”

Even later holt ze naar de tram, op weg naar haar studentenkamer in Rotterdam.